Η ανδρεία του σώματος έχει την ιδιότητα να καταβάλλει τα σώματα των εχθρών, να συντρίβει τα γερά τείχη των πόλεων και να μάχεται τον ορατό εχθρό, ενώ η ανδρεία της ψυχής του θεοσεβούς βασιλέως, πρέπει να συνίσταται στο να νικάει τα σαρκικά πάθη με τον φόβο του Θεού και με τον θείο ζήλο. Αυτό μαρτυρεί ο λόγος του Θεού που λέγει: «Τω φόβω δε Κυρίου εκκλίνει πας από κακού». Και τί μεγαλύτερο κακό μπορεί να υπάρχει από τα σαρκικά πάθη, που εναντιώνονται της ψυχής για να την παραμορφώσουν ενώπιον του Θεού και Δημιουργού της; Προσπάθησε λοιπόν, ευσεβέστατε άρχοντα, να την κρατήσεις αγνή για τον αθάνατο Βασιλέα και Νυμφίο της, για να αξιωθεί και αυτή μαζί με τις φρόνιμες παρθένες, κρατώντας το αναμμένο λυχνάρι, να εισέλθει στην ουράνια παστάδα του Νυμφίου της.
Ευσεβέστατε άρχοντα, να θεωρείς αληθινό βασιλέα και αυτοκράτορα αυτόν που όχι μόνο εξασφαλίζει την ευημερία των υπηκόων του με την δικαιοσύνη και τους καλούς νόμους, αλλά αυτόν που υπερνικά πάντοτε τα άλογα πάθη της ψυχής του, την οργή και τον θυμό και τις άνομες σαρκικές επιθυμίες. Γιατί όποιον τον νικούν τα άλογα πάθη, δεν αποτελεί την έμψυχη εικόνα του ουρανίου Κυρίου, αλλά μόνο το ανθρωποειδές ομοίωμα της άλογης φύσεως.
Ο αληθής θεϊκός νους όχι μόνο στολίζει εσωτερικά τον άνθρωπο με σοφία, πραότητα και κάθε αλήθεια, αλλά τακτοποιεί τα εξωτερικά μέλη του σώματός του, όπως τα μάτια, τα αυτιά, την γλώσσα και τα χέρια. Αυτός ο νους δεν μπορεί να του επιτρέψει να απολαμβάνει με τα μάτια του ακόλαστα την ομορφιά του άλλου ή να ακούει τα άσεμνα τραγούδια και τα αισχρά αστεία των γελωτοποιών και των ιερόσυλων ή να ακούει τις συκοφαντίες φθονερών ανθρώπων ή ο ίδιος να αδικεί με την γλώσσα του, να κακολογεί και να αισχρολογεί και να προσβάλλει τους άδικους ή να αρπάζει ξένες περιουσίες. Και με ποιόν τρόπο μπορούμε να αποκτήσουμε αυτήν την Χάρη του Σωτήρος, μας το διδάσκει ο θεόπνευστος προφητάναξ Δαυίδ, ψάλλοντας υπό μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων: «Εν τίνι κατορθώσει νεώτερος την οδόν αυτού»; Αυτή είναι η ερώτηση, στην οποία το Άγιο Πνεύμα απαντάει: «Εν τω φυλάξασθαι τους λόγους σου», δηλαδή με το να εκτελεί τις εντολές του Βασιλεύοντος στους ουρανούς. Γι’ αυτό και αλλού προσεύχεται λέγοντας: «Χρηστότητα και παιδείαν και
γνώσιν δίδαξόν με, ότι ταις εντολαίς σου επίστευσα». Εάν τηρούμε ολόψυχα αυτές τις εντολές, θα λάβουμε αναμφίβολα κάθε χάρη και πνευματική ευλογία.
«Δικαιοσύνη υψοί έθνος», λέγει ο σοφός Σολομών. Και ο πατέρας του είπε: «Δίκαιος ει, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου. Ενετείλω δικαιοσύνην τα μαρτύριά σου και αλήθειαν σφόδρα». Και αλλού λέγει: «Οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους, και ώτα αυτού εις δέησιν αυτών. Πρόσωπον δε Κυρίου επί ποιούντας κακά, του εξολοθρεύσαι εκ γης το μνημόσυνον αυτών». Αυτός που βασιλεύει ευσεβώς στην γη, έχει ανάγκη κυρίως από την δικαιοσύνη. Τότε τον βοηθάει και τον συντρέχει αόρατα στην διακυβέρνηση του επιγείου βασιλείου του ο ίδιος ο Βασιλέας της δικαιοσύνης, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι Θεός των πάντων. Ευσεβέστατε άρχοντα, επιδίωκε να αποκτήσεις αυτήν την αρετή, για να μπορέσεις και εσύ να πεις με θάρρος: «Εγώ δε εν δικαιοσύνη οφθήσομαι τω προσώπω σου, χορτασθήσομαι εν τω οφθήναί μοι την δόξαν σου». Τότε, προσευχόμενος στον Κύριο των πάντων να σε βοηθήσει και να σε σώσει από τις θλιβερές περιστάσεις, θα μπορέσεις να πεις χωρίς αιδώ: «Εποίησα κρίμα και δικαιοσύνην: μη παραδώς με τοις αδικούσι με»….
(Πηγή: Αγίου Μαξίμου Γραικού «Λόγοι» τ. α’)
