Ακολούθως παραθέτουμε:
Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου: η ακολουθία του Μηναίου συμπληρωμένη, εγκώμια, μεγαλυνάρια.
Παρακλητικός Κανών εις τον Απόστολον Ανδρέα τον Πρωτόκλητον – Αντωνίου Μοναχού.
Τα Λειτουργικά Αναγνώσματα της Θείας Λειτουργίας.
Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας.
Προς Κορινθίους Α. Επιστολής Παύλου: Δ.9 – 16.
Αδελφοί, ο Θεός ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις. Ημείς μωροί δια Χριστόν, υμείς δέ φρόνιμοι εν Χριστώ. Ημείς ασθενείς, υμείς δέ ισχυροί. Υμείς ένδοξοι, ημείς δέ άτιμοι. Άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν και κοπιώμεν, εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί. Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν, ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι. Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ’ ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ. Εάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ’ ου πολλούς πατέρας’ εν γάρ Χριστώ Ιησού δια του ευαγγελίου, εγώ υμάς εγέννησα. Παρακαλώ ούν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε.
Απόδοση.
Αδελφοί, ο Θεός σ’ εμάς τους αποστόλους έδωσε την ελεεινότερη θέση, σαν να είμαστε καταδικασμένοι να πεθάνουμε στο στάδιο. Γιατί γίναμε θέαμα για τον κόσμο, για αγγέλους και γι’ ανθρώπους. Εμείς παρουσιαζόμαστε μωροί για χάρη του Χριστού, ενώ εσείς είστε σοφοί χάρη στο Χριστό• εμείς είμαστε αδύναμοι, ενώ εσείς είστε δυνατοί• εμείς είμαστε περιφρονημένοι, ενώ εσείς είστε τιμημένοι! Ως αυτή την ώρα πεινάμε, διψάμε, γυρνάμε με κουρέλια, ξυλοδαρμένοι, από τόπο σε τόπο χωρίς σπίτι, και μοχθούμε να ζήσουμε δουλεύοντας με τα ίδια μας τα χέρια. Στους εμπαιγμούς απαντάμε με καλά λόγια, στους διωγμούς με υπομονή, στις συκοφαντίες με λόγια φιλικά. Καταντήσαμε σαν τα σκουπίδια όλου του κόσμου, ως αυτή την ώρα θεωρούμαστε τα αποβράσματα της κοινωνίας.
Δε σας τα γράφω αυτά για να σας κάνω να ντραπείτε, αλλά για να σας συμβουλέψω όπως ο πατέρας τ’ αγαπημένα του παιδιά. Γιατί κι αν ακόμα έχετε χιλιάδες δασκάλους στη ζωή σας, με το Χριστό, δεν έχετε πολλούς πατέρες αλλά μόνον ένα. Στη σωτήρια οικονομία του Ιησού Χριστού, εγώ, σαν πατέρας, σας γέννησα με το κήρυγμα του ευαγγελίου. Σας ζητώ λοιπόν να μου μοιάσετε.
Η Ευαγγελική περικοπή της θείας ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑς.
Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον: Α.35 – 52.
Τω καιρώ εκείνω, ειστήκει ο Ιωάννης και εκ των μαθητών αυτού δύο, και εμβλέψας τω Ιησού περιπατούντι λέγει: «ίδε ο αμνός του Θεού.» Και ήκουσαν αυτού οι δύο μαθηταί λαλούντος, και ηκολούθησαν τω Ιησού. Στραφείς δέ ο Ιησούς και θεασάμενος αυτούς ακολουθούντας λέγει αυτοίς: «τί ζητείτε?» Οι δέ είπον αυτώ: «ραββί», ο λέγεται ερμηνευόμενον διδάσκαλε, «πού μένεις?» Λέγει αυτοίς: «έρχεσθε και ίδετε.» Ήλθον ούν και είδον πού μένει και παρ’ αυτώ έμειναν την ημέραν εκείνην, ώρα ήν ως δεκάτη. Ήν Ανδρέας ο αδελφός Σίμωνος Πέτρου είς εκ των δύο των ακουσάντων παρά Ιωάννου και ακολουθησάντων αυτώ. Ευρίσκει ούτος πρώτος τον αδελφόν τον ίδιον, Σίμωνα, και λέγει αυτώ: «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, ο εστι μεθερμηνευόμενον Χριστός», και ήγαγεν αυτόν προς τον Ιησούν. Εμβλέψας αυτώ ο Ιησούς είπε: «σύ εί Σίμων ο υιός Ιωνά. Συ κληθήση Κηφάς», ο ερμηνεύεται Πέτρος.
