… Πώς πάλι πρόκειται να ανανεωθεί όλη η κτίση και να γίνουν καινούργιοι ουρανοί και καινούργια γη, σύμφωνα με τον θείο απόστολο.
Επειδή λοιπόν ο Κύριος υποσχέθηκε καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη, κανείς από τους πιστούς δεν θα αμφισβητήσει, ούτε βέβαια θα απιστήσει στον Κύριο που λέει αυτά. Διότι όπως τα δικά μας σώματα, όταν διαλύονται, δεν καταλήγουν με κανένα τρόπο σε τέλεια ανυπαρξία, αλλά ανανεώνονται πάλι με την ανάσταση, έτσι λοιπόν και ο ουρανός και η γη και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτή, όλη η κτίση δηλαδή, θα ανανεωθεί και θα ελευθερωθεί από τη δουλεία της στη φθορά,1 και αυτά τα στοιχεία θα συμμετάσχουν μαζί μας στη λαμπρότητα, που προέρχεται από την ανάσταση, και με όποιο τρόπο η φωτιά θα ελέγξει όλους εμάς ποιος είναι δόκιμος,2 σύμφωνα με τον θείο απόστολο, έτσι και όλη η κτίση θα ανανεωθεί με τη φωτιά. Και αυτό μπορούμε να το μάθουμε με όσα ο απόστολος Πέτρος λέει: «Θα έρθει λοιπόν η μέρα του Κυρίου, σαν κλέφτης μέσα στη νύχτα, και τότε οι ουρανοί θα παρέλθουν με τρομερό κρότο και τα στοιχεία της φύσης θα λειώσουν από τη φωτιά και η γη και όσα υπάρχουν σ’ αυτή θα κατακαούν».3 Βλέπεις πώς λέει ότι όλα αναχωνευθούν με τη φωτιά και θα αλλάξουν; Γι’ αυτό και προθέτοντας, λέει: «Αν λοιπόν όλα αυτά θα διαλυθούν, ποιοί πρέπει να είμαστε εμείς στις άγιες συναναστροφές και στα ευσεβή έργα;»4 Αλλά πώς θα διαλυθούν; Όπως δηλαδή ένα χάλκινο σκεύος, που πάλιωσε και έγινε ρυπαρό και αχρηστεύθηκε από τη σκουριά, παραδίνεται από τον τεχνίτη στη φωτιά, και έτσι, καθώς λειώνει, γίνεται απ’ αυτόν πάλι καινούργιο˙ κατά τον ίδιο τρόπο και η κτίση, επειδή πάλιωσε και έγινε ρυπαρή από τις αμαρτίες μας, θα διαλυθεί με τη φωτιά από τον Δημιουργό των όλων, δηλαδή θα λειώσει και θα αναστοιχειωθεί και θα γίνει λαμπερή και ασύγκριτα πιο καινούργια απ’ αυτή που βλέπουμε τώρα.
Επειδή ο απόστολος Πέτρος έγραψε έτσι γι’ αυτά, λέει πάλι λίγο πιο κάτω: «Γι’ αυτό, αγαπητοί, προσδοκώντας να γίνουν αυτά, φροντίστε να βρεθείτε μπροστά του με ειρήνη ακηλίδωτοι, και θεωρήστε τη μακροθυμία του Κυρίου μας σωτηρία, καθώς και ο αγαπητός μας αδελφός Παύλος, σύμφωνα με τη σοφία που του δόθηκε, έγραψε σ’ εσάς, όπως έκανε και σε όλες τις επιστολές του˙ ανάμεσα σ’ αυτά υπάρχουν κάποια δυσνόητα σημεία που οι αμαθείς και αστήρικτοι διαστρεβλώνουν, όπως και τις άλλες Γραφές, προκαλώντας τη δική τους απώλεια».5 Αυτό όμως όχι μόνο οι τότε, αλλά και τώρα παθαίνουμε οι περισσότεροι, ή και όλοι σχεδόν, από άγνοια, με το να συγχέουμε όλα, με το να διαστρεβλώνουμε όλα τα νοήματα της θείας Γραφής, με το να τα παρερμηνεύουμε δηλαδή, για την απώλειά μας, φροντίζοντας να έχουμε και να κάνουμε τις θείες Γραφές σαν υποστηρικτές των δικών μας παθών και επιθυμιών και της απώλειάς μας.
