Λόγος εις την Γέννησιν του Χριστού – Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως της Κριμαίας (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3).

Ακούστε το επόμενο κείμενο, όπως αυτό «δημοσιεύθηκε» στο 174-ο τεύχος (Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου του 2018) του ηχητικού περιοδικού μας, Ορθόδοξη Πορεία.

Λόγος εις την Γέννησιν του Χριστού – Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως της Κριμαίας.mp3

Από την αρχαιοτάτη εποχή της ιστορίας της ανθρωπότητος, η θρησκευτική συνείδηση όλων των λα¬ών βρισκόταν σ’ ένα φοβερό σκοτάδι. και αυτό ήταν φυσικό, επειδή ήταν αδύνατον για τον πεπερασμένο ανθρώπινο νου να βρει την λύση των δυσκολότατων προβλημάτων για την καταγωγή του κόσμου και τίς πηγές του καλού και του κάκου. Χρειαζόταν η θεία Αποκάλυψη. Αυτή μόνο θα μπορούσε να δώσει την απά¬ντηση. Υπήρχε μόνο ένας εκλεκτός λαός του Θεού, ο λαός του Ισραήλ, στον οποίο η αποκάλυψη δόθηκε ακόμα από την αρχαιότατη εποχή της Ιστορίας του.

Άλλά και αυτός ο εκλεκτός λαός του Θεού, όπως και κάθε άλλος λαός, αποτελούσε μία μάζα, την οποία η Αγία Γραφή ονομάζει «λαόν της γης» (Δ’ Βασ. 15, 5). Μία άλλη όμως πολύ πιο μικρή ομάδα των αληθινά εκλεκτών του Θεού, εκείνη των προπατόρων και «πάντων των απ’ αιώνος Θεώ εύαρεστησάντων, από Αδάμ άχρι και Ιωσήφ του μνήστορος της Ύπεραγίας Θεοτόκου», τους οποίους τιμά η Αγία μας Εκκλησία τίς δύο Κυριακές, οι οποίες προηγούνται της Γεννήσεως του Χρίστου. Μόνο αυτοί οι εκλεκτοί του Θεού κρατούσαν την θεία αποκάλυψη ενώ «ο λαός της γης» πολύ συχνά παρασυρόταν στην ειδω¬λολατρία και δεν διέφερε πολύ από τους άλλους λα¬ούς, πού βρίσκονταν στο σκοτάδι και οι οποίοι δεν έλαβαν από τον Θεό καμμία αποκάλυψη.

Οι περισσότεροι από σας βέβαια, δεν γνωρίζουν την ιστορία των θρησκευμάτων, γι’ αυτό θα σας πω με δύο λόγια μέχρι ποιού σημείου ανοησίας και σκοτισμοΰ έφτασαν οι λαοί αυτοί, οι οποίοι με τίς δικές τους δυνάμεις προσπαθούσαν να κατανοήσουν τα βαθύτε¬ρα μυστήρια της θρησκείας. Από τους αρχαίους λα¬ούς, οι πιο πολιτισμένοι ήταν οι Αιγύπτιοι. Παρά ταύτα, την πρώτη θέση στην θρησκεία τους κατείχε η λατρεία των ζώων! Φορείς της θείας δυνάμεως και άξιοι τιμής θεωρούνταν ο ταύρος, η αγελάδα, ο κροκόδειλος, η κατσίκα, η γάτα, ο πίθηκος, ο σκύλος, το γεράκι, ακόμα και ο ποντικός, το φίδι και ο βάτραχος, ακόμα και ο κάνθαρος.

Ο τεράστιος ποταμός Νείλος, ο οποίος διασχί¬ζει όλη την Αίγυπτο, εθεωρείτο θεός. Ο βασιλιάς της Αιγύπτου, ο Φαραώ, εθεωρείτο και αυτός ότι κα¬τάγεται από το γένος των θεών και ο ίδιος πρόσφε¬ρε θυσίες στον εαυτό του. οι ψεύτικοι αυτοί θεοί ει¬κονίζονταν με μορφή ανθρώπου και κεφάλι κάποιου απ’ τα ιερά ζώα. οι αρχαίοι αιγυπτιακοί ναοί χτίζο¬νταν όχι ως τοποί προσευχής του λάου αλλά ως κα¬τοικίες του ίερού ζώου.

