Μεγάλου Φωτίου – Χαίρε του Θεού Έμψυχη Κιβωτέ
Απόδοση: Αρχιμ. Ιγνατίου Σωτηριάδη από το βιβλίο: Georges Gharib: Οι εικόνες της Παναγίας. Ιστορία και λατρεία. Εκδόσεις Τέρτιος, Κατερίνη 1997. http://www.tertios.gr/
Χαίρε, ω Παρθένε γεμάτη χάρη! Σε σένα απευθύνομαι και κραυγάζω με όλη τη δύναμη του νου, της καρδιάς και της γλώσσας, καταφύγιο της αδυναμίας και της ανικανότητάς μου.
Χαίρε, γεμάτη από χάρη, μέσω σου, ο άρρωστος βρίσκει τη θεραπεία. Μέσω σου, εκείνος που έπεσε και έγινε κομμάτια, σηκώνεται γιατρεμένος κι εκείνος που ήταν η αιτία της πτώσης, καταδικάζεται, ποδοπατιέται κι εκμηδενίζεται.
Χαίρε, γεμάτη από χάρη! Μέσω σου, η πικρή δικαστική απόφαση της πτώσης παραγράφεται απ’ τη γλυκύτητα του θείου μηνύματος, που σε σε απευθύνθηκε κι εμείς, που λεία γίναμε της αταξίας, που η παράβαση προκάλεσε, σκεπαζόμαστε και πάλι απ’ την κορώνα του μεγαλείου της θείας φανέρωσης που από σένα προέρχεται.
Χαίρε, γεμάτη από χάρη! Ο Βασιλιάς της δημιουργίας επιθύμησε το μεγαλείο της ψυχής, του σώματος και του νου, που παρέμεινε πάντα άσπιλο, για ν’ ανανεώσει και ν’ αναγεννήσει την εικόνα την παραμορφωμένη απ’ τα τεχνάσματα του πονηρού. Γι’ αυτό οι λαοί έρχονται με δώρα να προσπέσουν μπροστά σου.
Χαίρε, Παλάτι χτισμένο, όχι απ’ ανθρώπινο χέρι! Απ’ το αίμα σου, ο Βασιλιάς της δόξας κάνει το χιτώνα του και ντύνεται σαν με ένδυμα βασιλικό και πορφυρό, για ν’ αφαιρέσει την παραμορφωτική γύμνια του προγεννήτορα. Χαίρε, συ έχεις δώσει τη σάρκα στο Δημιουργό και μας έχεις ελευθερώσει απ’ το χρέος.
Χαίρε, του Θεού έμψυχη Κιβωτέ, στην οποία κατεβαίνει ο δεύτερος Νώε ντύνοντας απ’ αυτή την ανθρώπινη φύση, για να τη βυθίσει στο βάπτισμα του ύδατος και να της δώσει τη σωτηρία και μια δεύτερη ζωή, με κατεύθυνση προς το Θεό.
Χαίρε, ω Εστία αναμμένη, όπου ο Θεός κατεβαίνει! στους παρθενικούς και πάναγνους κόλπους σου ο Δημιουργός παίρνει τη φύση μας και την εξαγνίζει από κάθε κηλίδα αρχαία, ανανεώνοντας τον άνθρωπο σε μια νέα δημιουργία.
Είθε ο Χριστός ο αληθινός μας Θεός, με τις ικεσίες, τη μεσιτεία και τη δέηση της θείας και αειπάρθενης Μητέρας, να μας ακούσει και να μας κάνει άξιους του ουράνιου δείπνου.
***
Ανδρέου Κρήτης – Χαίρε Καρπέ Πρώιμε της δικής μας Αναγέννησης!
Απόδοση: Αρχιμ. Ιγνατίου Σωτηριάδη από το βιβλίο: Georges Gharib: Οι εικόνες της Παναγίας. Ιστορία και λατρεία. Εκδόσεις Τέρτιος, Κατερίνη 1997.
http://www.tertios.gr/
Χαίρε, καρπέ πρώιμε της δικής μας αναγέννησης και κατάληξη των υποσχέσεων και των προρρήσεων του Θεού για μας.
Ευλογημένη συ μεταξύ των γυναικών, ω γη αληθινά αξιεπιθύμητη απ’ την οποία ο κεραμοποιός, παίρνοντας τη λάσπη απ’ το δικό μας αγρό, ξανάκανε το βάζο άρρηκτο.
