Κυριακή ΙΣΤ. επιστολών – το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., Το ταξίδι, Λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.

Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας.
Β Προς Κορινθίους επιστολή Παύλου, ΣΤ. 1 – 10.

Αδελφοί, ΣΥΝΕΡΓΟΥΝΤΕΣ παρακαλούμεν, μή εις κενόν την χάριν του Θεού δέξασθαι υμάς: λέγει γάρ, «καιρώ δεκτώ επήκουσά σου και εν ημέρα σωτηρίας εβοήθησά σοι». Ιδού, νύν καιρός ευπρόσδεκτος. Ιδού, νύν ημέρα σωτηρίας. Μηδεμίαν εν μηδενί διδόντες προσκοπήν, ίνα μή μωμηθή η διακονία, αλλ’ εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως Θεού διάκονοι, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν πληγαίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις, εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνεύματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού, δια των όπλων της δικαιοσύνης των δεξιών και αριστερών, δια δόξης και ατιμίας, δια δυσφημίας και ευφημίας, ως πλάνοι και αληθείς, ως αγνοούμενοι και επιγινωσκόμενοι, ως αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν, ως παιδευόμενοι και μή θανατούμενοι, ως λυπούμενοι αεί δέ χαίροντες, ως πτωχοί πολλούς δέ πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες.

Απόδοση.

Αδελφοί, συνεργάτες του Θεού καθώς είμαστε, σας παρακαλούμε να μην αφήσετε να πάει χαμένη η χάρη του Θεού που δεχτήκατε, γιατί η Γραφή λέει: Στον καιρό της χάρης σε άκουσα, και την ημέρα της σωτηρίας σε βοήθησα. Να, τώρα είναι ο καιρός της χάρης, τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας. Κανένα πρόσκομμα δε φέρνουμε σε κανένα, για να μη δυσφημηθεί το έργο μας. Αντίθετα, με κάθε τρόπο συστή¬νουμε τον εαυτό μας σαν υπηρέτες του Θεού: με τη μεγάλη υπομονή μας, με τις θλίψεις, με τις δυσχέρειες, τις στενοχώριες, τις κακοποιή¬σεις, τις φυλακίσεις, τις εξεγέρσεις εναντίον μας, τις ταλαιπωρίες, τις αγρυπνίες, την πείνα. Συστίνουμε τους εαυτούς μας με την εντιμότητα, τη γνώση της αλήθειας, την ανεκτικότητα, την καλοσύνη, τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, την ανυπόκριτη αγάπη, το κήρυγμα για την αλήθεια, τη δύναμη του Θεού, με τα όπλα της σωτηρίας τα επι¬θετικά και τα αμυντικά, δοκιμάζοντας δόξα και ατίμωση, δυσφήμηση και έπαινο• μας θεωρούν λαοπλάνους, και όμως λέμε την αλήθεια• μας αγνοούν και όμως γινόμαστε γνωστοί• φτάνουμε στο θάνατο, και να που ζούμε• μας βασανίζουν, αλλά δεν πεθαίνουμε• μας προ¬ξενούν στενοχώριες κι όμως πάντοτε χαιρόμαστε• είμαστε φτωχοί, κάνουμε όμως πολλούς να πλουτίσουν• δεν έχουμε τίποτε και κατέ¬χουμε τα πάντα.

Επιμέλεια κειμένου Ιωάννης Τρίτος.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

«Ιδού, νυν καιρός ευπρόσδεκτος. Ιδού, νυν ημέρα σωτηρίας»

Μίαν αλήθειαν από εκείνες που δυστυχώς λησμονεί συχνά ο κόσμος, μας υπενθυμίζει σήμερον ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου. Την αλήθειαν ότι δεν πρέπει να αναβάλλωμεν δια το μέλλον την ψυχικήν μας σωτηρίαν. Εκείνο που ημπορούμεν να κάμωμεν σήμερον, δεν πρέπει να το μεταθέτωμεν δια την αύριον. Διότι το σήμερον μόνον είναι ιδικόν μας. Το μέλλον είναι άγνωστον. Και είναι πολύ επικίνδυνον να παίζη κανείς με την σωτηρίαν του. Μας καλεί σήμερον ο Θεός; Ας σπεύσωμεν να χρησιμοποιήσωμεν την ευκαιρίαν. Αύριον ίσως να είναι αργά. Είναι θέμα πολύ σοβαρόν αυτό που σημειώνει ο Απόστολος Παύλος. Ας το αναλύσωμεν εκτενέστερα.

