OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Τη ΚΒ’ του αυτού μηνός (Ιανουαρίου), μνήμη του Αγίου Αποστόλου Τιμοθέου και του Αγίου Οσιομάρτυρος Αναστασίου του Πέρσου,
Βικεντίου του Διακόνου, των Αγίων Μαρτύρων Μανουήλ Επισκόπου, Γεωργίου Επισκόπου, Πέτρου, Λέοντος Επισκόπου, Σιωνίου, Γαβριήλ, Ιωάννου, Λέοντος, Παρόδου του Πρεσβυτέρου και των λοιπών 377, Αναστασίου Διακόνου, Ιωσήφ του Ηγιασμένου, Μακαρίου του εκ Ρωσίας, Ιωάσαφ Φωτιστού, και Ανάμνησις της ευρέσεως της Ιεράς Εικόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου της επικαλουμένης Ελεήστριας.
Ο Άγιος Τιμόθεος ο Απόστολος
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας παρέχουν οι Πράξεις των Αποστόλων και οι Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, ο Άγιος Απόστολος Τιμόθεος ήταν ο πιο αγαπητός μαθητής του και ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου. Το όνομά του είναι ελληνικό και σημαίνει αυτός που τιμά τον Θεό, αλλά και αυτόν που τιμά ο Θεός.
Ο Απόστολος Τιμόθεος γεννήθηκε μάλλον στα Λύστρα της Λυκαονίας ή πιθανών στη Δέρβη, από πατέρα Έλληνα Εθνικό και μητέρα πιστή Ιουδαία, προφανώς εκ γενετής και πιθανόν προσήλυτη, που ονομαζόταν Ευνίκη. Κατά την μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου, ήταν ευσεβής, όπως και η μαμή του, εκ μητρός, Λωίς. Ο Τιμόθεος δέχθηκε από τις ευσεβείς αυτές γυναίκες την πρώτη θρησκευτική αγωγή και διδάχθηκε από βρέφος τα ιερά γράμματα. Με τον τρόπο αυτό προετοιμάσθηκε κατάλληλα, ώστε να αποδεχθεί στη συνέχεια την Χριστιανική πίστη.
Η οριστική μεταστροφή του στον Χριστιανισμό φαίνεται να έγινε κατά την Α’ Αποστολική περιοδεία, όταν ο Απόστολος Παύλος μαζί με τον Βαρνάβα επισκέφθηκαν τα Λύστρα της Λυκαονίας και πιθανόν φιλοξενήθηκαν από την οικογένεια του Τιμοθέου. Όταν ο Απόστολος Παύλος κήρυττε το Ευαγγέλιο στα Λύστρα, είναι επίσης βέβαιο ότι ο Τιμόθεος παρακολούθησε το κήρυγμά του και έγινε μάρτυρας των διωγμών και των παθημάτων που υπέστη ο Απόστολος εκεί. Η εμπειρία των γεγονότων αυτών φαίνεται ότι επηρέασε έντονα τον Απόστολο Τιμόθεο και τον προετοίμασε εσωτερικά να δεχθεί την διδασκαλία του Ιησού Χριστού, μα και να πιστέψει σε Αυτόν.
Μετά τα γεγονότα στη Δέρβη και στα Λύστρα της Λυκίας, ο Απόστολος Παύλος παρέλαβε μαζί του τον πιστό και αχώριστο συνοδό του τον Τιμόθεο. Έκτοτε ο Τιμόθεος έγινε ο πιο προσφιλής και αφοσιωμένος μαθητής και συνεργός του Αποστόλου Παύλου στο έργο της ιδρύσεως των Εκκλησιών στις διάφορες περιοχές της Μικράς Ασίας και της Ελλάδος αργότερα, καθώς και της στηρίξεως της πίστεως των διωκομένων Χριστιανών. Ανέλαβε πολλές σημαντικές και εμπιστευτικές αποστολές για σπουδαία Εκκλησιαστικά ζητήματα, παρά το νεαρό της ηλικίας και την απειρία του.
