Προς
Τους Αιδεσιμωτάτους Κληρικούς, τους Οσιωτάτους Μοναχούς
και τον ευσεβή Λαό της Εκκλησίας Κρήτης
Αγαπητοί μας αδελφοί,
Η απαρχή του νέου έτους σφραγίσθηκε από ένα χαρμόσυνο γεγονός για την Εκκλησία της Κρήτης, την κατάταξη στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας ενός νέου Αγίου, του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού, γόνου εκλεκτού του χωριού Σηρικάρι της Επαρχίας Κισάμου Χανίων.
Η κατάταξη ενός νέου Αγίου στις δέλτους των Αγίων της Εκκλησίας μας αποτελεί ορατό σημείο της Χάριτος του Θεού. Είναι γεγονός χαράς, ευφροσύνης και αγαλλιάσεως. Ανατέλλει νέους ορίζοντες, δίδει προοπτική και ελπίδα στον ευλογημένο Λαό του Θεού, ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς μας.
Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, κατόπιν αιτήματος κατατάξεως στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το οποίο υπέβαλε αρμοδίως ο Ποιμενάρχης της ιδιαίτερης πατρίδος του Μοναχού Νικηφόρου, του επονομαζομένου «Λεπρού», κατά κόσμον Νικολάου Τζανακάκη, Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος, ομοφώνως απεφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση και να αποστείλει το σχετικό Φάκελλο στην Αγία και Ιερά Σύνοδο του σεπτού της Ορθοδοξίας Κέντρου, του Οικουμενικού
Πατριαρχείου, με την παράκληση να προβεί στην Αγιοκατάταξη του ειρημένου Οσίου.
Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα, ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος και τα Μέλη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, κατά την επικρατούσα εκκλησιαστική τάξη και παράδοση, δια της υπ’ αριθμ. 1046/1-12-2012 Πράξεως αποδέχθηκαν το ειρημένο αίτημα και προέβησαν στην εγγραφή του Οσίου Νικηφόρου του «λεπρού», στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όρισαν δε η ετήσια μνήμη του να εορτάζεται την 4η του μηνός Ιανουαρίου, ημέρα της οσιακής κοιμήσεως και της προς Κύριον εκδημίας του.
Ο κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης γεννήθηκε το έτος 1890 στο χωριό Σηρικάρι της Επαρχίας Κισάμου Χανίων. Σε ηλικία μόλις 13 ετών έμεινε ορφανός, και ενώ
εργαζόταν στα Χανιά, άρχισε να εμφανίζει σημεία της νόσου του Χάνσεν, της γνωστής λέπρας, η οποία εκείνα τα χρόνια, αντιμετωπιζόταν με πολύ φόβο και επιφύλαξη. Σε ηλικία 16 ετών ο Νικόλαος, έχοντας εμφανή τα σημάδια της ασθένειας και για να αποφύγει την απομόνωση και τον εγκλεισμό στο νησί των λεπρών, την Σπιναλόγκα, ανεχώρησε για την Αίγυπτο. Εργάσθηκε στην Αλεξάνδρεια, αλλά σε ηλικία 24 ετών αναγκάσθηκε να καταφύγει σε λεπροκομείο της Χίου, όπου εφημέριος ήταν ο π. Άνθιμος Βαγιανός, ο μετέπειτα Όσιος Άνθιμος της Χίου. Εκεί, στο εκκλησάκι του Αγίου Λαζάρου, όπου φυλασσόταν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπακοής, ο Άγιος Άνθιμος τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρος.
Μολονότι η νόσος επέφερε πολλές αλλοιώσεις στο ταλαίπωρο σώμα του, ο Μοναχός Νικηφόρος δεν εγόγγυζε, αλλά ζούσε καρτερικά με την κατά Θεόν ελπίδα. Διακονούσε ως Ψάλτης, ακόμη και όταν εξ αιτίας της σοβαρής ασθένειας έχασε το φως του. Τα μέλη, το δέρμα και τα μάτια του παραμορφώθηκαν τελείως, αλλά εκείνος, αντί να αναζητήσει μάταια την αιτία της ασθένειάς του, έλαβε την κακοπάθεια του σώματος ως δημιουργική αφορμή για μεγαλύτερη άσκηση, περισσότερη προσευχή και ανιδιοτελή προσφορά σε όλους.
Το 1957, έστειλαν τον 67χρονο Μοναχό Νικηφόρο μαζί με άλλους ασθενείς στον Αντιλεπρικό Σταθμό της Αγίας Βαρβάρας στην περιοχή του Αιγάλεω Αθηνών. Εκεί ζούσε και ο γνωστός Κρητικής καταγωγής Αρχιμ. Ευμένιος Σαριδάκης, ο οποίος είχε επίσης προσβληθεί από την ίδια νόσο του Χάνσεν και ενώ θεραπεύτηκε, υποτάχθηκε στον χαρισματικό πατέρα Νικηφόρο, διαθέτοντας το υπόλοιπο της ζωής του στη διακονία των συνασθενών του.
Καθημερινά πλήθος ανθρώπων συνέρρεαν για να λάβουν την ευχή του Μοναχού Νικηφόρου, ο οποίος κατάκοιτος, με πληγές και πόνους, έδειχνε αντοχή και παρηγορούσε τους θλιβομένους. Οι αλλοιώσεις, οι πληγές και παράλυσεις του σώματος, δεν επηρέαζαν την συμπεριφορά του, αλλά παρέμενε γλυκύτατος, χαμογελαστός, έλαμπε όλος, και διηγείτο χαριτωμένα περιστατικά από τους βίους και την πολιτεία των Αγίων της Εκκλησίας μας, χαρίζοντας σε όλους άφατη χαρά και αγαλλίαση. Ο πάμπτωχος, ασθενής και αξιολύπητος, δόξαζε τον Θεό και έδιδε θάρρος, ελπίδα και παρηγοριά στους πονεμένους ανθρωπους. Ο Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός υπέμεινε με ψυχική δύναμη, πνευματικό σθένος και διάκριση, η δε οσιακή βιωτή του, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και αληθινή μαρτυρία για την έμπρακτη πίστη στον Αληθινό εν Τριάδι Θεό.
