Αρχείο κατηγορίας Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια

Γιὰ τὴ χριστιανικὴ κοινότητα, Ἀνατολικὴ καὶ Δυτική, ἡ περίοδος τῆς Σαρακοστῆς -οἱ ἑφτὰ ἑβδομάδες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα- θεωρεῖται παραδοσιακὰ ὡς ἡ σπουδαιότερη περίοδος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Εἶναι ὁ καιρός,

Όποιος κράτησε στα χέρια του ευλαβικά το ιερό Ψαλτήριο, το θεόπνευστο βιβλίο που περιέχει τους 150 Ψαλμούς του Δαβίδ και άλλων ποιητών της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης, όποιος το μελέτησε με προσοχή και

Στα χρόνια του προφήτη Δανιήλ, ο βασιλιάς των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορ ήταν ο ισχυρότερος κυρίαρχος της γης. Και, πράγμα σύνηθες, η πανίσχυρη εξουσία του συνοδευόταν από ανάλογη αλαζονεία. Μα ένα πολύ

Θέωσις του ανθρώπου είναι η μετοχή του, στην ενέργεια του Θεού. Η θέωσις όμως της ανθρωπίνης φύσεως του Χριστού οφείλεται στην ένωσί Της με την ουσία του Θεού (ατρέπτως και αναλλοιώτως). Ο άνθρωπος, ο

Κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ἀποκριᾶς καὶ τοῦ Τριωδίου ἡ Ἐκκλησία εἰσάγει κλιμακωτά τούς χριστιανοὺς στὸ πνευματικὸ κλίμα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ τῆς προετοιμασίας γιὰ τὸ σταυροαναστάσιμο Πάσχα.

« Παιδικά χρόνια χωρίς ιδιαίτερα βιώματα από εκκλησιαστική ζωή. Στη διάρκεια των σπουδών μου, ένταξη στο χώρο της δογματικής αριστεράς, η οποία – τουλάχιστον τότε – περιλάμβανε στο ¨πακέτο¨ και τη μαχητική

[Μάρκ.8,34-38 και 9,1] «Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι(:εάν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει ως μαθητής μου, ας

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Υπήρχε ένας άνδρας ευσεβούς πολιτείας, ονόματι Βονιφάτιος,1 ο οποίος στην πόλη που ονομάζεται Φερέντια2 το αξίωμα του επισκόπου δεν το κατείχε μόνο, αλλά και με τα ήθη του δείχθηκε

«Χαίρε Κριτού δικαίου δυσώπησις» (Χαίρε, Εσύ που παρακαλάς επίμονα για μας τον δίκαιο Κριτή) Υπόβαθρο του χαιρετισμού είναι ο άνθρωπος που δεν κατονομάζεται, ο οποίος απ’ ο,τι φαίνεται βρίσκεται σε κατάσταση αμαρτωλότητας και γι’ αυτό αδυνατεί η διστάζει να απευθυνθεί … Συνέχεια →

Στην αρχή, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, τον έβαλε στον Παράδεισο, όπως λέει η Αγία Γραφή (Γεν. 2, 15), αφού τον στόλισε με όλες τις αρετές και του έδωσε την εντολή να μη φάει από το ξύλο που