Ευλόγησον Πάτερ.
Πάλιν χαράς Ευαγγέλια, πάλιν ελευθερίας μηνύματα, πάλιν ανάκλησις, πάλιν επάνοδος, πάλιν ευφροσύνης φωνή, πάλιν δουλείας απαλλαγή. Άγγελος μετά Παρθένου λαλεί, επειδή γυναικί ωμίλησεν ο όφις. Μηνί τω έκτω, φησίν, απεστάλη ο Αρχάγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού προς Παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί.
Απεστάλη Γαβριήλ την παγκόσμιον μηνύσαι σωτηρίαν.
Απεστάλη Γαβριήλ, φέρων τω Αδάμ υπογραφήν ανακλήσεως.
Απεστάλη Γαβριήλ προς Παρθένον, ίνα την ατιμίαν του θήλεος εις τιμήν μεταβάλη.
Απεστάλη Γαβριήλ άξιον προευτρεπίσαι τω καθαρώ Νυμφίω τον θάλαμον.
Απεστάλη Γαβριήλ νυμφεύσασθαι το πλάσμα τω Πλάσαντι.
Απεστάλη Γαβριήλ προς το έμψυχον Παλάτιον του Βασιλέως των Αγγέλων.
Απεστάλη Γαβριήλ προς Παρθένον μεμνηστευμένην μεν τω Ιωσήφ, τηρουμένην δε τω Ιησού.
Απεστάλη δούλος ασώματος προς Παρθένον αμόλυντον.
Απεστάλη ο αμαρτίας ελεύθερος προς την φθοράς ανεπίδεκτον.
Απεστάλη λύχνος μηνύσαι τον Ήλιον της Δικαιοσύνης.
Απεστάλη όρθρος προτρέχων του φωτός της ημέρας.
Απεστάλη Γαβριήλ τον εν κόλποις του Πατρός και εν αγκάλαις της Μητρός.
Απεστάλη Γαβριήλ δεικνύς τον εν θρόνω και εν σπηλαίω.
Απεστάλη στρατιώτης δηλών το του Βασιλέως μυστήριον.
Μυστήριον γνωριζόμενον πίστει, ουχ ερμηνευόμενον πολυπραγμοσύνη.
Μυστήριον προσκυνούμενον, ου ζυγοστατούμενον.
Μυστήριον θεολογούμενον, ουκ ερευνώμενον.
Μυστήριον ομολογούμενον, ου μετρούμενον.
Τω μηνί τω έκτω απεστάλη Γαβριήλ προς Παρθένον. Ποίον έκτον μήνα λέγει, ποίον; Αφ’ ου εδέξατο Ελιστάβετ τα ευαγγέλια, αφ’ ου τον Ιωάννην συνέλαβε.
Πόθεν τούτο δήλον• ερμηνευέτω αυτός ο Αρχάγγελος προς την Παρθένον λέγων: Ιδού φησιν Ελισάβετ η συγγενής σου, και αυτή συνειληφυία υιόν• και ούτος μην έκτος εστίν αυτή τη καλουμένη στείρα.
Τω μηνί τω έκτω. Έκτος μην της συλλήψεως του Ιωάννου• έδει γαρ προφθάσαι τον στρατιώτην• έδει προλαβείν τον δορυφόρον• έδει προοδοποιήσαι τον μηνυτήν της Δεσποτικής παρουσίας την είσοδον.
Τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ προς Παρθένον μεμνηστευμένην μεν, τηρουμένην δε. Διατί μεμνηστευμένην; ίνα μη τάχιον μάθη ο ληστής το μυστήριον. Ότι μεν γαρ δια Παρθένου ήξει ο Βασιλεύς του παντός, ήδει ο πονηρός (των γαρ Ησαΐου και αυτός ηκούσσατο φωνών, των: Ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται Υιόν), και έκαστα εικότως παρετήρει της Παρθένου τα προφθέγματα, ίνα όπου νοήση ότι πληρούται το μυστήριον τούτο, εξαρτήση τον ψόγον. Δια τούτο ο Δεσπότης δια μεμνηστευμένης ελήλυθεν• η γαρ μνηστευθείσα λοιπόν κατηγγυάτο.
Τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ προς Παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ω όνομα Ιωσήφ. Άκουσον τι περί του ανδρός τούτου και της Παρθένου ο Προφήτης φησίν: Δοθήσεται το εσφραγισμένον βιβλίον ανδρί ειδότι γράμματα. Τι το εσφραγισμένον βιβλίον, η πάντως η αμόλυντος Παρθένος; Παρά τίνων δοθήσεται; Παρά των ιερέων δηλονότι.
