(π. Νικολάου Μαλαξού, πρωτόπαπα Ναυπλίου, 16ος αιώνας)
1. ΚΑΤΑΓΩΓΗ, ΑΝΑΤΡΟΦΗ, ΑΠΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΟΣΜΙΩΝ
Ο Άγιος Θεοδόσιος γεννήθηκε το έτος 862 μ. Χ. στην Αθήνα από γονείς ευγενείς και θεοσεβείς, από τους οποίους ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Από την φύση του ήταν έξυπνος, για αυτό και πολύ σύντομα έμαθε τα ιερά γράμματα. Ευλαβείτο πολύ τα θεία, και πήγαινε τακτικά στις ιερές Ακολουθίες της Εκκλησίας με ζήλο και προθυμία. Μελετώντας με μεγάλη προσοχή τους βίους και τα κατορθώματα των Αγίων και τις μεγάλες αρετές τους, θαύμαζε την προθυμία
και την καρτεροψυχία που επέδειξαν αυτοί οι γενναίοι ήρωες της Ορθοδοξίας, και ποθούσε πολύ να τους μιμηθεί στους αγώνες και στις αρετές τους.
Ενώ ήταν νεανίας, και εφόσον οι γονείς του απεδήμησαν προς Κύριον, βρήκε την ευκαιρία ο Θεοδόσιος για να εκπληρώσει τον πόθον του. Μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, και, απαρνούμενος τον κόσμον και γενικά όλα τα εγκόσμια, αναχώρησε από την πατρίδα του την Αθήνα, και πήγε κοντά σε έναν ενάρετο πνευματικό γέροντα. Εκεί δοκιμάσθηκε από αυτόν, έλαβε το αγγελικό σχήμα και επιδόθηκε στους ασκητικούς αγώνες• και τόσο πολύ προέκοψε στην κατά Χριστόν πολιτεία, ώστε γρήγορα άναψε στην καρδιά του, ακόμη περισσότερο ο θείος πόθος, που θέλησε να ησυχάσει κατά μόνας, για να μπορεί με την προσευχή του, να έρχεται νοερά σε επικοινωνία με τον Θεό, και να συνομιλεί με Αυτόν.
Για τον σκοπό αυτόν, άρχισε να περιέρχεται από τόπο σε τόπο, αναζητώντας να βρει κατάλληλο για ησυχία μέρος. Φθάνοντας τελικά στον Μωριά, και στα σύνορα της επαρχίας Άργους, κατευθύνθηκε προς τον οικισμό Παναρήτι, όπου και βρήκε τόπο ερημικό και αρμόδιο για ησυχαστικούς αγώνες και εκεί σε μια σκήτη, έμεινε μονάζων και ασκητεύων. Και αμέσως ως καλός εργάτης ο μοναχός Θεοδόσιος, θέλοντας να υποτάξει το σώμα και την ψυχή στο πνεύμα του, πρόσθετε κόπους στους κόπους του και αγώνες στους αγώνές του. Και ζούσε ζωή άϋλη σχεδόν, και ασώματη, γιατί μεταχειριζόταν εγκράτεια, παρατεταμένη νηστεία, ολονύκτιες αγρυπνίες, γονυκλισίες, χαμαικοιτίες, επίμονη προσευχή, χαροποιό πένθος και άκρα ακτημοσύνη. Διακρινόταν για την ταπείνωση, την πραότητα, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος, την σταθερή πίστη, και την ακλόνητη ελπίδα, ιδιαίτερα την αγάπη και γενικά όλες τις αρετές. Και ήταν ξένος για τον κόσμον τούτο και τα
του κόσμου, και συνάμα ουράνιος άνθρωπος και επίγειος άγγελος…
(Ι. Μ. Οσ. Θεοδοσίου Αργολίδος, Ναύπλιο, 20032)
Εις τιμήν και μνήμην του Οσίου πατρός ημών Θεοδοσίου του εν Αργολίδι: Ακολουθία, Χαιρετισμοί.zip
Παράβαλε και:
07 Αυγούστου, ο Άγιος Νικάνωρ και το Μοναστήρι του στη Ζάμπορδα – Φώτη Κόντογλου.
07 Αυγούστου, ο Αγιος Νικάνωρ: Βίος, Ακολουθία, Παρακλητικός Κανών, Χαιρετισμοί, ευχαί.
07 Αυγούστου, Μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της Σύχλας (17ος-18ος αιών): Βίος.