Η λατρεία των ζώων απουσίαζε από την θρη¬σκεία των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων. οι πολυάριθμοι θεοί τους ενσάρκωναν στο πρόσωπο τους την δύναμη, την αξία και τίς καλύτερες ιδιότη¬τες του ανθρώπου. Σ’ αυτούς όμως αποδίδονταν και όλα τα ανθρώπινα πάθη: αυτοί είχαν έχθρα μεταξύ τους, πόρνευαν, εκδικούνταν σκληρά τους εχθρούς τους, όπως το έκανε ο ανώτατος θεός του ελληνικού πανθέου ο Δίας, ο οποίος εκδικήθηκε τον Προμηθέα, ο οποίος του έκλεψε την φωτιά και δίδαξε τους αν¬θρώπους να την μεταχειρίζονται.

Νομίζω ότι αυτά τα λίγα παραδείγματα από την Ιστορία της αιγυπτιακής και της ελληνικής θρησκείας, είναι Ικανά για να καταλάβετε πόσο συσκοτισμέ¬νη ήταν η θρησκευτική συνείδηση των λαών, οι οποίοι κατοικούσαν στη γη την εποχή εκείνη. Τότε συνέβη αυτό το σπουδαιότατο, σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητος γεγονός, το οποίο γιορτάζουμε σήμερα, η κατά σάρκα Γέννησις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ίησού Χρίστου, του Υίού του Θεού, ο οποίος κατέβηκε από τους ουρανούς και εν¬σαρκώθηκε εκ Πνεύματος Αγίου και της Ύπεραγίας Παρθένου Μαρίας.

Με την εϊσοδο του Χρίστου στον κόσμο, όλοι όσοι ζούσαν στο σκοτάδι και δεν γνώριζαν τον αλη¬θινό Θεό, έλαβαν την θεία αποκάλυψη. «Ολους τους φώτισε «το φως το της γνώσεως», όπως λέει το απο¬λυτίκιο της μεγάλης σημερινής γιορτής: «Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κοσμώ, το φως το της γνώσεως».»

Ας σκεφτούμε καλύτερα το νόημα του μεγάλου αύτού λόγου «το Φως το της γνώσεως». Μήπως πρό¬κειται για το φως της διανοίας; Οχι, όχι, το νόημα είναι πιο βαθύ. Δεν φωτίζεται η κάθε διάνοια από το Φως το αληθινό. Ακόμα και ο θαυμάσιος νους των μεγαλυτέρων φιλοσόφων, του Πλάτωνα και του Αρι¬στοτέλη, δεν φωτίζονταν από το Φως της αληθείας, ενώ η διάνοια μερικών άλλων φιλοσόφων, ήταν τόσο συσκοτισμένη, ώστε αρνούνταν και μεγάλες πνευ¬ματικές αλήθειες.

Ασύγκριτα μεγαλύτερη του ανθρωπίνου νοός είναι η διάνοια του διαβόλου και των αγγέλων του. Άλλα σίγουρα όμως αυτοί στερούνται της οποιασδήποτε κοινωνίας με το φως και έτσι αποτελούν πηγή του βαθύτερου σκότους.

Η γνώση, λοιπόν, την οποία έφερε στον κόσμο ο Κύριος μας Ίησούς Χριστός είναι άρρηκτα συν¬δεδεμένη με το θείο φως, το οποίο φωτίζει τον κό¬σμο. Στό στενό σπήλαιο της Βηθλεέμ την μεγάλη εκείνη ημέρα της Γεννήσεως του Χρίστου άναψε για μας το θείο αυτό φως, το οποίο όσο μεγάλωνε ο Χριστός, φτάνοντας σε μέτρο ηλικίας τελείου αν¬δρός, τόσο δυνατότερα έλαμπε και τελικά έφτασε στο σημείο να είναι η λάμψη του αμέτρητες φορές λαμπρότερη της λάμψης του ηλίου. Επειδή το φως του Θεανθρώπου Ίησού, ο οποίος είναι ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, είναι το θείο φως.

