Ο ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ ΤΗΣ κ. Α.Σ.
(Α. = η διηγουμένη, σ. = ο σύζυγός της, Σ. = ο συνομιλητής.
Α. Το 1982 γνώρισα τον γέροντα ύστερα από μια σύσταση που μου κάνανε να έρθω να πάρω την ευλογία του. Είχα ένα όγκο εις το λαιμό, από το θυρεοειδή, δέκα εκατοστά περίπου, που μου είπαν ότι έπρεπε επειγόντως να μπω στο νοσοκομείο να χειρουργηθώ.
Αμέσως μετά την ευλογία του γέροντα, στον οποίο είχα έρθει, σκέφθηκα ότι δεν πρέπει να μπω στο νοσοκομείο, αφού ο γέροντας με σταύρωσε και μου είπε δεν θα κάνεις εγχείρηση, αλλά θα γίνεις καλά, όταν εσύ θα γίνεις καλή.
Περάσανε πάρα πολλά χρόνια. Δεν μπορούσα να ερμηνεύσω τι θα πει καλή, πλην όμως, δεν έμπαινα στο νοσοκομείο για να κάνω την εγχείρηση.
Μετά από έναν παροξυσμό έντονο παρουσιάστηκε μια επικίνδυνη θυρεοειδίτιδα η οποία ήταν σε μορφή κακοήθη.
Σ. Γκράβι λέγεται.
Α. Μία ασθένεια που πρωτοεμφανίστηκε τότε. Έμεινα πολύ άρρωστη, με υψηλούς πυρετούς, με αυτά. Ξαναήρθε ο άνδρας μου στον γέροντα, του είπε: Τί πρέπει να γίνει;
-Δεν θα κάνει εγχείρηση, απλώς θα πάτε ακόμα πιο κοντά στο Θεό και ο όγκος αυτός θα απομακρυνθεί.
Πραγματικά, πιστέψαμε στα λόγια του γέροντα, πήγαμε ακόμα πιο κοντά στον Θεό. Ήτανε αυτά τα λόγια που μου είπε ο γέροντας μετά από μία δεύτερη και τρίτη και τέταρτη επίσκεψη. Κάθε φορά μου έλεγε: «Ακόμα πιο κοντά στον Θεό».
Τελικά η ασθένεια αυτή, η οποία ήταν επικίνδυνη, απεμακρύνθη χωρίς φάρμακα, χωρίς εγχείρηση και χωρίς καμία θεραπεία του γιατρού.
Τώρα πλέον τα δέκα εκατοστά δεν υπάρχουν, δεν εμφανίζεται, ο δε γιατρός όταν με είδε, είπε ότι πρόκειται για θαύμα.
Ο γέροντας προσευχήθηκε πάρα πολλές φορές για μένα. Μου έλεγε: «Προσεύχομαι, αλλά και συ ακόμα πιο κοντά στο Θεό». Είναι τα λόγια του γέροντα «Ακόμα πιο κοντά στον Θεό».
Και πραγματικά ο όγκος έφυγε. Δέκα εκατοστά ήταν, δεν έχω τίποτα.
Σ. Κι ο καθηγητής ο Παπαδημητρίου που σε είδε τότε…
Α. Όταν με πρωτοείδανε οι γιατροί είπανε: «Μόνο εάν θα γίνει ένα θαύμα θα σωθείς. Αλλιώς όχι».
Και μετά την θεραπεία πραγματικά όλοι οι γιατροί λένε σήμερα: «έγινε θαύμα». Δεν το πιστεύει κανένας.
Σ. Δοξασμένο το όνομα του Θεού.
Α. Ναι, ας έχουμε την ευλογία του γέροντα.
Η θεραπεία του βρέφους Δ.
(Ηχογραφημένη διήγησις της Γ. προς τον Ε.).
Σ. Τί έγινε με το εγγονάκι του ξεδέρφου σου, του γιατρού Δ;
Γ. Είχε γεννηθεί εφταμηνίτικο και ήτανε με πολύ πυρετό στο νοσοκομείο, βαριά, ότι θα πεθάνει. Το περιμένανε οι γιατροί κι ήρθε η γιαγιά του εδώ στον γέροντα και του είπε αυτό κι αυτό. Της λέει ο γέροντας: «Γονάτισε κάτω να κάνουμε προσευχή». Και κάνανε προσευχή.