1. Με κλειστά μάτια.

Είναι αληθές ότι χίλια δυο πράγματα έρχονται να μας επηρεάσουν στη ζωή μας. Όταν είμεθα μικροί μας απασχολεί το σχολείον. Όταν γινώμεθα έφηβοι μας απορροφά η σκέψις της σπουδής, της εργασίας. Μεγαλώσαμε; Άλλοι θα κοιτάξουν να ταχτοποιηθούν καλύτερα από πλευράς εργασίας. Άλλοι και άλλες να δημιουργήσουν οικογένειαν. Έγινεν η οικογένεια; Νέες σκοτούρες… Αρρώστειες, φτώχεια, παιδιά, θάνατοι, αγωνίες… Αυτά όλα μας απορροφούν, μας τσακίζουν.

Έρχονται κατόπιν και αι επιδράσεις της ζωής. Σήμερα εδώ διασκέδασις. Αύριο εκεί γιορτή. Μεθαύριο εκδρομή. Αργότερα ταξίδι αναψυχής. Φιλίες με την τάδε κοσμική οικογένεια. Συναναστροφή με ανθρώπους χωρίς Θεό. Ξυπνάμε, σηκωνόμεθα, εργαζόμεθα, ανησυχούμε, διασκεδάζομε, γηράσκομε στο τέλος και μια μέρα πεθαίνομε. Έτσι ο περισσότερος κόσμος χρησιμοποιεί τις ημέρες της ζωής του. Για την ψυχήν του, για την σωτηρίαν της, για την άλλην ζωήν; Μερικοί πολύ λίγες φορές τα σκέπτονται, χωρίς και αυτοί να κάνουν το ουσιαστικό βήμα. Οι περισσότεροι δεν τα σκέπτονται διόλου. Τονίζει σαφώς ο Κύριος: «Προσέχετε εις τους εαυτούς σας μήπως αι ψυχαί σας γίνουν βαρείαι από το άσωτο φαγοπότι και από την μέθην και τας αγωνιώδεις φροντίδας και ξαφνικά έλθη η ώρα του θανάτου και σας εύρη ανετοίμους». Όμως, δυστυχώς, οι περισσότεροι των ανθρώπων δεν προσέχουν. Είναι σαν να προχωρούν στη ζωή, που είναι γεμάτη από κρημνούς και βάραθρα, με κλειστά μάτια. Τί τρομερόν!

2. «Έχομεν καιρόν».

Και αν θελήσης κάποτε να τους πης δυο λόγια, ότι δηλαδή πρέπει να κοιτάξουν και την ψυχήν των, ότι δεν είναι συνετό να ζουν μια ζωή χωρίς Θεόν, χωρίς προσευχήν, χωρίς εκκλησιασμόν, χωρίς εξομολόγησιν, χωρίς Θείαν Κοινωνίαν, ότι δεν πρέπει να σκορπούν οι νέοι τα νιάτα των στον δρόμο της ανηθικότητος και της αμαρτίας, οι περισσότεροι θα απαντήσουν με επιπολαιότητα ασυγχώρητον: «Έχομεν καιρόν. Όταν γηράσωμεν, τότε θα κοιτάξωμεν την ψυχήν μας. Τώρα είμεθα νέοι ακόμη. Πρέπει να ζήσωμεν την ζωήν μας». Και σπαταλούν τις δυνάμεις των στην ασωτείαν και πετούν στη λάσπη την αρετήν και την αξιοπρέπειαν και την σωφροσύνην.