Τίνι τούτω; Τω τέκτονι Ιωσήφ. Αυτός γαρ ο Ιωσήφ, αδελφοί, σεμνοίς γάμοις προσομιλήσας πρότερον, και γεννήσας υιούς, απεβάλετο την γαμετήν, και το λοιπόν διήγεν εν σωφροσύνη, εκτρέφων τους παίδας εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Αμέλει γουν παρελθών εις το κήρυγμα ο Απόστολος Παύλος και ένα των τούτου ευρηκώς υιών, γράφει λέγων. Έτερον δε των Αποστόλων ουκ είδον, ειμή Ιάκωβον τον αδελφόν του Κυρίου, ουχ ως εκ της Παρθένου Μαρίας, αλλ’ εκ του Ιωσήφ γεννηθέντα. Επεί ουν οι ιερείς ως σώφρονι τω Ιωσήφ ηρμόσαντο την Παρθένον, και παρέθεντο αυτώ γάμου καιρόν αναμένοντες, έμελλε δε ούτος λαμβάνων τηρείν εν αφθαρσία την Παρθένον, τούτο πόρρωθεν ο προφήτης προανεφώνησε:
Δοθήσεταί φησι το βιβλίον τούτο το εσφραγισμένον ανδρί ειδότι γράμματα, τουτέστι γάμοις προσομιλήσαντι, και ερεί, ου δύναμαι αναγνώναι. Δια τι ου δύνασαι Ιωσήφ; Ου δύναμαί φησιν αναγνώναι• το γαρ βιβλίον εσφράγισται, τίνι τηρούμενον; Τω Δημιουργώ των όλων κατοικητήριον φυλαττόμενον.
Αλλ’ επί το προκείμενον επανέλθωμεν. Τω μηνί τω έκτω απεστάλη Γαβριήλ προς Παρθένον αγνήν, πάντως που τοιαύτας εντολάς δεξάμενος. Δεύρο φησίν, ω Αρχάγγελε, υπουργός γενού φοβερού μυστηρίου, αποκεκρυμμένω διακόνησον θαύματι. Εις αναζήτησιν του πλανηθέντος Αδάμ κατελθείν υπό των εμών οικτιρμών επείγομαι. Αμαρτία τον κατ’ εικόνα την εμήν πλασθέντα επαλαίωσεν, το των εμών χειρών εσάθρωσεν δημιούργημα, ημαύρψσεν όπερ έπλασα κάλλος. Ο λύκος το εμόν θρέμμα κατανέμεται• έρημός εσττιν ο παράδεισος του οικήτορος• το ξύλον της ζωής υπό της φλογίνης ρομφαίας φυλάττεται, και κέκλεισται της τρυφής το χωρίον. Ελεώ τον πολεμηθέντα, και συλλαβέσθαι και χειρώσασθαι τον πολέμιον βούλομαι. Λαθείν θέλω πάσας τας εν ουρανώ Δυνάμεις, σοι μόνω θαρρώ το μυστήριον. Προς την Παρθένον Μαρίαν πορεύθητι•
άπελθε προς την έμψυχον πόλιν, περί ης ο προφήτης έλεγε: Δεδοξασμένα ελαλήθη περί σου η πόλις του Θεού.
Άπελθε προς τον λογικόν μου παράδεισον•
άπελθε προς την της Ανατολής πύλην•
άπελθε προς το άξιον εμού του Λόγου κατοικητήριον•
άπελθε προς τον δεύτερον επί γης ουρανόν•
άπελθε προς την κούφην νεφέλην, μήνυσον αυτή της εμής παρουσίας τον όμβρον•
άπελθε προς το εμόν ητοιμασμένον αγίασμα•
άπελθε προς την παστάδα της ενανθρωπήσεώς μου•
άπελθε προς τον καθαρόν νυμφώνα της κατά σάρκα γεννήσεώς μου•
Λάλησον εις τα ώτα της εμής λογικής κιβωτού• ετοίμασαί μοι της ακοής τας εισόδους, αλλά μη θορυβήσης, μηδέ ταράξης την ψυχήν της Παρθένου• επιεικώς τω αγιάσματατι φάνηθι• πρώτην φωνήν αυτή χαράς αναβόησον: υ ειπέ τη Μαριάμ το• Χαίρε Κεχαριτωμένη, ίνα εγώ ελεήσω Εύαν την κεκακωμένην.
Ήκουσεν ο Άγγελος ταύτα, και καθ’ εαυτόν ως εικός ελογίζετο. Ξένον το πράγμα, υπερβαίνον έννοιαν το λαλούμενον• ο τοις Χερουβίμ φοβερός, ο τοις Σεραφίμ αθεώρητος, ο πάσαις ταις αγγελικαίς Δυνάμεσιν ακατανόητος, ηλικήν συντυχίαν επαγάλλεται τη Κόρη, αυτοπρόσωπον παρουσίαν μηνύει, μάλλον δε είσοδον δι’ ακοής υπισχνείται αυτή• και ο την Εύαν καταδικάσας, την ταύτης θυγατέρα δοξάζειν τοσούτον επείγεται, και λέγει, ετοίμασαί μοι της ακοής τας εισόδους. Και δύναται γαστήρ χωρείν τον Αχώρητον; όντως φοβερόν το μυστήριον.
