«Πάντα καθαρά τοις καθαροίς» – Αγίου Παισίου του Αγιορίτου.

Ό πνευματικός άνθρωπος είναι «πΰρ καταναλίσκον»

– Γέροντα, πώς μπορεί να ζήση σήμερα κανείς μέσα στην κοινωνία σωστά, χριστιανικά, χωρίς να σκανδαλίζεται από τους ανθρώπους πού ζουν μακριά από τον Θεό;

– Γιατί να σκανδαλίζεται από τους άλλους πού δεν είναι κοντά στον Θεό; Εάν ήταν μέσα σε μία οικογένεια και είχε εξι-όκτώ αδέλφια και ένα-δύο από αυτά τα παρέσυ¬ρε ο σατανάς και ζούσαν αμαρτωλή ζωή, θα τον σκαν¬δάλιζε η αμαρτωλή ζωή τους;

– Όχι, θα πονούσε, γιατί θα ήταν αδέλφια του.

– Έ, λοιπόν, το κακό βρίσκεται μέσα μας. Δεν έχουμε αγάπη, γι’ αυτό δεν νιώθουμε όλους τους ανθρώπους αδελφούς μας και σκανδαλιζόμαστε από την ζωή τους. Όλοι είμαστε μία μεγάλη οικογένεια και είμαστε μετα¬ξύ μας αδέλφια, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του Θεού. Εάν νιώσουμε πραγματικά ότι είμαστε αδέλφια με όλους τους ανθρώπους, θα πονούμε για όσους ζουν μέσα στην αμαρτία και δεν θα μας σκανδαλίζει η αμαρ¬τωλή ζωή τους, άλλα θα προσευχόμαστε γι’ αυτούς.

Άρα, αν σκανδαλιζώμαστε, το κακό βρίσκεται μέσα μας• δεν είναι έξω από μάς. Να λέμε στον εαυτό μας, όταν σκανδαλίζεται: «Εσύ πόσους σκανδαλίζεις; Για όνομα του Θεού, να μην ανέχεσαι τον αδελφό σου; Εσένα πώς σε ανέχεται ο Θεός με τόσα πού κάνεις;». Σκεφθείτε τον Θεό, την Παναγία, τους Αγγέλους, πού βλέπουν στην γη όλους τους ανθρώπους – σαν να βρίσκονται σε ένα μπαλ¬κόνι και βλέπουν στην πλατεία τους ανθρώπους πού είναι συγκεντρωμένοι εκεί – άλλους να κλέβουν, άλλους να μαλώνουν, άλλους να αμαρτάνουν σαρκικά κ.λπ. Πώς τους ανέχονται! Πώς ανέχονται όλη την κακία και την αμαρτία πού υπάρχει στον κόσμο και εμείς να μην άνεχώμαστε τον αδελφό μας! Είναι φοβερό!

– Γέροντα, τι σημαίνει αυτό πού λέει ο Απόστολος Παύλος «Ό Θεός ημών πυρ καταναλίσκον»;

– Σε ένα καμίνι άμα πετάξεις χαρτιά, σκουπίδια, τι θα γίνουν; Δεν θα καούν; Έτσι και στον πνευματικό άνθρω¬πο, ότι και αν τού πετάξη ο πειρασμός, καίγεται. «Πυρ καταναλίσκον»\ Όταν άνάψη στον άνθρωπο η θεία φλόγα, όλα καίγονται. Δέν κολλούν οι άσχημοι λογι¬σμοί μετά. Δηλαδή δέν παύει ο διάβολος νά τού πετάη άσχημους λογισμούς, άλλα ο πνευματικός άνθρωπος είναι «πύρ» καί τους καίει. Όποτε κουράζεται μετά ο διάβολος καί σταματάει. Γι’ αυτό καί ο Απόστολος Παύλος πάλι λέει: «Πάντα καθαρά τοις καθαροίς». Στους καθαρούς είναι όλα καθαρά• δέν υπάρχει τίπο¬τε ακάθαρτο. Τους καθαρούς καί μέσα στον βούρκο νά τους ρίξης, θά παραμείνουν καθαροί σάν τις ακτίνες τού ήλιου πού, όπου καί αν πέσουν, παραμένουν φω¬τεινές καί καθαρές.

Ό πνευματικός άνθρωπος άπό τόν άγιο αλλοιώνε¬ται μέ τήν καλή έννοια καί άπό τόν σαρκικό άνθρωπο δεν ερεθίζεται. Τόν βλέπει, τόν πονάει, άλλα δεν παθαίνει κακό. Ένας άνθρωπος σέ μέση πνευματική κατάσταση, άπό έναν πνευματικό άνθρωπο αλλοιώνεται προς το καλό• άπό έναν σαρκικό άνθρωπο αλλοιώνεται πάλι, αλλά προς το κακό. ο σαρκικός άνθρωπος τόν άγιο δεν τόν καταλαβαίνει καί άπό τόν σαρκικό ερεθίζεται. Και ενώ ο δαιμονισμένος βλέπει τόν άγιο καί φεύγει, ο σαρ¬κικός άνθρωπος πάει προς τόν άγιο, για νά τόν πειράξη καί νά τόν σκανδαλίση. Ένας πού έχει φθάσει σέ κατά¬σταση Σοδομιτών σκανδαλίζεται καί άπό τους Αγγέλους ακόμη. Ο ταπεινός άνθρωπος, ακόμη καί άπειρος πνευ¬ματικά νά είναι, διακρίνει τόν Άγγελο του θεού άπό τόν δαίμονα, γιατί έχει πνευματική καθαρότητα καί συγγε¬νεύει μέ τόν Άγγελο. Ένώ ο εγωιστής καί σαρκικός, εκτός πού πλανιέται εύκολα άπό τόν πονηρό διάβολο, μεταδί¬δει καί αυτός πονηριά καί προκαλεί μέ την σαρκικότητά του καί βλάπτει τις φιλάσθενες ψυχές μέ τά πνευματικά του μικρόβια.

