Κάποιο απόγευμα, μπήκε στο ταξί ένα παλληκάρι πού ήταν αλεξιπτωτιστής. Με λίγα λόγια μού είπε πώς έκανε πρόταση γάμου στην αγαπημένη του:
-Ήμασταν καλεσμένοι σε κάποιο γεύμα. Κάποια στιγμή η κοπέλα μου σκύβει στο αυτί και μου λέει:
«Σ’ αγαπώ!»
«-Απόδειξε το», της απάντησα.
«-Τι θέλεις, δηλαδή, να κάνω;»
«-Δεν ξέρω! Ό,τι νομίζεις».
«-Για σένα μπορώ να πέσω από τα δέκα χιλιάδες πόδια».
«-Πολύ ωραία, θα πέσεις!» της λέω γελώντας.
Εκείνη νόμιζε ότι αστειευόμουν. Σε λίγες μέρες, όμως, της είπα ότι ήταν η ώρα για την απόδειξη.
«Πάμε», μου απάντησε γελώντας.
Ανεβήκαμε στο αεροπλάνο, ετοιμάστηκα και την έδεσα επάνω μου. Μόλις φτάσαμε στα δέκα χιλιάδες πόδια, έκανα το σταυρό μου, είπα: Θεέ μου, προστάτεψε με και σ’αυτή την πτήση- και πέσαμε. Εκείνη ούρλιαζε από τον φόβο της… Εγώ γελούσα και τη ρωτούσα:
«-Πόσο μ’ αγαπάς; »
«-Πολύ!!!»
«-Θα με παντρευτείς;»
«-Ναι!»
«-Πότε;»
«-Μόλις πατήσουμε στη γη!»
-Και τελικά, παντρευτήκατε;
-Ε, κάτσε! Είναι δέκα πέντε μέρες, περάσαμε βέρες και ετοιμαζόμαστε για τον γάμο.
-Τέτοια πρόταση γάμου πρώτη φορά ακούω στη ζωή μου. Να είστε ευτυχισμένοι και ευλογημένοι από τον Θεό.
-Ευχαριστούμε! μου απάντησε και κατέβηκε.
Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της Μακαριστής μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.
