Λουκ. 18, 18-27
«Ο δε είπε· ταύτα πάντα
εφυλαξάμην εκ νεότητός μου»
Λουκ. (18, 21)
Ένας, αγαπητοί, λέει το σημερινό Ευαγγέλιο, ένας άνθρωπος πλησίασε το Χριστό. Ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν φτωχός για να ζητήση βοήθεια. Δεν ήταν άρρωστος για να ζητήση τη θεραπεία του. Δεν ήταν γέρος που από ώρα σε ώρα περιμένει το θάνατο κ’ έχει ανάγκη από παρηγοριά για το μεγάλο ταξίδι που θα κάνη στον άλλο κόσμο. Αντίθετα, ο άνθρωπος που πλησίασε το Χριστό ήταν πλούσιος, άρχοντας, υγιής, νέος ακόμη. Πλούτη, δόξα, δύναμι, υγεία, νεότητα, όλα τα είχε. Ένας άλλος στη θέσι του θάνατο ποτέ δεν θα σκεπτόταν. Θα νόμιζε πως θα ζήση με τα βουνά κι ότι η ζωή αυτή δεν θα ’χη τέλος.
***
Αλλ’ ο άνθρωπος που πλησίασε το Χριστό δεν ήταν τέτοιος. Η ψυχή του δεν εύρισκε ανάπαυσι σ’ όλα τα επίγεια αγαθά. Ανησυχούσε. Έβλεπε, ότι δεν πεθαίνουν μόνο οι φτωχοί, αλλά και οι πλούσιοι· δεν πεθαίνουν μόνο οι γέροι, αλλά και οι νέοι, και φοβόταν μήπως κι αυτός μιά μέρα που δεν το περιμένει, ο θάνατος έρθη και τον αρπάξη και τον μεταφέρη στον άλλο κόσμο. Και τότε τι θά γίνη; Ο νέος δεν ήταν άπιστος. Πίστευε στο Θεό. Πίστευε ότι υπάρχει άλλος κόσμος, μιά άλλη ζωή αιώνιος, και ανησυχούσε για το μέλλον του. Γι’ αυτό πλησίασε το Χριστό και με σεβασμό τον ρώτησε, τι πρέπει να κάνη για να κληρονομήση την αιώνιο ζωή. Κι ο Χριστός του απήντησε ότι, αν τηρήση τις εντολές τού Θεού θα βρη το δρόμο που οδηγεί στην αιώνιο ζωή. Οι δε εντολές που τού υπενθύμισε ο Χριστός είνε· «Μη μοιχεύσης, μη φονεύσης, μη κλέψης, μη ψευδομαρτηρήσης, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου» (Λουκ. 18, 20). Αλλά τις εντολές αυτές, απήντησε ο άνθρωπος, τις φύλαξε «εκ νεότητός μου», τίς φύλαξα από τα μικρά μου χρόνια. Ο άνθρωπος αυτός δεν σκότωσε, δεν έκλεψε, δεν πήγε στα δικαστήρια να πάρη ψεύτικο όρκο, δεν έκανε άτιμες πράξεις, δεν προσέβαλε την οικογενειακή τιμή τού άλλου, έδειξε κάθε σεβασμό στους γονείς του.
Αλλά δεν έμεινε ψυχικά ικανοποιημένος. Ήθελε να πετάξη ψηλά. Κι ο Χριστός, βλέποντας την επιθυμία του αυτή, τού απαντά· Αν θέλης να γίνης τέλειος, πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς, και θα έχης έτσι θησαυρό στους ουρανούς. Τα λόγια αυτά του Χριστού φάνηκαν σκληρά στον άνθρωπο του σημερινού Ευαγγελίου. Ήθελε να υψωθή, να πετάξη, μα τα φτερά του ήταν δεμένα από τη φιλαργυρία. Πάλεψε με τον κακό εαυτό του, πάλεψε με τη φιλαργυρία, αλλά δυστυχώς νικήθηκε. Αγάπησε το χρυσό περισσότερο από το Χριστό. Έφυγε λυπημένος. Κι ο Χριστός μας τότε, παίρνοντας αφορμή από τον άνθρωπο αυτό, είπε λόγια που πρέπει να τα προσέξουμε, αλλά πιό πολύ πρέπει να τα προσέξουν αυτοί που έχουν άφθονα υλικά αγαθά. Δύσκολο, είπε, είνε αυτοί πού έχουν χρήματα να πάνε στη βασιλεία τού Θεού. Πιό εύκολο είνε να περάση ένα χοντρό σχοινί από μιά τρύπα βελόνας, παρά να πάη ένας πλούσιος στον παράδεισο.