Στήν Αγία Γραφή ο ίδιος ο Θεός και ο προαιώνι¬ος Υιός Του ονομάζονται φως. Στήν πρώτη καθολική επιστολή του ο απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος λέει: «και αυτή εστίν η επαγγελία ην άκηκόαμεν απ’ Αύτού και άναγγέλλομεν υμίν, ότι ο Θεός Φως εστί και σκοτία εν Αύτώ ουκ έστιν ουδεμία» (Α’ Ίω. 1, 5). και στο πέμπτο κεφάλαιο της ίδιας επιστολής γρά¬φει: «Οϊδαμεν δε ότι ο υιός του Θεού ήκει και δέδωκεν ημίν διανοιαν ϊνα γινώσκωμεν τον αληθινόν και εσμέν εν τω άληθινώ, εν τω Υιώ Αύτού Ίησού Χριστώ. Ούτος εστίν ο αληθινός Θεός και ζωή αιώ¬νιος» (Α’ Ίω. 5, 20).

Ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είπε: «Εγώ φως εις τον κόσμον έλήλυθα, ϊνα πάς ο πιστενων εις έμέ εν τη σκοτία μη μείνη» (Ίω. 12, 46). και άλλη μεγάλη αλήθεια για την ουσία του Θεού μας αποκάλυψε ο Ιωάννης ο Θεολόγος, λέγοντας ότι «ο Θεός αγάπη εστί» (Α’ Ίω. 4, 16). Το φως, λοιπόν, της γνώσεως το οποίο έλαμψε στον εθνικό κόσμο με την ενσάρκωση του Υιού του Θεού από την Παρθένο Μαρία, είναι ταυτόχρονα το επουράνιο Φως της γνώσεως του Θεού, πού φανερώ¬νει τίς σημαντικότερες ιδιότητες της Ουσίας Του, οι οποίες είναι το θειο Φως και η ύπερτέλεια Αγάπη. Με την λαμπροφόρα διδασκαλία Του, την οποία πά¬ντα επιβεβαίωνε με τα θαύματα, και με τίς εντολές Του ο Κύριος Ιησούς Χριστός, έδειξε ότι είναι ο «Ηλιος της Δικαιοσύνης, και με το θάνατο Του πάνω στο φρικτό σταυρό φανέρωσε ότι είναι και απέρα¬ντη θεία Αγάπη.

Ας διαβάσουμε και άλλη μια φορά το απολυ¬τίκιο των Χριστουγέννων: «η Γέννησίς Σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω, το φως το της γνώσεως: Εν αυτή γαρ οι τοις αστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος έδιδάσκοντο, Σέ προσκυνεϊν τον «Ηλιον της δικαιοσύνης, και Σέ γινώσκειν εξ ύψους Άνατολήν, Κύριε δόξα σοι».

Στήν Ανατολή, σε μία μακρινή χώρα, όπου ζούσαν σοφοί οι οποίοι ερευνούσαν την πορεία των άστρων και στην άγνωσία τους, θεοποιούσαν τα ουρά¬νια σώματα, έλαμψε το θειο Φως. Οι μάγοι εντυπω¬σιάστηκαν από την εμφάνιση ενός πρωτοφανούς άστρου, το οποίο ακολουθούσε μία ασυνήθιστη ποΡεια και σαν κάπου να τους οδηγούσε. Μακρύς ήταν ο δρόμος και τελικά το άστρο σταμάτησε πάνω από ένα σπήλαιο της Βηθλεέμ, όπου είδαν οι μάγοι τον Ηλιο της Δικαιοσύνης, πού φώτισε τον κόσμο καί Τον προσκύνησαν.

Ας ακολουθήσουμε και εμείς τους μάγους και ας πάμε μαζί τους με φόβο στο σπή¬λαιο της Βηθλεέμ και ας Του προσφέρουμε τίς καθα¬ρές και γεμάτες πίστη καρδιές μας. Αμήν.

Από το βιβλίο: Λόγοι και ομιλείες Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως της Κριμαίας. Τόμος Α’
Λόγοι που εκφωνήθηκαν στην Συμφερούπολη της Κριμαίας κατά την περίοδο 1955-1957.
Εκδοςη Β’ Σελ. 41 έως και 46. Μετάφραση από τα ρωσικά.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Σπαρτάκου 6, Συκιές, Θεσσαλονίκη.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Αρχεία ήχου και εικόνος (video), Κυριακοδρόμιο (προσέγγιση στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής και των Μεγάλων Εορτών), Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά, Το ηχητικό περιοδικό μας - Ορθόδοξη Πορεία. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.