Τοιαύτα του αγγέλου ενθυμουμένου, ο Δεσπότης φησί προς αυτόν: Τι ταράττη και ξενίζη ω Γαβριήλ• ου πρώην παρ’ εμού απεστάλης προς Ζαχαρίαν τον ιερέα; Ουκ έδωκας αυτώ της γεννήσεως Ιωάννου τα ευαγγέλια; Ουκ απιστούντι τω ιερεί, το της σιωπής επήγαγες πρόστιμον; Ου κατεδίκασας τον πρεσβύτην τη αφωνία; Ουχί συ απεφήνω, εγώ δε εκύρωσα; Ου τω ευαγγελισμώ σου το έργον επηκολούθησεν; Ου συνέλαβεν η στείρα; Ουχ υπήκουσε η μήτρα; Ουκ ανεχώρησε της ακαρπίας η νόσος; Ουκ έφυγεν η αργία της φύσεως; Ου νυν εστι σταχυοφορούσα η πρότερον μη καρποφορούσα; Μη αδυνατεί παρ’ εμοί τω Κτίσαντι πάντα ρήματι; Πως ουν αμφιβολία περιεβλήθης;
Τι ουν, πάλιν ο άγγελος, Δέσποτα; Το θεραπεύσαι τα της φύσεως σφάλματα, το διαλύσαι των παθών τον χειμώνα, το νέκρωσιν μελών προς ζωτικήν ανακαλέσασθαι δύναμιν, το επιτάξαι τη φύσει παιδοποιΐας ενέργειαν, το λύσαι στείρωσιν εν υπερορίοις τοις μέλεσι, τον γεγηρακυίαν καλάμην μετασχηματίσαι προς χλοηφόρον σχήμα, το την άγονον άρουραν δραγμάτων εξαίφνης αναδείξαι Μαρίαν, έργον της σης υπάρχει δυνάμεως εκ συνηθείας τελούμενον. Και μαρτυρεί Σάρρα, και μετά ταύτην Ρεβέκκα, και πάλιν η Άννα, τω χαλεπώ της στειρώσεως δουλεύσασαι πάθει, είτα παρά σου την ελευθερίαν δεξάμεναι. Το δε παρθένον τεκείν, μη συντυχούσαν ανδρί, ανώτερόν εστι των νόμων της φύσεως. Αλλά και την σην επαγγέλη τη Κόρη παρουσίαν. Ουρανού και γης ου χωρεί σε τα πέρατα, και πως σε μήτρα χωρήσει παρθενική;
Και ο Δεσπότης φησί: Πως με εχώρησεν η σκηνή του Αβραάμ.
Ο άγγελος φησίν: Επειδή είχε της φιλοξενίας το πέλαγος. Είτα νόμισον Δέσποτα• εκεί ώφθης τω Πατριάρχη εν τη παροδίω σκηνή, και παρέδραμες ο τα πάντα πληρών, ένθα δε πως οίσει η Μαρία το πυρ της Θεότητος; Ο Θρόνος σου φλέγεται τη αίγλη περιλαμπόμενος, και σε δυνήσεται φέρειν ακαταπλήκτως η Παρθένος;
Και ο Κύριος προς τον άγγελον φησίν: Ει έβλαψε το υρ εν ερήμω την βάτον, βλάψει πάντως και Μαρίαν η εμή παρουσία, ει δε εκείνο το πυρ το σκιαγραφήσαν την του θεϊκού πυρός εξ ουρανού παρουσίαν ήρδευσε μεν την βάτον, ου κατέφλεξε δε, τι αν είποις περί της αληθείας, ουκ εν φλογί πυρός, αλλ’ εν σχήματι υετού καταβαινούσης.
Τότε λοιπόν ο άγγελος εξεπλήρου το προσταχθέν αυτώ, και προς την Παρθένον πορευθείς, και εισελθών, προς αυτήν εβόησε, λέγων: Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου• ουκέτι ο διάβολος κατά σου. Όπου γαρ το πρότερον έτρωσεν ο πολέμιος, εκεί πρώτον ο Ιατρός την έμπλαστρον επιτίθησιν. Όθεν την αρχήν της εξόδου ο θάνατος έσχεν, εκείθεν η ζωή την είσοδον της ζωής ετεκτηνάτο. Δια γυναικός ερρύη τα φαύλα, δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα. Χαίρε Κεχαριτωμένη• μη αισχύνου ως αιτία καταδίκης• Μήτηρ γαρ του καταδικάσοντος χάριτι γίνη.
Χαίρε Κεχαριτωμένη. Χαίρε του χηρεύσαντος κόσμου Νυμφοτόκε αμίαντε.
Χαίρε Κεχαριτωμένη, η εν μήτρα τον της μητρός βυθίσαντα θάνατον.
Χαίρε ο έμψυχος Ναός του Θεού.
Χαίρε ουρανού και γης ισόρροπον οίκημα.
Χαίρε της αχωρήτου φύσεως χωρίον ευρύχωρον.