Έφυγε η γιαγιά. Το βράδυ πήρε τηλέφωνο (δεν ξέρω να σας πω ποια ώρα, εγώ το έμαθα το πρωΐ) ο γιατρός τον παππούλη και του λέει: «Η ευχή σας γέροντα έπιασε, γέροντα, κι είναι καλά το παιδί. Το βγάλαμε από τη θερμοκοιτίδα και τώρα είναι καλά. Και ευχαριστούμε… κλπ.».
Και την άλλη μέρα περνάω εγώ απ’ τον γέροντα και λέω: «Γέροντα, λίγη προσευχούλα για το εγγονάκι του γιατρού».
-Έγινε καλά, έγινε καλά… έγινε καλά το παιδί κι είναι μια χαρά, μου είπε χαρούμενος.
Θεραπεία από αρθριτικά.
Αυστραλία 1995.
Πέρυσι τον Ιούνιο, ήμουν πολύ άρρωστη. Είχα αρθριτικά με σκλήρυνση και δεν μπορούσα να περπατήσω. Ο π. Γρηγόριος ερχότανε και με έπαιρνε στην εκκλησία και έκλαιγα και παρακαλούσα τον Κύριό μου Ιησού Χριστό και την κυρία Θεοτόκο να μου δώσουν την υγεία μου.
Μία ημέρα ήμουνα στην εκκλησία και με είδε μια Κρητικιά όταν με παίρνανε δύο γυναίκες να κοινωνήσω τα άχραντα μυστήρια και είπε: Αυτή η γυναίκα πώς ήταν και πως έχει καταντήσει. Ας την δώσω τον γέροντα Πορφύριο να διαβάσει.
Μου το έφερε η γυναίκα το βιβλίο για το γέροντα, καλά να είναι, και το διάβαζα μέχρι τις δωδεκάμιση τη νύχτα και ώ! του θαύματος, μόλις πήγα στο κρεβάτι μου και έκανα την προσευχή μου, βλέπω τον θαυματουργό μου γέροντα Πορφύριο και μου έκανε το σημείο του σταυρού στα ποδάρια μου και κάθισα στο κρεβάτι μου και έκανα το σταυρό μου και έκλαιγα και έλεγα, Χριστέ και Παναγία μου σωστά είναι και τον είδα τον γέροντα, ή λανθάνουν τα μάτια μου; Και αμέσως σηκώθηκα και περπάτησα, δοξασμένο ας είναι το Όνομά Του.
Ξέχασα να σας γράψω πως τον είδα ξύπνια και ξεσταύρωσε τα χεράκια του και μου σταύρωσε τα ποδάρια μου.
Το πρωί ήρθε ο πάτερ να με πάρει στην εκκλησία. Βγήκα έξω και του έλεγα: «Πάτερ δεν θα έρθω σήμερα γιατί έχω τα ορφανά μου και κοιμούνται». Και μου έλεγε: «Θάρθω αύριο Άννα». Και του έλεγα: «Θάρθω με τα ποδάρια μου». Καλά να είναι, ήρθε και με πήρε και του είπα ότι τον είδα με τα μάτια μου τον γέροντα Πορφύριο και μου είπε ο πάτερ: «Άννα, θαύμα ήτανε».
Έκανα αρτοκλασία 25 Νοεμβρίου. Εγώ ήθελα να ανοίξω την Εκκλησία 26 Φεβρουαρίου. Τον έβλεπα στον ύπνο μου και μου έλεγε για την αρτοκλασία μου, να μου την κάνεις 25 Νοεμβρίου. Τον έχω προστάτη και βοηθό μου. Δόξα να έχει το όνομα του θαυματουργού Γέροντα Πορφυρίου.
Άννα Λ.
Από το βιβλίο: Θαυμαστά γεγονότα και συμβουλές του Γέροντος Πορφυρίου. Αθήναι, Σεπτέμβριος 2009.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
