Το Σάββατον του Λαζάρου – υμνολογική εκλογή.

Σχόλια στην Ανάσταση του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου, μπορείτε να βρείτε πατόντας εδώ.

ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Δόξα… Ιδιόμελον Ήχος πλ. δ’

Επιστάς τω μνήματι Λαζάρου ο Σωτήρ ημών, και φωνήσας τον νεκρόν, ως εξ ύπνου εξανέστησας. Απεσείσατο την φθοράν της αφθαρσίας τω πνεύματι, και συνεξήλθε τω λόγω, δεδεμένος κειρίαις. Πάντα δύνασαι, πάντα σοι δουλεύει Φιλάνθρωπε, πάντα σοι υποτέτακται, Σωτήρ ημών δόξα σοι.

Σστάθηκες κοντά στο μνήμα του Λαζάρου, Χριστέ ο Θεός, και φώναξες τον νεκρό, τον οποίον ανέστησες σαν από ύπνο. Η πνοή της αφθαρσία Σου, Κύριε, φύσηξε και έδιωξε μακρυά την φθορά” μαζί δε με τον λόγο Σου συγχρόνως βγήκε ο Λάζαρος από το μνήμα δεμένος με τις κειρίες. Όλα τα μπορείς, όλα δουλεύουν για Σένα, φιλάνθρωπε, όλα έχουν υποταχθεί σε Σένα, Σωτήρα μας, δόξα Σε Εσένα.

ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Απολυτίκιον. Ήχος α’

Την κοινήν Ανάστασιν πρό του σού Πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός’ όθεν και ημείς ως οι Παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες, σοί τω Νικητή του θανάτου βοώμεν. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.

Ανέστησες από τους νεκρούς τον Λάζαρο, Χριστέ ο Θεός, θέλοντας να δείξεις με βεβαιότητα πως πρέπει να έχουμε πίστη στην ανάσταση όλων. Γι’ αυτό τώρα και εμείς, σαν τα παιδιά στα Ιεροσόλυμα, κρατώντας τα σύμβολα της νίκης, φωνάζουμε δυνατά σε Σένα τον νικητή του θανάτου: Ωσάννα, ευλογημένος είσαι Συ που έρχεσαι στο όνομα του Κυρίου.

Μετά την Α. Στιχολογίαν” Κάθισμα Ήχος α’
Του λίθου σφραγισθέντος

Κατοικτείρας της Μάρθας, και Μαρίας τα δάκρυα, εκκυλίσαι τον λίθον, εκ του τάφου προσέταξας, Χριστέ ο Θεός” ανέστησας φωνήσας τον νεκρόν, την του Κόσμου ζωοδότα, δι’ αυτού πιστούμενος Ανάστασιν. Δόξα τη δυναστεία σου Σωτήρ, δόξα τη εξουσία σου, δόξα τω δια λόγου πάντα συστησαμένω.

Συμπάθησες κυριολεκτικά τα δάκρυα της Μάρθας και της Μαρίας, Χριστέ Θεέ μας, και αφού διέταξες να κυλίσουν τον λίθο από την είσοδο του μνημείου, ανέστησες τον νεκρό με την φωνή Σου μόνο, επισφραγίζοντας με βεβαιότητα την ανάσταση όλου του κόσμου, Ζωοδότη. Δόξα στην δύναμή Σου και στην βασιλεία Σου, δόξα στην εξουσία Σου, δόξα σε Σένα, που με τον λόγο Σου δημιούργησες τα πάντα.

Κάθισμα έτερον. Ήχος πλ. δ’ Την Σοφίαν και Λόγον

Προγινώσκων τα πάντα ως ποιητής, εν Βηθανία προείπας τοις Μαθηταίς, ο φίλος ημών Λάζαρος, κεκοίμηται σήμερον” και ειδώς ηρώτας, φησί, πού τεθήκατε; και τω Πατρί προσηύξω, δακρύσας ως άνθρωπος’ όθεν και φωνήσας, όν εφίλεις εξ Άδου, ανέστησας Κύριε, τετραήμερον Λάζαρον. Δια τούτο βοώμέν σοι, Πρόσδεξαι Χριστέ ο Θεός, των τολμώντων προσφέρειν την αίνεσιν, και καταξίωσον πάντας της δόξης σου.

Γνωρίζοντας τα πάντα εκ των προτέρων ως δημιουργός τους, είπε στους μαθητές και φίλους Σου στη Βηθανία: Ο φίλος μας Λάζαρος κοιμήθηκε σήμερα. Και ενώ γνώριζες, τους ρώτησες: Πού τον έχετε θάψει: Και προσευχήθηκες στον Πατέρα Σου, ως δε άνθρωπος δάκρυσες και φώναξες δυνατά, ανασταίνοντας από τον Άδη αυτόν, που αγαπούσες, Κύριε, τον τετραήμερον Λάζαρο. Γι’ αυτό και Σου φωνάζουμε δυνατά, Χριστέ ο Θεός, δέξου την δοξολογία και τον ύμνο αυτών που τολμούμε να Σου προσφέρουμε, και αξίώσέ μας να απολαύσουμε την δόξα Σου.