Αλλά ας δούμε τι λέει και ο θείος Παύλος για την κτίση και για την ανανέωσή της. Λέγοντας λοιπόν αυτός, «Φρονώ ότι τα παθήματα του τωρινού καιρού δεν είναι άξια σε σύγκριση με τη δόξα, που πρόκειται να φανερωθεί σ’ εμάς», πρόσθεσε, «διότι η αποκαραδοκία της κτίσης περιμένει με λαχτάρα την αποκάλυψη των υιών του Θεού».6 «Αποκαραδοκία» λέει την προσμονή, τη δυνατή δηλαδή επιθυμία, και «αποκάλυψη» λέει τη φανέρωση, που θα γίνει στην ανάσταση˙ διότι στην ανάσταση πρέπει με την παρουσία του Χριστού και Θεού να φανερωθούν οι υιοί του Θεού και να φανεί η ωραιότητά τους και να φανούν αυτοί οι ίδιοι τι λογής είναι, όπως έχει γραφεί: «Τότε θα λάμψουν οι δίκαιοι όπως ο ήλιος»7˙ θα λάμψουν δηλαδή οι υιοί του δίκαιου Θεού. Αλλά, για να μην υποθέσεις ότι ο θείος απόστολος εννοεί κάποια άλλη κτίση, προσθέτοντας λέει: «Διότι η κτίση υποτάχθηκε στη φθορά όχι θεληματικά, αλλά επειδή υπάκουσε σ’ εκείνον που την υπέταξε στη φθορά με την ελπίδα ότι θα ελευθερωθεί απ’ αυτήν».8
Βλέπεις πως δεν είπα προηγουμένως χωρίς λόγο ότι η κτίση δεν ήθελε πλέον να υπακούσει στον παραβάτη Αδάμ, όταν τον είδε να έχει πέσει από τη θεία δόξα, επειδή έσφαλε στον Θεό, τον δημιουργό του; Γι’ αυτό λοιπόν, αφού ο Θεός όρισε, πριν από τη θεμελίωση του κόσμου, τη σωτηρία του με την αναδημιουργία, υπέταξε στον Αδάμ την κτίση, με το να την καταραστεί, ώστε, όταν ο άνθρωπος, για τον οποίο δημιουργήθηκε η κτίση, γίνει φθαρτός, να γίνει φθαρτή και αυτή, για να παρέχει σ’ αυτόν κάθε χρόνο φθαρτή την τροφή˙ όταν όμως θα ανανεώσει τον άνθρωπο και θα τον κάνει άφθαρτο και αθάνατο και πνευματικό, τότε, λέω, θα μεταβάλει και την ίδια την κτίση, ολόκληρη, μαζί μ’ αυτόν, και θα την κάνει αιώνια και άυλη˙ διότι αυτό φανέρωσε μ’ αυτά που ο Παύλος είπε: «διότι η κτίση υποτάχθηκε στη φθορά όχι θεληματικά, αλλά επειδή υπάκουσε σ’ εκείνον που την υπέταξε στη φθορά με την ελπίδα ότι θα ελευθερωθεί από τη φθορά».9 Δηλαδή, δεν υποτάχθηκε, λέει, η φύση από μόνη της στον άνθρωπο, δεν μεταφέρθηκε θεληματικά στη φθορά και παράγει φθαρτούς καρπούς και βλαστάνει συγχρόνως αγκάθια και τριβόλια, αλλά επειδή υπάκουσε στην προσταγή του Θεού, που τα όρισε αυτά με την ελπίδα πάλι της ανανέωσης. Άλλωστε, επειδή ο απόστολος θέλησε να το κάνει αυτό σαφέστερο, είπε: «Και διότι και η ίδια η κτίση θα ελευθερωθεί, μεταβαίνοντας από τη δουλεία της φθοράς στην ελευθερία της δόξας των τέκνων του Θεού».10
Είδες πώς δεν είπαμε, χωρίς να ταιριάζει, ότι και αυτή η κτίση δημιουργήθηκε στην αρχή από τον Θεό ολόκληρη άφθαρτη και ως άλλος παράδεισος, αλλά ότι, όταν την καταράστηκε ο Θεός οδηγήθηκε στη φθορά και στη δουλεία, με το να υποταχθεί στη ματαιότητα των ανθρώπων; βλέπε μάλιστα και ποια θα είναι η τελευταία λαμπρότητα της κτίσης.
Υποσημειώσεις.
1. Ρωμ. 8, 21
2. Α’ Κορ. 3, 13
3. Β’ Πέτρ. 3, 10
4. Β’ Πέτρ. 3, 11
5. Β’ Πέτρ. 3, 14-16
6. Ρωμ. 8, 18-19
7. Ματθ. 13, 43
8. Ρωμ. 8, 20-21
9. Ρωμ. 8, 20-21
10. Ρωμ. 8, 21
Από το βιβλίο: Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου – Έργα (Νεοελληνική απόδοση).
Εκδόσεις: Περιβόλι της Παναγίας. Μάιος 2017
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
Φυσιολογία για τη δημιουργία και την προοπτική του κόσμου (Β’) – Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου.
Φυσιολογία για τη δημιουργία και την προοπτική του κόσμου (Β’) – Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου.