– Γέροντα, πώς φθάνει κανείς στην κατάσταση νά τά βλέπη όλα καθαρά;

– Πρέπει νά καθαρισθή η καρδιά, γιά νά αναπαύεται μέσα του η Χάρις τού Θεού. «Καρδίαν καθαραν κτίσον εν έμοί, ο Θεός» δέν λέει ο Ψαλμός; Οταν καθαρισθή η καρδιά, η ανδρική η ή γυναικεία, κατοικεί μέσα της ο Χρι¬στός καί ούτε σκανδαλίζουν τότε οί άνθρωποι ούτε σκαν¬δαλίζονται, άλλα μεταδίδουν Χάρη καί ευλάβεια. ο άνθρωπος πού προσέχει καί διατηρεί τήν πνευματική του καθαρότητα, διατηρεί καί τήν θεία Χάρη. Έτσι βλέπει τά πάντα καθαρά, άλλα καί τά ακάθαρτα τά αξιοποιεί. Τά κάνει καί αυτά καλά στο πνευματικό του καλό εργοστάσιο. Τά άχρηστα χαρτιά τά κάνει καθαρές χαρτοπετσέτες, κόλλες, τετράδια κ.λπ., τά σπασμένα μπρουντζα τά κάνει κηροπήγια και μανουάλια κ.λπ. Αντίθετα, ο άνθρωπος πού δέχεται τήν πονηριά και σκέφτεται πο¬νηρά, και τά καλά τά μετατρέπει στό κακό, όπως τό εργο¬στάσιο πού κάνει πολεμικό υλικό, και τό χρυσάφι τό κά¬νει σφαίρες και κάλυκες κανονιού, γιατί έτσι είναι φτιαγ¬μένες οι μηχανές του.

Οταν αρχίζη κανείς νά κάνη υποχωρήσεις στην αμαρτία, εσωτερικά μαυρίζει, θολώνουν τά μάτια της ψυχής του και βλέπει θολά. Υστερα, είναι μολυσμένος από τήν αμαρτία καί η αμαρτία τον μπερδεύει. Ακόμη και τά καθαρά μπορεί νά τά δή αμαρτωλά. Υπάρχουν άνθρωποι πού δέν μπορούν νά πιστέψουν λ.χ. ότι με¬ρικοί νέοι η νέες ζουν αγνή, καθαρή ζωή. «Αδύνατο, λένε, σήμερα νά συμβαίνη αυτό». Οι καημένοι είναι τόσο βουτηγμένοι μέσα στην αμαρτία πού όλα τά βλέπουν αμαρτωλά. Οί άνθρωποι πού κοιμούνται με τά ταγκαλάκια, δέν μπορούν νά σκεφθούν ότι υπάρχουν άλλοι πού κοιμούνται μέ τά αγγελάκια. Νά μή ζητάμε όμως από τους χοίρους νά εύλαβοΰνται τά κρίνα. Βλέπεις, καί ο Χριστός είπε : «Μή βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς». Γι’ αυτό όποιος ζή πνευματικά, καθαρά, καλά είναι νά προσεχή πολύ νά μήν ξεθαρρεύη ποτέ στους κοσμικούς ούτε καί νά τους δίνη πνευματικά δικαιώματα, γιά νά μή βλαφθή καί γιά νά μήν τους βλάψη, διότι οί κοσμι¬κοί άνθρωποι άλλο τυπικό έχουν καί άλλον κανονάρχη καί
δέν μπορούν νά διακρίνουν τό άγιο Μύρο από τήν κολώνια.

– Μπορεί, Γέροντα, κάποιος πού θέλει νά ζήση κοντά στον Χριστό νά έμποδισθή από εξωτερικούς πειρασμούς;

– Όχι. Από τόν Χριστό μπορεί νά μας χωρίση μόνον η μή πνευματική ζωή μας. Τό ταγκαλάκι αυτήν τήν δου¬λειά έχει: νά δημιουργή σκάνδαλα και νά σκορπάη κακότητα• νά μάχεται τους ανθρώπους πότε σκληρά, πότε πονηρά.

Ό Χριστός μας αγαπάει και βρίσκεται κοντά μας, όταν ζούμε σύμφωνα μέ τό θέλημα Του. Γι’ αυτό, όταν βλέπε¬τε νά δημιουργούνται σκάνδαλα, μή φοβάσθε και μήν πανικοβάλλεσθε. Έάν δεν άντιμετωπίζη κανείς τά πράγ¬ματα πνευματικά, δεν θά χαρή ούτε μία ήμερα, διότι θά τού βρη ο διάβολος τόν στόχο, δηλαδή τό ευαίσθητο σημείο, και θά δημιουργή συνέχεια σκάνδαλα, γιά νά τόν στενάχωρη, σήμερα μ’ αυτό, αύριο μ’ εκείνο, μεθαύριο μέ τό άλλο.

Από το βιβλίο: Λόγοι του Γέροντος Παισίου Β’. Πνευματική αφύπνιση.
Έκδοση: Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος. Σουρωτή Θεσσαλονίκης. 1999.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Γενικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.