Η κοίμησις του παραλυτικού Σερβούλου.
Πρέπει ακόμα να γνωρίζουμε, πως συχνά, όταν εξέρχονται οι ψυχές των εκλεκτών, συνηθίζουν να ηχούν γλυκές ωδές ουρανίου αίνου, ούτως ώστε, ακούγοντάς τες αυτοί με ευφροσύνη, να μην αφήνονται να αισθανθούν την ρήξη του δεσμού ανάμεσα στη σάρκα και την ψυχή. Συνέχεια
Ο λύκος
Από κάποιο μακρινό βουνό ξεκίνησε ο λύκος.
Όταν πείνασε πολύ συλλογίστηκε:
«Σ’ ένα λύκο σαν και μένα, δεν πάει να κυνηγά την αλεπού. Πόσο θα ζήσω ακόμα; Ένα χρόνο, δύο; Πρέπει Συνέχεια
Ὁ βίος του γράφτηκε ἀπό τόν ὑιόν του Γεώργιο Β. Ζαλακώστα.)
Ὁ π. Βασίλειος γεννήθηκε στόν Ἅγιο Γεώργιο Φιλιππιάδας τοῦ Νομοῦ Πρεβέζης στίς 10 Ἀπριλίου 1926. Γονεῖς του ἦταν ὁ Γεώργιος καί ἡ Μαρία Ζαλακώστα. Ἄνθρωποι πού ἀσχολοῦνταν μέ τήν γεωργία κυρίως καί τήν κτηνοτροφία. Ἀπέκτησαν πέντε παιδιά, ἐκ τῶν ὁποίων ἐπέζησαν δύο, ὁ μεγαλύτερος ὁ Βασίλειος καί ὁ Ἰωάννης. Τελείωσε τό Δημοτικό σχολεῖο στό χωριό του χωρίς βιβλία καί Συνέχεια
Τη Γ’ του αυτού μηνός (Αυγούστου), μνήμη της Αγίας Σαλώμης, της Μυροφόρου, εν ειρήνη τελειωθείσης.
Της σαρκός οίον εκκυλισθείσης λίθου,
Ορά Σαλώιμη Χριστόν, ου Χριστού τάφον. Συνέχεια
– Γέροντα, έχετε πει ότι όσο αποφεύγεις την ανθρώπινη παρηγοριά, τόσο λαμβάνεις την θεία. Γι’ αυτό καταλαβαίνεις περισσότερο την προσευχή, αν είσαι νηστικός;
– Ναί, αλλά και ένας νηστικός καταλαβαίνει και τον νηστικό. Ένας χορτάτος δεν τον καταλαβαίνει. Άκουσα ότι κάπου πετούν τά φαγητά καί λίγο πιο κάτω υπάρχουν Ρωσοπρόσφυγες πού δεν Συνέχεια
Κάποτε ο όσιος Βασίλειος [ο διά Χριστόν σαλός, ο προστάτης της Μόσχας] περπατούσε μέσα από μία πλατεία, όταν μερικά νέα κορίτσια που πουλούσαν τα εργόχειρά τους άρχισαν να Συνέχεια
Αυτή ήταν εκείνη η πολυθρύλητη πτώσι του προπάτορά μας, του παλαιού Αδάμ˙ διότι αφού εγκατέλειψε την τροφή και ηδονή των νοητών, έπεσε, αλλοίμονο! Στη σωματική ηδονή των αισθητών, σύμφωνα με τη γνώμη όλων σχεδόν των θείων Πατέρων, από τον οποίο και εμείς κληρονομήσαμε διαδοχικά εκείνη την προγονική ορμή προς τα αισθητά. Γι’ αυτό και ο προαναφερόμενος Συνέχεια
Η ομιλία Περί Ελεαζάρου και των επτά παίδων, εκφωνήθηκε στην Αντιόχεια την παραμονή της εορτής των Μακκαβαίων και έχει απολογητικό και συγχρόνως εγκωμιαστικό χαρακτήρα. Στην αρχή της ομιλίας του ο Ιερός Χρυσόστομος μιλάει με Συνέχεια
Το 1904 αποτελεί έτος σταθμό για τη Μακεδονία και την ελληνοβουλγαρική σύγκρουση, η οποία λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις, λόγω της γενικής αμνηστίας που είχαν παραχωρήσει οι Μεγάλες Δυνάμεις προκειμένου να εκτονωθεί η κατάσταση, όσο και λίγω της ανοχής που επεδείκνυαν οι οθωμανικές αρχές και οι ξένοι παρατηρητές στις βουλγαρικές θηριωδίες. Καθοριστική, ωστόσο, Συνέχεια
[Α΄Κορ.1,10-17]
«Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ(:σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να ομολογείτε όλοι την ίδια πίστη και να μην υπάρχουν μεταξύ σας διαιρέσεις, αλλά να είστε αρμονικά ενωμένοι με Συνέχεια
