Αρχείο κατηγορίας Αγιολογικά – Πατερικά

Α’. Ο πρώτος καρπός που γεννιέται από αυτή την εργασία είναι ο εξής όταν ο νους λόγω της πολυκαιρίας συνηθίση να μένη στην καρδιά, λείπει από τα ωραία πράγματα του κόσμου, κατά τον άγιο Διάδοχο και μισεί και αποφεύγει τις … Συνέχεια →

51. Όταν κανένας δεν σε αδική, τουλάχιστον να υπομένης ευχαρίστως τους διαφόρους πειρασμούς. Και επειδή θα δώσης λόγον εις τον Θεόν, φρόντιζε να διανείμης τα περισσεύματά σου, δια να μη σου λογισθούν ως πλεονεξία. 52. Εάν αμαρτήσης κρυφά, μη αποπειραθής … Συνέχεια →

[Λουκ. 18, 9-14] Αγίου Κυρίλλου, αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, εξήγησις ὑπομνηματική εἰς τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον, κεφ.ιη΄, εδάφια 9-14: η παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου […] Για να μάθεις όμως πόση ζημία προκαλεί το να κατακρίνουμε τους άλλους και να μη … Συνέχεια →

[Β΄Κορ.4,6-15] «Ὁ Θεὸς ὁ εἰπών, ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν(:Και κηρύττουμε αποκλειστικά και μόνο για τη δόξα του Χριστού, διότι ο Θεός, ο οποίος στη δημιουργία του κόσμου διέταξε από το σκοτάδι να λάμψει το … Συνέχεια →

Εισαγωγή. Πρόκειται για μια μακροσκελέστατη Επιστολή – πραγματεία, που αποτελείται από 65 κεφάλαια και που, όπως δηλώνεται στην αρχή της, στάλθηκε από την Εκκλησία της Ρώμης στην Εκκλησία της Κορίνθου. Όμως, όπως δέχεται σύσσωμη η αρχαία παράδοση της Εκκλησίας

Ότι η Εκκλησία του Χριστού είναι νέος κόσμος και η πίστη σ’ αυτόν νέος παράδεισος˙ και μαζί μ’ αυτά, ανακεφαλαίωση του πρώτου κόσμου, με την αντιπαραβολή αυτών που δια μέσου του Χριστού πραγματοποιήθηκαν στην Εκκλησία, με εκείνα που διαπράχθηκαν σ’ … Συνέχεια →

Για τους γονείς σας που πέθαναν μέσα στην αίρεση, μπορείτε να προσεύχεστε, παραδίνοντάς τους στο άπειρο έλεος του Θεού. Στις εκκλησιαστικές ακολουθίες, όμως, και στη Θεία Λειτουργία δεν μπορούν να μνημονεύονται. Η Εκκλησία προσεύχεται για τα

– Γέροντα πώς τα βλέπετε τα πράγματα;   – Εσείς πώς τα βλέπετε;   – Εμείς τι να πούμε, Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.   – Η ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά

Επειδή ο νους, δηλαδή η ενέργεια του νου, ήδη από την νεότητα συνήθισε να ξεχύνεται και να διασκορπίζεται στα εξωτερικά αισθητά πράγματα του κόσμου, όταν λες αυτή την ιερή προσευχή να μην αναπνέης συνεχώς, όπως είναι η φυσική συνήθεια, αλλά … Συνέχεια →

27. Η θεία Γραφή ονομάζει την πίστιν «ελπιζομένων υπόστασιν» (Εβρ. ια’,). Εκείνους δε, που δεν αισθάνονται την ενοίκησιν του Χριστού εντός των, τους αποκαλεί αδοκίμους (Β’ Κορ. ιγ’, 5).