Μέσα σε αυτά κρίνω πως δεν πρέπει να αποσιωπηθεί και αυτό που μου γνωστοποιήθηκε από διήγηση σοβαρών και πιστών προσώπων:6 Στα χρόνια των Γότθων7 η Γάλλα,3 μια ευγενέστατη κόρη αυτής της πόλης μας, θυγατέρα του υπάτου και πατρικίου Συμμάχου,9 σε νεανική ηλικία δόθηκε σε σύζυγο, αλλά σε διάστημα ενός χρόνου εκείνος πέθανε και την άφησε χήρα. Τα άφθονα αγαθά του κόσμου δελέαζαν. Τα πλούτη και η νεότητα φώναζαν να κάνει δεύτερο γάμο. Αυτή όμως διάλεξε μάλλον να συνάψει με τον Θεό πνευματικούς γάμους, οι οποίοι αρχίζουν από θρήνο, αλλά καταλήγουν τις αιώνιες χαρές, παρά να υποβληθεί σε σαρκικούς γάμους, οι οποίοι πάντοτε αρχίζουν από ευφροσύνη και φθάνουν στο τέλος με θρήνο.
Επειδή μάλιστα το σώμα της ήταν ιδιαίτερα φλογερής ιδιοσυγκρασίας, άρχισαν οι γιατροί να της λένε πως, αν δεν επέστρεφε σε ανδρικές αγκάλες, από την υπερβολική θέρμη επρόκειτο να βγάλει γένεια παρά φύσιν. Πράγμα που και πράγματι συνέβη αργότερα. Αλλά η αγία γυναίκα δεν φοβήθηκε καθόλου την εξωτερική ασχήμια, γιατί αγάπησε την ωραιότητα του εσωτερικού της νυμφίου. Δεν ντρεπόταν αν κάτι σε αυτήν ασχήμαινε, εφόσον αυτό δεν ήταν το αντικείμενο αγάπης του ουράνιου νυμφίου.
Μόλις λοιπόν απεδήμησε ο σύζυγός της, πέταξε από πάνω της το κοσμικό σχήμα και αφιερώθηκε στην υπηρεσία του Παντοδυνάμου Θεού στο μοναστήρι κοντά στην εκκλησία του μακαρίου Πέτρου του Αποστόλου.10 Εκεί έζησε πολλά χρόνια με απλότητα καρδίας και δοσμένη στην προσευχή, ξοδεύοντας μεγαλόδωρα για έργα ελεημοσύνης στους ενδεείς. Κι όταν αποφάσισε ο Παντοδύναμος Θεός να αποδώσει την αιώνια πια ανταμοιβή στους κόπους της, επλήγη από έλκος καρκίνου στον μαστό. Κατά τις νύκτες συνήθως άναβαν δύο κηροπήγια μπροστά στο κρεβάτι της, γιατί ως φίλη του φωτός μισούσε όχι μόνο το πνευματικό σκοτάδι, αλλά και το σωματικό.
Κάποια νύκτα, ενώ ξάπλωνε καταπονημένη από αυτήν την ασθένεια, είδε τον μακάριο Απόστολο Πέτρο να στέκεται ανάμεσα στα δύο κηροπήγια μπροστά στο κρεβάτι της. Δεν τρόμαξε, ούτε φοβήθηκε, αλλά αποκτώντας παρρησία από τον πόθο ένιωσε αγαλλίαση, και του είπε: «Τί είναι, κύριέ μου; Αφέθηκαν οι αμαρτίες μου;». Εκείνος, όπως είναι αγαθότατος στο πρόσωπο,11 έκλινε το κεφάλι νεύοντάς της καταφατικά, και είπε: «Αφέθηκαν. Έλα». Αλλά επειδή η Γάλλα αγαπούσε μιαν μονάστρια σε εκείνο το μοναστήρι παραπάνω από τις άλλες, γι’ αυτό πρόσθεσε: «Παρακαλώ να έλθει μαζί μου η αδελφή Βενεδίκτη». Εκείνος της απάντησε: «Όχι, αλλά εκείνη η τάδε θα έλθει μαζί σου. Ενώ αυτή που ζητάς, θα σε ακολουθήσει σε τριάντα μέρες».12 Σαν ειπώθηκαν αυτά, η οπτασία του Αποστόλου, να στέκεται δίπλα και να συζητάει, εξαφανίσθηκε.
Αυτή αμέσως έστειλε να φωνάξουν την μητέρα ολόκληρης της αδελφότητας και της φανέρωσε τι είδε και τι άκουσε. Την τρίτη λοιπόν ημέρα εκοιμήθη, μαζί με την αδελφή που είχε κληθεί. Ενώ εκείνη, την οποία είχε ζητήσει, τις ακολούθησε την τριακοστή μέρα. Αυτού του γεγονότος η μνήμη διατηρείται στο μοναστήρι αυτό μέχρι σήμερα και με τόσες λεπτομέρειες συνηθίζουν να το διηγούνται εκεί οι νεώτερες που είναι σήμερα, όπως τους παραδόθηκε από τις προηγούμενες μητέρες, σαν να παρευρισκόντουσαν και οι ίδιες εκείνο τον καιρό σε αυτό το τόσο μεγάλο θαύμα.
Υποσημειώσεις.
6. Φαίνεται πως πρόκειται για μοναχές της μονής της Γάλλας .
7. Επαναλαμβάνουμε πως πρόκειται για τα χρόνια 476 – 555 μ. Χ.
8. Γάλλα, τιμάται στο Ρωμαϊκό εορτολόγιο στις 5 Οκτωβρίου. Και αυτή και οι αδελφές της Ρουστικιανή και Πρόβα είναι πρόσωπα επιφανή της εποχής, γνωστά και από εξωτερικές μαρτυρίες των αρχών του 6ου αιώνος.
9. Είχε τραγικό τέλος το 526.
10. Πρόκειται για τη μονή του αγ. Στεφάνου (η οποία μετά πήρε το όνομα της Γάλλας) κοντά στον άγιο Πέτρο.
11. Στην εικονογραφία της εποχής ζωγραφίζεται ο απ. Πέτρος ευμενής, πράος και ευπροσήγορος (στα κείμενα γράφεται ως benignus,) ενώ στον απ. Παύλο δίνεται και από την εικονογραφία και από τα κείμενα αυστηρή όψη.
12. Βλ. 57, 8-16
Από το βιβλίο: Βίοι αγνώστων Ασκητών: Αγίου Γρηγορίου, Πάπα Ρώμης, του επικαλουμένου Διαλόγου. Εισαγωγή-μετάφραση-σημειώσεις υπό Ιωάννου Ιερομ.
Εκδότης, Ιερά Σκήτη Αγίας Αννης – Αγιον Ορος. Ιούνιος 2020.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
