17 Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος: Συναξάριον, υμνολογική εκλογή, Παρακλητικός Κανών.

Του Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Τω αυτώ μηνί (Φεβρουαρίω) ΙΖ΄, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος.
Τήρων ο δηλών αρτίλεκτον οπλίτην,
Θεώ πρόσεισιν αρτίκαυστος οπλίτης.
Εβδομάτη δεκάτη πυρί Τήρωνα φλεγέθουσιν.

Ούτος ο Άγιος Μάρτυς Θεόδωρος ήτον κατά τους χρόνους Μαξιμιανού και Μαξιμίνου των βασιλέων, εν έτει σ²ζ΄ [297], καταγόμενος εκ της μητροπόλεως Αμασείας, ήτις είναι πόλις διάσημος της εν τη Μαύρη Θαλάσση Καππαδοκίας, από ένα χωρίον λεγόμενον Χουμιαλών. Εις καιρόν λοιπόν οπού ο Άγιος ούτος εσυναριθμήθη με το στράτευμα το ονομαζόμενον των Τηρώνων (Τήρων δε θέλει να ειπή οπλίτης, ήτοι στρατιώτης ο νεωστί διαλεγμένος), και εις καιρόν οπού ευρίσκετο υποκάτω εις το τάγμα του πραιποσίτου Βρίγκα, τότε, λέγω, ωμολόγησεν, ότι ο Χριστός είναι Θεός αληθινός, και ότι τα είδωλα των Ελλήνων είναι άψυχα ξόανα, και έργα χειρών ανθρώπων. Όθεν παρεστάθη έμπροσθεν του ρηθέντος πραιποσίτου, εκείνος δε έδωκεν εις αυτόν καιρόν και διορίαν να συλλογισθή. Τότε ο Άγιος έκαμεν ένα μεγάλον κατόρθωμα, επειδή πέρνωντας το είδωλον της μητρός των θεών Ρέας, ως φλυαρούσιν οι Έλληνες, έρριψεν αυτό εις την φωτίαν και το κατέκαυσεν.

Όθεν επιάσθη, και ομολογήσας, ότι αυτός κατέκαυσε το είδωλον, πρώτον μεν κρεμασθείς ξέεται, έπειτα βάλλεται μέσα εις αναμμένην κάμινον, και μέσα εις αυτήν τελειωθείς, λαμβάνει του μαρτυρίου τον στέφανον. Τελείται δε η αυτού Σύναξις εις τον μαρτυρικόν αυτού Ναόν, ο οποίος ευρίσκεται εις τόπον λεγόμενον Φωρακίου, κατά το Σάββατον της πρώτης εβδομάδος των νηστειών. Όταν έγινεν από αυτόν και το θαύμα το περί των κολύβων, διά μέσου του οποίου, ηλευθέρωσε τον Ορθόδοξον λαόν των Χριστιανών από τα μεμολυσμένα φαγητά των ειδωλοθύτων. (Το κατά πλάτος Μαρτύριον αυτού όρα εις τον Δαμασκηνόν. Το δε ελληνικόν τούτου Μαρτύριον συνέγραψεν ο Μεταφραστής, ου η αρχή· «Μαξιμιανώ και Μαξιμίνω». Σώζεται εν τη των Ιβήρων και εν άλλαις.)

Σημείωσαι, ότι εγκώμιον έπλεξεν εις την κορυφήν του Αγίου τούτου Θεοδώρου ο θείος Nύσσης Γρηγόριος, ου η αρχή· «Ημείς ο του Χριστού λαός, η αγία ποίμνη». (Σώζεται εν τοις εκδεδομένοις, και εν τω δευτέρω πανηγυρικώ της Ιεράς Μονής του Βατοπαιδίου.) Τούτο το εγκώμιον μετέφρασεν εις το απλούν ο διδάσκαλος κύριος Χριστοφόρος ο Προδρομίτης, και ευρίσκεται εις το εν Kαρεαίς κελλίον των Αγίων Θεοδώρων. Εκεί ευρίσκεται και λόγος Nεκταρίου Κωνσταντινουπόλεως, μεταφρασμένος εις το απλούν, διαλαμβάνων, διά τίνα αφορμήν εορτάζεται κατά το πρώτον Σάββατον των νηστειών ο Άγιος ούτος Θεόδωρος ο Τήρων.