Δυστυχείς! Και ποιός σας είπεν ότι θα ζήσωμεν τόσα χρόνια, ώστε να φθάσωμεν στο γήρας; Πόσοι νέοι πεθαίνουν στην άνθηση της νεότητός των; Πόσα σχέδια ματαιώνονται, διότι το παλικάρι ή η κοπέλα έκλεισαν τα μάτια των την στιγμήν που κανένας δεν εφαντάζετο. Πολύ παραστατικά σημειώνει ο Άγιος Ιάκωβος εις την επιστολήν του: «Τι είναι, λέγει, η ζωή σας; Τιποτένια. Ομοιάζει με λεπτόν ατμόν ο οποίος φαίνεται ολίγας στιγμάς και έπειτα αφανίζεται». Και αν, αδελφέ, αναβάλλωμεν την μετάνοιάν μας, την επιστροφήν μας εις τον Θεόν, και, όπως ελέχθη, έλθη αίφνης η ώρα του θανάτου και μας εύρη ανετοίμους, τότε τι θα γίνη; Πώς θα παρουσιασθώμεν ενώπιον του Θεού με ψυχήν μολυσμένην, με καρδίαν που έγινε δούλη της αμαρτίας και του διαβόλου; «Έχομεν καιρόν»! Τι εγκληματική σκέψις! Όχι, δεν έχομεν καθόλου καιρόν! Ό,τι είναι να γίνη, πρέπει να γίνη χωρίς αναβολήν. Η σωτηρία της ψυχής μας είναι ανάγκη να θεωρηθή ως το πρώτον και βασικώτερον θέμα της ζωής μας. Εργασία και οικογένεια και χαρές και φιλοδοξίες όλα πρέπει να τεθούν σε δεύτερη μοίρα. Προέχει η σωτηρία μας. Ο εχθρός μας αγρυπνά.

3. «Εδώ είναι η κόλασις, εδώ και ο παράδεισος»!

Αλλά υπάρχει και μια άλλη μερίδα ανθρώπων, δυστυχώς πολυπληθής. Αυτοί δεν ενδιαφέρονται διόλου δια την σωτηρίαν των. Δεν πιστεύουν εις άλλην ζωήν, δεν παραδέχονται κρίσιν και ανταπόδοσιν. Σας λέγουν: «Εδώ είναι η Κόλασις, εδώ και ο παράδεισος. Τι κάθεστε, ω άνθρωποι, και σκέπτεσθε και απασχολείσθε με τέτοιες ιδέες! Δεν υπάρχει τίποτε. Όλα εδώ μένουν. Πέθανες; Πάει, έσβησες. Ούτε κρίσις ούτε Θεός ούτε αμοιβές και τιμωρίες. Μπορείς να ζήσης καλά εδώ; Ζήσε! Αν χρειασθεί να ξεγελάσης και τους άλλους, κάνε το. Μόνον να μη σε πιάση η Αστυνομία. Τα άλλα, Θεός και παράδεισος, είναι φαντασίες, παραμύθια».

Αυτά λένε οι χωρίς Θεόν άνθρωποι. Και ζουν αφρόντιστα, με αδικίες και ασωτίες, βουτηγμένοι στη φρικτή λάσπη της αμαρτίας. Ταλαίπωροι! Ώστε έτσι; Εδώ είναι η κόλασις και ο παράδεισος; Και οι σαφείς βεβαιώσεις του Χριστού, που ομιλεί δια την άλλην ζωήν, δια την ευδαιμονίαν των εναρέτων και την οδύνη των ασεβών, τι γίνονται; Πώς ο Θεός, που είναι δίκαιος, θα ανεχθή να μείνη ατιμώρητος ο βέβηλος και χωρίς αμοιβήν ο άνθρωπος της καλοσύνης και της αρετής; Τόσοι αιώνες, τόσες γενεές έζησαν με αυτήν την πίστιν, κι εσείς, οι δήθεν σοφοί, ήλθατε τώρα να μας πείτε ότι επλανήθησαν οι πιστοί όλων των αιώνων;

Αλλοίμονον σ’ εκείνους που αρνούνται την αλήθειαν! Αλλοίμονον σ’ εκείνους, που μένουν θεληματικά τυφλοί. Αλλοίμονον!

4. «Ημέρα σωτηρίας».

