20 Δεκεμβρίου, προεόρτια των Γεννεθλίων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μνήμη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου: Βίος, επιστολές, Υμνολογική εκλογή.

%ce%86%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%99%ce%b3%ce%bd%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%98%ce%b5%ce%bf%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-1

ΉΔΕΙΣΙΣ.
Από ταύτης Αρχόμεθα των Προεορτίων της κατά σάρκα Γεννήσεως Του Κυ¬ρίου και θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

βίος και αξιοπιστία των επιστολών του Αγίου Ιγνατίου του θεοφόρου. Επιστολές γραμμένες μεταξύ 98 και 107 μ.Χ.!!!

Μερικοί Προτεστάντες, ακόμα αμφισβητούν τις 7 Γνήσιες Συνοπτικές επιστολές του αγίου Ιγνατίου, γιατί καταλαβαίνουν ότι από μόνες τους είναι ικανές να γκρεμίσουν συθέμελα όλες τις Προτεσταντικές αιρέσεις, οι οποίες αρνούνται τον Επισκοπικό θεσμό και τη θέση του Επισκόπου στην Εκκλησία. Γι’ αυτό στο παρόν άρθρο, θα παρουσιάσουμε όλα εκείνα που δεν θέλουν να γνωρίσουν, και όσα αρνούνται πεισματικά να δεχθούν, από εμμονή στην Προτεσταντική αίρεση.

1. Τι γνωρίζουμε για τη ζωή του

Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, είναι ο δεύτερος κατά σειρά επίσκοπος Αντιοχείας, διάδοχος του Ευοδίου, του πρώτου επισκόπου της, και η επισκοπεία του άρχισε το 70 μ.Χ. Άκμασε κατά τα τέλη του πρώτου αιώνα, με αρχές δευτέρου (Ευσεβίου Εκκλ. Ιστ. 3. 22 κ.ά.). Σύμφωνα με μεταγενέστερες πηγές, ο Ιγνάτιος διετέλεσε μαθητής του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου, κάτι που είναι σίγουρο. (Ιερωνύμου Χρονικ. έ. 2116 και μαρτύριον κολβερτ. 1, 1). Το περιβάλλον που γεννήθηκε και μορφώθηκε, ήταν μάλλον Ελληνικό, όπως μαρτυρεί το αναπτυγμένο γλωσσικό αισθητήριο των επιστολών του.

Στις επιστολές του αυτοαποκαλείται «Ιγνάτιος ο και Θεοφόρος». Και κατά το μαρτύριό του ονομάζεται έτσι, ως «τον Χριστόν έχων εν στέρνοις», επειδή ήταν αφοσιωμένος σ’ Αυτόν. Αλλά κατά τον Συμεώνα τον μεταφραστή, συγγραφέα του 10ου αιώνα και άλλους μεταγενέστερους, ονομάσθηκε έτσι γιατί αυτός ήταν δήθεν το παιδί που βάστασε ο Ιησούς και έστησε μπροστά στους αποστόλους: «Και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν: αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθαίος 18/ιη: 2,3).

Κατά τον διωγμό του Τραϊανού (98-117 μ.Χ.), μεταφέρθηκε από στρατιωτική συνοδεία από την Αντιόχεια στη Ρώμη (Ιγνατίου προς Ρωμ. 5: 1: «Δεδεμένος δέκα λεοπάρδοις, ό εστι στρατιωτικόν σώμα». Ονομάζει τους στρατιώτες που τον συνόδευαν «λεοπάρδους», για τη σκληρότητά τους). Εκεί μαρτύρησε, ριγμένος στα θηρία. Αυτό το μαρτυρούν ο Ειρηναίος, (Έλεγχος 5, 28), ο Ωριγένης (Ομ. 6 εις Λουκάν), και ο Ευσέβιος (Εκκλ. Ιστ. 3, 36). Αυτό που γράφει ο χρονογράφος Ιωάννης Μαλάλας, κατά τον 6ο αιώνα, ότι ο Ιγνάτιος μαρτύρησε στην Αντιόχεια, είναι εντελώς αστήρικτο (Χρονικογρ. 11, Migne Ε. Π. 97, 417). Σύμφωνα με το (μεταγενέστερο) μαρτυρολόγιό του, δηλαδή το «Μαρτυρολόγιο του Ιγνατίου», (7: 1), ο Ιγνάτιος μαρτύρησε την 20ή Δεκεμβρίου του 107. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας τελεί την μνήμη του σε αυτή την ημερομηνία, ενώ η Λατινική την 1η Φεβρουαρίου.