(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου” Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Υμνολογική εκλογή.

Απολυτίκιον. Ήχος β’.

Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα! εν τη πηγή της φλογός, ως επι ύδατος αναπαύσεως, ο άγιος Μάρτυς Θεόδωρος ηγάλλετο’ πυρί γαρ ολοκαυτωθείς, ως άρτος ηδύς, τη Τριάδι προσήνεκται. Ταις αυ¬τού ικεσίαις, Χριστέ ο θεός, ελέησον ημάς.

Είναι μεγάλα της πίστεως τα κατορθώματα. Διότι ο άγιος μάρτυς Θεόδωρος αγαλλόταν μέσα στην πηγή της φωτιάς σαν να βρισκόταν σε δροσερά νερά αναψύξεως. Κατακάηκε δηλαδή στη φωτιά, και προσφέρθηκε στον Θεό σαν γλυκό ψωμί. Με τις πρεσβείες του λοιπόν, Χριστέ ο Θεός, σώσε και τις δικές μας ψυχές.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Κάθισμα. Ήχος πλ. δ’. Την Σοφίαν και Λόγον.

θεϊκήν παντευχίαν αναλαβών, και ειδώλων την πλάνην καταβαλών, Αγγέλους διήγειρας, ευφημείν τους αγώνας σου’ τω γαρ θείω πό¬θω, τον νουν πυρπολούμένος, του εν πυρί θανάτου, γενναίως κατετόλμησας’ όθεν φερωνύμως, τοις αιτούσί σε νέμεις, τα θεία δωρήμα¬τα, ιαμάτων χαρίσματα, αθλοφόρε Θεόδωρε. Πρέσβευε Χριστώ τω θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.

Με δυνατές ευχές προς τον Θεό κατανίκησες των ειδώλων τη δύναμη και την πλάνη, ξεσηκώνοντας τους αγγέλους να δοξάζουν με ύμνους τα κατορθώματά και τους αγώνες σου! Γιατί από τον θείο πόθο φλεγόταν ο νους σου και καταφρονούσες και τόλμησες τονθάνατο, που προκαλεί η φωτιά. Γι’ αυτό, όπως δηλώνει και το όνομά σου, μοιράζεις σε όσους σου το ζητούν τα θεία δώρα, χαρίσματα ιαμάτων, αθλοφόρε Θεόδωρε. Πρέσβευε λοιπόν στον Χριστό και Θεό, να χαρίζει άφεση αμαρτιών σε όσους με πόθο εορτάζουν την αγία σου μνήμη.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Αυτόμελον.

Πίστιν Χριστού ωσεί θώρακα, ένδον λαβών εν καρδία σου, τας εναντίας δυνάμεις, κατεπάτησας πολύαθλε, και στέφει ουρανίω εστέφθης, αιωνίως ως αήττητος.

Σαν θώρακα ενδύθηκες κρυφά μέσα στην καρδιά σου την πίστη του Χριστού, και κατανίκησες τις δυνάμεις του εχθρού, πολύαθλε” έτσι, με στεφάνι ουράνιο στεφανώθηκες αιώνια ως αήττητος.

Ο Οίκος.

Τον εν θρόνω φωτός εποχούμενον, ευχαρίστως εν πίστει υμνούμέν

σε’ ότι δώρημα θείον δεδώρησαι τον γενναίον τοις άθλοις θεόδωρον, τον εν τω βίω τρισμακάριστον, ως υπέρμαχον όντα της αληθείας, και λαμπρόν στεφανίτην σου Χριστέ ο θεός’ υπέρ ου μέχρι τέλους αντέσχεν, αθλών ως αήττητος.

