Αρχείο κατηγορίας Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια

Ο αββάς Στέφανος, που ήταν μωαβίτης,1 διηγήθηκε ότι, όταν ήταν στο κοινόβιο του αγίου Θεοδοσίου, ήταν εκεί δύο αδελφοί, οι οποίοι έδωσαν όρκο ότι δεν θα χωρίσουν ούτε στην παρούσα ζωή ούτε και στην μέλλουσα. Ευρισκόμενοι στο κοινόβιο έδιναν δύναμη … Συνέχεια →

Β’ Κορ. 11,31- 12,9 «Ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι» (Β’ Κορ. 12,4) Θα μιλήσουμε σήμερα, αγαπητοί μου, για τον παράδεισο. –Ουφ, θέμα που διάλεξες για να μην μιλήσης! Σε ποιον, άνθρωπε, αιώνα … Συνέχεια →

Τῇ Λ΄ τοῦ αὐτοῦ μηνός (Οκτωβρίου), μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Κλεόπα. Οὐχ ὡς τὸ πρὶν βλέπει σε Κλεόπας, Λόγε, ἀλλὰ τρανῶς νῦν ἐντρυφᾷ σου τῇ θέᾳ.

Ο Μεγαλομάρτυς Άγιος Δημήτριος είναι ασφαλώς το κάλλιστο καύχημα της ιστορικής και ενδόξου πόλεως Θεσσαλονίκης. Είναι «ο πολιούχος οικιστής και υπέρμαχος», «ο μέγας φρουρός Θεσσαλονίκης», «ο ρύστης

Τῇ ΚΕ΄ τοῦ αὐτοῦ Μηνός (Οκτωβρίου), Μνήμη τῆς Ἁγίας Ταβιθᾶς, τῆς ἐν Ἰόππῃ. Ποῦ σοι, Ταβιθᾶ, Πέτρος; εἰ γὰρ ἦν πάλιν, Ἤγειρεν ἂν σε καὶ θανοῦσαν ὡς πάλαι.

Ένας από τους αγίους γέροντες μας διηγήθηκε για κάποιον επίσκοπο ότι, αφού παραιτήθηκε από την επαρχία του, ήλθε στην Αντιόχεια ως άγνωστος και δούλευε με τους εργάτες στις οικοδομές. Ήταν

[Λουκά 8,26-39] Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής ΣΤ΄ Λουκά με θέμα: «Η αρνητική στάσις μιάς πόλεως». [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-10-2000] Ο Κύριος, αγαπητοί μου, μαζί με τους … Συνέχεια →

Στην Ταρσό, βρισκόταν κάποιος μίμος με το όνομα Βαβύλας, ο οποίος είχε δύο παλλακίδες, την Κομητώ και την Νικώσα, και μαζί τους ζούσε άσωτα. Μία μέρα που πήγε στην εκκλησία, άκουσε το ευαγγελικό χωρίο: «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των … Συνέχεια →

[Τίτ.3,8-15] Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου σχετικά με την αποστολική περικοπή της Κυριακής των Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής συνόδου. [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 15-10-1989]

Όταν, μικρό παιδί ακόμα, άκουα στα κλέφτικα τραγούδια και τ’ όνομα των Γρεβενών, τα φανταζόμουν σκαρφαλωμένα στα κατσάβραχα της Πίνδου, εκεί στα απάτητα λημέρια του Ζιάκα και όλης της δοξασμένης κλεφτουριάς.