2. Πώς και γιατί γράφθηκαν οι Επιστολές του αγίου Ιγνατίου

Από τον άγιο Ιγνάτιο, διασώζονται 7 Γνήσιες Συνοπτικές Επιστολές, αλλά υπάρχουν οι ίδιες αυτές επιστολές και σε μια πιο μακροσκελή ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ μορφή, που πλαστογραφήθηκε κατά το 2ο ήμισυ του 4ου αιώνα, από τον Νεοαρειανό Ιουλιανό, ο οποίος είναι υπεύθυνος και για την πλαστογράφηση πολλών άλλων πρωτοχριστιανικών κειμένων, αλλά και για κάποιες άλλες, επί πλέον, νόθες επιστολές του Ιγνατίου που κυκλοφόρησαν από τότε στο όνομα του αγίου Ιγνατίου.

Οι συνθήκες υπό τις οποίες γράφτηκαν οι Γνήσιες επιστολές του αγίου, όπως εξάγεται από τα ίδια τα λεγόμενά τους, αλλά και από τον ιστορικό Ευσέβιο, είναι οι εξής: Αφού συνελήφθη στην Αντιόχεια ο Ιγνάτιος, μεταφέρθηκε στη Σμύρνη, όπου συναντήθηκε με τον επίσκοπο Σμύρνης Πολύκαρπο και αντιπροσώπους διαφόρων Χριστιανικών κοινοτήτων, που ήρθαν εκεί γι’ αυτόν. Μεταξύ αυτών, από τις Εκκλησίες της Εφέσου, της Μαγνησίας και των Τράλλεων. Φεύγοντας από τη Σμύρνη, έδωσε στους απεσταλμένους αυτών των Εκκλησιών, επιστολές για τις κοινότητές τους, τις οποίες αντιπροσώπευαν.

Από τη Σμύρνη ο Ιγνάτιος μεταφέρθηκε στην Τρωάδα, όπου τον πληροφόρησε κάποιος απεσταλμένος από την Εκκλησία της Αντιοχείας, ότι εκεί έληξε ο διωγμός. Έτσι, από την Τρωάδα έστειλε ο Ιγνάτιος τρεις ακόμα επιστολές, προς τους Χριστιανούς της Φιλαδελφείας και της Σμύρνης, αλλά και προσωπικά προς τον Επίσκοπο Σμύρνης Άγιο Πολύκαρπο, ευχαριστώντας και νουθετώντας τον. Τέλος, από την Τρωάδα οδηγήθηκε στη Νεάπολη της Μακεδονίας, και διασχίζοντας πεζός τη Μακεδονία και Ιλλυρία, μεταφέρθηκε από το Δυρράχιο πιθανότατα, δια θαλάσσης, στο Βρινδήσιο, και από εκεί πεζός ως τη Ρώμη, όπου και Μαρτύρησε.