Εσένα που πάνω σε θρόνο φωτός είσαι ανεβασμένος, με πίστη ευχαρίστως Σε υμνούμε, γιατί μας χάρισες ως θείο δώρο, τον γενναίο αθλητή της αληθείας Θεόδωρο, που στη ζωή του ήταν τρισμακάριστος, και λαμπρά στεφανωμένος από Σένα, Χριςτέ ο Θεός. Για Σένα και τα βραβεία του μαρτυρίου μέχρι τέλους υπέμεινε και αναδέιχθηκε αήττητος.

Συναξάριον.

Τη ΙΖ’ του αυτού μηνός (Φεβρουαρίου), μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος.
Στίχοι. Τήρων, ο δηλών αρτίλεκτον οπλίτην,
θεώ πρόσεισιν αρτίκαυστος οπλίτης.
Εβδομάτη δεκάτη πυρί Τήρωνα φλεγέθουσιν.
Ο Τήρων, που σημαίνει νεοσύλλεκτος οπλίτης, προσφέρεται σαν οπλίτης του Χριστού. Κατά την δεκάτη εβδόμη του μηνος τον Θεόδωρο με τη φωτιά φλέγουν.

Τη αυτή ημέρα, μνήμη της Αγίας Μαριάμνης, αδελφής του Αγίου Φιλίππου του Αποστόλου.
Στίχοι. Αφείσα την γήν Μαριάμνη παρθένος,
Τον εκ Μαρίας Παρθένου Χριστόν βλέπει.
Τώρα που άφησε η Μαριάμνη τη ζωή, τώρα βλέπει τον Χριςτό τον Υιό της Παρθένου Μαρίας.

Τη αυτή ημέρα, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Αυξιβίου.
Στίχοι. Τον Αυξίβιον ου παρόψεται λόγος,
Φανέντα ληξίβιον εξ εναντίου.
Δεν θα παραβλέψει ο λόγος και τον Αυξίβιο, επειδή φάνηκε πως τελείωσε η ζωή του.

Τη αυτή ημέρα, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών θεοστηρίκτου’ και μνήμη της ευρέσεως των λειψάνων του Αγίου Μηνά του Καλλικελάδου.
Στίχοι. θεοστήρικτος τον θεόν πήξας βάσιν,
Όντως θεοστήρικτος έργοις οράθη.
Την γήν ορύξας ως δικέλλη τω λόγω,
Μηνάν εκείθεν εκφέρω κεκρυμμένον.
Ο Θεοστήρικτος έχοντας σαν βάση τον Θεό, πράγματι αναδείχθηκε θεοστήρικτος στα έργα του.
Από τη γη βγήκε στο φως ο κρυμμένος Μηνάς.

Τη αυτή ημέρα, μνήμη των εν ευσεβεί τη μνήμη γενομένων Βασι¬λέων Μαρκιανού και Πουλχερίας. Τελείται δε η αυτών Σύναξις εν τη μεγάλη Εκκλησία.
Στίχοι. Τον Μαρκιανόν Πουλχερίαν συνάμα »
Αζύγους ειπείν ουκ έχω ή συζύγους.
Τον Μαρκιανό και την Πουλχερία σαν αγάμους τους θεωρώ, όχι σαν συζύγους.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Θεόδωρος ο Βυζάντιος, ο εν Μυτιλήνη μαρτυρήσας εν έτει,αψε’ (1795), αγχόνη τελειούται.

Στίχοι. Ύμνος νεάζων θεοδώρω τω νέω
Χριστού αθλητή ενδίκως αρμοστέος.
Στον νέο αθλητή του Χριστού τον Θεόδωρο, δίκαιο είναι να αρμοσθεί ένας νέος ύμνος.

Ταις αυτών Αγίαις πρεσβείαις, ο θεός, ελέησον ημάς.
Αμήν.

Εξαποστειλάριον. Ήχος β’. Γυναίκες ακουτίσθητε.