Τη επαύριον ηθέλησεν ο Ιησούς εξελθείν εις την Γαλιλαίαν, και ευρίσκει Φίλιππον και λέγει αυτώ: «ακολούθει μοι». Ήν δέ ο Φίλιππος απο Βηθσαϊδά, εκ της πόλεως Ανδρέου και Πέτρου. Ευρίσκει Φίλιππος τον Ναθαναήλ και λέγει αυτώ: «ον έγραψε Μωϋσής εν τω νόμω και οι προφήται, ευρήκαμεν, Ιησούν τον υιόν του Ιωσήφ τον απο Ναζαρέτ.» Και είπεν αυτώ Ναθαναήλ: «εκ Ναζαρέτ δύναταί τι αγαθόν είναι?» Λέγει αυτώ Φίλιππος: «έρχου και ίδε.» Είδεν ο Ιησούς τον Ναθαναήλ ερχόμενον προς αυτόν και λέγει περι αυτού: «ίδε αληθώς Ισραηλίτης εν ώ δόλος ουκ έστι.» Λέγει αυτώ Ναθαναήλ: «πόθεν με γινώσκεις?» Απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ: «πρό του σε Φίλιππον φωνήσαι, όντα υπό την συκήν είδόν σε.» Απεκρίθη Ναθαναήλ και λέγει αυτώ: «ραββί, σύ εί ο υιός του Θεού, σύ εί ο βασιλεύς του Ισραήλ.» Απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ: «ότι είπόν σοι, είδόν σε υποκάτω της συκής, πιστεύεις? Μείζω τούτων όψει.» Και λέγει αυτώ: «αμήν αμήν λέγω υμίν, απ’ άρτι όψεσθε τον ουρανόν ανεωγότα, και τους αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας επι τον υιόν του ανθρώπου.»
Απόδοση.
Τις ημέρες εκείνες, ο Ιωάννης στεκόταν με δύο από τους μαθητές του, και, καθώς είδε τον Ιησού να προσπερνάει, είπε: «Αυτός είναι ο αμνός του Θεού». Οι δύο μαθητές τον άκουσαν να το λέει και ακολούθησαν τον Ιησού. Ο Ιησούς γύρισε και, βλέποντάς τους να τον ακολουθούν, τους είπε: «Τι θέλετε;» Κι αυτοί του απάντησαν: «Ραββί –που σημαίνει Διδάσκαλε- πού μένεις;» «Ελάτε και θα δείτε»,τους λέει. Πήγαν λοιπόν, και είδαν που μένει, κι εκείνη την ημέρα, έμειναν κοντά του. Η ώρα ήταν περίπου τέσσερις το απόγευμα.
Ο ένας από τους δύο που άκουσαν τα λόγια του Ιωάννη κι ακολούθησαν τον Ιησού, ήταν ο Ανδρέας, ο αδερφός του Σίμωνος Πέτρου. Αυτός βρίσκει σε λίγο τον αδερφό του το Σίμωνα και του λέει: «Βρήκαμε το Μεσσία» -που σημαίνει το Χριστό. Και τον έφερε στον Ιησού. Ο Ιησούς τον κοίταξε καλά και είπε: «Εσύ είσαι ο Σίμων, ο γιος του Ιωνά. Εσύ θα ονομαστείς Κηφάς» – που σημαίνει Πέτρος.