Στις 4 Ιανουαρίου του έτους 1964, σε ηλικία 74 χρονών, ο Όσιος κοιμήθηκε εν Κυρίω. Κατά την ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του, διαπιστώθηκε άρρητη ευωδία, ενώ πολλοί χριστιανοί επικαλούνται την βοήθεια του για την αντιμετώπιση δυσκολιών και την ίαση των ασθενειών, και αναφέρονται αρκετές περιπτώσεις θαυμάτων.
Ο Όσιος βίωνε την αναστάσιμη ελπίδα και αντιμετώπιζε την σκληρή δοκιμασία με προσευχή και καρτερία. Χαρίζει δε σε όσους έχουν ανάγκη την ελπίδα των μελλόντων αγαθών, την πρόγευση της λυτρώσεως και της απαλλαγής των βιοτικών δεινών. Παρέχει την βεβαιότητα της απομακρύνσεως από τον πόνο, την θλίψη, τον βασανισμό της σαρκός, χάριν της Χάριτος του Θεού. Η έξοδός του από τον φαύλο κύκλο της αναζητήσεως αιτίας κακών, έγινε είσοδος στο χώρο της καρτερίας, της οσιότητος, της σωτηρίας και της ατελεύτητης μακαριότητας.
Ο Όσιος Νικηφόρος, εν ζωή ακόμη ευρισκόμενος, έχαιρε πολλής τιμής, σεβασμού και θαυμασμού από τον πιστό λαό του Θεού. Η μαρτυρία και η πίστη των ευσεβών
χριστιανών για την αγιότητά του, συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε να καταταγεί από την Μητέρα Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία στο Αγιολόγιό της.
Ήδη, την 4η του μηνός Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους, στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Καστέλλι Κισάμου, έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου, με πάνδημη συμμετοχή Ιεραρχών, Κλήρου και Λαού, εορτάσθηκε για πρώτη φορά επίσημα και με τη δέουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα, η ιερά μνήμη του Οσίου Νικηφόρου του επονομαζομένου «Λεπρού», όπου αναγνώσθηκε και η σχετική Πατριαρχική Πράξη Αγιοκατατάξεως.
Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης με αυτό το εγκύκλιο Συνοδικό Γράμμα πληροφορεί επίσημα το ευσεβές πλήρωμα Αυτής, τους Αιδεσιμωτάτους Κληρικούς, τους Οσιωτάτους Μοναχούς και τον ευσεβή και φιλάγιο Λαό της Μεγαλονήσου, για την κατάταξη από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Μοναχού Νικηφόρου, του επονομαζομένου «Λεπρού», και την αναγραφή του στις δέλτους των Αγίων της κατά Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας. Προτρέπει δε πατρικά όλους σας, συνεχίζοντες την από αιώνων παράδοση της Αγίας Εκκλησίας μας, να τιμάτε τον Όσιο Νικηφόρο, ο οποίος ήδη συγκαταλέγεται μεταξύ των Αγίων της Εκκλησίας μας, να αποδίδετε σ’ αυτόν την οφειλόμενη τιμή Αγίου, σύμφωνα με την εκκλησιαστική τάξη και παράδοση, και να καταφεύγετε στις προς Κύριον πρεσβείες του σε κάθε δυσκολία και περίσταση της ζωής σας.
Όλοι εμείς, οι Αρχιερείς της Εκκλησίας Κρήτης, είμαστε ευγνώμονες στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, για το πολύτιμο αυτό δώρο της αγιοκατατάξεως και αναδείξεως ενός νέου Αγίου της Εκκλησίας μας, και εκφράζομε την ανεκλάλητη χαρά μας, γιατί ικανοποιήθηκε ένα ευλαβές αίτημα των Χριστιανών της Μεγαλονήσου μας, οι οποίοι ευεργετήθηκαν και ευεργετούνται από τις θαυματουργικές ενέργειες του Οσίου Νικηφόρου, προς δόξαν Θεού και σωτηρία τους.
Ευχόμαστε πατρικά σε όλους σας πλούσια την ευλογία του Θεού στη ζωή και τα έργα σας, με τις πρεσβείες του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού, και όλων των Αγίων
της Εκκλησίας μας, ιδιαιτέρως δε των Κρητών Αγίων, οι οποίοι αποτελούν τους φωτεινούς φάρους και τους απλανείς οδοδείκτες, για να ακολουθούμε τον ορθό δρόμο στη ζωή μας, σε καιρούς χαλεπούς και δυσχείμερους.
Με πατρικές ευχές και εν Κυρίω αγάπη
† Ο Κρήτης Ειρηναίος, Πρόεδρος
† Ο Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριος
† Ο Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ευγένιος
† Ο Κυδωνίας και Απoκoρώνoυ Δαμασκηνός
† Ο Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων Ειρηναίος
† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας Ευγένιος
† Ο Πέτρας και Χερρονήσου Νεκτάριος
† Ο Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος
† Ο Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου Ανδρέας
† Ο πρ. Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος
Η/Υ ΠΗΓΗ
Ακτίνες.blogspot.gr
Παράβαλε και:
04 Ιανουαρίου, μνήμη και του Οσίου Νικηφόρου του λεπρού – Σίμωνος Μοναχού (Βίος, θαυμαστά σημεία).