Αλλά τούτων ούτως εχόντων, επέστη τοις ασθενούσιν ο Ιατρός• τοις εν σκότει καθημένοις ο της Δικαιοσύνης Ήλιος επεφάνη• τοις χειμαζομένοις η άγκυρα και ο αχείμαστος λιμήν• τοις αδιάλλακτα μισουμένοις δούλοις ο Πρέσβυς ετέχθη και ειρήνης ο σύνδεσμος• τοις αιχμαλώτοις ο λυτρωτής επεδήμησε• τοις πολεμουμένοις η κραταιά της ανεκλαλήτου χαράς και αγάπης σκέπη. Αυτός γαρ έστιν η ειρήνη ημών, ως φησιν ο θείος Απόστολος, ης γένοιτο διαπαντός απολαύειν ημάς, χάριτι αυτού του Χριστού και Θεού ημών. Ω η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Voutsinasilias.blogspot.gr
***
ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΝΔΟΞΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ – Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
1. Πάλι σήμερα ἔχουμε χαρμόσυνες εἰδήσεις, πάλι ἔχουμε μηνύματα ἐλευθερίας, πάλι ἔχουμε μία ἀνάκληση ἀπὸ τὴν πτώση καὶ μία ἐπάνοδο στὴ ζωή, μία ὑπόσχεση εὐφροσύνης καὶ μία ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴ δουλεία. Ἕνας ἄγγελος συνομιλεῖ μὲ τὴν Παρθένο, γιὰ νὰ μὴν ξαναμιλήσει ὁ διάβολος μὲ γυναίκα. Λέει ἡ Γραφή· «Τὸν ἕκτο μήνα τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς Ἐλισάβετ στάλθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ σὲ μία παρθένο, ποὺ ἦταν μνηστευμένη μὲ ἕναν ἄνδρα». Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ ἀποκαλύψει τὴν παγκόσμια σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, νὰ φέρει στὸν Ἀδὰμ τὴ βέβαιη ἀποκατάστασή του. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, στὴν παρθένο, γιὰ νὰ μεταβάλει τὴν ἀτιμία τοῦ γυναικείου φίλου σὲ τιμή. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ προετοιμάσει τὸν νυμφικὸ θάλαμο, ὥστε νὰ εἶναι ἀντάξιος γιὰ τὸν ἀμόλυντο Νυμφίο. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ συντελέσει νὰ νυμφευθεῖ τὸ πλάσμα μὲ τὸν πλάστη.
Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, στὸ ἔμψυχο παλάτι τοῦ βασιλιᾶ τῶν ἀγγέλων. Στάλθηκε ὁ Γαβριὴλ στὴν παρθένο ποὺ ἦταν ἀρραβωνιασμένη μὲ τὸν Ἰωσήφ, ἀλλὰ ποὺ προοριζόταν γιὰ τὸν Ἰησοῦ, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Στάλθηκε ὁ ἀσώματος δοῦλος σὲ ἀμόλυντη παρθένο. Στάλθηκε ὁ χωρὶς ἁμαρτίες σ’ αὐτὴν ποὺ δὲν θὰ γνώριζε τὴ φθορά. Στάλθηκε ὁ λύχνος, γιὰ νὰ ἀναγγείλει τὸν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Στάλθηκε ὁ ὄρθρος, ποὺ ἔρχεται πρὶν ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ διαλαλήσει αὐτὸν ποὺ βρίσκεται στοὺς κόλπους τοῦ Πατέρα καὶ στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μητέρας. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ δείξει αὐτὸν ποὺ κάθεται σὲ θρόνο ἀλλὰ καὶ σὲ σπηλιά. Στάλθηκε ἕνας στρατιώτης, γιὰ νὰ διατυμπανίσει τὸ μυστήριο τοῦ μεγάλου βασιλιᾶ.
Χαρακτηρίζω μυστήριο αὐτὸ ποὺ γίνεται κατανοητὸ μὲ τὴν πίστη καὶ δὲν ἐξερευνᾶται μὲ τὴ φιλομάθεια, πρόκειται γιὰ μυστήριο ποὺ εἶναι ἄξιο προσκυνήσεως καὶ ὄχι σχολαστικῆς ἐξετάσεως, δηλαδὴ γιὰ μυστήριο ποὺ εἶναι ἀντικείμενο θεολογικῆς ἔρευνας καὶ ὄχι γιὰ κάτι ποὺ ὑπόκειται σὲ ἀκριβῆ μέτρηση.
2. « Τὸν ἕκτο μήνα στάλθηκε ὁ Γαβριὴλ στὴν παρθένο». Ποιὸν ἕκτο μήνα; Ποιόν; Ἀπὸ τότε ποὺ ἡ Ἐλισάβετ δέχθηκε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα, ἀπὸ τότε ποὺ συνέλαβε τὸν Ἰωάννη. Ἀπὸ ποῦ τὸ συμπεραίνουμε αὐτό; Τὸ ἀποκαλύπτει ὁ ἴδιος ὁ ἀρχάγγελος ὅταν λέει στὴν Παρθένο· « νά, ἡ Ἐλισάβετ ἡ συγγενής σου καὶ αὐτὴ συνέλαβε γιὸ στὰ γεράματά της. Κι αὐτὸς εἶναι ὁ ἕκτος μήνας τῆς ἐγκυμοσύνης της, αὐτῆς ποὺ θεωροῦνταν στείρα». Ὁ ἕκτος μήνας λοιπὸν εἶναι ὁ ἕκτος μήνας ἀπὸ τὴ σύλληψη τοῦ Ἰωάννη. Ἔπρεπε λοιπὸν ὁ στρατιώτης νὰ φθάσει πρῶτος, ἔπρεπε ὁ ἀκόλουθος νὰ προηγηθεῖ, ἔπρεπε νὰ προπορευθεῖ αὐτὸς ποὺ θὰ ἀποκάλυπτε τὴ δεσποτικὴ παρουσία.