Συγκεκριμένα, συνεχίζοντας την Β’ Αποστολική περιοδεία, διελθόντες διά μέσου της Φρυγίας και της Γαλατίας, έφθασαν στην Μοισία και Τρωάδα, και διαπλεύσαντες τη Σαμοθράκη, ήλθαν στη Νεάπολη και από εκεί στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Από εκεί, οδοιπορούντες , πέρασαν από την Αμφίπολη και Απολλωνία και κατέληξαν στη Θεσσαλονίκη. Στη Θεσσαλονίκη ο Τιμόθεος εργάσθηκε αθόρυβα και αποδοτικά, συνέβαλε ουσιαστικά στο έργο του Αποστόλου Παύλου τόσο για την ίδρυση της Χριστιανικής Κοινότητος, όσο και για την στήριξη της πίστεως των Χριστιανών της Θεσσαλονίκης.
Όμως το έργο του ευαγγελισμού των Θεσσαλονικέων από τον Απόστολο Παύλο και τους συνεργάτες του Τιμόθεο και Σίλα, διεκόπη από την αντίδραση φθονερών Ιουδαίων, που δεν πίστεψαν στο κήρυγμά τους και τους εξανάγκασαν να εγκαταλείψουν την Θεσσαλονίκη και να καταφύγουν στην Βέροια.
Από την Αθήνα, ο Απόστολος Παύλος, αγωνιώντας για την κατάσταση των Χριστιανών της Θεσσαλονίκης, απέστειλε τον Τιμόθεο, προκειμένου να στηρίξει τους χειμαζομένους πιστούς της εκκλησιαστικής κοινότητος της Θεσσαλονίκης και να τους παρηγορήσει στις θλίψεις τους.
Αργότερα, όταν ο Απόστολος Τιμόθεος ακολούθησε τον Παύλο στην Κόρινθο, παρέμεινε κοντά του, αγωνιζόμενος μαζί του.
Κοντά στην Γ’ Αποστολική περιοδεία, όταν ο Απόστολος Παύλος πέρασε από τα μέρη της Μικράς Ασίας και κατέληξε στην Έφεσο, παρέμεινε εκεί για μια τριετία, έχοντας μαζί του τον Τιμόθεο, τον οποίο απέστειλε σε ειδικές εμπιστευτικές αποστολές στη Μακεδονία μαζί με τον Έραστο, και ίσως με άλλους αδελφούς στην Κόρινθο. Λίγο αργότερα, ο Τιμόθεος με τον Απόστολο Παύλο επέστρεψαν από την Κόρινθο στη Μακεδονία, και στη συνέχεια αποβιβάσθηκαν στην Τρωάδα και διαπλέοντες το ανατολικό Αιγαίο, πέρασαν από την Μίλητο. Από την Μίλητο διήλθαν από τα νησιά Κω, Ρόδο, έφθασαν στα Πάταρα και από εκεί στην Τύρο, την Πτολεμαΐδα και την Καισάρεια και κατέληξαν στα Ιεροσόλυμα.
Στα Ιεροσόλυμα ο Απόστολος Τιμόθεος παρέμεινε κοντά στον Απόστολο Παύλο κατά την εκεί φυλάκισή του, ενώ κατόπιν τον συνόδευσε στη φυλακή στη Ρώμη. Είναι βέβαιο, ότι κατά την τελευταία μετάβαση του Αποστόλου Παύλου στα Ιεροσόλυμα, μετά την πρώτη αποφυλάκισή του από τη Ρώμη, συνοδευόταν από τον Απόστολο Τιμόθεο, τον οποίο μάλιστα άφησε στην Έφεσο ως Επίσκοπο μέχρι και του επισυμβάντος μαρτυρικού θανάτου του. Ο Απόστολος Παύλος απέστειλε προς τον Άγιο Τιμόθεο, ως Επίσκοπο Εφέσου, δύο Επιστολές, που εμπεριέχονται στον κανόνα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης, και οι οποίες λόγω του ποιμαντικού περιεχομένου τους, καλούνται ποιμαντικές.