Έτσι λοιπόν, ο Ιγνάτιος έγραψε 7 ΓΝΗΣΙΕΣ επιστολές, τις εξής:

1. Προς Εφεσίους

2. Προς Μαγνησιείς

3. Προς Τραλλιανούς

4. Προς Ρωμαίους

5. Προς Φιλαδελφιείς

6. Προς Σμυρναίους

7. Προς Πολύκαρπον

Οι 6 από τις 7 Γνήσιες αυτές επιστολές του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου, έχουν όλες τον ίδιο σκοπό και τις ίδιες κεντρικές ιδέες, που είναι:

α. Η ομόνοια. [«Χρήσιμον ουν εστιν υμάς εν αμώμω ενότητι είναι, ίνα και Θεού πάντοτε μετέχετε» (Προς Εφεσ. 4, 1), κλπ]

β. Η υποταγή στον Επίσκοπο, ως το κέντρο της Εκκλησιαστικής εν Χριστώ ζωής, και ενότητος της Εκκλησίας, χωρίς τη γνώμη του οποίου τίποτα δεν πρέπει να γίνεται στην Επισκοπή του, και τον σεβασμό στο Πρεσβυτέριο και τους Διακόνους.

γ. Αποφυγή των ετεροδοξιών, και

δ. Εμμονή στην αρετή και την πίστη.

Επί πλέον, η προς Ρωμαίους επιστολή γράφτηκε με αποκλειστικό σκοπό να πείσει τους Χριστιανούς της Ρώμης, να μην αποπειραθούν να προβούν σε ενέργειες για τη διάσωσή του από το μαρτύριο, επειδή επιθυμούσε το ταχύτερο, να επιτύχει δια του μαρτυρικού θανάτου του, την τελείωση. Λόγω του διαφορετικού αυτού θέματος, και το ύφος της προς Ρωμαίους Επιστολής του, είναι διαφορετικό από το ύφος των άλλων 6 επιστολών του, λόγω και των ειδικών συγκινησιακών και λοιπών συνθηκών, κάτω από τις οποίες γράφτηκε. Η προς Ρωμαίους ανευρέθηκε στον κώδικα Paris. gr. 1475 τού 10ου αιώνα.

Η σημασία των επιστολών αυτών είναι μεγάλη, κυρίως επειδή μέσω αυτών έχουμε την πρώτη και αρχαιότερη σαφή μαρτυρία για τους 3 διακεκριμένους ιερατικούς βαθμούς της Ιεροσύνης, και τη διαρρύθμιση του Εκκλησιαστικού πολιτεύματος, με κέντρο το Επισκοπικό λειτούργημα. Είναι επίσης σημαντικές επειδή συγκρινόμενες με άλλα αρχαιότερα πρωτοχριστιανικά συγγράμματα, μας δείχνουν περίπου το χρονικό σημείο, στο οποίο ολοκληρώθηκε η μετάβαση από την ηγεσία των Αποστόλων και Προφητών, προς τους Επισκόπους, μια και λίγα μόλις χρόνια ενωρίτερα, όπως εξάγεται από το πρωτοχριστιανικό Σύγγραμμα της » Διδαχής των 12 Αποστόλων», λειτουργούσε ακόμα σε εκτεταμένη έκταση ο θεσμός των Προφητών, που ήταν και οι άμεσοι διάδοχοι των Αποστόλων.

3. Η αξιοπιστία των Συνοπτικών Επιστολών του Ιγνατίου

Επειδή οι 7 γνήσιες Συνοπτικές επιστολές του Ιγνατίου, από μόνες τους κατεδαφίζουν συθέμελα όλες τις Προτεσταντικές αιρέσεις, (μια και οι Προτεστάντες αρνούνται τον Επισκοπικό θεσμό, που αποδεικνύεται ιστορικά και περίτρανα στις Επιστολές του αγίου Ιγνατίου), οι Προτεστάντες, έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να αμφισβητήσουν την αξιοπιστία τους. Αυτό προσπάθησαν να το στηρίξουν στο γεγονός ότι υπάρχουν και οι νοθευμένες μορφές τους, αλλά και οι ψευδεπίγραφες επιστολές. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θίξει την αξιοπιστία των 7 γνησίων Συνοπτικών επιστολών του αγίου Ιγνατίου. Έτσι, μετά από 2 αιώνων συζητήσεις, που ακολούθησαν τη δημοσίευση των επιστολών του Ιγνατίου, σήμερα κανένας σοβαρός ερμηνευτής δεν τις αμφισβητεί, ούτε ακόμα και από τον Προτεσταντικό χώρο, και οι μόνες φωνές αμφισβήτησης, προέρχονται από εντελώς αστοιχείωτους αρνητές των αποδείξεων αυτών που παρουσιάζει ο Ιγνάτιος για την Πρωτοχριστιανική προέλευση του Επισκοπικού θεσμού.

