Αρχείο κατηγορίας Θαυμαστά γεγονότα

[Μάρκ.9,14-29] «Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. καὶ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Ένας άλλος άνδρας ευσεβής υπήρξε στα ίδια μέρη, Φορτουνάτος1 στο όνομα, επίσκοπος της εκκλησίας της Τουδερτίας,2 ο οποίος είχε λάβει χάρισμα τεράστιας δύναμης στο να εκδιώκει τους δαίμονες.

“Ἔγινες Θεομήτωρ, ἕνωσες τὸ νοῦ μὲ τὸ Θεό, ἕνωσες τὸ Θεὸ μὲ τὴ σάρκα, ἔκανες τὸ Θεὸ υἱὸ ἀνθρώπου καὶ τὸν ἄνθρωπο υἱὸ Θεοῦ, συμφιλίωσες τὸν κόσμο μὲ τὸν ποιητὴ τοῦ κόσμου.

Όποιος κράτησε στα χέρια του ευλαβικά το ιερό Ψαλτήριο, το θεόπνευστο βιβλίο που περιέχει τους 150 Ψαλμούς του Δαβίδ και άλλων ποιητών της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης, όποιος το μελέτησε με προσοχή και

« Παιδικά χρόνια χωρίς ιδιαίτερα βιώματα από εκκλησιαστική ζωή. Στη διάρκεια των σπουδών μου, ένταξη στο χώρο της δογματικής αριστεράς, η οποία – τουλάχιστον τότε – περιλάμβανε στο ¨πακέτο¨ και τη μαχητική

[Μάρκ.8,34-38 και 9,1] «Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι(:εάν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει ως μαθητής μου, ας

Η οσία μητέρα Δαμιανή μας διηγήθηκε ότι, προτού να κλειστεί στο κελλί της, πήγαινε κάθε Παρασκευή στην αγρυπνία που γινόταν στον ναό των αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου. Μία Παρασκευή, φεύγοντας με

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Υπήρχε ένας άνδρας ευσεβούς πολιτείας, ονόματι Βονιφάτιος,1 ο οποίος στην πόλη που ονομάζεται Φερέντια2 το αξίωμα του επισκόπου δεν το κατείχε μόνο, αλλά και με τα ήθη του δείχθηκε

«Χαίρε Κριτού δικαίου δυσώπησις» (Χαίρε, Εσύ που παρακαλάς επίμονα για μας τον δίκαιο Κριτή) Υπόβαθρο του χαιρετισμού είναι ο άνθρωπος που δεν κατονομάζεται, ο οποίος απ’ ο,τι φαίνεται βρίσκεται σε κατάσταση αμαρτωλότητας και γι’ αυτό αδυνατεί η διστάζει να απευθυνθεί … Συνέχεια →

Πήρε τα ονόματα «Δικαίος» και «Φλέσσας» Ο προπάππος του Παπαφλέσσα, ήταν καλόγερος. Του σκότω¬σαν τη γυναίκα οι Τούρκοι, άρματα δεν μπορούσε να κρατήσει, γιατί δεν ήταν η φκιασιά του για τέτοια δουλειά, κι ένα πρωί τρά¬βηξε για τ’ Άγιο Όρος … Συνέχεια →