Μας διηγήθηκε ακόμη ο ίδιος (ο Αββάς Παλλάδιος) ότι στην Αλεξάνδρεια κάποιος φιλόχριστος, ευλαβής και πολύ ελεήμων είχε μια άξια γυναίκα και ένα κοριτσάκι έξι ετών. Κάποια στιγμή που επρόκειτο να ταξιδέψει για εμπόριο στην Κωνσταντινούπολη, η γυναίκα του παραπονέθηκε: «Κι εμάς που μας αφήνεις;» Αυτός απάντησε: «Στην κυρία Θεοτόκο». Έτσι, αναχωρώντας, άφησε έναν δούλο να τους υπηρετεί.
Μία ημέρα που καθόταν μόνη η γυναίκα και εργαζόταν και η κόρη της κοντά της, θέλησε ο κακός δούλος να σκοτώσει την κυρία του, να αρπάξει ό,τι είχε και να φύγει. Αφού πήρε λοιπόν το μαχαίρι, μπήκε στην τραπεζαρία. Όταν έφτασε στην πόρτα, η όρασή του χάθηκε και ούτε να μπει μπορούσε ούτε να βγει. Ευρισκόμενος σε τέτοια θέση, φώναξε την κυρία του να έλθει εκεί. Εκείνη, απορώντας πως δεν μπορούσε να μπει μέσα και την καλούσε, του είπε να έλθει αυτός προς το μέρος της. Αλλά αυτός άρχισε να την εξορκίζει να πάει προς αυτόν ή να στείλει το κορίτσι. Εκείνη όμως ορκίσθηκε να μην πάει αυτή ούτε να στείλει και το κορίτσι.
Τότε ο κακός δούλος, καθώς κατάλαβε ότι δεν έκανε τίποτε, χτυπήθηκε μόνος του με το μαχαίρι και σχίσθηκε. Βλέποντας η κυρία τι έκανε, φώναξε και οι γείτονες και ήρθαν οι άνθρωποι από το πραιτώριο, οι οποίοι βρήκαν τον δούλο να ζει ακόμη και έμαθαν από αυτόν την αλήθεια, δόξαζαν τον Θεό, ο οποίος έσωσε την γυναίκα και το παιδί της.
Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
