Το ένατον Αναστάσιμον εωθινόν: η Ευαγγελική Περικοπή του όρθρου, εξαποστειλάριον και Δοξαστικόν ιδιόμελον της Κυριακής.

Το ένατον Αναστάσιμον εωθινόν Ευαγγελικόν Ανάγνωσμα του όρθρου.
Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον: Κ.19 – 31.

Τω καιρώ εκείνω, ούσης οψίας τη ημέρα εκείνη, τη μιά των σαββάτων και των θυρών κεκλεισμένων, όπου ήσαν οι μαθηταί συνηγμένοι δια τον φόβον των Ιουδαίων, ήλθεν ο Ιησούς και έστη εις το μέσον, και λέγει αυτοίς: «ειρήνη υμίν». Και τούτο ειπών, έδειξεν αυτοίς τας χείρας και την πλευράν Αυτού. εχάρησαν ούν οι μαθηταί ιδόντες τον Κύριον. Είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς πάλιν: «ειρήνη υμίν. Καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ, καγώ πέμπω υμάς.» Και τούτο ειπών, ενεφύσησε και λέγει αυτοίς: «λάβετε Πνεύμα Άγιον. Αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς. Αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται.» Θωμάς δέ είς εκ των δώδεκα, ο λεγόμενος Δίδυμος, ουκ ήν μετ’ αυτών ότε ήλθεν ο Ιησούς. Έλεγον ούν αυτώ οι άλλοι μαθηταί: «εωράκαμεν τον Κύριον». Ο δέ είπεν αυτοίς: «εάν μή ίδω εν ταις χερσίν Αυτού τον τύπον των ήλων, και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων, και βάλω την χείρά μου εις την πλευράν Αυτού, ου μή πιστεύσω». Και μεθ’ ημέρας οκτώ πάλιν ήσαν έσω οι μαθηταί Αυτού και Θωμάς μετ’ αυτών. Έρχεται ο Ιησούς των θυρών κεκλεισμένων, και έστη εις το μέσον και είπεν: «ειρήνη υμίν». Είτα λέγει τω Θωμά: «φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε και ίδε τας χείράς μου, και φέρε την χείρά σου και βάλε εις την πλευράν μου, και μή γίνου άπιστος, αλλά πιστός». Και απεκρίθη ο Θωμάς και είπεν Αυτώ: «ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Λέγει αυτώ ο Ιησούς: «ότι εώρακάς με, πεπίστευκας? Μακάριοι οι μή ιδόντες και πιστεύσαντες.»
Πολλά μέν ούν και άλλα σημεία εποίησεν ο Ιησούς ενώπιον των μαθητών αυτού, ά ουκ έστι γεγραμμένα εν τω βιβλίω τούτω. Ταύτα δέ γέγραπται, ίνα πιστεύσητε ότι Ιησούς εστιν ο Χριστός, ο υιός του Θεού, και ίνα πιστεύοντες, ζωήν έχητε εν τω ονόματι Αυτού.

Απόδοση.

Την ίδια εκείνη μέρα, δηλαδή την πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, όταν βράδιασε κι ενώ οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι κάπου με κλειστές τις πόρτες, επειδή φοβούνταν τις ιουδαϊκές αρχές, ήρθε ο Ιησούς, στέκεται στη μέση και τους λέει: «Ειρήνη σ΄ εσάς». Κι όταν το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και την πλευρά του. Οι
μαθητές χάρηκαν που είδαν τον Κύριο. Ο Ιησούς τους είπε πάλι: «Ειρήνη σ΄ εσάς! Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς». Έπειτα από τα λόγια
αυτά, φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους λέει: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες. Σε όποιους τις κρατήσετε
ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι». Ο Θωμάς όμως, ένας από τους δώδεκα μαθητές, που λεγόταν Δίδυμος, δεν ήταν μαζί τους όταν ήρθε ο Ιησούς. Του έλεγαν λοιπόν
οι άλλοι μαθητές: «Είδαμε τον Κύριο με τα μάτια μας». Αυτός όμως τους είπε: «Εγώ αν δεν δω στα χέρια του τα σημάδια από τα καρφιά, κι αν δε βάλω το δάχτυλό
μου στα σημάδια από τα καρφιά, και δε βάλω το χέρι μου στη λογχισμένη πλευρά του, δε θα πιστέψω». Οχτώ μέρες αργότερα οι μαθητές ήταν πάλι μέσα στο σπίτι, μαζί τους κι ο Θωμάς. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς, ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, στάθηκε στη μέση και είπε: «Ειρήνη σ΄ εσάς». Έπειτα λέει στο Θωμά: «Φέρε εσύ το δάκτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλ΄ το στην πλευρά μου. Μην αμφιβάλλεις και πίστεψε». Ο Θωμάς τότε αποκρίθηκε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου? Μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ΄ έχουν δει!».

