Τη Γ’ του αυτού μηνός (Νοεμβρίου), Μνήμη του Αγίου Νέου Ιερομάρτυρος Γεωργίου του Νεαπολίτου
Γεώργιον έμψυχον Κυρίω ώφθης,
Γεώργιε όσιε, τμηθείς την κάραν.
Κάρηνον Γεώργιος κάρθη ιρός χερσίν ανδροφόνοις.
Ο Άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης υπηρέτησε ως Λειτουργός του Υψίστου στην Νεάπολη (Νεβ-Σεχήρ) της Καππαδοκίας και μαρτύρησε το 1797 Μ. Χ., υπό τις ακόλουθες συνθήκες: Ο Άγιος ιερεύς Γεώργιος διέπρεπε σαν εφημέριος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Νεάπολη «εν αληθεία και οσιότητι και δικαιοσύνη πορευόμενος εν πάσαις ταις εντολαίς και δικαιώμασι του Κυρίου, άμεμπτος». Κατά το 1797 προσκλήθηκε από τους χριστιανούς του χωρίου Μαλακωπή να Ιερουργήσει, αναπληρώνοντας τον εφημέριο τους, τον οποίο καταδίωκαν οι Τούρκοι. Ο ακούραστος Ιερέας Γεώργιος ευχαρίστως δέχθηκε και αναχώρησε για το χωριό. Ξαφνικά όμως, κοντά στη θέση «Κόμπια-Ντερέ», συνελήφθη από εξαγριωμένους βοσκούς Τούρκους, οι οποίοι τον λήστεψαν, τον βασάνισαν και τελικά τον αποκεφάλισαν.
Ανήσυχοι ήταν οι Νεαπολίτες (καθώς μάταια περίμεναν να επιστρέψει ο άγιος από το γειτονικό χωριό που είχε μεταβεί). βγήκαν λοιπόν σε αναζήτησή του. Βρήκαν τελικά το άγιο σώμα και την τίμια κάρα του άψυχα, πεταμένα στο δρόμο μεταξύ των δυο χωριών. Θρηνώντας και κλαίγοντας για τον σκληρό θάνατο του ποιμένα τους, τον κήδευσαν επιτόπου βιαστικά, φοβούμενοι τη μανία των Αγαρηνών. Πάνω στον τάφο του μια πέτρα έφερε την απλή επιγραφή : «Ιερεύς Γεώργιος».
Πέρασε έτσι αρκετός καιρός, όταν μια νύκτα ο άγιος ιερομάρτυς εμφανίζεται σε όραμα σε μια ευλαβή χήρα, διηγούμενος τα όσα συνέβησαν και προτρέποντάς την να ενημερώσει τη Δημογεροντία, για να φροντίσουν να τον βρουν στην τοποθεσία όπου είχε ταφεί. Η γυναίκα δεν έδωσε σημασία. Όταν όμως, έπειτα από λίγες μέρες, το όνειρο επαναλήφθηκε, έντρομη έπραξε όσα της ζήτησε ο άγιος.
Δίχως αναβολή οι ευσεβείς Νεαπολίτες με επικεφαλής τον ιερέα τους, ονόματι Νεόφυτο, γιο του επίσης ιερέως Βασιλείου, συνεφημερίου του αγίου, σπεύδουν και ανασκάπτουν τον πρόχειρο εκείνο τάφο. Ω του θαύματος! Το τίμιο λείψανο του Αγίου διατηρούνταν σώο και ακέραιο, διαχέοντας ουράνια ευωδία και Χάρη! Αφού το προσκύνησαν με ευλάβεια και δέος, το τοποθέτησαν σε ξύλινη λάρνακα και το μετέφεραν στην οικία του π. Νεοφύτου όπου, κατά την επιθυμία του ίδιου του Αγίου, φυλασσόταν σε ένα κελί. Εκεί προσέρχονταν πάρα πολλοί, ντόπιοι και ξένοι, για να προσκυνήσουν τον Άγιο και να λάβουν αγιασμό από το σεπτό λείψανό του.
Αρχίζουν να τελούνται θαύματα. Ασθένειες και αναπηρίες θεραπεύονται, άτεκνοι αποκτούν παιδιά, ψυχικά νοσήματα εξαφανίζονται, ακόμη και για ανομβρία καταφεύγουν στον Άγιο οι Νεαπολίτες, για να δουν σε λίγη ώρα την ευλογημένη βροχή να πέφτει δυνατή. Όλοι ομολογούσαν πόσο θαυματουργός αναδείχθηκε ο Άγιος Γεώργιος!
Το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, αναχώρησαν και οι Έλληνες της Καππαδοκίας για την ελεύθερη Ελλάδα, παίρνοντας ο καθένας μαζί του ό,τι θεωρούσε πολυτιμότερο. Ο τότε εφημέριος του Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος, θεωρώντας πρώτο του καθήκον την ασφαλή μεταφορά του θαυματουργού και αφθάρτου λειψάνου του Αγίου Γεωργίου, το μετέφερε από την παραλία της Μερσίνης με ατμόπλοιο στην Αττική.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είχε μεγάλη θαλασσοταραχή, η οποία όμως κόπασε με θαύμα του Αγίου (Το θαύμα είναι πως επί κάποιες συνεχόμενες μέρες κάθε βράδυ εμφανιζόταν στο πλοίο ένας Ιερωμένος και θύμιαζε τον χώρο όπου φυλασσόταν το σκήνωμα του Αγίου. Ο Κυβερνήτης νομίζοντας πως είναι ο πατήρ Ιγνάτιος, του έκανε παρατηρήσεις να μην θυμιατίζει το βράδυ γιατί φοβόντουσαν οι ναύτες. Ο πατήρ Ιγνάτιος απάντησε πως όλα αυτά τα βράδια κοιμόταν γιατί ήταν κουρασμένος από την ταλαιπωρία. Του είπε όμως πως στο πλοίο φυλασσόταν το λείψανο του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτου, οπότε και άναψαν καντήλι στο χώρο. Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ξέσπασε φοβερή θαλασσοταραχή, κατά την οποία αναποδογύρισε το λείψανο του αγίου. Μόλις το έβαλαν στη θέση του, αμέσως η θάλασσα γαλήνεψε).
Στην Αττική το ιερό λείψανο παραδόθηκε στους Νεαπολίτες, οι οποίοι το τοποθέτησαν με ευλάβεια στον Ιερό Ναό του Αγίου Ευσταθίου στη Νέα Νεάπολη του Περισσού. Από τότε άπειρα είναι τα θαύματα και οι ιάσεις που ενεργεί ο Άγιος Γεώργιος σε όσους με πίστη επικαλούνται το όνομά του.
Επιμέλεια Δημήτρης Δημουλάς.
Παράβαλε και:
03 Νοεμβρίου, Μνήμη και των αγίων μαρτύρων, Ακεψιμά, Ιωσήφ και Αειθαλά: Συναξάριον.
03 Νοεμβρίου, ανάμνησις των εγκαινίων του Ι. Ναού του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εν Λύδδη: Συναξάριον, Ακολουθία – Αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου.
03 Νοεμβρίου, μνήμη και του Οσίου Ποιμένος του Ζωγραφείτου +1620 – Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης.
