– Πολύ χαίρομαι, όταν βλέπω ψυχές πού προσέ¬χουν και αγωνίζονται μέσα στον κόσμο πού γέ¬μισε από ταγκαλάκια. ο Θεός, σάν καλός καί δίκαιος πού είναι, έδωσε σε όλους μας καί ανά¬λογα χαρίσματα – π.χ. στους άνδρες τόν ανδρισμό καί στίς γυναίκες την αγάπη -, γιά νά άγωνιζώμαστε καί νά ανεβαίνουμε τήν πνευματική κλίμακα μέ τήν βοήθεια της θείας Χάριτος καί νά πλησιάζουμε όλο καί περισσότερο σ’ Εκείνον πού είναι ο Δημιουργός μας. Ποτέ δεν πρέ¬πει νά ξεχνούμε ότι έχουμε δίπλα μας, έκτος άπό ανθρώ¬πους πού μπορούν νά μας βοηθήσουν πνευματικά, καί τόν ϊδιο τόν Χριστό πού μας βοηθάει, τήν Παναγία, τά Χερουβείμ, τά Σεραφείμ καί τους Αγίους Πάντες. Θάρ¬ρος λοιπόν! ο Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι πα¬ντοδύναμος, καί θά δώση τήν θεϊκή Του δύναμη, νά συ¬ντρίψουμε τά κέρατα τού πονηρού. Μάς παρακολουθεί συνέχεια άοράτως καί θά μάς ένισχύη, όταν έμεϊς έχου¬με τήν αγαθή προαίρεση καί κάνουμε τόν μικρό κατά δύναμιν αγώνα μας.
Όσο μπορούμε, νά αποφεύγουμε τις αφορμές της αμαρτίας. Νά προσέχουμε τις αισθήσεις μας, γιατί όλα από εκεί ξεκινούν. Και όταν αυτό καμμιά φορά, η και πολλές φορές, είναι δύσκολο, να αποφεύγουμε τουλάχι¬στον την περιέργεια, για νά μήν παίρνουν τά μάτια μας εικόνες αμαρτωλές, και μάς παίζουν μετά οί δαίμονες σινεμάδες. Έάν πιάσουμε ενα καρβουνάκι αναμμένο καί το κρατήσουμε στην χούφτα μας, επόμενο είναι νά μάς κάψη. Έάν όμως τό κουνάμε στό χέρι – εννοείται γιά λίγη ώρα -, δεν θά μάς κάψη. Έτσι και οί άσχημες εικόνες, όταν κινούνται σύντομα, τά μάτια δεν τις κρατούν, άλλα απλώς τις πιάνουν, καί δεν καίνε τήν ψυχή.
Όσοι δέν πρόσεξαν καί απέκτησαν κακές συνήθει¬ες, όταν ζούσαν κοσμική ζωή, ας δέχωνται αγόγγυστα μετά τήν μεταστροφή τους τον πόλεμο τού εχθρού, χωρίς όμως νά καλλιεργούν επιθυμίες κακές. Αν αγωνισθούν έτσι, θά εξαγνισθούν καί θά φθάσουν στην κατάσταση τών αγνών ανθρώπων, οί οποίοι ούτε αμαρτίες μεγάλες γνώρισαν ούτε κακές συνήθειες απέκτησαν ούτε καί με¬γάλο πόλεμο δέχονται. Καί αν αξιοποιήσουν ώς πείρα τις προηγούμενες πτώσεις τους, θά προχωρήσουν πολύ. Ά ν κάποιος προχωράη μέσα σέ ένα ναρκοπέδιο καί δέν γνωρίζη τήν περιοχή, θά είναι αναγκασμένος νά προχω¬ράη πολύ αργά καί προσεκτικά, αλλιώς θά τιναχθή στον αέρα. Ένώ, αν γνωρίζη λίγο-πολύ τήν περιοχή, μπορεί νά έχη καί τραύματα, άλλα, μέ τήν πείρα πού έχει, προ¬χωράει σταθερά καί γρήγορα. Αν άσχοληθή κανείς μέ τό ακαλλιέργητο χωράφι της ψυχής του, θά ξερριζώση όλα τά αγκάθια τών παθών της καί θά φυτέψη στην θέση τους αρετές. Αύτη η εργασία όμως είναι επίπονη καί χρειάζε¬ται θέληση πολλή καί υπομονή.
