Η συζήτηση συνεχίζεται λίγες μέρες αργότερα σε ένα μοναστηράκι. Από παλιά με συγκινούσαν τα παραδείγματα των μεγάλων αμαρτωλών που μετανόησαν. Ιδιαίτερα αυτό του Ληστή και της Πόρνης. Δίπλα στον Σταυρό του Χριστού δύο ληστές, σταυρωμένοι και αυτοί οι ένας στα δεξιά Του και ο άλλος στα αριστερά Του. Οι μαθητές εξαφανισμένοι, οι σταυρωτές εξαγριωμένοι, το σώμα Του εξαθλιωμένο, αποκρουστική εικόνα φοβερά ηττημένου, ύβρεις, ειρωνείες, προκλήσεις. Δίπλα Του η Παναγία μητέρα Του, ο Ιωάννης και δυο τρεις απλές γυναικούλες. Ο Ίδιος μιλάει στον Θεό Του σαν να μην είναι Αυτός ο Θεός και ομολογεί την πλήρη θεϊκή εγκατάληψή Του. Σε λίγο θα παραδώσει το πνεύμα.
Το όλο τραγικό σκηνικό συμπληρώνεται από τους δύο ληστές. Ο ευαγγελιστής Λουκάς τους ονομάζει κακούργους. Προφανώς ό, τι χειρότερο είχε να επιδείξει η τότε κοινωνία των Ιεροσολύμων. Σταυρώνονται δίπλα στον Χριστό για να επιτείνουν τον εξευτελισμό Του. Ο ένας συντηρεί τη γνωστή του λογική και ζητάει να γλυτώσει. Ο άλλος δεν ζητάει τίποτα, παρά μόνον εκφράζει τη μετάνοιά του και το αίτημά του να τον θυμηθεί ο Χριστός στη βασιλεία Του. Ποια βασιλεία; Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το σταυρωμένο, αιμόφυρτο σώμα με βασιλικό μέλλον; Τι βλέπει αυτός ο ληστής, ο άνθρωπος με το βαρύτατο παρελθόν της αμαρτίας, με το σκληρό και φυσικά κακό εσωτερικό περιεχόμενο της ψυχής του και Τον ομολογεί ως Θεό; Και τι να Τον κάνει τέτοιο Θεό; Πως συνέβη αυτό; Και πως ο Χριστός του τα συγχωρεί όλα, χωρίς αυτός να έχει τη δυνατότητα και τον χρόνο να διορθώσει τη ζωή του, να αποδείξει τη μετάνοιά του; Πως ο έσχατος ληστής να γίνεται πρώτος οικιστής του παραδείσου; Ένας τέτοιος άνθρωπος, κάτω από τέτοιες συνθήκες να κάνει τη μεγαλύτερη ομολογία την τελευταία στιγμή;
Το παράδειγμα αυτού του Ληστή με έχει συγκλονίσει. Πιο πολύ από τους μαθητές. Δεν μπορούσα να το δικαιολογήσω στο μυαλό μου. Ήθελα πολύ να του αφιερώσω έναν τόπο. Να δώσω έτσι ένα σημάδι άλλης λογικής, να διακηρύξω ότι υπάρχει ελπίδα και για τον πιο αμαρτωλό και για τον πιο χαμένο και την τελευταία στιγμή. Με αξίωσε ο Θεός, και στο βουνό πάνω από την Κερατέα έφτιαξα ένα μικρό μοναστηριακό κάθισμα, μια μικρή σκήτη αφιερωμένη στον Ευγνώμονα Ληστή.
Είναι αλήθεια ότι όταν φυσάει δεν μπορείς να σταθείς. Ο τόπος γίνεται αφιλόξενος. Η θέα όμως είναι εκπληκτική. Μπροστά σου φαίνεται ένα μεγάλο μέρος της Αττικής από ψηλά, αριστερά η νότια Εύβοια, οι Πεταλιοί, στη συνέχεια η Άνδρος και η Τήνος, ενίοτε και η Μύκονος, η Γυάρος- στο κέντρο η Μακρόνησος-, πίσω της η Κέα, η Κύθνος, η Σέριφος και αχνά η Σίφνος. Πιο δεξιά ο Άϊ- Γιώργης, η Ύδρα, ο νότιος Σαρωνικός, και κοντά μας η Ανάβυσσος. Θέα που σου ανοίγει την ψυχή. Εκεί δεν παθαίνεις κατάθλιψη με τίποτα. Ήθελα ο τόπος να αναδίδει και ελπίδα. Έτσι σκέφτηκα να το αφιερώσω στον Ευγνώμονα Ληστή. Χαίρομαι πολύ που παρά τις ποικίλες δυσκολίες με αξίωσε ο Θεός να εκπληρώσω το τάμα μου. Και ταπεινωμένος να προσεύχομαι σε αυτόν τον άγιο Ληστή.
Πρότεινα λοιπόν στην παρεούλα μας να πάμε για να συνεχίσουμε την ενδιαφέρουσα συζήτησή μας. Τους περιέγραψα τον τόπο και το σκεπτικό μου ανοίγοντας την καρδιά μου. Το δέχτηκαν μετά χαράς. Βρήκαμε μια όμορφη μέρα, ένα απογευματάκι με πολύ ελαφρό αεράκι. Είχαμε προηγουμένως συμβουλευτεί και τη μετεωρολογική υπηρεσία, η οποία παραδόξως ήταν αρκετά επιτυχής στις προβλέψεις της. Η συζήτηση προχώρησε και μετά την δύση του ήλιου, με το φεγγάρι μετά το πρώτο τέταρτο. Καθίσαμε σε μια βεράντα έχοντας απλωμένη μπροστά μας την εικόνα που μόλις περιέγραψα. Και συνεχίσαμε τη συζήτηση όχι για τα όμορφα βλεπόμενα, αλλά για τα ομορφότερα αλλά μη ορώμενα.
Τον λόγο παίρνει η Έλενα, μια κοπέλα με ανάλογες παλιές εμπειρίες άσχετης με την Εκκλησία ζωής, που εδώ και λίγα χρόνια γύρισε ο λογισμός της και τώρα με απλότητα αγωνίζεται να θεμελιώνει τη ζωή της στο βράχο της ανεπεξέργαστης αλλά δυνατής πίστης της. Παρατήρησα ότι στη μέχρι τώρα συζήτηση δεν άνοιξε το στόμα της. Έδωσε τον χρόνο της στους άλλους. Μου έκανε πολλή εντύπωση αυτή η αρχοντική τς ευγένεια.
Από το βιβλίο: Αν υπάρχει ζωή, θέλω να ζήσω. 100 ερωτήσεις και απαντήσεις περί πίστεως. Νικολάου, Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής. Νοέμβριος 2013.