Κοντάκιον Ήχος β’ Τα άνω ζητών

Η πάντων χαρά, Χριστός η αλήθεια, το φώς η ζωή, του Κόσμου η ανάστασις, τοις εν γή πεφανέρωται, τη αυτού αγαθότητι, και γέγονε τύπος της αναστάσεως, τοις πάσι παρέχων θείαν άφεσιν.

Στους ανθρώπους της γης έχει πια φανερωθεί ο Χριστός, που είναι η χαρά των όλων, η αλήθεια, το φως, η ζωή, του κόσμου η ανάσταση. Αυτός που με την αγαθότητά Του, δίνοντας εκ των προτέρων τον τύπο της αναστάσεώς Του, χαρίζει σε όλους την θεία άφεση.

Ο Οίκος

Τοις Μαθηταίς ο Κτίστης των όλων, προηγόρευσε λέγων” Αδελφοί και γνωστοί, ημών ο φίλος κεκοίμηται, τούτοις προλέγων και εκδιδάσκων, ότι πάντα γινώσκεις ως Κτίστης πάντων. Άγωμεν ούν πορευθώμεν, και ίδωμεν ξένην ταφήν, και θρήνον τον της Μαρίας, και τον τάφον Λαζάρου οψώμεθα’ εκεί γάρ μέλλω θαυματουργείν, εκτελών του Σταυρού τα προοίμια, και πάσι παρέχων θείαν άφεσιν.

Ο Κτίστης όλων, μίλησε προς τους μαθητές Του εκ των προτέρων και τους είπε: Αδελφοί μου και γνωστοί μου, ο φίλος μας έχει κοιμηθεί, προλέγοντάς και διδάσκοντάς τους πως όλα τα γνωρίζεις ως κτίστης των όλων που είσαι. Ας πάμε, λοιπόν, ας πορευθούμε, για να δούμε μια παράξενη ταφή, τον θρήνο της Μαρίας και τον τάφο του Λαζάρου, γιατί εκεί πρόκειται να θαυματουργήσω, φέρνοντας σε τέλος ό,τι πρέπει να γίνει πριν τον σταυρό μου, που θα χαρίσει στον κόσμο την θεία άφεση.

Συναξάριον
Τη αυτή ημέρα, Σαββάτω πρό τών Βαϊων, εορτάζομεν την Έγερσιν του αγίου και δικαίου, φίλου του Χριστού, Λαζάρου του τετραημέρου.
Στίχοι
• Θρηνείς Ιησού, τούτο θνητής ουσίας.
• Ζωοίς φίλον σου, τούτο θείας Ισχύος.
Θρηνείς, Ιησού, γιατί έχεις την ανθρώπινη ουσία αλλά και δίνεις την ζωή στον φίλο Σου, γιατί είσαι Θεός.

Ταις του σού φίλου Λαζάρου πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς, Αμήν.

Εξαποστειλάριον, εκ δευτέρου, Ήχος Γ. Επεσκέψατο ημάς

Λόγω σου Λόγε του Θεού, Λάζαρος νύν εξάλλεται, προς βίον παλινδρομήσας, και μετά κλάδων οι λαοί, σέ Κραταιέ γεραίρουσιν, ότι ειςτέλος ολέσεις, τον Άδην θανάτω σου.

Με τον λόγο Σου, Λόγε του Θεού τώρα ο Λάζαρος με άλματα γυρίζει πίσω στη ζωή” με κλάδους δε οι λαοί Σε τιμούν, Δυνατέ, γιατί θα καταστρέψεις ολοτελώς τον Αδη με τον θάνατό Σου.

Έτερον, όμοιον, άπαξ

Δια Λαζάρου σε Χριστός, ήδη σκυλεύει θάνατε. Και πού σου Άδη το νίκος; της Βηθανίας ο κλαυθμός, νύν επί σέ μεθίσταται’ πάντες κλάδους της νίκης, αυτώ επισείωμεν.

Με την ανάσταση του Λαζάρου ο Χριστός, θάνατε, ήδη από τώρα σε λαφυραγωγεί! Και πού είναι πια, Αδη, η νίκη σου? Τώρα πια τα κλάματα της Βηθανίας για τον θάνατο του Λαζάρου μετακομίζουν και έρχονται σε σένα, αφού όλοι κρατάμε τους κλάδους της νίκης και τους σείουμε προς τιμήν του Χριστού.

Δοξαστικόν των αίνων. Ήχος β’

Μέγα και παράδοξον θαύμα, τετέλεσται σήμερον! ότι νεκρόν τεταρταίον, εκ τάφου Χριστός φωνήσας ήγειρε, και φίλον εκάλεσε! Δοξολογήσωμεν αυτόν, ως υπερένδοξον, ως ταις πρεσβείαις, του δικαίου Λαζάρου, σώση τας ψυχάς ημών.

Ένα μεγάλο και παράδοξο θαύμα έχει γίνεί σήμερα! Ότι δηλαδή ο Χριστός με τον λόγο Του ανέστησε έναν νεκρό τεσσάρων ημερών από τον τάφο, και τον προσφώνησε σαν φίλο Του! Ας Τον δοξολογήσουμε λοιπόν ως υπερένδοξο, έτσι ώστε ο Κύριος, με τις πρεσβείες του δικαίου Λαζάρου, να σώσει τις ψυχές μας.

Απόδοση Ελένης Χρήστου.

Κατηγορίες: Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.