Κατά παλαιά παράδοση ο Απόστολος Τιμόθεος μαρτύρησε στην Έφεσο επί Δομετιανού ή Νερούα, όταν πήγε στα καταγώγια των ειδωλολατρών, για να τους αποτρέψει από απάνθρωπες τελετές και θυσίες” τότε, γεμάτος από Θείο ζήλο, επειδή δεν ανεχόταν να βλέπει αυτά τα ατοπήματα, τους συνέστησε να μην συνεχίσουν τις αισχρές τους πράξεις. Τότε εκείνοι εξοργίσθηκαν και όρμησαν εναντίων του Αγίου, τον οποίον φόνευσαν με ρόπαλα.
Το τίμιο λείψανό του μετακομίσθηκε το έτος 356 μ.Χ. επί Κωνσταντίου στην Κωνσταντινούπολη, και εναποτέθηκε εντός της Αγίας Τραπέζης του ναού των Αγίων Αποστόλων, όπου ετελείτο και η Σύναξή του. Στην ίδια Αγία Τράπεζα είχαν εναποτεθεί τα ιερά λείψανα των Αγίων Αποστόλων Ανδρέου και Λουκά. Όταν ο Ιουστινιανός ανοικοδόμησε και μετασκεύασε το ναό των Αγίων Αποστόλων, που είχε ανεγείρει ο Μέγας Κωνσταντίνος, άφησε την Αγία Τράπεζα ως είχε, αδιασάλευτη, περιορισθείς μόνο στην κατασκευή αργυρού καλύμματος.
Η Σύναξη του Αποστόλου Τιμοθέου ετελείτο τον 6ο αιώνα μ.Χ. στην Ορμίσδα.
Ο Άγιος Οσιομάρτυς Αναστάσιος ο Πέρσης.
Ο Άγιος Αναστάσιος γεννήθηκε στο χωριό Ραχήζ της Περσίας, της επαρχίας Ρασνουνί. Ονομαζόταν Μαγουνδάτ, ήταν υιός του μάγου Μαβ, και υπηρέτησε στο στρατό επί των ημερών του βασιλέως Χοσρόη του Β’ (590-628 μ.Χ.), ο οποίος κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα και μετέφερε στη χώρα του τον Τίμιο Σταυρό (614 μ.Χ.). Τότε ο Μαγουνδάτ θέλησε να μάθει, αφού άκουσε περί αυτού και των επιτελουμένων θαυμάτων, γιατί οι Χριστιανοί τιμούσαν Αυτόν. Έτσι, αφού διδάχθηκε από κάποιον πιστό ότι με τον σταυρικό θάνατο του Κυρίου λυτρώθηκε το γένος των ανθρώπων, πίστεψε στον Χριστό. Έπειτα, συμμετέχοντας στην εκστρατεία των Περσών κατά της Κωνσταντινουπόλεως, βρέθηκε στη Χαλκηδόνα. Κατά την διαμονή του εκεί, αφού πληροφορήθηκε ότι ο Ηράκλειος κατατρόπωσε τους Πέρσες, πήγε στην Ιεράπολη και από εκεί στα Ιεροσόλυμα, όπου βαπτίσθηκε υπό του Πατριάρχου Μοδέστου, προς τον οποίο τον οδήγησε ο ιερεύς του πανιέρου Ναού της Αναστάσεως, και έλαβε το όνομα Αναστάσιος. Στην συνέχεια εκάρη μοναχός στη μονή του Αββά Ιουστίνου ή κατ’ άλλους στη μονή του Αγίου Σάββα. Μετά από επταετή άσκηση και διαβάζοντας καθημερινά τους βίους των Αγίων και τα μαρτύριά τους, τους ζήλεψε και προσευχόταν να αξιωθεί του μαρτυρικού τέλους αυτών. Έτσι, όταν κατά την παραχώρηση του Κυρίου, είδε σε όνειρο ότι ανέβηκε στο όρος Κυρίου και στάθηκε στον άγιο