Προ ολίγων ετών, επισκέφθηκε το Φανάρι αντιπροσωπεία της λεγομένης «Μακεδονικής Εκκλησίας» των Σκοπίων, με σκοπό να επιτύχουν κάποια αναγνώρισι εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ο Παναγιώτατος όμως Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος τούς υπεδέχθη με την πρέπουσα σοβαρότητα και ετόνισε ότι είναι απαράδεκτος ο χαρακτηρισμός της Εκκλησίας αυτής ως «μακεδονικής». Καμμία τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν χαρακτηρίζεται με επιθετικό προσδιορισμό το όνομα του κράτους. Η Εκκλησία δεν κρατικοποιείται. «Είναι γνωστά τα προβλήματα», είπε με νόημα ο Πατριάρχης, εννοώντας ότι αμφισβητείται η ονομασία του κρατιδίου αυτού.
Και επέστρεψαν άπρακτοι οι «εκκλησιαστικοί» εκπρόσωποι των Σκοπίων, εξακολουθώντας να αποτελούν μέλη μιας σχισματικής Εκκλησίας, που δεν αναγνωρίζεται από καμμιά Ορθόδοξη τοπική Εκκλησία. Δεν την αναγνωρίζει ούτε το γειτονικό της Πατριαρχείο της Σερβίας, από το οποίο αποκόπηκε αντικανονικώς.
Η ιστορία της σχισματικής αυτής Εκκλησίας δεν καλύπτει προς το παρόν ούτε εννέα δεκαετίες. Αρχίζει από το 1944, τότε που ο αρχιπαρτιζάνος Εβραιοκροάτης Ιωσήφ Τιτο ονόμασε με διάταγμά του τη Νοτιοσλαβία «Μακεδονίαν» και ίδρυσε το «Μακεδονικόν» κράτος με πρωτεύουσα τα Σκόπια. Ενα ετερόκλιτο πλήθος λαών, Αλβανών, Σλάβων, αθιγγάνων, αλλά και Ελλήνων, του άλλοτε ονομαζομένου «σιδηρού παραπετάσματος» ονομάσθηκαν «Μακεδόνες» και απετέλεσαν την «Μακεδονικήν» Εθνόότητα.
Οι ηγέτες του νέου αυτού εθνικού κατασκευάσματος ρίχθηκαν με πάθος και φανατισμό στον αγώνα για την οργάνωσι και αναγνώρισι του «έθνους» τους. Αφοῦ δημιούργησαν την «μακεδονική» λεγομένη γλώσσα, που είναι μίγμα διαφόρων γλωσσών και διαλέκτων, χρησιμοποίησαν για την εξυπηρέτησι και υλοποίησι των εθνικιστικών σχεδίων τους και την Εκκλησία. Ανεκήρυξαν τα Σκόπια έδρα ανεξαρτήτου Αρχιεπισκοπής, δίδοντάς της την ονομασία «Μακεδονική Εκκλησία», με πρώτον Αρχιεπίσκοπο τον Γαβριήλ, που ήταν φανατικός εθνικιστής «Μακεδόνας».
Η λεγομένη «Μακεδονική Εκκλησία», με την κρατική στήριξι των Σκοπίων και παρά την άρνησι όλων των Ορθοδόξων Πατριαρχείων και αυτοκεφάλων Εκκλησιών να την αναγνωρίσουν, οργανώθηκε πεισματικά σε επισκοπικές περιφέρειες και προκάλεσε κατά καιρούς προβλήματα στο Πατριαρχείο της Σερβίας, αλλά και στην αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος.