Την άλλη μέρα ο Ιησούς αποφάσισε να πάει στη Γαλιλαία. Βρίσκει τότε τον Φίλιππο και του λέει: «Έλα μαζί μου». Ο Φίλιππος καταγόταν από τη Βησθαϊδά, την πατρίδα του Ανδρέα και του Πέτρου. Βρίσκει ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ και του λέει: «Αυτόν που προανήγγειλε ο Μωυσής στο νόμο και οι προφήτες, τον βρήκαμεּ είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ». «Μπορεί από τη Ναζαρέτ να βγει τίποτα καλό;» τον ρώτησε ο Ναθαναήλ. «Έλα και δες μόνος σου», του λέει ο Φίλιππος. Ο Ιησούς είδε τον Ναθαναήλ να πλησιάζει και λέει γι’ αυτόν: «Να ένας γνήσιος Ισραηλίτης, χωρίς δόλο μέσα του». «Από πού με ξέρεις;» τον ρωτάει ο Ναθαναήλ. Κι ο Ιησούς του απάντησε: «Προτού σου πει ο Φίλιππος να ’ρθείς, σε είδα που ήσουν κάτω απ’ τη συκιά». Τότε ο Ναθαναήλ του είπε: «Διδάσκαλε, εσύ είσαι ο Υιός του Θεού, εσύ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ». Κι ο Ιησούς του αποκρίθηκε: «Επειδή σου είπα πως σε είδα κάτω από τη συκιά, γι’ αυτό πιστεύεις; Θα δεις μεγαλύτερα πράγματα απ’ αυτά». Και του λέει: «Σας βεβαιώνω ότι σύντομα θα δείτε να έχει ανοίξει ο ουρανός, και οι άγγελοι του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν πάνω στον Υιό του Ανθρώπου».
Επιμέλεια κειμένου, Νικολέτα Γεωργία Παπαρδάκη.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ
Ο πρωτόκλητος Απόστολος Ανδρέας καταγόταν από μία μικρή πόλη της περιοχής της Ιερουσαλήμ, ονομαζόμενη Βηθσαϊδά, η οποία ήταν πατρίδα και του Αποστόλου Πέτρου και του Αποστόλου Φιλίππου επίσης. Οι αδελφοί Ανδρέας και Πέτρος είχαν πατέρα τον Ιωνά, έναν πολύ καλλιεργημένο και έμπειρο ψαρά. Ο Πέτρος είχε επιλέξει τον έγγαμο βίο, και νυμφεύθηκε την κόρη του Αριστοδούλου, αδελφού του Αποστόλου Βαρνάβα, ο δε Ανδρέας προτίμησε την παρθενία.
Οι Απόστολοι, μετά την Ανάσταση του Κυρίου, έβαλαν κλήρο σχετικά με το που θα πήγαινε ο κάθε ένας από αυτούς να κηρύξει. Ο δε Ανδρέας έλαβε κλήρο να κηρύξει στην Βηθανία, την Θράκη, τα παράλια της Κων/λεως από το Βυζάντιο, την Καβάλα η οποία λέγεται και Νεάπολης. Στον κλήρο του έλαχε όλη γενικώς η Ελλάδα, δηλαδή η Μακεδονία, η Θεσσαλία και όλα τα μέρη από την Θεσσαλονίκη μέχρι τα Φάρσαλα, και μέχρι την Αχαϊα, όπου βρίσκεται και η παλαιά Πάτρα.