Αδελφέ, άσε τους μωρούς να φλυαρούν. Εγώ και συ ας προσέξωμεν την συμβουλήν του Αποστόλου Παύλου. Ας μην αναβάλλωμεν δι’ αργότερα την σωτηρίαν μας. Σήμερα μας καλεί ο Θεός και μας δέχεται με καλοσύνη και συγκατάβασιν. Σήμερα μας προσφέρει την σωτηρίαν. Αύριον δεν ημπορεί να γνωρίζωμεν τι είναι δυνατόν να συμβή. Ημπορεί να μη ζώμεν. Ημπορεί να αλλάξωμεν διαθέσεις. Ημπορεί να μας παρασύρουν οι κακοί στην αμαρτία και να μείνη η εποχή μας δεμένη στο άρμα του κακού, αιχμάλωτη, θύμα του διαβόλου.

Όχι! Δεν πρέπει ούτε στιγμήν να αναβάλωμεν την επιστροφήν μας εις τον Θεόν. Με ειλικρίνειαν και θάρρος ας σπεύσωμεν εις τον πνευματικόν. Να καθαρίσωμεν την ψυχήν μας μέσα εις τα δάκρυα της μετανοίας μας. Να ενώσωμεν πάλιν τους κρίκους της αγάπης μας με τον Θεόν. Να κάμωμεν αρχηγόν της καρδιάς μας τον Χριστόν. Να ανθίσουν μέσα μας της αρετής τα πολύχρωμα κι ευωδιαστά λουλουδια. Να ανάψουν οι λαμπάδες του καλού. Να γίνη η εποχή μας επίγειος παράδεισος.

«Η νυξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικε. Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός», φωνάζει ο Απόστολος Παύλος. Τότε, αδελφέ, θα πιστέψης πόσο μεγάλο πράγμα είναι να ζη κανείς κοντά στον Θεό. Και τότε θα αντιληφθής τί χάνουν όσοι ζουν χωρίς φως, χωρίς πίστιν. Ναί! Τι χάνουν οι αμετανόητοι και σκλάβοι της αμαρτίας!

Αγαπητοί,
Αναφέρεται ότι ένας βασιλεύς είχεν, όπως συνηθίζετο άλλοτε, έναν γελωτοποιό. Μια μέρα, δίνοντάς του ένα μπαστούνι, του είπε: »Αυτό θα το κρατάς πάντα μαζί σου, έως ότου βρης κάποιον πιο κουτό από σένα, στον οποίον θα το δώσης». Πέρασε πολύς καιρός από τότε και ο γελωτοποιός κρατούσε πάντα το μπαστούνι, χωρίς να μπορή να αποδείξη κάποιον πιο κουτό από τον εαυτόν του. Κάποτε ο βασιλεύς αρρώστησε βαριά. Μαζί με άλλους ήλθε να τον επισκεφθή και ο γελωτοποιός. Όταν τον ρώτησε για την υγεία του, ο βασιλεύς απήντησε: «Σε λίγο ταξιδεύω». «Για πού»; Ρώτησε ο γελωτοποιός. «Πηγαίνω σε πολύ μακρινό ταξίδι», εψιθύρισεν ο βασιλευς. «Θα γυρίσετε γρήγορα, Μεγαλειότατε»; «Δεν θα ξαναγυρίσω ποτέ». «Φαντάζομαι τότε πόσο θα προετοιμασθήκατε γι’ αυτό το μακρινό ταξίδι σας»! «Αλλοίμονον, καθόλου», απήντησε θλιμμένα ο ετοιμοθάνατος βασιλεύς. «Φεύγετε για πάντα», απόρησεν ο γελωτοποιός, «και δεν προετοιμασθήκατε καθόλου; Τότε πάρτε το μπαστούνι σας, γιατί βλέπω ότι βρήκα κάποιον πιο κουτό από μένα».

Αδελφέ, το ταξίδι αυτό θα το κάμωμεν κάποτε και εμείς. Ετοιμαζόμεθα άραγε;

Από το βιβλίο «Φως ταις τρίβοις μου», του Μητροπολίτου Νικαίας, Γεωργίου Παυλίδου, σελίς 133 και εξής.

Επιμέλεια κειμένου Δημήτρης Δημουλάς.

Κατηγορίες: Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.