τόπο Αυτού και εκεί ήπιε ένα χρυσό ποτήρι γεμάτο κρασί, θεώρησε ότι σκιαγραφόταν το μέλλον και το μαρτύριό του. Γι’ αυτό, γονυπετής και ένδακρυς, ζήτησε την ευχή του προεστώτος ιερέως της μονής για τη μακάρια αποδημία του, δηλαδή την πορεία του προς το μαρτύριο. Αφού κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, κατευθύνθηκε προς την Διόσπολη, για να προσευχηθεί στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, και έφθασε στην Καισάρεια της Παλαιστίνης. Εκεί, όταν είδε κάποιους μάγους ομοεθνείς του, έλεγξε και χλεύασε τα σοφίσματα και την ασέβειά τους. Τότε εκείνοι τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον άρχοντα Μαρζαβανά. Ο άρχοντας διέταξε να αφεθεί ελεύθερος, αρκεί να αρνηθεί τον Χριστό ενώπιον ενός μόνο προσώπου.
Όμως ο Αναστάσιος με πνευματική ανδρεία απάντησε: «Μη δώη μοι ο Θεός της αγαπήσεως εκπεσείν του Χριστού μου». Ο Μαρζαβανάς θύμωσε και έδωσε εντολή να μεταφέρει βαριές πέτρες χωρίς καμιά ανάπαυλα. Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν μέχρι που οδηγήθηκε ενώπιον του βασιλέως των Περσών Χοσρόη. Αλλά και μπροστά στον βασιλιά δεν φοβήθηκε. Τον κτύπησαν αλύπητα, μέχρι θανάτου, με ραβδιά. Το μαρτύριο ήταν καθημερινό. Στο τέλος τον κρέμασαν από το ένα χέρι και διά βρόχου τον έπνιξαν και απέκοψαν την κεφαλή του. Το μαρτύριό του έγινε το 628 μ.Χ. με άλλους 70 Χριστιανούς Μάρτυρες. Η Σύναξη του Αγίου ετελείτο στο Μαρτύριό του, που βρισκόταν εντός του Αγίου Φιλήμονος, στο Στρατήγιο.
Περισσότερα από το συναξάριο της ημέρας, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
ΠΗΓΗ
http://www.synaxaristis.googlepages.com
Υμνολογική εκλογή.
Απολυτίκια.
Του Αποστόλου. Ήχος δ’.
Χρηστότητα εκδιδαχθείς, και νήφων εν πάσιν, αγαθήν συνείδησιν ιεροπρεπώς ενδυσάμενος, ήντλησας εκ του Σκεύους της εκλογής τα απόρρητα’ και την πίστιν τηρήσας, τον ίσον δρόμον τετέλεκας, Απόστολε Τιμόθεε. Πρέσβευε Χριστώ τω θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Διδάχθηκες να είσαι ευεργετικός, γεμάτος ανοχή και καλοσύνη, μένοντας πάντα άγρυπνος σε όλα” ενδύθηκες σαν μέλος του ιερατείου την αγαθή συνείδηση, και από τον απόστολο Παύλο, που ήταν το σκεύος της εκλογής του Θεού, άντλησες τα απόρρητα και κρυφά μυστήρια του Θεού. Έτσι, αφού τήρησες την πίστη απρόσβλητη, τελείωσες τον ίσο δρόμο, όπως ο Θεός θέλει, απόστολε Τιμόθεε. Πρέσβευε λοιπόν στον Χριστό και Θεό μας να σώσει τις ψυχές μας.