Εκεί, στην Πάτρα, θαυματούργησε επανειλημμένως, προσελκύοντας στην σωτήρια πίστη αμέτρητους ανθρώπούς, δια του κηρύγματος και των θαυμάτων. Οι νέοι Χριστιανοί έρχονταν και του έθεταν στα πόδια πολλά χρυσαφικά και δώρα, αλλά αυτός τους παρότρυνε να τα δώσουν στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, εκτός από ένα μικρό μέρος των χρημάτων, το οποίον πρότεινε να το διαθέσουν ώστε να κτίσουν ναό, και να δοξάζουν εκεί τον Θεό. Εντός ολίγου ο μεγαλοπρεπείς Ναός ήταν έτοιμος. Έρχονταν εκεί και ευχαριστούσαν – λάτρευαν τον Θεό. Εκεί ο ένδοξος Απόστολος κήρυττε, και εκεί χειροτόνησε τους κληρικούς της νεοσύστατης τοπικής Εκκλησίας.
Ηγεμόνας της πόλεως τότε ήταν ο ονομαζόμενος Αιγεάτης, του οποίου ένας δούλος ήταν παράλυτος, και γι’ αυτό περιφρονημένος. Όταν τον είδε ο Απόστολος, τον σπλαχνίσθηκε, και του λέγει. Εν ονόματι του Ιησού Χριστού που εγώ κηρύττω, γίνε υγιείς, και πορεύσου εν ειρήνη. Αμέσως ο πρώην παράλυτος πήγε στο παλάτι και διηγήθηκε το περιστατικό στην σύζυγο του Αιγεάτη, ονομαζόμενη Μαξιμίλλα. Μετά από καιρό, η Μαξιμίλλα αρρώστισε, και δαπανήθηκαν πολλά χρήματα για να γίνει καλά, αλλά κανείς γιατρός δεν μπόρεσε να την ιατρεύσει, με αποτέλεσμα ο Αιγεάτης να είναι πολύ απελπισμένος, μέχρι σημείου αυτοκτονίας. Τότε θυμήθηκαν τον Απόστολο κάποιοι, το είπαν στον Αιγεάτη, και αμέσως αυτός κάλεσε τον Απόστολο να μεταβεί προς συνάντηση του. Ο ένδοξος Ανδρέας, έθεσε τα χέρια του μετά από προσευχή στην ασθενή, και αμέσως η Μαξιμίλλα θεραπεύθηκε. Από την χαρά του ο Αιγεάτης προσέφερε πολλούς θησαυρούς στα πόδια του Αγίου, και γονατιστός παρακαλούσε να τα δεχθεί. Ο Απόστολος αρνήθηκε, Λέγοντας πως Ο Διδάσκαλος μας, μας είπε” «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δώτε». Εμείς δεν κάνουμε αυτά τα θαύματα με αμοιβή χρημάτων.
Μετά από λίγο καιρό, ο Αιγεάτης μετέβη στην Ρώμη για κάποιες υπηρεσιακές ανάγκες. Ο Στρατοκλής, ο αδελφός του Αιγεάτη, σοφός άνδρας και καταξιωμένος μαθηματικός, ήλθε στην Πάτρα για να επιτροπεύσει κατά την απουσία του αδελφού του. Είχε μαζί του ο Στρατοκλής έναν υπηρέτη, τον οποίον αγαπούσε πολύ. Αυτός δυστυχώς, κατά την εκεί παραμονή του, σεληνιάσθηκε, και υπόφερε τρομερά. Ο Στρατοκλής αγαπούσε τόσο πολύ τον δούλο Του, που έφτασε μέχρι του σημείου να κλαίει μαζί του! Όταν έμαθε η Μαξιμίλλα το γεγονός, κάλεσε τον ανδράδελφό της και του είπε. Είναι αδύνατον να γιατρευτεί ο δούλος σου, ό,τι και να κάνεις. Υπάρχει όμως εδώ στην πόλη μας ένας ξένος ιατρός, που θεραπεύει μόνο με έναν λόγο, χωρίς χρήματα. Όταν άκουσε αυτά ο Στρατοκλής, σοφός και πεπαιδευμένος καθώς ήταν, εξ Αθηνών καταγόμενος, προσκάλεσε τον Άγιο σπίτι του. Με την είσοδο του Αγίου στο σπίτι, αμέσως τα δαιμόνια εξαφανίστηκαν. Όταν είδαν το θαύμα ο Στρατοκλής και η Μαξιμίλλα, αμέσως ανεθεμάτησαν την αρχαία εκείνη πλάνη, έγιναν Χριστιανοί, και βαπτίσθηκαν από τον Απόστολο. Έκτοτε δεν έλειπαν από
κοντά του.