Ευλογημένη συ μεταξύ των γυναικών, ω Βηθλεέμ πνευματική που για τη θέλησή σου και μαζί για τη φύση σου έχεις γίνει κι έχεις κληθεί οίκος της όλης πνευματικότητας. Μέσα σου, πράγματι, κατοικώντας όπως μόνο εκείνος θέλησε, και αναμειγνυόμενος χωρίς σύγχυση στη δική μας μάζα ζύμωσε μέσα του όλο τον Αδάμ, για να γίνει άρτος ζωντανός και ουράνιος.
Ερευνούσε ο Θεός τη σκόνη του Αδάμ. Επιτέλους εκείνη η σκόνη στην οποία βρήκε εκείνο που έψαχνε, ήταν μια γη όμοια με το σώμα μας και κείτονταν σ’ ένα στήθος πανάγιο και παρθενικό. Το δικό μας ζωοποιό Στάχυ (ο Χριστός) βρήκε αυτό τον αγρό στον όποιο χωρίς σπόρο, χωρίς καλλιέργεια, με τρόπο θαυμαστό εκείνος ξεφύτρωσε. Αυτή, η σκόνη• αυτό το στάχυ• αυτός ο χώρος εκείνης της γης, στην οποία με τρόπο νέο και σύμφορο ξαναπλασθήκαμε και λόγω της οποίας η ξαναπλασμένη μας σκόνη έλαβε ως δώρο την αρχαία αξία!
Ω ταπείνωση ανείπωτη! Ω καλοσύνη! Όταν ο Θεός πάνω από κάθε φύση και χάρη, μας παραχώρησε τέτοια πράγματα μέσω μιας γυναίκας της ίδιας φυλής και της ίδιας της δικής μας γενιάς, μέσω μιας γυναίκας -λέω- της οποίας το ψυχικό μεγαλείο αυξήθηκε τόσο δυσανάλογα που ο Χριστός ο ίδιος, το Ατέλειωτο Μεγαλείο, επιθύμησε το μεγαλείο της και θέλησε να έχει από Εκείνη χωρίς πατέρα γήινο μια δεύτερη γέννηση.
***
Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως – Μητέρα του Θεού άπλωσε το έλεος της αμετάβλητης προστασίας σου.
Απόδοση:Αρχιμ. Ιγνατίου Σωτηριάδη από το βιβλίο: Georges Gharib: Οι εικόνες της Παναγίας. Ιστορία και λατρεία. Εκδόσεις Τέρτιος, Κατερίνη 1997.
http://www.tertios.gr/
Μητέρα του Θεού, σε μας που είμαστε χριστιανοί και με πίστη χριστιανική σε τιμούμε, εμπρός, άπλωσε το έλεος της αμετάβλητης προστασίας σου… Ζητώντας σε όταν η θλίψη πλησιάζει, ελευθερωνόμαστε• κι όταν πάλι είναι ο καιρός της χαράς, συ είσαι που την προμηθεύεις. Κι απ’ τη στιγμή που σ’ όλα τα πράγματα βρισκόμαστε κάτω απ’ την παρακίνησή σου, αποκτούμε την εμπιστοσύνη ότι ζεις μαζί μας…
Αν κάποτε ο Ναός του Σολομώντα συμβόλιζε τον ουρανό που σκεπάζει τη γη, πόσο περισσότερο δε θα ‘ταν δίκαιο να εξυμνήσουμε ως γήινους ουρανούς τις δικές σου εκκλησίες, εσένα που έγινες ο ζωντανός ναός του Χριστού; Τ’ αστέρια μιλούνε φωτίζοντας στο στερέωμα του ουρανού τους υλικούς χρωματισμούς των εικόνων σου, ω Θεοτόκε, και δείχνουν απαστράπτοντας τις πλούσιες δωρεές σου προς εμάς. Ο ήλιος κι η σελήνη φωτίζουν το μόνο τροχό της ρόδας• το δικό σου το φως, που έρχεται απ’ το Φως που εσύ γέννησες, κάνει να λάμπει κάθε σπίτι, κάθε πόλη, κάθε γη. Κι επομένως ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος αν και αμαρτωλός, γιατί του έτυχε να είναι όμοιός σου κατά τη φυσική ουσία κι ακόμη να ‘ναι μέτοχος της θείας φύσης μέσω σου. «Ευτυχής» πραγματικά και καλό του συνέβη ή μάλλον «καλό θα του συμβεί» (Ψαλμ. 128,1)• πράγματι εσύ δεν απομακρύνεσαι από ‘κείνους που θεωρούνται άξιοι να ‘χουν τη βοήθειά σου μέχρι το τέλος. Ας υποχωρήσει ο θάνατος στη δύναμή σου, ω Θεοτόκε, γιατί εσύ χάρισες τη ζωή στους ανθρώπους! Ας υποχωρήσει στη
δύναμή σου ο τάφος, γιατί εσύ έγινες θείο θεμέλιο ανεξήγητου ύψους! Ας υποχωρήσει στη δύναμή σου η σκόνη! Πράγματι, εσύ είσαι η αναγέννηση, γιατί έγινες Κυρία για ‘κείνους που είχανε φθαρεί στη λάσπη της ύλης.
