Η Παναγία θέλει να τιμούμε το «Άξιον έστιν»
Μαρτυρία Ειρήνης Μπεντενιώτου άπό τον Πόρο, κανδηλανάπτριας του ιερού Ναού του αγίου Γεωργίου: «Ένα απόγευμα καθάριζα τα μανουάλια και βλέπω να μπαίνη μια γυναίκα στο ναό.
-Χαίρετε, μου λέει. -Χαίρετε, λέω. -Τι κάνετε;
-Να, καθαρίζω τα μανουάλια γιατί βουλώνουν και δεν μπορεί ο κόσμος να βάλη το κερί του.
-Σήμερα είχατε Λειτουργία;
-Είχε ο παπάς ιδιωτική Λειτουργία σε άλλη Εκκλησία αλλά εγώ δεν πήγα.
-Σήμερα είναι το «Άξιον εστίν», η Παναγία. Στο Άγιον Όρος γίνεται μεγάλη γιορτή.
-Τι λες; της λέω. Δεν το ξέραμε ούτε και ο παπάς μου είπε τίποτε.
-Τέλος πάντων, έπρεπε όμως.
»Μόλις έφυγε ακούω μια βοή, ένα θόρυβο, άνοιξαν τα παράθυρα του τρούλλου μόνα τους που ποτέ δεν ανοίγουν, και η πόρτα του Ιερού- το δε τέμπλο κόντεψε να πέση. Με ένα κρότο ακόμη ξανάκλεισαν τα παράθυρα και η πόρτα του Ιερού, μάλιστα δε έσπασε και το τζάμι της. Όταν ήρθε ο παπάς του διηγήθηκα τι συνέβη και μου είπε: “Κυρία Ειρήνη, η Παναγία ήταν. Σήμερα γιορτάζεται το θαύμα που συνέβη μπροστά στην εικόνα του “Άξιον έστιν”.
»Και από εκείνη την ημέρα (ήταν Τετάρτη) κάναμε πάντα κάθε Τετάρτη την Παράκληση της Παναγίας».
«Χριστός Ανέστη και δαίμονες φριττουσι»
Ο κ. Απόστολος… διηγήθηκε ότι κάποια χρονιά γιόρτασε μόνος του το Πάσχα, μακρυά άπό την οικογένεια του, γι’ αυτό ήταν στενοχωρημένος. Επέστρεφε στο σπίτι του και σε μια ερημιά βρήκε στον δρόμο του ένα προσκυνητάρι.
Σκέφθηκε ν’ ανάψη το καντήλι αλλά πλησιάζοντας ο πονηρός του έφερε τον λογισμό να μην το ανάψη. Τελικά το άναψε, έκανε το σταυρό του και βλέποντας την εικόνα των Αρχαγγέλων είπε: «Χριστός Ανέστη, άγιοι Αρχάγγελοι».
Και τότε άκουσε μία δυνατή και παράξενη φωνή (του διαβόλου) από το δάσος να φωνάζη δυνατά: «Σκάσε ρέεε…».
Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμος Α’, και την ενότητα: «Θαυμαστά και διδακτικά περιστατικά».
Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, 2008.