***
Να μιλήσουμε τώρα για τους φιλαργύρους, για τους πλεονέκτας; Αφήνω να μιλήσουμε άλλοτε γι’ αυτούς. Σήμερα θέλω να ρίξουμε μιά ματιά στους νέους των καιρών μας και να ρωτήσουμε, αν οι σημερινοί νέοι μας έχουν ιδανικά, έχουν ιερές επιθυμίες και ανησυχίες, όπως είχε ο νέος του σημερινού Ευαγγελίου.
Δεν είνε πολύς καιρός που ένας μορφωμένος κύριος από την Αθήνα, με επισκέφθηκε και με πόνο ψυχής μού μίλησε για την κατάστασι της σημερινής νεολαίας.
-Λόγω του επαγγέλματός μου, μού είπε, έχω περάσει από πολλές πόλεις της Ελλάδος. Επιθυμώντας να γνωρίσω τι σκέπτονται και τί επιθυμούν σήμερα οι νέοι, χωρίς να γίνωμαι αντιληπτός, παρακολούθησα εκατοντάδες νέων. Τους παρακολούθησα στα καφενεία, στα κέντρα, στους δρόμους, στις πλατείες, στις διάφορες εκδρομές, όπου αφήνουν τον εαυτό τους να εκδηλώνεται και φανερώνουν τί κρύβουν μέσα στις καρδιές τους. Πολύ λυπηρό ήταν το συμπέρασμα που έβγαλα από την έρευνά μου. Κανένα σοβαρό θέμα δεν απασχολεί τους νέους. Οι συζητήσεις που κάνουν μεταξύ τους είνε γύρω από μικρά και ασήμαντα πράγματα. Αυτοκίνητα, εκδρομές, διασκεδάσεις, παιχνίδια, μπάλλα, και προπαντός σέξ, γυναίκες και αισχροί έρωτες, αυτά είνε τα καυτά θέματα που συζητούν. Για τα μεγάλα και υψηλά δεν συζητούν. Κοσμική, επιπόλαια, ρηχή είνε η νεολαία μας…
Αυτά μου είπε ο επισκέπτης μου σχετικά με τη σημερινή νεολαία. Και σας ρωτώ· Είνε υπερβολικά τα όσα είπε; Είνε εσφαλμένα τα συμπεράσματά του; Νομίζω όχι.
