Επιστολή Αυστραλού Ηρωα που έσωσε την Ελληνική Σημαία στη δίνη του πολέμου του 1940 – 1941.

Όταν, πριν από 65 χρόνια, οι Γερμανοί εισέρχονταν στην Κοζάνη και οι σύμμαχοι υποχωρούσαν, ένας Αυστραλός στρατιώτης από τη Μελβούρνη, υπέστειλε την Ελληνική Σημαία που κυμάτιζε, στις 13.4.1941, στην αυλή του Βαλταδώρειου Γυμνασίου Κοζάνης, την τοποθέτησε ευλαβικά στο σάκκο του και, όπως λέει ο ίδιος, ήταν η καλή του τύχη μέχρι το τέλος του πολέμου.

Μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, ο ηρωικός αυτός Αυστραλός, με μια συγκινητική επιστολή με ημερομηνία 11.8.1959 προς τον τότε Δημαρχο Κοζάνης Β. Ματιάκη, έγραφε•

«Αξιότιμε Κυριε,
Ακριβώς πριν 18 χρόνια τα Αυστραλιανά στρατεύματα βρίσκονταν στην Ελλάδα για τον μάταιο αγώνα με τούς ναζήδες και για τη διατήρηση της ελευθερίας της ωραίας και ιστορικής σας χώρας. Με την 6η Αυστραλιανή Μεραρχία ανέβηκα μέχρι Φλωρίνης, όπου συναντηθήκαμε με τούς Γερμανούς. Φθάσαμε στη Φλώρινα και αμέσως οπισθοχωρήσαμε.
Στις 13 Απριλίου 1941, μερικοί από μας στεγάστηκαν στην Κοζάνη. Βρέθηκε ένα σχολείο, στο οποίο διανυκτερεύσαμε.
Οι Γερμανοί βομβάρδιζαν συνεχώς. Το σχολείο βομβαρδίστηκε και θυμάμαι το άγαλμα προ της εισόδου, το οποίο είχε ανατιναχθεί. Μεσα σ’ όλα αυτά, εκεί στη σκόνη και τις πέτρες, βρισκόταν μια σημαία δεμένη σε κοντάρι περίπου 7 πόδια. Ελληνική σημαία, από ύφασμα μετάξης με κρόσια και κορδόνι. Αυτή η σημαία φαινόταν τόσο περήφανη και προκλητική και αλύγιστη στη σκόνη και ακαταστασία του πολέμου.
Την έβγαλα από το κοντάρι της και την τοποθέτησα στο σάκκο μου (οι Γερμανοί ήταν μόλις έξω από την Κοζάνη) με την ιδέα να μην παραδοθεί ένα τέτοιο γενναίο έμβλημα στούς Ούννους. Σκέφθηκα πως θα την έστελναν στην πατρίδα τους για αναμνηστικό. Κατόπιν περάσαμε τη διώρυγα της Κορίνθου, η οποία αμέσως μετά τη διάβασή μας ανατινάχτηκε. Περάσαμε πριν, και τον Αλιάκμονα, νοτιοανατολικά της Κοζάνης, και επιβιβαστήκαμε τελικά σε Βρεταννικό καταδρομικό στη Μονεμβασία στις 4 η ώρα το πρωι της 28ης Απριλίου και από κει στην Κρήτη. Εκεῖ έχασα τα πάντα, αλλά κράτησα την Ελληνική σημαία, δένοντάς την γύρω από το σώμα μου, να με ζεσταίνει. Το μόνο πράγμα με το οποίο έφυγα από την Κρήτη ήταν η σημαία και η ζωη μου.
Επιστρέψαμε στην Αυστραλία το 1941.
………………………………………………………………………

Υστερα λοιπόν απ’ όλα, βρήκα την Ελληνική Σημαία σε καλή κατάσταση, τόσο περήφανη και εμφανίσιμη, και εγώ ως Αυστραλός στρατιώτης, με πίστη στην Ελλάδα, επιθυμώ να επιστρέψω αυτήν την υπερήφανη Σημαία στο παλαιό της σχολείο, γιατί εικοσάδες ανδρών και γυναικών που ήταν τότε παιδιά στο σχολείο, εκείνες τις μοιραίες μέρες του πολέμου, πρέπει να έχουν γνωρίσει αυτή τη Σημαία.

Ριχνοντας ματιές στο παρελθόν, όταν ταξίδευα στούς δρόμους της Ελλάδος, φέρνω στη μνήμη μου τον ευγενή και αβρόφρονα λαο της, που μοίραζε το ψωμί του και τη στέγη του μαζί μας, πάντοτε ριψοκινδυνεύοντας τη ζωη του προς όφελός μας, για να φύγουμε σώοι.»

Melbourn Victoria Australia
Β.Λ.

__________
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Αυστραλοελληνικά Νεα» (Θεσσαλονίκη), αρ. φ. 23, Ιούνιος 1991, σελ. 8.s

Από το περιοδικό «Η δράσις μας», τεύχος Νοεμβρίου 2006

Κατηγορίες: Ιστορικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.