Σήμερα, Δεύτερη Κυριακή μετά τη μεγάλη εορτή του Πάσχα, η Εκκλησία μας εορτάζει την ιερή μνήμη πέντε αγίων ανθρώπων, δύο ανδρών και τριών γυναικών. Οι άνδρες είναι ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος και οι γυναίκες είναι: πρώτη η Μαρία η Μαγδαληνή, δεύτερη Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και τρίτη η Σαλώμη. Αυτοί οι πέντε άνθρωποι, στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του κόσμου, τότε που οι άνθρωποι καταδίκασαν σε θάνατο το Θεό, έσωσαν την τιμή του ανθρώπινου γένους. Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος έθαψαν το άχραντο σώμα του Ιησού Χριστού, και οι τρεις γυναίκες ανήγγειλαν πρώτες την Ανάστασή του. Το συναξάριο των πέντε αυτών αγίων ανθρώπων είναι μια από τις τελευταίες σελίδες της ευαγγελικής ιστορίας.
Η Εκκλησία φύλαξε τα ονόματα και την πράξη των Αγίων αυτών στα ιερώτατα αρχεία της, που είναι τα Ευαγγέλια. Και τα τέσσερα Ευαγγέλια ομιλούν για την πράξη του Ιωσήφ και του Νικόδημου. Ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, «βουλευτής υπάρχων» και «μαθητής του Ιησού, κεκρυμμένος δε δια τον φόβον των Ιουδαίων», τόλμησε και πήγε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Ιησού Χριστού, για να το ενταφιάσει. Μαζί με τον Ιωσήφ ήλθε κι ο Νικόδημος, φέρνοντας μια μεγάλη ποσότητα από αρώματα. Ο Νικόδημος ήταν κι αυτός «άρχων των Ιουδαίων», και είναι αυτός, που στην αρχή της τριετίας είχε μια μυστική – πολύωρη συζήτηση στα Ιεροσόλυμα με τον Ιησού Χριστό.
Για τις τρεις γυναίκες ομιλούν επίσης και τα τέσσερα Ευαγγέλια˙ ήσαν από τις γυναίκες εκείνες, που και πρώτα φρόντιζαν για τον Ιησού Χριστό και «διηκόνουν αυτώ από των υπαρχόντων αυταίς», και τώρα είχαν έλθει μαζί του από τη Γαλιλαία. Δεν ήσαν μόνο αυτές οι τρεις, αλλά κι άλλες, των οποίων τα Ευαγγέλια αναφέρουν τα ονόματα. Δυο από αυτές, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία του Ιωσή, «καθήμεναι απέναντι του τάφου», έβλεπαν τώρα που ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ενταφίαζαν το σώμα του Ιησού Χριστού. γύρισαν λοιπόν στην πόλη κι όσο τους έπαιρνε η ώρα, μαζί με τη Σαλώμη αγόρασαν αρώματα, για να αλείψουν το άχραντο σώμα, καθώς ήταν συνήθεια στους Ιουδαίους. Επειδή όμως ξημέρωνε Σάββατο, «ησύχασαν», σύμφωνα με την εντολή.
Όταν διαβάζουμε αυτά στα ευαγγελικά κείμενα, βλέπομε την αφοσίωση και τη στοργή αυτών των ανθρώπων προς το θείο Διδάσκαλο. Αλλά βλέπομε και πόσοι λίγοι και μετρημένοι είναι όσοι του παραστάθηκαν, σαν άνθρωπο, στις τελευταίες του στιγμές. Κάτω από το Σταυρό βρέθηκαν μόνο η μητέρα του κι ο αγαπημένος μαθητής, και τώρα όλοι κι όλοι πέντε άνθρωποι, που τόλμησαν κι αψήφησαν κάθε κίνδυνο, για να προσφέρουν τις τελευταίες τιμές σ’ εκείνον, που με τις ειρωνείες και τα αναθέματα των αρχόντων και του λαού, πέθανε κρεμασμένος στο σταυρό για τη σωτηρία του κόσμου. Τόσοι λίγοι είναι πάντα οι αφοσιωμένοι στον Ιησού Χριστό και οι εκλεκτοί μέσα στις πολλές χιλιάδες των κλητών.
Από την ώρα, έξη το βράδυ της Παρασκευής, άρχιζε η αργία του Σαββάτου, γι’ αυτό ο Ιωσήφ κι ο Νικόδημος, χωρίς καθυστέρηση, ενταφίασαν το άγιο σώμα στο πιο κοντινό καινούργιο μνημείο που βρήκαν. Και οι γυναίκες, αφού πρόλαβαν κι έκαμαν τις προμήθειές των, ύστερα όλη την ημέρα του Σαββάτου «ησύχασαν». Αυτή είναι η τελευταία ημέρα του αρχαίου κόσμου, το μέγα Σάββατο της Εκκλησίας, που το έζησαν τότε οι άνθρωποι του Θεού και το ζουν κάθε χρόνο οι πιστοί μέσα στη σιγή και την προσμονή της Ανάστασης. Στη θεία Λειτουργία αυτής της ημέρας ψάλλεται ο ανεπανάληπτος ύμνος, που αποδίδεται στο Μέγα Βασίλειο˙ «Σιγησάτω πάσα σάρξ βροτεία και στήτω μετά φόβου και τρόμου…».
Σε μια στιγμή, που δεν την είδε κανείς, «οψέ σαββάτων τη επιφωσκούση εις μίαν σαββάτων», τα πράγματα αλλάζουν. Αρχίζει μια δραματική κίνηση μεταξύ των μυροφόρων γυναικών και των μαθητών, γύρω από το κενό μνημείο του Ιησού Χριστού. Αυτή η κίνηση, ζωηρή και δραματική, συνεχίζεται μέχρι τώρα. Πρώτη η Μαρία η Μαγδαληνή «βλέπει τον λίθον ηρμένον εκ του μνημείου», έπειτα οι τρεις μαζί γυναίκες, έπειτα ο Πέτρος κι ο Ιωάννης. Ο αναστάς Κύριος εμφανίζεται πρώτα στη Μαρία την Μαγδαληνή, έπειτα στις τρεις μυροφόρες μαζί, έπειτα στους Αποστόλους πολλές φορές στην Ιερουσαλήμ και στη Γαλιλαία. Τα ιερά Ευαγγέλια κι ο απόστολος Παύλος μας λέγουν για όλες αυτές τις εμφανίσεις και οι Απόστολοι από την πρώτη ημέρα μας βεβαιώνουν ότι «ηγέρθη ο Κύριος όντως». Αμήν.
Από το βιβλίο:
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Λ. ΨΑΡΙΑΝΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ
ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΜΨΥΧΟΙ
(Εξαπλά β’)
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΑ
Η/Υ επιμέλεια, Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
Κυριακή των Μυροφόρων – η Ευαγγελική περικοπή της Θ. Λ., ομιλία Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, υμνολογική εκλογή.
Κυριακή των Μυροφόρων – η Ευαγγελική περικοπή της Θ. Λ., λόγος του Γρηγορίου, Πατριάρχου Αντιοχείας: εις Μυροφόρους και εις την Θεόσωμον Ταφήν.
Αγίου Λουκά επισκόπου Συνφερουπόλεως της Κριμαίας – Λόγος εις την Κυριακήν των Μυροφόρων.
Κυριακή των Μυροφόρων – το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., «χωρίς τέλος», λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Η τολμηρή αγάπη των Μυροφόρων – Αρχ. Χριστοδούλου Φάσσου.