Έτερον απολυτίκιον Του Οσιομάρτυρος. Ό αυτός.
Ο Μάρτυς σου Κύριε, εν τη αθλήσει αυτού, το στέφος εκομίσατο της αφθαρσίας, εκ σου του θεού ημών’ έχων γαρ την ισχύν Σου, τους τυράννους καθεϊλεν’ έθραυσε και δαιμόνων, τα ανίσχυρα θρά¬ση. Αυτού ταϊς ικεσίαις Χριστέ ο θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Ο μάρτυράς Σου Κύριε, κατά την άθλησή του πήρε σαν βραβείο το στεφάνι της αφθαρσίας από Σένα τον Θεό μας. Διότι έχοντας τη δύναμή Σου γκρέμισε τους τυράννους και κομμάτιασε το θράσος το ανύσχυρο των δαιμόνων. Με τις ικεσίες του, Χριστέ ο Θεός μας, σώσε τις ψυχές μας.
Έτερον του Οσιομάρτυρος. Ήχος Δ. Ταχύ προκατάλαβε. Γερασίμου.
Την πλάνην αφέμενος, την των Περσών νουνεχώς, τη πίστει προσέδραμες, τη του Χριστού ευσεβώς, σοφέ Αναστάσιε’ όθεν και εν ασκήσει, διαπρέψας ενθέως, ήθλησας υπέρ φύσιν, και τον όφιν καθείλες* διό διπλώ στεφάνω, θεόθεν εστεφάνωσαι.
Όταν, μυαλωμένα, άφησες την πλάνη των Περσών, πρόστρεξες στην πίστη του Χριστού με ευσέβεια, σοφέ Αναστάσιε: έτσι, αφού διέπρεψες στην άσκηση όπως θέλει ο Θεός, άθλησες υπερφυσικά, και κατανίκησες το αρχαίο φίδι. Δικαιολογημένα λοιπόν στεφανώθηκες από το Θεό με διπλό στεφάνι.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Κάθισμα μετά την Γ. Ωδή του κανόνος. Του Αποστόλου. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Τοις θείοις χαρίσμασιν αγλαϊζόμενος, εκόσμησας ένδοξε, την Εφεσίων λαμπράν, μητρόπολιν Απόστολε’ κήρυξ γαρ ανεδείχθης, μετά Παύλου του θείου, πάσι προκαταγγείλας, τον σωτήριον λόγον’ διό πανηγυρίζομεν πίστει την μνήμην σου.
Λάμποντας με τα θεία χαρίσματα, στόλισες την λαμπρή μητρόπολη των Εφεσσίων, ένδοξε απόστολε. Διότι αναδείχθηκες κήρυκας του θείου λόγου μαζί με τον απόστολο Παύλο, κηρύττοντας σε όλους τον λόγο της σωτηρίας. Γι’ αυτό και πανηγυρίζουμε όλοι την μνήμη σου.
Δόξα… Του Μάρτυρος, όμοιον.
Εν δόξη τελειότητος, ώφθης υπέρτιμος, ως θείαις λαμπόμενος, φωταγωγίαις τον νουν’ και γνούς του Σταυρού την ισχύν, όσιος εν ασκήσει, και εν αίματι Μάρτυς, γέγονας θεοφρόνως, Αναστάσιε Μάρτυς’ διό και των θαυμάτων εν σοι, βλύζει την χάριν Χριστός.
Φάνηκες τίμιος, και τιμημένος περισσότερο από κάθε προσδοκία με τη δόξα της τελειότητος, γιατί έλαμψε ο νους σου με τη θεία φωταγωγία” επειδή δε γνώριζες τη δύναμη του σταυρού, έγινες Αναστάσιε, όσιος με την άσκηση, και μάρτυρας με το αίμα σου, έχοντας τον Θεό στο νου σου. Γι’ αυτό και ο Χριστός αναβλύζει από σένα τη χάρη των θαυμάτων.