«Τὸν ἕκτο μήνα στάλθηκε ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ στὴν Παρθένο, ποὺ ἦταν ἀρραβωνιασμένη μὲ ἕναν ἄνδρα», ἀρραβωνιασμένη ὄχι παντρεμένη· ἀρραβωνιασμένη, ἀλλὰ ἄθικτη. Γιατί ἦταν ἀρραβωνιασμένη; Γιὰ νὰ μὴ μάθει πολὺ γρήγορα ὁ διάβολος τὸ μυστήριο. Γιὰ τὸ ὅτι ἐπρόκειτο διὰ μέσου Παρθένου νὰ ἔλθει ὁ Βασιλιάς, αὐτὸ τὸ γνώριζε ὁ πονηρός, γιατί εἶχε ἀκούσει τὶς προφητεῖες τοῦ Ἠσαΐα ποὺ ἔλεγαν· « Νά, θὰ συλλάβει ἡ παρθένος καὶ θὰ γεννήσει γιό». Κάθε φορά λοιπόν, ὅπως εἶναι φυσικό, ἐξέταζε ὅ,τι ἀναφερόταν στὴν παρθένο, ὥστε ὅταν ἀντιληφθεῖ ὅτι ὁλοκληρώνεται αὐτὸ τὸ μυστήριο, νὰ προετοιμάσει τὶς κατηγορίες του. Γιʼ αὐτὸ ὁ Δεσπότης ἦλθε στὴ γῆ διὰ μέσου ἀρραβωνιασμένης, γιὰ νὰ ξεγελάσει δηλαδὴ τὸν πονηρό, ἀφοῦ αὐτὴ ὄντας ἀρραβωνιασμένη ἐξασφάλιζε αὐτό.
3. «Τὸν ἕκτο μήνα στάλθηκε ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ σὲ μία Παρθένο, ποὺ ἦταν ἀρραβωνιασμένη μὲ κάποιον ποὺ λεγόταν Ἰωσήφ». Ἄκουσε, ἀκροατή, τί λέει ὁ προφήτης γιʼ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο καὶ γιʼ αὐτὴν τὴν παρθένο. «Θὰ δοθεῖ αὐτὸ τὸ κλειστὸ βιβλίο σὲ ἕναν ἄνθρωπο, ποὺ γνωρίζει γράμματα». Τί σημαίνει κλειστὸ βιβλίο, ἢ τί σημαίνει γενικὰ ἡ ἀμόλυντη παρθένος; Ἀπὸ ποιοὺς θὰ δοθεῖ; Εἶναι φανερὸ πὼς θὰ δοθεῖ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς. Σὲ ποιόν; Στὸν Ἰωσὴφ τὸν μαραγκό. Οἱ ἱερεῖς λοιπὸν ἀρραβώνιασαν τὴ Μαρία μὲ τὸν Ἰωσήφ, ἐπειδὴ ἦταν σώφρονας, καὶ τὴν ἔδωσαν σ’ αὐτὸν περιμένοντας τὸν καιρὸ τοῦ γάμου καὶ αὐτὸς βέβαια ἐπρόκειτο παίρνοντας τὴν νὰ φυλάξει ἀμόλυντη τὴν Παρθένο. Αὐτὸ πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια ὁ προφήτης τὸ προφήτεψε· «Θὰ δοθεῖ αὐτὸ τὸ κλειστὸ βιβλίο σὲ ἕναν ἄνθρωπο, ποὺ γνωρίζει γράμματα» καὶ ὁ ὁποῖος θὰ πεῖ· «δὲν μπορῶ νὰ τὸ διαβάσω». Γιατί Ἰωσὴφ δὲν μπορεῖς; Αὐτὸς θὰ ἀπαντήσει· «Δὲν μπορῶ νὰ τὸ διαβάσω, γιατί τὸ βιβλίο εἶναι κλειστό». Γιὰ ποιὸν φυλάγεται; «Φυλάγεται γιὰ κατοικία τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ σύμπαντος».
