Κάποτε ο μέγας Παχώμιος δίδασκε τους μοναχούς του και τους ωφελούσε πάρα πολύ. Εκεί που μιλούσε, ήρθε σαν σε έκσταση και στάθηκε για αρκετή ώρα. Έπειτα είπε χαμηλόφωνα στον οικονόμο της μονής: «Πήγαινε στο τάδε κελλί και μάθε ποιος είναι αυτός εκεί που αδιαφορεί για την ψυχή του, και γίνε μάρτυρας της ζημιάς που κάνει στον εαυτό του. Έστω, δεν ήρθε εδώ να ακούσει τα λόγια του Θεού, ώστε να ενδυναμωθεί εναντίον του δαίμονα που τον πιέζει να γυρίσει στον κόσμο. για ποιόν λόγο δεν προσεύχεται εκεί, αλλά κοιμάται; Δεν ξέρω αν αυτός θα γίνει μοναχός».
Αυτός, πραγματικά, σε λίγον καιρό χωρίστηκε από τους μοναχούς και γύρισε στον κόσμο, επειδή δεν μπόρεσε να υπομείνει τον ελαφρό ζυγό1 του Κυρίου.
Υποσημείωσις.
1. Πρβ. Ματθ. 11, 30
Από το βιβλίο: Ευεργετινός: “Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.”
Τόμος 2-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος
Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
15 Μαϊου, μνήμη του Οσίου Παχωμίου του Μεγάλου: Συναξάριον, Ακολουθία.