Κοντάκιον αμφοτέρων. Ήχος α’. Χορός αγγελικός.
Τον θείον Μαθητήν, και συνέκδημον Παύλου, Τιμόθεον πιστοί, ανυμνήσωμεν πάντες, συν τούτω γεραίροντες, τον σοφόν Αναστάσιον, τον εκλάμψαντα, εκ της Περσίδος ως άστρον, και ελαύνοντα, τα ψυχικά ημών πάθη, και νόσους του σώματος.
Ελάτε όλοι οι πιστοί να ανυμνήσουμε τον θείο μαθητή και συνοδοιπόρο του Παύλου, τον Τιμόθεο, δοξάζοντας μαζί του τον σοφό Αναστάσιο που έλαμψε στη χώρα της Περσίας σαν άστρο, ο οποίος καταδιώκει τα ψυχικά μας πάθη και τις ασθένειες του σώματος.
Ο Οίκος. Το φοβερόν σου κριτήριον.
Ως αλιεύς εμπειρότατος, τα της χάριτος ήπλωσε δίκτυα, Παύλος ο μέγας Απόστολος, και τον θεηγόρον, ώσπερ θήραμα άγιον, είλκυσε πριν Τιμόθεον’ και συν τούτω τα πέρατα περιερχόμενος, εκ του φάρυγγος είλκυσε του διαβόλου, τους δεξαμένους της πίστεως τον λόγον, εν οίς ην και ο γενναίος Αναστάσιος» πιστεύσας γαρ, των Περσών την πλάνην κατέλιπε πάσαν, και του Χριστού το όνομα επ’ ώμων εβάστασεν’ όθεν χάριτι θεία απελαύνει τα ψυχικά ημών πάθη, και νόσους του σώματος.
Ο μέγας απόστολος Παύλος άπλωσε σαν πάρα πολύ έμπειρος ψαρράς τα δίκτια της χάριτος, και σαν άγιο θήραμα έπιασε τον θεοκήρυκα Τιμόθεο. Έτσι, μαζί του γυρίζοντας στα πέρατα της γής, τράβηξε από το φάρυγγα του διαβόλου, όσους δέχθηκαν τον λόγο του Θεού. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο γενναίός Αναστάσιος, που εγκατέλειψε την πλανεμένη πίστη των Περσών, και αφού επίστευσε στον λόγο του Θεού και σήκωσε στους ώμους του το Ονομα Του, αποδιώκει τα ψυχικά πάθη και τις ασθένειες του σώματος με τη χάρη του Θεού.
Συναξάριον.
Τη ΚΒ’ του αυτού μηνός (Ιανουαρίου), μνήμη του Αγίου Αποστόλου Τιμο¬θέου, μαθητού του Αγίου Αποστόλου Παύλου.
Στίχοι. Έρωτι θείων Τιμόθεος στεμμάτων,
Τυφθείς βάκλοις, έβαψε γήν εξ αιμάτων.
Εικάδι δευτερίη πνεύμ’ ήρθη Τιμοθέοιο.
Για την αγάπη του Θεού ο Τιμόθεος δέχθηκε το μαρτύριο και έβαψε τη γή με το αίμα του. Κατά την εικοστή Δευτέρα του μηνός το πνεύμα του Τιμοθέου ανέβηκε στον ουρανό.
Τη αυτή ημέρα, μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος Αναστασίου του Πέρσου.
Στίχοι. Αναστάσιος εν τραχήλω τον βρόχον,
Ως λαμπρόν όρμον ωραϊζεται φέρων.
Εικάδι δευτερίη Αναστάσιος βρόχον έτλη.
Εχοντας ο Αναστάσιος τον βρόχο στον τράχηλό του είναι ωραίος, σαν να φορά ένα λαμπρό κόσμημα.
Κατά την εικοστή Δευτέρα του μηνός ο Αναστάσιος υπέμεινε τον βρόχο.