4. Ἀλλὰ ἂς ξαναγυρίσουμε στὸ θέμα μας. «Τὸν ἕκτο μήνα στάλθηκε ὁ Γαβριὴλ στὴ Παρθένο» καὶ εἶχε πάρει περίπου τέτοιες ἐντολὲς ἀπὸ τὸν Θεό. «Ἔλα λοιπόν, ἀρχάγγελε, γίνε ὑπηρέτης τοῦ φοβεροῦ καὶ κρυμμένου μυστηρίου, ἐξυπηρέτησε τὸ θαῦμα. Βιάζομαι ἐξαιτίας τῆς εὐσπαχνίας μου νὰ κατέβω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ νὰ ἀναζητήσω τὸν πλανεμένο Ἀδάμ. Ἡ ἁμαρτία ἐξασθένησε τὸν ἄνθρωπο, ποὺ πλάσθηκε σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα μου, σάπισε τὸ δημιούργημα τῶν χεριῶν μου καὶ θάμπωσε τὴν ὀμορφιὰ πού ἔπλασα. Ὁ λύκος κατατρώει τὸ δημιούργημά μου, εἶναι ἔρημη ἡ θέση του στὸν παράδεισο, τὸ δένδρο τῆς ζωῆς φυλάγεται ἀπὸ τὴν πύρινη ρομφαία, ἔχει κλείσει πιὰ ὁ τόπος τῆς τρυφῆς. Ἐπιθυμῶ νὰ ἐλεήσω τὸν κατατρεγμένο ἄνθρωπο καὶ νὰ συλλάβω τὸν ἐχθρὸ διάβολο. Ἐπιθυμῶ αὐτὸ τὸ μυστήριο νὰ μὴν τὸ μάθουν ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις, σὲ σένα μόνο τὸν ἐμπιστεύομαι. Πήγαινε λοιπὸν στὴν παρθένο Μαρία. Πήγαινε στὴ ζωντανὴ πόλη, γιὰ τὴν ὁποία ὁ προφήτης ἔλεγε· «Πόλη τοῦ Θεοῦ, δοξασμένα καὶ ἐξαίσια εἰπώθηκαν γιὰ σένα».
Πήγαινε στὸν λογικό μου παράδεισο, πήγαινε πρὸς τὴν πύλη τῆς ἀνατολῆς, πήγαινε στὸ ἄξιο κατοικητήριο τοῦ Λόγου μου, πήγαινε στὸν δεύτερο οὐρανὸ ποὺ βρίσκεται πάνω στὴ γῆ, πήγαινε στὸ ἐλαφρὸ καὶ ταχυκίνητο σύννεφο, πληροφόρησε τὴν γιὰ τὴ βροχὴ τῆς παρουσίας μου, πήγαινε στὸ ἁγίασμα ποὺ ἑτοιμάστηκε γιὰ μένα, πήγαινε στὸν νυμφικὸ κοιτώνα τῆς ἐνανθρωπήσεως, πήγαινε στὸν ἀμόλυντο νυμφικὸ κοιτώνα τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεώς μου. Μίλησε στὰ αὐτιὰ τῆς λογικῆς κιβωτοῦ, προετοίμασέ τα νὰ μ’ ἀκούσουν χωρὶς νὰ τὰ τρομάξεις, οὔτε νὰ ταράξεις τὴν ψυχὴ τῆς Παρθένου. Κόσμια ἐμφανίσου στὸν ἔμψυχο ναό μου, πὲς σ’ αὐτὴν πρῶτα τὴ χαρούμενη εἴδηση. Ἐσὺ πὲς στὴ Μαριὰμ τὸ «Χαῖρε Κεχαριτωμένη», ὥστε ἐγὼ νὰ ἐλεήσω τὴν ἐξουθενωμένη Εὔα».
5. Τ’ ἄκουσε αὐτὰ ὁ ἀρχάγγελος καὶ ὅπως ἦταν φυσικὸ μονολογοῦσε· «Παράξενη εἶναι αὐτὴ ἡ ὑπόθεση, ξεπερνάει κάθε σκέψη αὐτὸ ποὺ εἰπώθηκε. Ὁ φοβερὸς στὰ Χερουβίμ, ὁ ἀθέατος στὰ Σεραφίμ, ὁ ἀκατάληπτος σ’ ὅλες τὶς οὐράνιες ἀγγελικὲς δυνάμεις, ὑπόσχεται μία ξεχωριστὴ ἐπικοινωνία στὴν κόρη, προμηνύει μία αὐτοπρόσωπη παρουσία του, μᾶλλον ὑπόσχεται μία εἴσοδο διὰ μέσου τῆς ἀκοῆς καὶ βιάζεται αὐτὸς πού καταδίκασε τὴν Εὔα νὰ δοξάσει τόσο πολὺ τὴ θυγατέρα της; Λέει “ἂς ἑτοιμαστεῖ ἡ εἴσοδός μου διὰ μέσου τῆς ἀκοῆς”. Ὅμως εἶναι δυνατὸν ἀνθρώπινη κοιλιὰ νὰ χωρέσει τὸν ἀχώρητο; Πραγματικὰ αὐτὸ τὸ μυστήριο εἶναι φοβερό».
Ενῶ αὐτὰ εἶχε στὸ νοῦ του ὁ ἄγγελος, ὁ Δεσπότης τοῦ λέει· «Γιατί ταράζεσαι καὶ παραξενεύεσαι Γαβριήλ; Δὲν σ’ ἔστειλα προηγουμένως στὸν ἱερέα Ζαχαρία; Δὲν τοῦ μετέφερες τὴ χαρμόσυνη εἴδηση τῆς γεννήσεως τοῦ Ἰωάννη; Δὲν ἐπέβαλες τὴν τιμωρία τῆς σιωπῆς στὸν ἱερέα πού δὲν σὲ πίστεψε; Δὲν καταδίκασες τὸν γέροντα σὲ ἀφωνία; Ἐσὺ δὲν τὸ ἀνακοίνωσες κι ἐγὼ τὸ ἐπικύρωσα; Δὲν ἀκολούθησε τὴ χαρμόσυνη εἴδησή σου ἡ πράξη; Δὲν συνέλαβε ἡ στείρα γυναίκα; Δὲν ὑπάκουσε ἡ μήτρα της; Δὲν ἐξαφανίστηκε ἡ ἀρρώστια τῆς ἀτεκνίας; Δὲν ὑποχώρησε ἡ ἀπραξία τῆς φύσης; Τώρα δὲν κυοφορεῖ αὐτὴ πού προηγουμένως ἦταν στείρα; Μήπως γιὰ μένα τὸν Δημιουργὸ ὑπάρχει κάτι πού εἶναι ἀκατόρθωτο; Πῶς λοιπὸν σὲ κυρίεψε ἡ ἀμφιβολία;».