– Γέροντα, νά μάς λέγατε πρακτικά πώς γίνεται η εργασία αυτή;
– Νά προσπαθή κανείς κάθε μέρα νά τοποθετή μέσα του κάτι τό πνευματικό, τό οποίο θά άπωθή κάτι τό κοσμικό καί αμαρτωλό, καί έτσι σιγά-σιγά θά άπεκδυθή τόν παλαιό άνθρωπο και στην συνέχεια θά κινήται ελεύθερα στον πνευματικό χώρο. Νά τοποθέτηση άγιες εικόνες στην μνή¬μη του αντί αμαρτωλές. Νά άντικαταστήση τά τραγούδια με ψαλμωδίες, και τά κοσμικά περιοδικά με πνευματικά βιβλία. Αν ο άνθρωπος δεν ξεκόψη άπό οτιδήποτε κο¬σμικό και αμαρτωλό και δεν εχη επικοινωνία μέ τόν Χρι¬στό, με τήν Παναγία, μέ τους Αγίους, μέ τήν θριαμβεύουσα Εκκλησία, καί δέν άφεθή τελείως στά χέρια τού Θεού, δέν μπορεί νά απόκτηση τήν πνευματική υγεία.
– Γέροντα, ποια είναι η πνευματική υγεία;
– Υγεία πνευματική ϊσον αγνοί λογισμοί, φωτισμένος νους καί εξαγνισμένη καρδιά πού φιλοξενεί συνέχεια τόν Χριστό καί τήν Παναγία. η πολλή προσοχή μέ τήν πα¬ρακολούθηση τού εαυτού μας καί τήν προσευχή βοηθούν πολύ θετικά νά αποκτήσουμε τήν υγεία της ψυχής. η προσευχή είναι απαραίτητη γιά τόν εξαγνισμό τής ψυχής καί η σύνεση γιά τήν διατήρηση τής καλής πνευματικής καταστάσεως.
Ή ζωή βέβαια δέν είναι κατασκήνωση• έχει χαρές, έχει όμως καί λύπες. Πριν άπό τήν Ανάσταση προηγείται η Σταύρωση. Τά χτυπήματα των δοκιμασιών είναι απα¬ραίτητα γιά τήν σωτηρία τής ψυχής μας, γιατί αυτά λαμπικάρουν τήν ψυχή. Όπως συμβαίνει καί μέ τά ρούχα• όσο τά τρίβουμε, όταν τά πλένουμε, τόσο καλύτερα καθαρίζουν. Το ϊδιο καί μέ τό χταπόδι• όσο το χτυπάμε, τόσο περισσότερο καθαρίζει καί μαλακώνει. Καί τό ψάρι φαίνεται ωραίο, όταν πλέη στην θάλασσα καί είναι ζωντανό, ακόμη καί όταν εΐναι στην αγορά μέ τά λέπια καί τά εντόσθια του, αλλά γίνεται χρήσιμο, μόνον όταν καθαρισθή – άσχημήνη εξωτερικά – καί μετά ψηθή. Έτσι καί ο άνθρωπος, όταν αποβάλη καθετί κοσμικό, ενώ εξωτερικά φαίνεται ότι χάνει τήν ζωή, τήν κοσμική ζωντά¬νια – τά λέπια -, αδειάζει ό,τι άχρηστο έχει μέσα του, «ψήνεται», καί τότε γίνεται χρήσιμος.
Από το βιβλίο: Λόγοι του Γέροντος Παισίου Β’. Πνευματική αφύπνιση.
Έκδοση: Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος. Σουρωτή Θεσσαλονίκης. 1999.