Τη αυτή ημέρα, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Μανουήλ, Γεωρ¬γίου, Πέτρου, Λέοντος, Σιωνίου, Γαβριήλ, Ιωάννου, Λέοντος, Παρό¬δου, και των λοιπών τριακοσίων εβδομήκοντα επτά.
Στίχοι. Ξίφος Μανουήλ εις μέρη τέμνει δύω,
Τιμώντ’ ατμήτους ουσίας Χριστού δύω.
Το ξίφος χωρίζει στα δύο τον Μανουήλ, που τιμά τις δύο αχώριστες φύσεις του Χριστού.
Γεώργιον και Πέτρον, οΐς κοινόν σέβας,
Τέμνουσι κοινή Δεσπότου κοινού χάριν.
Ο Γεώργιος και ο Πέτρος με τηνκοινή πίστη μαρτυρούν χάρη του κοινού Δεσπότου τους.
Άρρηκτον είχε την προθυμίαν Λέων,
Ρήσσοντος αυτού του ξίφους την γαστέρα.
Ο Λέων έιχε προθυμία αμέτρητη για το μαρτύριο χάρη του Χριστού, όσο κι αν υπέφερε μαρτυρικά.
Δέος, ξίφους ταθέντος εγγύς αυχένων,
Μακράν Γαβριήλ, και μακράν Σιωνίου.
Ο Γαβριήλ και ο Σιώνιος μαρτύρησαν, απομακρύνοντας τον φόβο του ξίφους.
Όντως στρατηγοί, μη πτοούμενοι ξίφος,
Ιωάννης τε και Λέων οι γεννάδαι.
Πράγματι γενναίοι στρατηγοί ήταν ο Ιωάννης και ο Λέων οι Γεννάδες, που δεν φοβούνταν το ξίφος.
Βληθείς Πάροδος χειροπληθών εκ λίθων,
οδόν παρήλθεν ηδέως την του βίου.
Ο Πάροδος χτυπήθηκε με τους λοιπούς από τους λίθους, και ευχαρίστως άφησε τον δρόμο αυτής της ζωής.
Τρεις πενταρίθμους εικάδας κτείναν ξίφος,
Συνήψεν αυτάς ενδεκαπλή επτάδι.
Δέκα πέντε εικοσάδες χτύπησε το ξίφος και τους ένωσε με άλλους εβδομήντα επτά.
Ταις αυτών Αγίαις πρεσβείαις, ο θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
Εξαποστειλάριον. Ήχος β. Γυναίκες ακουτίσθητε.
Δυάς φωτοειδέστατος, σήμερον απαστράπτουσα, φαιδρότερον του ηλίου, πάσαν την κτίσιν φωτίζει» Τιμόθεος Απόστολος, των Αποστό¬λων σύνθρονος, και θείος Αναστάσιος, των Μοναστών η τερπνότης, και των Μαρτύρων η δόξα.
Η φωτόμορφη διάδα σήμερα απαστράπτει περισσότερο κι από τον ήλιο, και φωτίζει όλη την κτίση δίνοντας μεγαλη χαρά! Ο απόστολος Τιμόθεος ο σύνθρονος των άλλων αποστόλων και ο θείος Αναστάσιος, η χαρά των μοναχών και η δόξα των μαρτύρων.
Απόδοση, Μοναχής Θεοδοσίας.
Ασματική Ακολουθία εις τιμήν και μνήμην του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Τιμοθέου.rar
Παράβαλε και:
22 Ιανουαρίου, μνήμη και του Οσίου Πατρός ημών Ιωσήφ του ηγιασμένου, του εκ Κρήτης: Βίος, Ασματική Ακολουθία.
22 Ιανουαρίου, η ανάμνηση της ευρέσεως της ιεράς εικόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ελεηστρίας, στην Κορώνη της Μεσσηνίας: Ιστορικό, Ακολουθία.
