Του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.
Τω αυτώ μηνί (Μαϊω) Θ΄, μνήμη και του Αγίου Οσιομάρτυρος Νικολάου του νέου του εν Βουνένη, ξίφει τελειωθέντος.
+ Ω Νικόλαε διττόν είληφας στέφος,
Όσιος οία και αθλητής Κυρίου.
Ούτος ο Άγιος Οσιομάρτυς Νικόλαος εκατάγετο από τα μέρη της Ανατολής, εγεννήθη δε από γονείς ευγενείς και θεοσεβείς. Ευθύς λοιπόν από την αρχήν έδειχνεν ο αξιέπαινος Νικόλαος ούτος ποταπός έχει να κατασταθή εις το ύστερον, επειδή, απεστρέφετο μεν τας συνομιλίας των ομηλίκων του νέων, ηγάπα δε τας συναναστροφάς των γερόντων και φρονίμων ανθρώπων. Όταν δε έφθασεν εις ηλικίαν, εσυναριθμήθη με τα βασιλικά στρατεύματα, επειδή ήτον πολλά ανδρείος κατά το σώμα. Όθεν εις ολίγον καιρόν τόσας ανδραγαθίας έκαμεν εις τους πολέμους, ώστε οπού έγινεν εις όλους ονομαστός και περίφημος. Διά τούτο και ο του τότε καιρού βασιλεύς των Ρωμαίων, ακούσας την φήμην του Οσίου, εμήνυσεν αυτώ και επήγεν εις το παλάτιον. Βλέπωντας δε αυτόν λόγιον, και εις τα έργα και πράξεις πολλά επιτήδειον, τον έκαμε δούκα μιάς επαρχίας, παραδούς εις αυτόν στρατιώτας διά να του υποτάσσωνται. Επειδή δε κατά τους καιρούς εκείνους αποστάτησαν οι άνθρωποι της Θετταλίας από τον βασιλέα, και δεν ήθελαν να πληρώνουν τα βασιλικά δοσίματα, διά τούτο ο βασιλεύς έστειλε τους τοπάρχας της Ανατολής ομού και τον θαυμαστόν τούτον Νικόλαον, διά να πολεμήσουν τους αποστάτας. Όθεν πηγαίνωντας ο Νικόλαος ομού με τους στρατιώτας του εις την Θεσσαλονίκην, την πρωτεύουσαν πόλιν της Θετταλίας, επολέμησαν και ενίκησαν τους Θεσσαλονικείς, και έκαμαν αυτούς να δίδουσι πάλιν εις τον βασιλέα τα πρότερα δοσίματα. Πηγαίνοντες δε και εις την Λάρισσαν, επολέμησαν αυτήν. Αλλ’ επειδή εις τον πόλεμον αυτόν ενικήθησαν οι Ρωμαίοι, διά τούτο ο Νικόλαος βλέπωντας πως εκινδύνευεν η ζωή του, ανεχώρησεν από τον πόλεμον, και καταφρονήσας κόσμον και τα εν κόσμω, επήγεν εις το βουνόν της Βουνένης. Εκεί δε ευρών μερικούς Μοναχούς ησυχάζοντας, έγινε και αυτός Μοναχός, και έμεινε μαζί με εκείνους αγωνιζόμενος, με νηστείαν, με προσευχήν, με αγρυπνίαν, και με κάθε άλλην σκληραγωγίαν και άσκησιν.
Αλλ’ ο μισόκαλος Διάβολος, μη υποφέρωντας να βλέπη την κατά Θεόν πολιτείαν των Μοναχών εκείνων, εσήκωσε το έθνος των αθέων Αβάρων εναντίον της Δύσεως. Όθεν αυτοί περιπατούντες και κουρσεύοντες πολλά κάστρα και χώρας, έφθασαν και έως εις την Λάρισσαν, και εις τα εκείσε περίχωρα, τα Φέρσαλα, λέγω, και την Ελασσώνα, και Βόλον, και Ζαγοράν. Και τόσον πολλά εταπείνωσαν τους εκεί ευρισκομένους Χριστιανούς, εις τρόπον ότι και εβίαζαν αυτούς να αρνηθούν μεν τον Δεσπότην Χριστόν τον αληθινόν Θεόν, να προσκυνήσουν δε τα είδωλα. Τούτων ούτω γινομένων, εκεί οπού ο Όσιος επροσηύχετο μαζί με τους άλλους συνασκητάς του (οίτινες ήσαν δώδεκα εις τον αριθμόν) ήλθε την νύκτα Άγγελος Κυρίου, και τους είπε να ετοιμασθούν, διατί μετά ολίγον έχουν να μαρτυρήσουν διά τον Χριστόν, και να λάβουν τους στεφάνους της αθλήσεως. Μετά ολίγας λοιπόν ημέρας επήγαν οι Άβαροι εις την Σκήτιν, και τους μεν άλλους Οσίους, αφ’ ου ετιμώρησαν με διάφορα βάσανα, τελευταίον τους απεκεφάλισαν. Τον δε Όσιον τούτον Νικόλαον, βλέποντες πως ήτον ωραίος κατά το σώμα, και φρόνιμος κατά την ψυχήν, άρχισαν να τον παρακινούν με κολακείας διά να αρνηθή τον Χριστόν, και να προσκυνήση τα αναίσθητα είδωλα. Επειδή δε ο Άγιος έμενε στερεός εις την ευσέβειαν, διά τούτο οι βάρβαροι Άβαροι, έδειραν μεν αυτόν πρώτον τόσον πολλά, ώστε οπού άλλαξαν δύω και τρεις φοραίς οι δέρνοντες αυτόν δήμιοι. Έπειτα δέσαντες αυτόν εις ένα δένδρον, τον εσαΐτευον. Είτα επήραν το εδικόν του κοντάρι και τον ελόγχευαν. Εις όλον δε το ύστερον, βλέποντες ότι ο Άγιος ήτον αδύνατον να μετασαλεύση από την του Χριστού πίστιν, διά τούτο απεκεφάλισαν αυτόν, και ούτως έλαβεν ο αοίδιμος τον στέφανον της αθλήσεως. Το δε άγιον αυτού λείψανον έμεινεν άταφον εις το βουνόν εκείνο, φυλαττόμενον από θείους Αγγέλους αβλαβές και αδιάφθορον. Ύστερον δε εφανερώθη διά θαύματος του Αγίου, το οποίον έως την σήμερον λωβούς ιατρεύει, χωλούς ανορθοί, και άλλας διαφόρους ασθενείας ιατρεύει εκείνων, οπού μετά πίστεως τούτω προστρέχουσιν. (Τον κατά πλάτος Βίον τούτου και την ασματικήν Ακολουθίαν όρα εν τη ιδιαιτέρα εκδεδομένη αυτού φυλλάδι.)
Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.
* * *
(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου” Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Πατήστε εδώ και «κατεβάστε» τον Παρακλητικό Κανόνα εις τον Άγιον Οσιομάρτυρα Νικόλαον, σε rar μορφή.
Παράβαλε και:
09 Μαϊου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου: Βίος, Ακολουθία, Παρακλητικός Κανών.