Αν αφαιρέσουμε ένα μικρό ποσοστό νέων, που παρακολουθούν τακτικά κατηχητικά μαθήματα και κηρύγματα και έχουν θρησκευτικά ενδιαφέροντα, οι άλλοι νέοι, το πλήθος των νέων, είνε αδιάφοροι για ό,τι μεγάλο και υψηλό. Δεν ενθουσιάζονται οι νέοι μας για ζητήματα που θα έπρεπε να είνε τα πρώτα στη σκέψι τους. Αν π.χ. ένας βρίσκη τον ποδοσφαιριστή που θαυμάζουν, είνε έτοιμοι ν’ αρπαχτούν και να ζητήσουν το λόγο. Αν όμως ακούσουν τους άλλους να βρίζουν το Θεό, το Δημιουργό τού παντός, όχι μόνο δεν εξοργίζονται, αλλά και γελούν και ειρωνεύονται εκείνον που θα διαμαρτυρόταν για τη βλαστήμια. Γιατί κ’ οι ίδιοι βλαστημούν και αισχρολογούν! Πόσες βλαστήμιες δεν ακούγονται στα γήπεδα, όταν γίνωνται ποδοσφαιρικές συναντήσεις! Στην αρχαία πατρίδα μας όλοι οι αγώνες άρχιζαν με προσευχή. Ας ήταν οι πρόγονοί μας ειδωλολάτρες· πίστευαν όμως. Τώρα όχι μόνο προσευχή δεν γίνεται, αλλά και βλαστήμιες ακούγονται, και τις Κυριακές, πριν ακόμη βγη ο ήλιος, χιλιάδες νέοι γεμίζουν τα λεωφορεία και τρέχουν στις άλλες πόλεις για να δουν τα ματς. Η μπάλλα, όπως έγραψε μιά εφημερίδα, έγινε ο θεός πολλών νέων, και ο αθλητισμός έγινε η θρησκεία τους. Και τό «Τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;» (Λουκ. 18,18) τού νέου τού σημερινού Ευαγγελίου έχει αντικατασταθή με άλλα ερωτήματα. «Τί ποιήσω», τί νά κάνω, για να κερδίσω στο προ-πό και στα διάφορα λαχεία; «Τί ποιήσω», για να λάβω μέρος σε ποδοσφαιρικές συναντήσεις και ν’ απολαύσω τα υλικά βραβεία της βασιλείας της μπάλλας;
Αυτή δυστυχώς είνε η πραγματικότητα. Μερικοί θέλουν να παρηγορούνται, ότι η νεολαία μας δεν είνε όπως η νεολαία της Δανίας, της Νορβηγίας ή της Σουηδίας, που έχει τελείως διαφθαρή. Συμφωνούμε. Δεν φθάσαμε ακόμη στην διαφθορά αυτή. Αλλ’ αν οι γονείς, διδάσκαλοι, ιερείς και όσοι έχουν την ευθύνη για τη νέα γενεά δεν κοιτάξουμε με αγάπη και στοργή τους νέους, αν προπαντός οι αρμόδιες εξουσίες δεν λάβουν τα κατάλληλα μέτρα, η ελληνική νεολαία θα πέφτη ηθικώς, θα πέφτη συνεχώς, και οι συνέπειες θα είνε πολύ σοβαρές.
***
Τη νεότητα, αγαπητοί μου, πρέπει να την κερδίση ο Χριστός, όχι ο διάβολος. Και για να κερδηθή η νεότητα, πρέπει όλοι όσοι πιστεύουμε στο Χριστό να κοπιάσουμε. Και για ν’ αναφέρουμε ένα παράδειγμα, πρέπει να κοπιάσουμε όπως ο άγιος Δημήτριος, που με τα λόγια και το παράδειγμά του μάζεψε από τα σοκάκια του διαβόλου τα παιδιά και τους νέους της Θεσσαλονίκης, και τους ανέδειξε αληθινούς στρατιώτες τού Χριστού. Ένας από τους μαθητάς του αυτούς ήταν και ο Νέστωρ. Ο νέος αυτός με την πίστι στο Χριστό νίκησε τον ειδωλολάτρη αθλητή Λυαίο. Τον νίκησε με τη φωνή «Θεέ τού Δημητρίου, βόηθει μοι». Τέτοιοι νέοι πρέπει να γίνουν όλοι οι νέοι της Ελλάδος, αν θέλουμε η Ελλάς να νικά πάντοτε τους Λυαίους, τους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.
Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρ. Φλωρίνης: Κυριακή. Σύντομα κηρύγματα επί των Ευαγγελικών περικοπών.
Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός»
Η/Υ επιμέλεια Αικατερίνας Κατσούρη.
Παράβαλε και:
Κυριακή ΙΓ. Λουκά: Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., λόγοι Μ. Βασιλείου και Μ. Αθανασίου περί ακτημοσύνης και μοναχικής αποταγής.
Αποτελέσματα των παραβάσεων των εντολών του Θεού – Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, Κυριακή ΙΓ. Λουκά.
Περί του πλούτου και των πλουσίων – Οσίου Πατρός ημών Λουκά, Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως της Κρημαίας.
Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά, Γεωργίου Οικονόμου.
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Το ιδανικό της τελειότητος.
