Η Αγία Μεγαλομάρτυς Ειρήνη έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ξεχώριζε απ’ όλες τις κοπέλες της εποχής της για την ομορφιά της και ο πατέρας της, ένας άρχοντας της Λικινίας, κινούμενος από φόβο, την έκλεισε σ’ ένα ψηλό πύργο με δεκατρείς θεραπαινίδες και ένα γέροντα δάσκαλο, ονόματι Απελλιανό.
Μία ημέρα, η Αγία Ειρήνη είδε ένα περιστέρι να μπαίνη στον πύργο, κρατώντας ένα κλαδί ελιάς στο στόμα του. Κάθησε επάνω στο τραπέζι κι άφησε εκεί το κλαδί. Ύστερα από λίγο μπήκε στον πύργο ένας αετός, που κρατούσε στο ράμφος του ένα στεφάνι και το απόθεσε κι αυτός επάνω στο τραπέζι. Τελευταίο μπήκε από το παράθυρο ένα κοράκι και άφησε επάνω στο τραπέζι ένα φίδι που κρατούσε. Απόρησε η Αγία, τι να δήλωναν όλ’ αυτά.
Τότε ο γέρο – Απελλιανός, ο δάσκαλός της, της τα εξήγησε όλα:
-Το περιστέρι δηλοί την παιδεία της γνώμης και το κλαδί της ελιάς είναι σημείο θαυμαστών γεγονότων. Ο αετός, που είναι ο βασιλιάς των πτηνών, με το στεφάνι προεικονίζει μελλοντική νίκη σε εκλεκτές και αγαθές πράξεις. Τέλος το κοράκι και το φίδι δηλώνουν, ότι θα δοκιμάσης θλίψι και ταλαιπωρία.
Με την εξήγησι αυτή, που έδωσε ο Απελλιανός, αποκάλυψε εν συντομία τον αγώνα του μαρτυρίου, τον οποίο θα έδινε η Αγία Ειρήνη για την αγάπη της προς τον Θεό.
Η Αγία Ειρήνη ωνομαζόταν αρχικά Πηνελόπη και ήταν γόνος ειδωλολατρικής οικογενείας. Όταν βαπτίστηκε Χριστιανή από τον μαθητή του Αποστόλου Παύλου Τιμόθεο, συνέτριψε τα είδωλα του πατέρα της Λικινίου, κάτι που, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε την οργή και τον θυμό του.
Ο Λικίνιος την κάλεσε και της ζήτησε να απαρνηθή τον Χριστό. Όταν διεπίστωσε, ότι η κόρη του έμενε αμετακίνητη και επέμενε στην πίστι της, διέταξε να την δέσουν και να την ρίξουν στα άλογα για να την καταπατήσουν.
Τα άλογα όμως ευλαβήθηκαν και σεβάσθηκαν την Αγία. Ένα απ’ αυτά, αντί να την βλάψη, εστράφη εξαγριωμένο εναντίον του πατέρα της, τον έρριξε καταγής, του συνέτριψε το δεξί χέρι και τον θανάτωσε. Ύστερα, με ανθρώπινη φωνή, μακάρισε την Αγία.
Όσοι είχαν παρακολουθήσει το θαυμαστό αυτό γεγονός, παρεκάλεσαν την Αγία να κάνη κάτι. Τότε εκείνη προσευχήθηκε και ανεστήθη ο πατέρας της, ο οποίος πίστεψε μετά στον Χριστό και, μαζί με την σύζυγό του και τρεις χιλιάδες ακόμα ανθρώπους, δέχθηκαν το Άγιο Βάπτισμα.
Και άλλο θαυμαστό γεγονός συνοδεύει την Αγία Ειρήνη. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, έγινε βασιλιάς ο Σεδεκίας, ο οποίος πίεζε την Αγία να θυσιάση στα είδωλα. Επειδή όμως εκείνη δεν επείθετο, την έρριξε σ’ ένα βαθύ λάκκο, με δηλητηριώδη φίδια και άλλα ερπετά, τα οποία ούτε καν την άγγιξαν, παρ’ όλο που ο αιμοβόρος βασιλιάς την άφησε εκεί μέσα δεκατέσσερες ημέρες.
ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Ουδέν περισσότερον από όσα μας χρειάζονται
έκτισεν ο Θεός, ούτε όμως παρέλειψε να κάμη
κάτι που θα ήτο χρήσιμον.
ΕΞΑΗΜΕΡΟΣ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
05 Μαϊου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης της θαυματουργού: συναξάριον, Παρακλητικοί Κανόνες, Χαιρετισμοί, Εγκώμια.