Επειδή εκτός από τις γνήσιες 7 Συνοπτικές επιστολές του Ιγνατίου, υπάρχει και η Βραχεία Παραλλαγή, αλλά και η Λατινική παραλλαγή των εκτενών επιστολών, μαζί με μερικές ακόμα πλαστές, ορισμένοι Προτεστάντες βρήκαν ευκαιρία να αμφισβητήσουν μαζί με τις νοθευμένες και με τις πλαστές, ακόμα και τις γνήσιες επιστολές! Η Βραχεία παραλλαγή, περιλαμβάνει στη Συριακή τρεις μόνο επιστολές, και μάλιστα σε επιτομή, τις: Προς Εφεσίους, Προς Ρωμαίους και Προς Πολύκαρπον. Επίσης η Προς Ρωμαίους υπάρχει και με άλλη μορφή, στην Αραβική.

Βεβαίως η αναίρεση των αμφισβητήσεων ορισμένων Προτεσταντών, δεν γίνεται αυθαίρετα, αλλά από πλήθος τεκμηριωμένων στοιχείων: Το ότι η συντομότερη μορφή των επιστολών του αγίου Ιγνατίου, είναι γνήσια και έγκυρη, φαίνεται από τις παραθέσεις που κάνουν απ’ αυτές τις επιστολές σε δικά τους συγγράμματα, Χριστιανοί του 2ου και 3ου αιώνα!!! Αυτό σημαίνει ότι οι επιστολές του ήταν ήδη υπαρκτές από τότε, και γνωστές στους άλλους Χριστιανούς, και δεν είναι σαν τις πλαστές επιστολές του 4ου αιώνα που κυκλοφόρησε ο Ιουλιανός ο Νεοαρειανός. Ο μόνος τρόπος για να αμφισβητήσει κάποιος τις 7 Συνοπτικές επιστολές του αγίου Ιγνατίου, είναι να αρνηθεί ολόκληρη την πρωτοχριστιανική γραμματεία, γιατί πλήθος Χριστιανών τις είχαν και τις χρησιμοποιούσαν ήδη από τον 2ο αιώνα, λίγα μόλις χρόνια μετά τη συγγραφή τους! Μάλιστα ο Ειρηναίος και οι λοιποί Εκκλησιαστικοί συγγραφείς, αναφέρονται αυτολεξεί σχεδόν, σε εδάφια των επιστολών αυτών, όπως υπάρχουν στη Συνοπτική μορφή των 7 γνησίων επιστολών!!! Σε αυτό συνηγορεί και η διασωθείσα Αρμενική μετάφραση, αλλά και τα διασωθέντα αποσπάσματα Συριακής και Κοπτικής μεταφράσεως, που συμφωνούν απόλυτα με τις επιστολές αυτές. Έτσι, κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί, ότι οι Συνοπτικές επιστολές του Ιγνατίου, δέχθηκαν οποιαδήποτε άλλη πλαστογράφηση, εκτός από τη γνωστή του Ιουλιανού κατά τον 4ο αιώνα. [Αυτό το κατέδειξε πρώτος ο Usser (Epistolae genuinae Ignatiii, Amsterdam 1646), αν και χωρίς κανένα λόγο ο ίδιος θεώρησε νόθα την επιστολή προς Πολύκαρπον].

