– Γέροντα, μερικές φορές οι πειρασμοί έρχονται ο ένας πάνω στον άλλον και δέν αντέχω.
– Νά σου πώ μια λύση, για νά τους αποφυγής; Θά την δεχθης;
– Ναι.
– η μόνη λύση γιά νά αποφυγής τους πειρασμούς είναι νά… συμμαχήσης μέ τόν διάβολο!… Τί γελάς; Δέν σου αρέσει αύτη η λύση; Κοίταξε νά σού πώ. Όσο κανείς αγωνίζεται, θά έχη πειρασμούς και δυσκολίες. Και όσο προσπαθεί νά άποφύγη τόν πειρασμό, τόσο κόντρα του πάει ο διάβολος. αλλά μέ τους πειρασμούς – αν τους αξιοποιήσουμε σωστά -, δίνεται η ευκαιρία, επειδή μερικές φορές η ζωή μας είναι άντιευαγγελική, νά γίνη «ευαγγελική».
– Γέροντα, σκαλώνω σέ μερικά ασήμαντα πράγματα και δέν έχω μετά διάθεση νά αγωνισθώ γιά κάτι ανώτερο.
– Αυτά είναι σάν τις νάρκες πού βάζει ο εχθρός, γιά νά άχρηστέψη τόν στρατό. Το ταγκαλάκι, όταν δη ότι δέν μπορεί νά κάνη άλλη ζημιά στον αγωνιστή, κοιτάει πώς νά τόν άχρηστέψη μέ ασήμαντα πράγματα. Ύστερα, νά ξέρης οτι υπάρχουν και μικρά ταγκαλάκια, πού κάνουν όμως μεγάλη ζημιά. Μιά φορά ρώτησαν ένα μικρό ταγκαλάκι: «Τάχα τί μπορείς νά κάνης έσύ;». «Έγώ τί μπορώ νά κάνω; Πάω και μπερδεύω τις κλωστές στις μοδίστρες, στους τσαγκάρηδες, απάντησε, και τους κάνω νά θυμώνουν». Τά μεγαλύτερα σκάνδαλα γίνονται από τιποτένια πράγματα, όχι μόνο σ’ εμάς, αλλά μερικές φορές και στά κράτη. Στους πνευματικούς ανθρώπους δέν υπάρχουν σοβαρές αφορμές γιά σκάνδαλα• άπό τά μικρά παίρνει ο διάβολος αφορμή. Τσακίζει τον άνθρωπο ψυχικά μέ κάτι χαζά, παιδικά πράγματα, οπότε κάνει τήν καρδιά του όπως εκείνος θέλει καί μένει μετά κανείς ένα κούτσουρο.
– Γιατί, Γέροντα, ενώ βάζω ενα πρόγραμμα, μιά σειρά στον αγώνα μου, καί ξεκινώ μέ διάθεση νά αγωνισθώ, σύντομα ξεχνιέμαι;
– Δέν ξέρεις; Το ταγκαλάκι, όταν πάρη είδηση ότι κάνουμε δουλειά πνευματική, τότε γυρίζει το κουμπί αλλού. Ένώ βάζουμε ένα πρόγραμμα, μιά άλφα σειρά, βρισκόμαστε σέ άλλη καί, άν δέν προσέξουμε, τό αντιλαμβανόμαστε μετά άπό μέρες. Γι’ αυτό ο αγωνιστής πρέπει νά πηγαίνη όλο κόντρα στον διάβολο – φυσικά μέ διάκριση – καί νά τον παρακολουθή κάποιος έμπειρος Πνευματικός.
– Έναν άνθρωπο πού δέν κάνει λεπτή εργασία στον εαυτό του, ο σατανάς τον πολεμάει;
– ο σατανάς δέν πάει σέ έναν άχρηστο άνθρωπο, αλλά πάει σέ έναν αγωνιστή, γιά νά τον πειράξη καί νά τον άχρηστέψη. Δέν χάνει τόν καιρό του νά κάνη λεπτή εργασία σέ κάποιον πού δέν κάνει λεπτή εργασία. Στέλνει σ’ αυτόν πού ράβει μέ σακκορράφα, διάβολο μέ σακκορράφα. Σ’ αυτόν πού κάνει λεπτό εργόχειρο, στέλνει διάβολο πού κάνει λεπτό εργόχειρο. Σ’ αυτόν πού κάνει πολύ ψιλό κέντημα, στέλνει διάβολο γιά πολύ ψιλή εργασία. Σ’ αυτούς πού κάνουν χονδρή δουλειά στον εαυτό τους, στέλνει χονδρό διάβολο. Στους αρχαρίους στέλνει, αρχάριο διάβολο.
Οί άνθρωποι πού έχουν λεπτή ψυχή, πολύ φιλότιμο καί είναι ευαίσθητοι, χρειάζεται νά προσέξουν, γιατί βάζει καί ο διάβολος τήν ουρά του καί τους κάνει πιό ευαίσθητους, καί μπορεί νά φθάσουν στην μελαγχολία η ακόμη – Θεός φυλάξοι – καί στην αυτοκτονία. ο διάβολος, ένώ εμάς τους ανθρώπους μας βάζει νά πηγαίνουμε κόντρα στον πλησίον μας καί νά μαλώνουμε, ο ιδιος ποτέ δέν πάει κόντρα. Τόν αμελή τόν κάνει πιό αμελή• τόν αναπαύει μέ τόν λογισμό: «Τό κεφάλι σου πονάει, είσαι αδιάθετος• δέν πειράζει καί άν δέν σηκωθής γιά προσευχή». Τόν ευλαβή τόν κάνει πιό ευλαβή, γιά νά τόν ρίξη στην υπερηφάνεια, η τόν σπρώχνει νά άγωνισθή περισσότερο άπό τις δυνάμεις του, ώστε νά άποκάμη καί νά άφήση μετά όλα τά πνευματικά του όπλα καί νά παραδοθή ο πρώην πολύ αγωνιστής. Τόν σκληρόκαρδο τόν κάνει πιό σκληρόκαρδο, τόν ευαίσθητο υπερευαίσθητο.
Καί βλέπεις πόσοι άνθρωποι, άλλοι γιατί έχουν κάποια ευαισθησία καί άλλοι γιατί έχουν κλονισθή τά νεύρα τους, ταλαιπωρούνται μέ αυπνίες καί παίρνουν χάπια η βασανίζονται καί χαραμίζονται στά νοσοκομεία. Σπάνια νά δής σήμερα άνθρωπο ισορροπημένο. Έγιναν μπαταρίες οί άνθρωποι. Οί περισσότεροι είναι σάν νά έχουν ηλεκτρισμό. Όσοι μάλιστα δέν εξομολογούνται, δέχονται επιδράσεις δαιμονικές• έχουν έναν δαιμονικό μαγνητισμό, γιατί ο διάβολος έχει εξουσία επάνω τους. Λίγοι άνθρωποι, εϊτε αγόρια εϊτε κοπέλες εϊτε ηλικιωμένοι είναι, έχουν ένα βλέμμα γαλήνιο. Δαιμονισμός! Ξέρεις τί θά πή δαιμονισμός; Νά μήν μπορής νά συνεννοηθής μέ τόν κόσμο.
Από το βιβλίο: Λόγοι του Γέροντος Παισίου Β’. Πνευματική αφύπνιση.
Έκδοση: Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος. Σουρωτή Θεσσαλονίκης. 1999.
