«Ηγέρθη ο Κύριος όντως» (Λουκ. 24,34).
Τούτο είναι το μέγα και γλυκό και φαιδρότατον άγγελμα και ο χαιρετισμός, όστις ήχησε κατά την σημερινήν ημέραν κατά τινά βαθείαν πρωΐαν εν τίνι κήπω της Ιερουσαλήμ προ 20 αιώνων, άγγελμα και χαιρετισμός, του οποίου ουδείς άλλος και ουδέποτε και ουδαμού ήχησε φαιδρότερος, γλυκύτερος και υψηλότερος περί τας ακοάς των ανθρώπων, αφ’ ότου υπάρχουσιν άνθρωποι επί της γης.
Το άγγελμα τούτο και ο χαιρετισμός είνε φωνή έμπλεως χαράς, παρηγορίας, ελπίδος, ισχύος, ειρήνης και ζωής αιωνίου δια πάντα γηγενή πιστόν και αντηχεί καθ’ όλας τας Ηπείρους από Ανατολών ηλίου έως Δυσμών, και εν Ευρώπη και εν Ασία και εν Αφρική και εν Αμερική και πανταχού της γης και συνταράσσει εκ θεμελίων τας ανθρωπίνους ψυχάς και αποσπά δάκρυα αρρήτου ηδονής και συγκινήσεως και αίνους ευγνωμοσύνης εκ των φλογιζομένων και καιομένων δια τον Κύριον Χριστιανικών καρδιών.
Το άγγελμα τούτο είνε ο ύψιστος Χριστιανικός και θρησκευτικός ύμνος, όστις εψάλη ποτέ επί της γης, είνε το άσμα των ασμάτων της Χριστιανικής πίστεως, είνε το θριαμβευτικώτατον θούριον σάλπισμα, το οποίον αντηχήσαν εν τη Ιουδαία μετεμόρφωσε τα δειλά εκείνα πρόβατα, τους τρέμοντας πρότερον ως λαγωούς Αποστόλους, εις λέοντας, οι οποίοι εξώρμησαν και υπέβαλον υπό την νέαν θρησκείαν του Χριστού όλα τα έθνη της γης˙ σαλπισθέν επί του Αρείου Πάγου εν Αθήναις είλκυσεν εις την λατρείαν του Αγνώστου έως τότε Θεού τους σοφούςΈλληνας˙ κηρυχθέν εν τη Ρώμη έσβεσε τα ανόσια πυρά και έφραξε τα στόματα των θηρίων, άτινα ετρέφοντο δι’ ανθρωπίνων σαρκών, και ετέρποντο ούτως οι ευγενείς πολίται Ρωμαίοι, και πανταχού του κόσμου έκτοτε διαδοθέν διεμόρφωσε τον υψηλότερον πολιτισμόν της σήμερον, δι’ ον σεμνύνονται όλοι οι προηγμένοι λαοί.
«Χριστός Ανέστη» είνε η μεγάλη και μυριόστομος και κολοσσιαία φωνή, την οποίαν η πανταχού γης ζώσα και σκεπτομένη και αισθανομένη ανθρωπότης προτείνει ως φωνήν υψίστης αγαλλιάσεως, φωνήν θριάμβου και νίκης, φωνήν προόδου και πολιτισμού, φωνήν πίστεως, φωνήν ελπίδος, φωνήν αγάπης προς Εκείνον, όστις απέβη έκτοτε δι’ ημάς το φως, η αλήθεια και η ζωή, και εις την οποίαν χαρμόσυνον φωνήν μία ανταξία από περάτων έως περάτων της οικουμένης έκτοτε ευρέθη και δίδεται απάντησις «ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ», «όντως ηγέρθη ο Κύριος».
Ώ! Πόσον ζωηρώς, αδελφοί, ο ΙΕΡΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ επιθυμεί με τον χαρμόσυνον τούτον Πασχάλιον χαιρετισμόν, με το φαιδρόν της αναστάσεως τούτο άγγελμα, με το εγερτήριον τούτο και θερμόν της πίστεώς μας σάλπισμα και κήρυγμα, να εξεγερθώμεν πλέον και ημείς εκ του ύπνου, να αναστηθώσι μετά του αναστάντος όντως σήμερον Ιησού και όλαι αι ελπίδες ημών, να υψωθή το φρόνημα των καρδιών μας, και να αναγεννηθώσιν και πραγματοποιηθώσιν όλων οι γλυκείς και ανύστακτοι Χριστιανικοί πόθοι και τα χρυσά μας όνειρα!
Ω! Πόσον διακαώς εύχεται ο ΙΕΡΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ κατά την καινήν ταύτην ημέραν, κατά την φαιδράν ταύτην Κυριακήν, να αισθανθώμεν πάντες την νέαν πνοήν, ήτις πνέει εκ του καινού τάφου, να ίδωμεν το νέον φως, το οποίον ανατέλλει εκ του φωτοφόρου μνήματος, να γνωρίσωμεν την νέαν ζωήν, την οποίαν σήμερον εγκαινίζει εν τω κόσμω ο εκ του ζωοφόρου τάφου ανατείλας!
Ω! Πόσον θα είνε ευτυχής ο Ιερός Πολύκαρπος αν ο χαρμόσυνος ούτος χαιρετισμός, ότι «ανέστη ο Κύριος» μας αφυπνίση, και αναστώμεν εκ των νεκρών, και γίνωμεν και ημείς με την ανάστασιν του Κυρίου «καινή κτίσις», και ανακαινισθώμεν εις καινά βουλεύματα, εις καινά αισθήματα, εις καινά έργα, άξια πάντα του νέου φωτός και του ανακαινίσαντος τον κόσμον Χριστού!
Ναι! «Χριστός Ανέστη», χριστοφόροι λαοί, χαίρετε και αγαλλιάσθε, διότι «ΗΓΕΡΘΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΝΤΩΣ» (Λουκ. 24,34).
+ Ο Σμύρνης Χρυσόστομος1
Υποσημείωση.
Από το περιοδικό: Ιερός Πολύκαρπος, έτος Α’, Σμύρνη 10 Απριλίου 1911, αριθ. 1, σσ’. 2-3.
1.
Από το βιβλίο του Αθανασίου Μπιλιανού: Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος. Από τον Μακεδονικό Αγώνα στη Μικρασιατική καταστροφή.
Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ, Αθήναι, Σεπτέμβριος 2021.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