Ας δούμε μερικά παραδείγματα, παράθεσης εδαφίων των 7 Συνοπτικών επιστολών του Ιγνατίου, από τους Χριστιανούς συγγραφείς του 2ου αιώνα, προς καταισχύνη των αρνητών της αλήθειας Προτεσταντών, που ακόμα εξακολουθούν να κλείνουν τα μάτια τους, στην αλήθεια της πρώτης Χριστιανικής Εκκλησίας:

1. Πολύκαρπος Επίσκοπος Σμύρνης (σύγχρονος του Ιγνατίου): Ήδη ο Πολύκαρπος Σμύρνης, (προς τον οποίο έγραψε όπως είπαμε ο Ιγνάτιος), στην επιστολή του προς Φιλιππησίους, η οποία γράφτηκε λίγο μόνο χρόνο μετά το μαρτύριο του Ιγνατίου, μιλάει περί επιστολών του Ιγνατίου. (Κεφ. ιγ: «τας επιστολάς Ιγνατίου… επέμψαμεν υμίν… εξ ων μεγάλα ωφεληθήναι δυνήσεσθε. Περιέχουσι γαρ πίστιν και υπομονήν και πάσαν οικοδομήν, την εις τον Κύριον ημών ανήκουσαν».

2. Ειρηναίος Επίσκοπος Λυών (130 – 202 μ.Χ.). (Έλεγχος 28, 4 και μέσω Ευσεβίου Εκκλ. Ιστ. 3, 36. Παράβαλλε με Ιγνατίου προς Ρωμαίους 4, 1).

3. Ωριγένης (182 – 254 μ.Χ.): [Περί Προσευχής 20 (Παράβαλλε με Ιγνατίου προς Ρωμ. 3, 3). Ερμηνεία εις άσμα προλεγόμενα. (Παράβαλλε με Ιγνατίου προς Ρωμαίους 7, 2). Ομιλία εις Λουκάν (Παράβαλλε Ιγνατίου προς Εφεσίους 19, 1), και άλλα…

4. Και άλλοι, όπως ο Θεοδώρητος Κύρου (393 – 457) (Harnack Gesch. d. altchr. Lit. 1. Leipzig 1893, σελ. 79 – 86).

Με τις εργασίες των Zahn, Funk, Lightfoot και Harnack κατά τα τέλη του εικοστού αιώνος, οι οποίοι ακολούθησαν την γραμμή την οποία είχε δείξει δύο αιώνες πριν ο Πήρσον, κατοχυρώθηκε η γνησιότητα των επτά συντόμων επιστολών της μικτής παραλλαγής, δηλαδή, των Εφεσίους, Τραλλιανούς, Μαγνησιείς, Ρωμαίους, Φιλαδελφείς, Σμυρναίους και Πολύκαρπον. . . .

«Αποστολικοί Πατέρες» του διδάκτορα Θεολογίας Νίκου Νικολαϊδη, Εκδόσεων Πουρνάρα, με υπότιτλο «Γραμματολογική και Θεολογική Προσέγγιση».

ΠΗΓΗ
http://www.oodegr.com

Υμνολογική εκλογή.

ΑΠΟΛΥΤΊΚΙΟΝ ΠΡΟΕΌΡΤΙΟΝ. ΉΧΟΣ Δ.

Ετοιμάζου Βηθλεέμ’ ήνοικται πάσιν Η Εδέμ. ΕΥτρεπίζου Έφραθά, ότι το ξύλον της ζωής, εν τω Σπηλαίω Εξήνθησεν εκ της Παρθένου. Παράδεισος και γαρ, Η εκείνης γαστήρ, εδειχθη νοητός, εν ω το θείον φυτόν’ εξ ου φαγόντες ζήσωμεν, ουχί δε ως Ο Αδάμ τεθνηξόμεθα. Χριστός γεννάται, την πριν πεσούσαν, Αναστήσων εικόνα.

