Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – ομιλία Ε’ εις την προς Τίτον επιστολήν (Επεφάνη η Χάρις του Θεού, Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ. των Θεοφανείων).

«Επεφάνη γαρ η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, παιδεύουσα ημάς, ίνα αρνησάμενοι την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας, σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τω νυν αιώνι˙ προσδεχόμενοι την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού˙ ος έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, ίνα λυτρώσηται ημάς από πάσης ανομίας και καθαρίση εαυτώ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλών έργων».

Πολλήν παρά των οικετών απαιτήσας την αρετήν (και γαρ έστι πολλή το την διδασκαλίαν του Θεού και Σωτήρος ημών κοσμείν εν πάσι και μηδεμίαν διδόναι τοις δεσπόταις λαβήν μηδέ εν τω τυχόντι), επάγει και την αιτίαν δικαίαν, δι’ ην οφείλουσι τοιούτοι είναι οι οικέται. Ποίαν δε ταύτην; «Επεφάνη γαρ», φησίν, «η χάρις του Θεού η σωτήριος». Οι Θεού διδασκάλου τυγχάνοντες, πως ουκ αν είεν εικότως τοιούτοι, οίους άρτι διήλθον εγώ, μυρίων αμαρτημάτων λύσιν ευρόντες; Ίστε γαρ ότι μετά των άλλων και τούτο ουκ ως έτυχεν εντρέπει και συστέλλει ψυχήν, το μυρίων αμαρτημάτων ούσαν υπεύθυνον, μη δίκην δούναι, αλλά συγγνώμης τυχείν και μυρίων αγαθών…

«Γιατί φανερώθηκε η χάρη του Θεού, που σώζει όλους τους ανθρώπους και μας διδάσκει, να αρνηθούμε την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες και να ζήσουμε με σωφροσύνη, με δικαιοσύνη και με ευσέβεια τον παρόντα αιώνα, περιμένοντας τη μακάρια ελπίδα μας και την εμφάνιση της δόξας του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, ο οποίος έδωσε τον εαυτό του για μας, για να μας λυτρώσει από κάθε ανομία και να καθαρίσει για τον εαυτό του ένα λαό εκλεκτό, ζηλωτή καλών έργων».

Αφού ζήτησε από τους υπηρέτες πολλή αρετή (γιατί πραγματικά είναι μεγάλη αρετή το να κοσμεί κανείς σε όλα τη διδασκαλία του Θεού και Σωτήρα μας και να μη δίνει καμμιά αφορμή στους κυρίους ούτε και για το παραμικρό πράγμα), προσθέτει και τη δίκαιη αιτία για την οποία οφείλουν οι υπηρέτες να είναι ενάρετοι. Και ποια είναι αυτή; «Γιατί φανερώθηκε», λέγει, «η χάρη του Θεού που σώζει». Αυτοί που έχουν το Θεό διδάσκαλο πώς δεν θα είναι λογικά τέτοιοι, όπως πριν από λίγο είπα, αφού βρήκαν άφεση των απείρων αμαρτημάτων τους; Γιατί γνωρίζετε ότι μαζί με τα άλλα και αυτό ελέγχει και συγκρατεί όχι λίγο την ψυχή, το να μη τιμωρηθεί, ενώ είναι υπεύθυνη για άπειρα αμαρτήματα, αλλά να επιτύχει συγγνώμη και άπειρα αγαθά…

Η/Υ επιμέλεια: Ελένης Χρήστου, Σοφίας Μερκούρη.

Παράβαλε και:










Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Ιστορικά, Κυριακοδρόμιο (προσέγγιση στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής και των Μεγάλων Εορτών), Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.