Μετά ΑΠΌ λίγο καιρό, επέστρεψε ο Αιγεάτης από την Ρώμη, μα βρήκε αλλαγμένη την σύζυγό του. Στις επανειλημμένες ερωτήσεις του για την αλλαγή αυτή, η γυναίκα του φανέρωσε τελικά την αλήθεια. Ο ηγεμόνας είχε όμως δυστυχώς Περικυκλωθεί από πολλά δαιμόνια, και απ’ αυτά παρακινούμενος, συνέλαβε τον Απόστολο, και τον έριξε στην φυλακή. Σκεπτόταν μάλιστα με ποιον τρόπο να τον θανατώσει. Κατά τα μεσάνυκτα, ο Στρατοκλής και η Μαξιμίλλα επισκέφθηκαν τον Απόστολο στο δεσμωτήριο. Εκεί Παρακαλούσαν τον Άγιο Ανδρέα να τους δυναμώσει στην πίστη. Τους κατήχησε αρκετά ακόμη, και χειροτόνησε τον Στρατοκλή, επίσκοπο Παλαιών Πατρών, αποστέλλοντας τους εν ειρήνη.
Τυφλωμένος από τον θυμό του ο Ηγεμών, αποφάσισε τον Σταυρικό θάνατο, νομίζοντας πως όταν θα ακούσει την καταδίκη του ο Απόστολος, θα φοβηθεί, και θα μεταμεληθεί. Αυτή όμως η καταδίκη, ήταν για τον πρωτόκλητο Μαθητή του Κυρίου μας, ιδιαίτερη χαρά, τιμή και αγαλλίαση, αφού έτσι, θα γινόταν συγκοινωνός των Παθημάτων του Διδασκάλου του.
Οι στρατιώτες είχαν διαταγή να τον σταυρώσουν κατακέφαλα, δηλ. με το κεφάλι προς τα κάτω. Όταν έφθασαν στον τόπο και είδε ο Απόστολος Ανδρέας τον Σταυρό του, χάρηκε πολύ, και «ανέβηκε» στον Σταυρό, αφού πρώτα ευλόγησε τους παρευρισκόμενους χριστιανούς. Μετά την Σταύρωση, ο Στρατοκλής προσπάθησε να ξεκρεμάσει από τον Σταυρό τον Άγιο, αλλά ο Αιγεάτης έχοντας την εξουσία της πόλεως, δεν τον άφησε. Συγκεντρώθηκαν πολλοί Χριστιανοί που διαμαρτύρονταν, και ζητούσαν να κατεβάσουν τον Άγιο από τον Σταυρό, αλλά ο Άγιος Απόστολος που ζούσε ακόμη, προέτρεψε τους Χριστιανούς να μην επιμείνουν στο αίτημά τους αυτό, γιατί, και ήθελε, και ήταν ευχαριστημένος από αυτόν τον Σταυρικό Θάνατο! Όταν
είδε την μεγάλη αναταραχή ο Αιγεάτης, προσπάθησε ο ίδιος να τον κατεβάσει, αλλά ούτε αυτόν άφησε ο Άγιος, παρά μόνον του είπε. Καλύτερα είναι να λύσεις τον εαυτό σου από τα δεσμά της απιστίας, παρά εμένα. Εγώ σε λίγο μεταβαίνω σε αιωνία ανάπαυση, ενώ εσύ αν δεν μετανοήσεις, σε λίγες ημέρες χάνεις και την πρόσκαιρη ζωή, και την αιώνια. Αυτά είπε ο Απόστολος του Θεού, και Παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Κυρίου και αγαπημένου Διδασκάλου του.