Ετοιμάσου, Βηθλεέμ, γιατί άνοιξε πια για όλους η Εδέμ. Καλοπείςου Εφραθά, γιατί στο σπήλαιο άνθισε το ξύλο της ζωής από την Παρθένο. Πράγμα παράδοξο συμβαίνει, γιατί αληθινός νοητός παράδεισος αναδείχθηκε η κοιλία της, στον οποίο «φύτρωσε» το θείο φυτό, ο Χριστός, από το οποίο αν φάμε θα ζήσουμε και δεν θα πεθάνουμε , όπως ο Αδάμ στον παράδεισο. Ο Χριστός γεννιέται, για να αναστήσει την «πεσμένη» εικόνα Του.

Έτερον. ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΆΡΤΥΡΟΣ. ΉΧΟΣ Γ. ΘΕΊΑΣ ΠΊΣΤΕΩΣ. ΓΕΡΑΣΊΜΟΥ.

Θείω έρωτι επτερωμένος, του σε ψαύσαντος, χερσίν αχράντοις, θεοφόρος ανεδείχθης Ιγνάτιε’ και εν τη Δύσει τελέσας τον δρόμον σου, προς την ανέσπερον λήξιν εσκήνωσας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον θεον ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Έζησες πάνω από τα γήινα με τα φτερά της θείας αγάπης προς Αυτόν, που σε ψηλάφησε με τα άχραντα χέρια Του, και αξιώθηκες να Τον φέρεις πάντα μέσα σου, Ιγνάτιε. Και αφού ετελείωσες τη ζωή σου στη Δύση, έστησες τη σκηνή σου, εκεί που δεν βραδιάζει ποτέ. Όσιε πάτερ, ικέτευε λοιπόν τον Χριστό και Θεό να μας δωρίζει το μέγα Του έλεος.

Κοντάκιον του Αγίου. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.

Των λαμπρών αγώνων σου, Η φωτοφόρος ήμερα, προκηρύττει άπασι, τον εκ Παρθένου τεχθέντα’ τούτου γαρ, διψών εκ πόθου κατατρυφήσαι, έσπευσας, υπό θηρίων αναλωθήναι’ δια τούτο θεοφόρος, προσηγορεύθης, Ιγνάτιε ένδοξε.

Η φωτεινή ημέρα των λαμπρών αγώνων σου, που σκορπίζει φως παντού, κηρύττει εκ των προτέρων σε όλους την γέννηση του Χριστού από την Παρθένο. Γιατί διψώντας από τα βάθη της ψυχής σου να απολαύσεις Αυτόν, δεν δείλιασες να κατασπαραχθείς από τα θηρία, Γι’ αυτό και ονομάσθηκες θεοφόρος, Ιγνάτιε ένδοξε.

Ο Οίκος

Αβραάμ μεν ποτέ τον υιόν εθυσίαζε, την σφαγήν προτυπών του τα πάντα κατέχοντος, και νυν εν Σπηλαίω σπεύδοντος τεχθήναι’ συ δε θεόφρον, όλον προσήγαγες σαυτόν ως περ σφάγιον’ και των θηρίων βρώμα γενόμενος, σίτος καθαρός ώφθης τω Κτίστη σου, εν αποθήκαις επουρανίαις διαιωνίζων αληθώς, και του σου έρωτος τρυφών δι’ Ον πάντα τον κόσμον καταλείψας παμμάκαρ, θεοφόρος προση¬γορεύθης, Ιγνάτιε ένδοξε.