6. Τί ἀπάντησε ὁ ἄγγελος; « Δέσποτα, τὸ νὰ θεραπεύσεις τὰ σφάλματα τῆς φύσης, τὸ νὰ ἠρεμήσεις τὴν τρικυμία τῶν παθῶν τῶν ἀνθρώπων, τὸ νὰ ἀνακαλέσεις στὴ ζωὴ νεκρωθέντα ἀνθρώπινα μέλη, τὸ νὰ διατάξεις τὴ φύση ὥστε νὰ γεννήσει μία στείρα γυναίκα, τὸ νὰ θεραπεύσεις τὴ στείρωση σὲ γερασμένα μέλη, τὸ νὰ μετασχηματίσεις ἕνα γερασμένο ξερὸ καλάμι σὲ χλοερό, τὸ νὰ κάνεις τὴν ἄγονη γῆ ξαφνικὰ πηγὴ σπαρτῶν, εἶναι πράγματα ποὺ γίνονται πάντοτε μὲ τὴ δική σου δύναμη. Μάρτυρες ποὺ ἀποδεικνύουν ὅλα τὰ παραπάνω εἶναι ἡ Σάρρα, ἡ Ρεβέκκα καὶ ἡ Ἄννα, οἱ ὁποῖες, ἐνῶ ἦταν ὑποδουλωμένες στὴ φοβερὴ ἀσθένεια τῆς στειρώσεως, ἀπελευθερώθηκαν ἀπὸ σένα. Τὸ νὰ γεννήσει ὅμως παρθένος χωρὶς τὴ συμμετοχὴ ἄνδρα, αὐτὸ ξεπερνάει ὅλους τούς νόμους τῆς φύσης, ἀλλὰ καὶ προαναγγέλει τὴ δική σου παρουσία στὴν κόρη. Ἐσένα δὲν σὲ χωροῦν τὰ πέρατα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, πῶς θὰ σὲ χωρέσει μία παρθενικὴ μήτρα;».
Ο Δεσπότης ἀπάντησε· «Πῶς μὲ χώρεσε ἡ σκηνὴ τοῦ Ἀβραάμ;».
Ο ἄγγελος εἶπε· « Ἐπειδή, Δέσποτα, ὑπῆρχε ἕνα πέλαγος φιλοξενίας, ἐκεῖ ἐμφανίστηκες στὸν Ἀβραάμ, δηλαδὴ στὴ σκηνή του, ποὺ ἦταν δίπλα στὸ δρόμο καὶ τὴ ξεπέρασες, ἐπειδὴ τὰ πάντα γεμίζει ἡ παρουσία σου. Πῶς θὰ φέρεις τὸ πῦρ τῆς θεότητος στὴ Μαριάμ; Ὁ θρόνος σου φλέγεται ἀκτινοβολώντας ἀπὸ τὴν αἴγλη σου καὶ θὰ μπορέσει ἡ εὐκολόκαυστη παρθένος νὰ σὲ δεχτεῖ;».
Ο Δεσπότης λέει· «Πράγματι, ἂν ἡ φωτιὰ στὴν ἔρημο ἔβλαψε τὴ βάτο, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ἡ παρουσία μου θὰ βλέψει τὴ Μαρία. Ἂν ἐκείνη ἡ φωτιά, ἡ ὁποία σκιαγραφοῦσε τὴν παρουσία ἀπὸ τὸν οὐρανὸ τῆς θεϊκῆς φωτιᾶς πότιζε τὴ βάτο καὶ δὲν τὴν ἔκαιγε, τί θὰ ἔλεγες γιὰ τὴν ἀλήθεια πού κατεβαίνει ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ὄχι σὰν πύρινη φλόγα, ἀλλὰ σὰν βροχή;».