Ο Αιγεάτης μην υποφέροντας την φωνή του λαού, και οδηγημένος από τα δαιμόνια, για τον άδικο θάνατο του Αποστόλου και ιατρού της πόλεως, ανέβηκε σε ψηλό γκρεμό, ονομαζόμενο, ΥΨΗΛΑ ΑΛΩΝΙΑ, έπεσε από εκεί, οπότε και διασκορπίστηκαν τα οστά του. Τότε ο Στρατοκλής και η Μαξιμίλλα κατέβασαν από το Σταυρό το Λείψανο του Αποστόλου Ανδρέα, τον άλειψαν με Μύρο, και τον ενταφίασαν σε τόπο επίσημο. Ο δε Στρατοκλής διαμοίρασε τα πλούτη του αδερφού του στους πτωχούς. Διετέλεσε πρώτος Επίσκοπος ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ, μέχρι τέλος της ζωής του.
Το ίδιο έκανε και η Μαξιμίλλα. Έζησε δηλαδή και αυτή Θεοπρεπώς, μοίρασε τα πλούτη της στους έχοντες ανάγκη συμπολίτες της, και «απήλθεν εις τας αιωνίους Μονάς εν ειρήνη».
Το θαυματόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αποστόλου, μεταφέρθηκε αργότερα στην Βασιλεύουσα των Πόλεων, και τέθηκε στον ναό των Αγίων Αποστόλων, μαζί με τα εκεί φυλασσόμενα Άγια Αποστολικά σκηνώματα. Η μνήμη του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου τελείται την τριακοστή του Νοεμβρίου μηνός.
ΠΗΓΗ
http://orthodoxia.forumup.gr
Υμνολογική εκλογή.
Απολυτίκιον. Ήχος δ.
Ως των Αποστόλων Πρωτόκλητος, και του Κορυφαίου αυτάδελφος, τον Δεσπότην των όλων Ανδρέα ικέτευε, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι, και ταϊς ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.
Ως ο πρώτος από τους αποστόλους που κάλεσε κοντά Του ο Χριστός και αδελφός του κορυφαίου Πέτρου, απόστολε Ανδρέα, ικέτευε τον Δεσπότη των όλων να χαρίσει ειρήνη στην ικουμένη, και στις ψυχές μας το μέγα Του έλεος.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Κοντάκιον. Ήχος β Την εν πρεσβείαις.
Τον της ανδρείας επώνυμον θεηγόρον, και Μαθητών τον πρωτόκλητον του Σωτήρος, Πέτρου τον σύγγονον ευφημήσωμεν’ ότι ως πάλαι τούτω, και νυν εκέκραγεν’ Ευρήκαμεν δεύτε τον ποθούμενον.
Τον επώνυμο της ανδρείας, τον κήρυκα του Θεού, τον πρώτο που κάλεσε ο Σωτήρας από τους αποστόλους, τον αδελφό του Πέτρου, ελάτε να δοξάσουμε με ύμνους, και να σκορπίσουμε παντού τη φήμη του, γιατί όπως παλιά και τώρα μας φωνάζει: ελάτε, να! Βρήκαμε Αυτόν που ποθούμε για τη σωτηρία μας.
Ο Οίκος.
Άνωθεν μεν Δαυίδ αναστέλλει αμαρτωλόν, ως εμέ, διηγεϊσθαι θεού ευλόγως τα δικαιώματα» όμως προς πίστιν διδάσκει πάλιν, και εν δάκρυσι πλείστοις εξαγορεύει’ Σήμερον γαρ της φωνής αυτού εάν ακούσητε, καρδίας μη σκληρυνθήτε, ως ποτέ Ισραήλ παρεπίκρανεν. Επάγει ουν τω εξής Ψαλμώ’ Τω Κυρίω η σύμπασα γη άσατε’ Ευρή¬καμεν δεύτε τον ποθούμενον.