Ο Αβραάμ δεν δείλιασε να θυσιάσει τον γιό του, δείχνοντας εκ των προτέρων τον τύπο της θυσίας Αυτού, που τα πάντα κρατά στα χέρια Του και τώρα σπεύδει να γεννηθεί μέσα στο σπήλαιο. Εσύ δε θεόφρων άγιε, όλον τον εαυτό σου τον προσέφερες στον Θεό σαν ζώο για σφαγή, και αφού έγινες τροφή των θηρίων, φανερώθηκες στον Κτίστη σου σαν καθαρό σιτάρι, και αποθηκεύθηκες στις ουράνιες αποθήκες, για να ζεις εκεί αιώνια. Απολαμβάνοντας λοιπόν την αγάπη Αυτού, για τον οποίο εγκατέλιψες τα πάντα, παμμακάριστε, ονομάσθηκες θεοφόρος, Ιγνάτιε ένδοξε.

Συναξάριον

Τη Κ’ του αυτού μηνός (Δεκεμβρίου), μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνα¬τίου του θεοφόρου.
Στίχοι. Λεώσιν, Ιγνάτιε, δεϊπνον προύτέθης,
Κοινωνέ δείπνου μυστικού, θάρσους λέον.
Εικάδι Ιγνάτιος Θάνε γαμφηλήσι λεόντων.
Προσφέρθηκες σαν δείπνο στα λιοντάρια, Ιγνάτιε, συ που είσαι κοινωνός του Μυστικού Δείπνου, κι ως προς το θάρρος, λιοντάρι!
Κατά την εικοστή του μηνός ο Ιγνάτιος δόθηκε τροφή στα λιοντάρια.

Τη αυτή ημέρα μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Φιλογονίου, γε¬νομένου από Δικολόγου Επισκόπου Αντιοχείας.
Στίχοι. Φιλογόνιος εντολεύς λίπει βίον,
Δραμών αρίστην εντολών θεού τρίβον.
Ο Φιλογόνιος εγκαταλείπει τη ζωή των δικαστών, και τρέχει στην άριστη ζωή των εντολών του Θεού.

Ο άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης, Ο καταγόμενος εκ της νήσου Θάσου, ΚΑΙ εν ΚωνσταντινουΠόλει μαρτυρήσας κατά το ,αχνβ’ (1652), ξίφει τελειούται.
Στίχοι. Σεμνύνεται νυν Θάσος Η πατρίς φίλη,
Σε μάρτυρα πλουτούσα’ ώ πλούτου ξένου!
Αισθάνεται υπερήφανη η πατρίδα σου η αγαπητή Θάσος, επειδή σε κρατά μάρτυρα και πλούτον παράδοξον και ανεκτίμητον.

Ταις αυτών Αγίαις πρεσβείαις, Ο θεός, ελέησον ημάς.
Αμήν.

Εξαποστειλάριον Προεόρτιον. Επεσκέψατο ημάς.

Ετοιμάζου Βηθλεέμ’ Σπήλαιον ευτρεπίσθητι’ υπόδεξαι και Η Φά¬τνη, τον απερίγραπτον θεόν, σαρκί περιγραφόμενον’ έρχεται γαρ τεχθήναι, καθώσπερ ευδόκησεν.

Βηθλεέμ ετοιμάσου, σπήλαιο στολίσου, φάτνη υποδέξου τον Θεό, που αν και είναι απερίγραπτος, περιγράφεται μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Γιατί έρχεται να γεννηθεί, όπως ακριβώς ήταν η καλή Του θέληση, για να σώσει τον άνθρωπο.

Έτερον του Αγίου. Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν.

Σίτος υπάρχω έλεγες, του θεού και Σωτήρος, και δει με νυν αλήθεσθαι, δι’ οδόντων θηρίων, Ιγνάτιε θεοφόρε, όπως άρτος ηδύς τε, και καθαρός οφθήσομαι, τη Αγία Τριάδι’ Η παρεστώς, μνημονεύοις πάνσοφε των τελούντων, την φωτοφόρον μνήμην σου, Ιεράρχα και Μάρτυς.

