ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Σκέπτομαι πως δεν πρέπει να αποσιωπήσω και αυτό το θαύμα που αξίωσε να επιδείξει ο Παντοδύναμος Θεός στο πρόσωπο του δούλου του Μαξιμιανού1 τωρινού επισκόπου Συρακουσών,2 και τότε πατρός του μοναστηριού μου: Όταν κατόπιν εντολής του ποντίφηκός μου βρισκόμουν σε υπηρεσία στο παλάτι της Κων/πόλεως για εκκλησιαστικές υποθέσεις,3 εκεί ήρθε σε μένα, σπρωγμένος από την αγάπη του, αυτός ο ευσεβής Μαξιμιανός μαζί με αδελφούς.4
Όταν αυτός επέστρεφε στη Ρώμη στο μοναστήρι μου, τον έπιασε μεγάλη κακοκαιρία στην Αδριατική Θάλασσα. Τότε κατά τρόπο ασύλληπτο και με ένα θαύμα ασυνήθιστο γνώρισε και την οργή και την εύνοια του Παντοδύναμου Θεού πάνω σε αυτόν και όλους όσοι βρίσκονταν μαζί του: Από την υπερβολικότητα των ανέμων τα κύματα σηκώνονταν και εξαγριώνονταν προς θανάτωσίν τους, χάθηκαν οι οίακες του πλοίου, το κατάρτι έσπασε, τα πανιά ρίχθηκαν στη θάλασσα, ολόκληρο το σκάφος σείσθηκε από τα πελώρια κύματα και διαλύθηκε κάθε το αρμογή.
Από τις ρωγμές λοιπόν που ανοίχθηκαν μπήκε μέσα η θάλασσα και γέμισε το καράβι μέχρι το πάνω κατάστρωμα, έτσι ώστε αυτό που έβλεπε κανείς ήταν όχι τόσο καράβι μες στα κύματα, όσο κύματα μες στο καράβι. Ευρισκόμενοι τότε μέσα σε αυτό το πλοίο κι αναστατωμένοι όχι πια από το πλησίασμα, αλλά από την παρουσία και τη θέα του θανάτου, έδωσαν αναμεταξύ τους ασπασμό ειρήνης και μετέλαβαν το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρος,5 αποθέτοντας ο καθένας τον εαυτό του στο Θεό, για να παραλάβει ευμενώς τις ψυχές τους, μια και παρέδωσε τα σώματά τους σε τόσο τρομακτικό θάνατο.
Αλλά ο Παντοδύναμος Θεός που τρομοκράτησε τόσο θαυμαστά το λογισμό τους, ακόμη πιο θαυμαστά φύλαξε και τη ζωή τους: Επί οκτώ ημέρες το καράβι αυτό έπλευσε γεμάτο με νερά μέχρι την πάνω γέφυρα, εξακολουθώντας την πορεία του. Και την ενάτη μέρα οδηγήθηκε στο λιμάνι του κάστρου Κρότωνος.6 Αυτοί που έπλεαν μαζί με τον ευσεβή Μαξιμιανό, βγήκαν στην ξηρά όλοι σώοι.
Κι όταν μετά από αυτούς βγήκε τελευταίος και ο ίδιος, την ίδια στιγμή το πλοίο καταποντίστηκε στον βυθό του λιμανιού εκείνου, θαρρείς και, μόλις βγήκαν έξω και ελάφρωσε το φορτίο, αυτό αντίθετα έχασε τη δύναμη του να επιπλέει. Αυτό που γεμάτο ανθρώπους κουβάλησε τα νερά μες στο πέλαγος και έπλευσε, αυτό δίχως ανθρώπους μες στο λιμάνι δεν μπόρεσε να τα κουβαλήσει. Για να δείξει ο Παντοδύναμος Θεός πως εκείνο το φορτίο το δικό Του χέρι το κρατούσε: όταν άδειασε από ανθρώπους και εγκαταλείφθηκε από αυτούς, δεν μπόρεσε να παραμείνει πάνω στα νερά.
Υποσημειώσεις.
1. Maximianus, βλ. και 1, 7, 1. Αναγράφεται στο Ρωμαϊκό εορτολόγιο στις 9 Ιουνίου.
2. Syracusae, η γνωστή πόλη της Σικελίας, ελληνική αποικία.
3. Βλ. 32, 3
4. Το γεγονός χρονολογείται στο φθινόπωρο του 584, γιατί ο πάπας Πελάγιος Β’ με επιστολή της 4ης Οκτωβρίου 584 ζητά από τον άγ. Γρηγόριο να στείλει πίσω τον Μαξιμιανό.
5. Προφανώς δεν τελέσθηκε τότε θ. Λειτουργία αλλά πρόκειται εδώ για κάποια αρχαία τάξη μεταφοράς στα ταξίδια και, μετά από ασπασμό αγάπης, κοινωνίας αγίου Άρτου.
6. Croton, το γνωστό λιμάνι της Κ. Ιταλίας, αρχαία ελληνική αποικία. Η θάλασσα εκείνη, από τον πορθμό της Μεσσήνης (Ι13) και πάνω, θεωρούνταν πως ανήκε στο Αδριατικό πέλαγο (ενώ σήμερα θεωρείται ως Ιόνιο πέλαγος.
Από το βιβλίο: Βίοι αγνώστων Ασκητών: Αγίου Γρηγορίου, Πάπα Ρώμης, του επικαλουμένου Διαλόγου. Εισαγωγή-μετάφραση-σημειώσεις υπό Ιωάννου Ιερομ.
Εκδότης, Ιερά Σκήτη Αγίας Αννης – Αγιον Ορος. Ιούνιος 2020.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