Προσπάθησαν μάλιστα να στηριχθούν και στο Βατικανό για μια διεθνή αναγνώρισι. Και η διπλωματία του Βατικανού, έχοντας άλλες βλέψεις, άρπαξε την ευκαιρία και παρεχώρησε ευχαρίστως τις αίθουσές του, για να εκτεθούν σε αυτές Εικόνες «μακεδονικής» τέχνης. Οι ιερές όμως αυτές εικόνες, έργα μεγάλων χαρισματούχων Ελλήνων αγιογράφων, που αποτελούν την ονομαζομένη μακεδονική σχολή Αγιογραφίας, είχαν ελληνικά — και όχι σλαβομακεδονικά — μονογράμματα ΙΣ ΧΡ ΜΡ ΘΟΥ και ελληνικές ονομασίες των εικονιζομένων γεγονότων και αγίων, πράγμα που εφανέρωνε την ελληνικότητα της προελεύσεώς τους. Βοηθήθηκαν μάλιστα οι Σκοπιανοί και από τον προηγούμενο Πάπα, ο οποίος εκφώνησε από τον εξώστη του Βατικανού το «Χριστός Ανέστη» και στην λεγομένη «Μακεδονική» γλώσσα, πράγμα που δεν το επανέλαβε το επόμενο έτος, αναγνωρίζοντας ο… αλάθητος! το «λάθος» του, χάρις στις διεθνείς αντιδράσεις.
Τα προβλήματα που δημιουργεί η σχισματική αυτή κρατική Εκκλησία συνεχίζονται και στις ημέρες μας. Είναι παγκοσμίως γνωστή η φυλάκισι του αρχιεπισκόπου Αχρίδος Ιωάννου, ο οποίος είναι ελληνομαθής και, αντιδρώντας στην απάτη της λεγομένης κρατικής «μακεδονικής» Εκκλησίας, απέκοψε την αρχιεπισκοπή του από την Εκκλησία του κράτους και την υπήγαγε στο Πατριαρχείο της Σερβίας. Αποτέλεσμα της θαρραλέας αυτής ενεργείας του υπήρξε να φυλακισθή επανειλημμένως από τούς άρχοντες των Σκοπίων με αυστηρότατη και σκληρότατη φυλάκισι, παρά τις διεθνείς διαμαρτυρίες.
Ολιγώτερο ίσως γνωστή είναι η πληγή, την οποία προκαλεί η « Εκκλησία» αυτή στην περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πελλης και Αλμωπίας, που συνορεύει με το κράτος των Σκοπίων. Ενας καθηρημένος από το 1992 αρχιμανδρίτης της Εκκλησίας μας, ονόματι Νικόδημος Τσαρκνιάς, που είναι και ιδρυτικό μέλος του πολιτικού κόμματος «Ουράνιο τόξο», χειροτονήθηκε από την «εκκλησία» των Σκοπίων επίσκοπος της λεγομένης «Μακεδονικής Εκκλησίας Οχρίδος και πάσης Μακεδονίας» και κινείται στην περιοχή της Αριδαίας. Περιοδεύει δε ανά τον κόσμο και επηρεάζει τούς Ελληνες μετανάστες εις βάρος της Ελλάδος.
Στις ενστάσεις του κατά της δικαστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αριδαίας της 11ης Μαΐου 2004, με την οποία εκρίθη ένοχος για την ανέγερσι και λειτουργία Ναού στην περιοχή της Αριδαίας, χωρίς την άδεια του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Συνήγορός του ήταν η δικηγόρος Αθηνών κ. Ιωάννα Κούρτοβικ.
Είχε μάλιστα το θράσος ο εν λόγω «αρχιεπίσκοπος» της λεγομένης «Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας πάσης Μακεδονίας» να στείλη εγκύκλιον επιστολή του προς τούς Μητροπολίτας της Ελληνικής Μακεδονίας μας και να τούς ζητή όχι απλώς την αναγνώρισι, αλλά και την αναφορά τους σ’ αυτόν!
Το μικρό αυτό ιστορικό της λεγομένης «Μακεδονικής Εκκλησίας» των Σκοπίων, που παραμένει σχισματική, είναι ενδεικτικό του που οδηγεί ο τυφλός εθνικισμός, ο οποίος ενώ δε σέβεται τα όσια και ιερά, τα χρησιμοποιεί όμως για τούς ανίερους σκοπούς του. Είναι άραγε υπερβολικό να τα χαρακτηρίσουμε όλα με την λέξι «θεομπαιξία»;
Γ. Γαβριήλ
Από το περιοδικό: «Η Δράση μας», τεύχος Ιουνίου – Ιουλίου 2007.