Με πίστη, λοιπόν, εμείς ομολογούμε ότι εσύ είσαι η σύντροφος της ζωής μας: πράγματι, αν δεν είχαμε αυτή την παρηγοριά, τότε το πνεύμα μας θά ‘σβηνε από επιθυμία για σένα. Με πίστη σκεφτόμαστε ότι, όπως είναι γραμμένο, οι ουρανοί έχουν τοποθετηθεί στη θέση τους• έτσι πιστεύουμε να σε ξαναδούμε, εσένα που στέκεσαι ανάμεσά μας ως σύντροφος του ταξιδιού ακόμη και μετά την αποχώρηση του σώματός σου.
***
Ρωμανού του Μελωδού – Θεοτόκε, Παρθένε, Βασίλισσα παγκόσμια!
Απόδοση:Αρχιμ. Ιγνατίου Σωτηριάδη από το βιβλίο: Georges Gharib: Οι εικόνες της Παναγίας. Ιστορία και λατρεία. Εκδόσεις Τέρτιος, Κατερίνη 1997.
http://www.tertios.gr/.
Ελάτε, οι πιστοί όλοι, ας προσκυνήσουμε το Χριστό,
τον Σωτήρα και Ελεήμονα.
Αυτόν υμνούν τα πλήθη των Αγγέλων
και αυτόν δοξολογούν οι μυριάδες των Ασωμάτων.
Θεοτόκε, Παρθένε, Βασίλισσα παγκόσμια,
μην περιφρονήσεις εμάς που σου δεόμαστε,
χτυπημένοι απ’ τα κύματα τα μεγάλα της ζωής
και έρμαιοι του ασταθούς θηρίου.
Ω ανωτέρα των άνω Δυνάμεων,
Περιστερά απ’ το Πνεύμα χρυσωμένη,
καμάρι και χαρά των Αποστόλων,
συμφωνία των Προφητών και των Μαρτύρων,
Βοήθεια του κόσμου όλου,
Πύργε ντυμένε χρυσάφι και πολύτιμε,
Πόλη δωδεκάπορτη, και Παράδεισε,
Κιβωτέ πανευωδίαστε του Πνεύματος.
Τείχος άγιο άπαρτο, και στήριγμα,
οχυρό των θρήσκων ψυχών
και Φυλακτήριο των αγνών των σωμάτων.
Σε τιμούμε, Βασίλισσα άσπιλη,
και υμνούμε το Γιο σου και Κύριο,
το Χριστό, το μόνο Φίλο των ανθρώπων,
για νά ‘βρουμε χάρη κι έλεος
τη μέρα της κρίσης, ω Βασίλισσα…
Τότε, Κύριε, Κύριε σώσε με
κι απ’ τη φωτιά την άσβεστη λύτρωσέ με.
Ας μπορώ να δω τη θεία σου εικόνα,
με καθαρή συνείδηση, και ν’ αναφωνήσω:
Σε σένα αρμόζει τιμή και προσκύνηση,
στον Πατέρα, στο Γιο και στο Πνεύμα,
απ’ όλη την κτίση καί πάντα,
στους αιώνες τους ατέλειωτους, ω Φίλε των ανθρώπων.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Μυριόβιβλος βιβλιοθήκη της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
