Είναι γλυκύ να καταφρονής τον κόσμο και να λατρεύης τον Θεό – Κεμπησίου Θωμά.

Είναι μεγάλη δωρεά κι ευεργεσία, να μας
υπολογίζη ο Θεός παιδιά Του.
ΘΕΛΩ και πάλιν, Κύριε, να σου μιλήσω. Θέλω να μιλήσω στον Κύριο και βασιλέα μου, τον εν τοις υψίστοις.
«Ως πολύ το πλήθος της χρηστότητός σου Κύριε, ης έκρυψας τοις φοβουμένοις Σε». (Ψαλμ. λ’ 20).
Τί είσαι, Κύριέ μου, γι’ αυτούς που σε λατρεύουν και σε προσκυνούν;
Ανέκφραστη είναι η ευτυχία αυτών που σε βλέπουν.
Έδειξες, Κύριε, σ’ εμάς την άπειρη αγάπη σου με το ότι μας έπλασες απ’ το μηδέν˙ όταν δε φύγαμε από το δρόμο σου μας ξανακάλεσες κοντά σου και μας αξίωσες να σε υπηρετούμε και να σε αγαπούμε.
Ώ πηγή της αιωνίου αγάπης, τί μπορώ εγώ να σου πώ; Πώς μπορώ να σε ξεχάσω, εσένα που με τόση συγκατάβασι με θυμήθηκες όταν ήμουν βυθισμένος και χαμένος μέσα στην αμαρτία; Περισσότερα απ’ ό,τι ήλπιζα έκανες για μένα πολυεύσπλαγχνε Σωτήρ! Με θεώρησες άξιο της χάριτός σου και της φιλίας σου! Πώς να μπορέσω για τη μεγάλη σου αυτή χάρι να σε ευχαριστήσω άξια;
Γιατί δεν είναι βέβαια όλοι ικανοί να εγκαταλείψουν τα πάντα και να ζουν μόνοι, τη ζωή της ευσεβείας.
Είναι τάχα κάτι το σπουδαίο, ότι σε λατρεύω, εσένα τον Οποίον κάθε δημιούργημά Σου έχει καθήκον να υπηρετή;
Σπουδαίο και θαυμαστό είναι ότι Εσύ, εμένα τον πτωχό και ανάξιο, με δέχεσαι και με υπολογίζεις σαν δούλο Σου.
Όλα όσα έχω είναι δικά Σου˙ ακόμη και αυτή η δύναμις με την οποίαν σε υπηρετώ. Και πάλιν όμως, δεν υπηρετώ εγώ Εσένα, αλλά Εσύ εμένα!
Ο ουρανός και η γη τα οποία εδημιούργησες προς χάριν του ανθρώπου, καθημερινώς εκτελούν τις προσταγές Σου. Και ακόμη περισσότερο. Εξαποστέλλεις και αυτούς τους Αγγέλους να διακονούν τους ανθρώπους (Εβρ. α’, 14). Εκείνο όμως το οποίο υπερβαίνει κάθε όριο είναι ότι Εσύ ο ίδιος κατεδέχθης να υπηρετήσης τον άνθρωπο και να δώσης τον εαυτό Σου υπέρ αυτού.
Η λατρεία του Θεού είναι τιμή και δόξα για μας τους ίδιους.
Έναντι όλων αυτών των τόσων ευεργεσιών τί ημπορώ εγώ να σου ανταποδώσω;
Ώ! Να μπορούσα να σε λατρεύω όλες τις ημέρες και τις στιγμές της ζωής μου! Γιατί είσαι άξιος να λατρεύεσαι. Άξιος κάθε τιμής. Άξιος δοξολογίας αιωνίως. Συ είσαι ο Κύριός μου και ποτέ δεν θα αποκάμω να σε δοξολογώ. Αυτή είναι η ζωηρή μου επιθυμία. Σε ό,τι δε βλέπεις ότι υστερώ, αναπλήρωσέ το Συ με την αγαθότητά σου.
Είναι μεγάλη τιμή και δόξα να σε λατρεύη κανείς και να καταφρονή προς χάριν σου τα πάντα.
Μέγας θα είναι ο μισθός εκείνων που με τη θέλησί τους και με προθυμία αφιερώνονται στην υπηρεσία σου. Θα απολαύσουν την γλυκύτατη χάρι του Αγίου Πνεύματος, όσοι από αγάπη θερμή για Σένα περιφρονούν κάθε επίγεια απόλαυσι.
Εκείνοι που θα κατακτήσουν την πνευματική ελευθερία, είναι αυτοί που χάριν του ονόματός Σου ακολουθούν τη στενή οδό και απορρίπτουν τις κοσμικές μέριμνες.
Ώ ευλογημένη και πανευφρόσυνη λατρεία του Θεού, δια της οποίας ο άνθρωπος γίνεται πράγματι ελεύθερος και άγιος!
Ώ αγία ζωή του ευσεβούς δούλου του Θεού, η οποία εξομοιώνει τον άνθρωπο προς τους Αγγέλους, και τον κάνεις στον Θεό ευάρεστο˙ στο διάβολο φοβερό˙ στους πιστούς σεβαστό.
Ώ λατρεία του Θεού αξιαγάπητη, με την οποία αποκτάται το ύψιστο αγαθό και η χαρά η ατελεύτητη!

Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά. Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Εκδόσεις ΦΩΣ

η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Γενικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.