Τότε πλέον ὁ ἄγγελος ἐκτέλεσε τὴ διαταγὴ ποὺ πῆρε καὶ ἀφοῦ παρουσιάστηκε στὴν Παρθένο τῆς εἶπε πανηγυρικά· «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος εἶναι μαζὶ σου». Ποτὲ πιὰ ὁ διάβολος δὲν θὰ εἶναι ἐναντίον σου, γιατί τὸ σημεῖο ποὺ πλήγωσε ὁ ἐχθρός σου προηγουμένως, σ’ αὐτὸ πρῶτα–πρῶτα τώρα ὁ ἰατρὸς τῆς σωτηρίας ἐπιθέτει τὸ ἔμπλαστρο. Ἀπὸ ἐκεῖ ὅπου ἐμφανίστηκε ὁ θάνατος, ἀπὸ ἐκεῖ μπῆκε ἡ ζωή. Ἀπὸ τὴ γυναίκα προέρχονται ὅλες οἱ συμφορές, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴ γυναίκα πηγάζουν ὅλα τὰ καλά. Χαῖρε Κεχαριτωμένη, μὴ ντρέπεσαι σὰν νὰ εἶσαι αἰτία καταδίκης. Θὰ γίνεις μητέρα αὐτοῦ ποὺ καταδίκασε καὶ λύτρωσε τὸν ἄνθρωπο. Χαῖρε, ἀμίαντη μητέρα τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ στὴν ὀρφανὴ ἀνθρωπότητα. Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ καταπόντησες στὴ μήτρα σου τὸν θάνατο τῆς μητέρας τῆς ἀνθρωπότητας Εὔας. Χαῖρε, ὁ ζωντανὸς ναὸς τοῦ Θεοῦ. Χαῖρε, σὺ ποὺ εἶσαι ἐξίσου κατοικία οὐρανοῦ καὶ γῆς. Χαῖρε, εὐρύχωρε τόπε τῆς ἀπόρρητης φύσης».
Αφοῦ ὅλα αὐτὰ ἔτσι ἔχουν, ἐξαιτίας της ἦλθε ὁ γιατρὸς γιὰ τοὺς ἀρρώστους, «ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, γιὰ νὰ φωτίσει αὐτοὺς ποὺ ζοῦν στὸ σκοτάδι», ἡ ἄγκυρα γιὰ ὅλους τούς ταλαιπωρημένους καὶ τὸ ἀσφαλισμένο λιμάνι. Γεννήθηκε ὁ Δεσπότης τῶν δούλων ποὺ μισοῦνται ἀδιάλλαχτα, ὁ σύνδεσμος τῆς εἰρήνης, ἐμφανίσθηκε ὁ λυτρωτὴς τῶν αἰχμαλώτων δούλων, ἡ εἰρήνη αὐτῶν ποὺ βρίσκονται σὲ πόλεμο. «Αὐτὸς βέβαια εἶναι ἡ εἰρήνη μας», τὴν ὁποία εἰρήνη μακάρι νὰ ἀπολαύσουμε ὅλοι μας μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸν Ὁποῖο ἀνήκει ἡ δόξα, τιμὴ καὶ δύναμη τώρα καὶ πάντοτε καὶ σ’ ὅλους τούς αἰῶνες. Ἀμήν.
Από τό βιβλίο: ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟΝ, τ. β’, Ἔκδ. ΛΥΔΙΑ
Η/Υ ΠΗΓΗ:
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΡΕΑ
Παράβαλε και:
25 Μαρτίου, ομιλία εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Θεοτόκου – ΟσίουΠατρός ημών Φωτίου του Μεγάλου.
25 Μαρτίου, ομιλία εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Θεοτόκου Β. – ΟσίουΠατρός ημών Φωτίου του Μεγάλου (λεχθείσα παρουσία του βασιλέως).
Του Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου – Ερμηνεία εις τον Κανόνα του Ευαγγελισμού.
Του εν Αγίοις Πατρός ημών Ανδρέου Επισκόπου Κρήτης – λόγος εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.
25 Μαρτίου, ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου – ερμηνεία της Εικόνος της εορτής.
25 Μαρτίου, ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας θεοτόκου: Τα Λειτουργικά Αναγνώσματα της θ. Λ., Μητροπ. Καλίστου Γουέαρ, η Θεοτόκος, εικόνα της Ανθρώπινης Ελευθερίας.
ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗ ΑΓΙΟΤΗΤΑ. Το Μεθόριο μεταξύ Προϊστορίας και Ιστορίας της Σωτηρίας – Παναγιώτη Υφαντή.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου – Μητροπ. Ναυπάκτου Ιεροθέου.
Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Δαμασκηνού – λόγος Ε. εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Αγίου Ρωμανού του μελωδού – κοντάκιον εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Του Οσίου Πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά – ομιλία ΙΔ’, εις τον Ευαγγελισμόν της Πανυπεράγνου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου Μαρίας.
25 Μαρτίου, ο Ευαγγελισμός της υπεραγίας Θεοτόκου: δύο ανέκδοτοι Κανόνες της Εορτής.
«Χαίροις, η φλογοφόρος βάτος…».
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου – Ιερομ. Κοσμά του Δοχειαρίτου.
25 Μαρτίου: Κανόνες εις τους οκτώ ήχους δια τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου.
« Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον»! (θεολογικό σχόλιο στην εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου) – Λάμπρου Κ. Σκόντζου.
Από τον Κανόνα εις τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου – Κοσμά του Μελωδού.
Λόγος εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Θεοτόκου – Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκ. Συμφερουπόλεως και Κριμαίας.
«Χαιρόμαστε γιατί η Παναγία μας έβγαλε ασπροπρόσωπους» – Οσίου Παισίου του Αγιορείτου.