Ψηλά, από τον ουρανό, ο Δαυβίδ αποτρέπει τον αμαρτωλό, όπως εγώ, απ’ το να διηγηθεί και να ευλογήσει τα δικαιώματα του Θεού. Μα κι απ’ την άλλη, επιστρέφει πάλι προς την πίστη και με δάκρυα εξομολογείται λέγοντας: Αν σήμερα ακούσετε την φωνή του Θεού , μη σκληρύνετε τις καρδιές σας, όπως παλιά ο Ισραήλ πίκρανε υπερβολικά τον Θεό. Και συμπληρώνει με τον ψαλμό λέγοντας: Ψάλατε για τον Κύριο όλη η γη, γιατί βρήκαμε τον Σωτήρα μας.
Συναξάριον
Τη Λ’ του αυτού μηνός (Νοεμβρίου), μνήμη του αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου.
Στίχοι. Αντίστροφον σταύρωσιν Ανδρέας φέρει,
Φανείς αληθώς ου σκιώδης αντίπους.
Σταυρόν κακκεφαλής τριακοστή Ανδρέας έτλη.
Ο Ανδρέα ςυπέφερε για χάρη του Χριστού αντίστροφη σταύρωση και αναδέιχθηκε αλήθεια, αντίγραφο του Κυρίου.
Κατά την τριακοστή του μηνός ο Ανδρέας υπέμεινε τον σταυρό με το κεφάλι προς τα κάτω.
Τη αυτή ημέρα μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Φρουμεντίου, Επισκόπου Ινδίας.
Στίχοι. Φρουρούμενος χάριτι σεπτής Τριάδος,
Φρουμέντιος δέδειχε φρούδον την πλάνην.
Φρουρούμενος ο Φρουμέντιος με την Χάρη της σεπτής Αγίας Τριάδος, απέδειξε πως η πλάνη είναι ένα τίποτε.
Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, ο θεός, ελέησον ημάς.
Αμήν.
Εξαποστειλάριον. Εν Πνεύματι τω Ιερώ.
Ο Λόγος ο προάναρχος, ευρηκώς σε παμμάκαρ, Πρωτόκλητον ανέδειξε, πάντων των Αποστόλων, Ανδρέα παναοίδιμε* και τοις τούτου ίχνεσιν, επόμενος ανεδείχθης, οδηγός πλανωμένων, προς ουράνιον αυτούς, ανάγων θείαν πορείαν.
Ο προαιώνιος Θεός Λόγος, αφού σε βρήκε, Ανδρέα παμμακάριστε, εσένα που δοξάζεσαι από όλους σε όλα τα μέρη της γης, σε ανέδειξε πρώτον στην κλήση από όλους τους αποστόλους. Έτσι και συ ακολουθώντας τα ίχνη Εκείνου, αναδείχθηκες οδηγός για όλους τους πλανεμένους, ανεβάζοντας τους προς την ουράνια πορεία.
Έτερον. Γυναίκες ακουτίσθητε.
Του Πέτρου τον συναίμονα, των μαθητών τον πρώτιστον, αυτόπτην και υπηρέτην, γενόμενον τον του Λόγου, Ανδρέαν τον Απόστολον, ενδόξως ευφημήσωμεν* τα έθνη γαρ εφώτισε, και σταυρωθείς τελειούται, ως Μαθητής του Δεσπότου.
Τον συγγενή του Πέτρου, τον πρώτο από τους μαθητές, τον αυτόπτη και υπηρέτη του Λόγου, Του Χριστού, τον απόστολο Ανδρέα, ελάτε με δόξα να υμνήσουμε και να διαδώσουμε τη φήμη του σε όλον τον κόσμο. Γιατί φώτισε τα έθνη, και τελείωσε την ζωή του πάνω στον σταυρό, ως μαθητής του Δεσπότου Χριστού.
Επιμέλεια κειμένων, Ιωάννης Τρίτος.