Ο Ιησούς έκανε βέβαια και πολλά άλλα θαύματα μπροστά στους μαθητές του, που δεν είναι γραμμένα σ΄ αυτό εδώ το βιβλίο. Αυτά όμως γράφτηκαν για να πιστέψετε πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντας να έχετε δι΄ αυτού τη ζωή.

Επιμέλεια κειμένου, Νικολέτα Γεωργία Παπαρδάκη.

Το ένατον αναστάσιμον εωθινόν εξαποστειλάριον, Ποίημα Κωνσταντίνου του βασιλέως. Ήχος Β. «Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν.»

Συγκεκλεισμένων Δέσποτα, των θυρών ως εισήλθες, τους Αποστόλους έπλησας, Πνεύματος παναγίου, ειρηνικώς εμφυσήσας, οίς δεσμείν τε και λύειν, τας αμαρτίας είρηκας, και οκτώ μεθ’ ημέρας, την σήν πλευράν, τω Θωμά υπέδειξας και τας χείρας. Μεθ’ ού βοώμεν, Κύριος, και Θεός σύ υπάρχεις.

Όταν εισήλθες, Δέσποτα Κύριε, ενώ οι θύρες ήταν καλά κλεισμένες, γέμισες τους αποστόλους Σου με το Πνεύμα το Πανάγιο, αφού απαλά και ειρηνικά εφύσησες μέσα τους. Σε αυτούς λοιπόν έδωκες την εξουσία να συγχωρούν αλλά και όχι τις αμαρτίες και μετά οκτώ ημέρες έδειξες στον Θωμά την λογχευμένη Σου πλευρά και τα τρυπημένα Σου Χέρια. Μαζί τώρα με τον Θωμά και μεις Σου φωνάζουμε: Εσύ είσαι ο Κύριος και Θεός μας.

Θεοτοκίον

Τον σόν Υιόν ώς έβλεψας, αναστάντα εκ τάφου, τριήμερον Θεόνυμφε, άπασαν θλίψιν απέθου, ήν υπέστης ώς Μήτηρ, ότε κατείδες πάσχοντα. Και χαράς εμπλησθείσα, σύν τοίς αυτού, Μαθηταίς γεραίρουσα τούτον ύμνεις. Διό τους Θεοτόκον σε, νύν κηρύττοντας σώζε.

Μόλις είδες τον Υιό Σου αναστημένο από τον τάφο την Τρίτη ημέρα,Θεόνυμφε, έδιωξες μακρυά όλη τη θλίψη που είχες σαν μητέρα, όταν Τον είδες να πάσχει πάνω στον σταυρό, και αφού γέμισες με χαρά μαζί με τους μαθητές Του Τον υμνούσες δοξάζοντάς Τον. Γι’ αυτό λοιπόν τώρα όσους Σε τιμούμ ως Μητέρα του Θεού, σώσε μας.

Το ένατον Αναστάσιμον εωθινόν δοξαστικόν ιδιόμελον. Ποίημα Λέοντος βασιλέως του σοφού. Ήχος πλ. α’

Ως επ’ εσχάτων των χρόνων, ούσης οψίας Σαββάτων, εφίστασαι τοις φίλοις Χριστέ, και θαύματι θαύμα βεβαιοίς, τη κεκλεισμένη εισόδω των θυρών, την εκ νεκρών σου Ανάστασιν. Αλλ’ έπλησας χαράς τους Μαθητάς, και Πνεύματος αγίου μετέδωκας αυτοίς, και εξουσίαν ένειμας αφέσεως αμαρτιών. Και τον θωμάν ου κατέλιπες, τω της απιστίας καταβαπτίζεσθαι κλύδωνι. Διό παράσχου και ημίν, γνώσιν αληθή, και άφεσιν πταισμάτων, εύσπλαγχνε Κύριε.

Καθώς πλησίαζε πια να βραδιάσει εκείνη την πρώτη ημέρα της εβδομάδος, (δηλαδή την Κυριακή), μετά την ανάσταση στέκεσαι, Χριστέ, ανάμεσα στους μαθητές και φίλους Σου, και με θαύμα επιβεβαιώνεις το θαύμα της αναστάσεώς Σου εκ νεκρών, αφού βρέθηκες ανάμεσά τους, ενώ η είσοδος ήταν κλεισμένη. Έτσι, γέμισες με χαρά τους θλιμμένους μαθητές Σου, και τους μετέδωκες το Άγιό Σου Πνεύμα, ενώ τους έδωσες την χάρη και την εξουσία να συγχωρούν τις αμαρτίες των πιστών. Δεν εγκατέλειψες επίσης και τον Θωμά, που καταβυθιζόταν στη φουρτούνα της απιστίας. Γι’ αυτό χάρισε και σε μας την αληθινή γνώση, που μόνο Εσύ έχεις, και την άφεση των αμαρτιών μας, ευσπλαχνε Κύριε.

Απόδοση Μοναχής Θεοδοσίας.

Παράβαλε και:
Κυριακή του Θωμά ή του Αντίπασχα – η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., ομιλία του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, εις τον Απόστολον Θωμάν.

Κατηγορίες: Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.