Τοις πάσι τα χαρίσματα, των ιαμάτων Άγιε, συ δαψιλώς παροχεύεις, Θεόδωρε αθλοφόρε» ως έχων δε προς Κύριον, την παρρησίαν πάντοτε, τους εκ θερμής σε πίστεως, προσκαλουμένους προφθάνεις, και διασώζεις παμμάκαρ.

Σε όλους με αφθονία χύνεις, αθλοφόρε Θεόδωρε, τα χαρίσματα των ιαμάτων, άγιε. Γιατί επειδή έχεις θάρρος μπροστά στον Θεό, παμμάκαρ, τρέχεις και προφθάνεις και διασώζεις όλους όσους με θερμή πίστη σε προσκαλούν στις ανάγκες τους.

Δόξα… Ήχος πλ. β’.

Αγιοσύνης δωρεά, και πλούτος θείας ζωής, πεφανέρωσαι τω κόσμω Θεόδωρε» Χριστός γαρ σου σοφέ, την μνήμην Εδόξασεν, εν Η συμφώνως οι πιστοί, γεγηθότες Υμνούμεν, τους αγώνας των άθλων σου.

Σαν δωρεά αγιωσύνης και πλούτος θείας ζωής φανερώθηκες στον κόσμο, Θεόδωρε σοφέ. Διότι ο Χριστός δόξασε την μνήμη σου, κατά την οποία όλοι οι πιστοί, με μια φωνή, χαρούμενοι τιμούμε τους αγώνες του μαρτυρίου σου.

Δόξα… Ήχος πλ. δ’. Ιγνατίου Νικαίας.

Αθλητικήν Ανδρείαν ευσεβώς καθοπλισθείς, Αθλοφόρε Χριστού, και λογικής λατρείας μυστικώς υπερμΑχών, τη δυνάμει αυτού, των ειδώλων το δυσσεβές, και των τυράννων το απηνές, ασθενές Απέδειξας, καταφρονών των βασάνων, και του προσκαίρου πυρός. Αλλ’ ώ θείων δωρεών, και πράγμα και όνομα, από πάσης περιστάσεως, τη πρεσβεία σου σώζε, τους Εκτελούντας την μνήμην σου.

Αθλοφόρε του Χριστού, οπλισμένος με αθλητική γενναιότητα και ευσέβεια, αγωνιζόμενος μυστικά για τη λογική λατρεία του Χριστού, με την δύναμή Του απέδειξες των ειδώλων την ασέβεια και την σκληρότητα των τυράννων αδύναμη, περιφρονώντας τα βασανιστήρια και την οδύνη της πρόσκαιρης φωτιάς. Αλλά συ που είσαι γεμάτος από θείες δωρεές, και στο όνομα αλλά και στα πράγματα της ζωής, λύτρωσε από κάθε δύσκολη περίσταση όλους όσοι τιμούν την μνήμη σου.

Μεγαλυνάριον. (Εκ του ενιαυσίου στεφάνου.) Γερασίμου.

Δωρον πολυτίμητον και τερπνόν, αθλήσας προσήχθης, τω δοξάσαντί σε λαμπρώς• όθεν εδωρήθης, θερμότατος προστάτης, τη Εκκλησία πάση, Τήρων Θεόδωρε.

Προσφέρθηκες σαν δώρο πολυτίμητο και λαμπρό με το μαρτύριό σου στον Χριστό, που λαμπρά σε εδόξασε. Γι’αυτό και δωρήθηκες σαν θερμότατος προστάτης στην εκκλησία όλη, Θεόδωρε Τήρων.

Απόδοση, Ελένης Χρήστου.

Πατήστε εδώ για να «κατεβάσετε» τον Παρακλητικό Κανόνα εις τον Άγιον Θεόδωρον τον Τήρωνα, σε rar μορφή.

Παράβαλε και:
17 Φεβρουαρίου, μνήμη και του Αγίου Νεομάρτυρος Θεοδώρου του Βυζαντίου, πολιούχου Μυτιλήνης: Βίος, Παρακλητικός Κανών.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Ιερές Ακολουθίες, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.