Αγιε Ιγνάτιε θεοφόρε, έλεγες: Σιτάρι είμαι του Χριστού και Θεού και Σωτήρος μου, και πρόκειται τώρα να αλεσθώ από τα δόντια των θηρίων, για να γίνω ψωμί γλυκό και καθαρό για χάρη της Αγίας Τριάδος. Τώρα λοιπόν που στέκεσαι πλάι Της, μνημόνευε, πάνσοφε ιεράρχη και μάρτυς, όλους όσοι τελούν την μνήμη σου, που φωτίζει τον κόσμο.

Έτερον. Γυναίκες ακουτίσθητε.

Ως τετρωμένος έρωτι, αγάπης του Κυρίου σου, Ο εμός έρως εβόας, Χριστός εσταύρωται θέλων’ διό διψώ του διψάσθαι, και ζών ερώ του εράσθαι’ ου κοινωνός γενηθήναι, επιποθώ και του πάθους, και της αυτού βασιλείας.

Σαν πληγωμένος από τον έρωτα της αγάπης του Κυρίου σου έλεγες από τα βάθη της ψυχής σου: Ο δικός μου έρωτας έχει σταυρωθεί, για να σωθώ έγώ, με τη θέλησή Του. Γι’ αυτό διψώ να Τον διψώ, και αγαπώ, όσο ζω, να Τον αγαπώ, για να ενωθώ μαζί Του. Ποθώ από τα βάθη της ψυχής μου να συμμετάσχω και στο πάθος Του και στη βασιλεία Του.

Προεόρτιον, όμοιον.

Πιστοί τα προεόρτια, των Γενεθλίων άσματα, νυν προηχήσωμεν πίστει’ έρχεται, ήκει γαρ Χριστός, εν Βηθλεέμ του τεχθήναι, ως βροτός εκ Παρθένου, και οραθήναι νήπιος, σπαργάνοις ενειλημένος, Ο προ αιώνων υπάρχων.

Ολοι οι πιστοί ας ψάλουμε εκ των προτέρων τα προεόρτια άσματα των γενεθλίων του Χριστού με πίστη. Γιατί έρχεται, να έχει έλθει ο Χριστός στη Βηθλεέμ να γεννηθεί ως άνθρωπος από Παρθένο μητέρα, για να Τον δουν οι άνθρωποι τυλιγμένον στα σπάργανα σαν βρέφος, Αυτόν Τον προαιώνιο.

Δόξα των αίνων. Του Αγίου. Ήχος α’. Του Στουδίτου.

Στήλη έμψυχος, και έμπνους εικών, Η ετήσιος σου επέστη εορτή, θεοφόρε Ιγνάτιε, τας μυσταγωγίας σου, και τας αριστείας σου κηρύττουσα» την υπέρ της Πίστεως μέχρις αίματος αντικατάστασιν’ την μακαρίαν εκείνην, και αοίδιμον φωνήν, την, Ότι σίτος ειμί θεού λέγουσαν, και δι’ οδόντων θηρίων αλήθομαι’ διό μιμητής του πά¬θους του Χριστού συ γεγονώς, πρέσβευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Εφθασε η ετήσια σου εορτή, θεοφόρε Ιγνάτιε, η οποία μοιάζει με έμψυχη στήλη, που στηρίζει αλλά και φωτίζει, όπως στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά και με εικόνα, που φέρει πνοή και κηρύττει τα μυςτήρια, που σου απεκάλυψε ο Θεός ώστε να τα τελείς στην γή, αλλά και τους μαρτυρικούς σου αγώνες, που έλαβαν το στεφάνι της αριστείας. Κηρύττει ακόμη και τους μέχρις αίματος αγώνες σου και την μακάρια και πασίγνωςτη φράση σου, ότι δηλαδή είμαι σιτάρι του Θεού, και πρόκειται να αλεσθώ από τα δόντια των θηρίων. Γι’ αυτό αφού και έγινες μιμητής του πάθους του, πρέσβευε να σώσει τις ψυχές μας.

Απόδοση, Ιωάννης Τρίτος.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.