Η Αγία Θεοδώρα και ο κροκόδειλος
Κοντά στο Μοναστήρι όπου μόναζε η Οσία Θεοδώρα η Πατρικία (εμφανιζομένη ως μοναχός), υπήρχε μία λίμνη. Στην λίμνη αυτή ζούσε ένας κροκόδειλος, που κατεσπάραζε αμέσως όποιον άνθρωπο και όποιο ζώο πλησίαζε. Ήταν τόσο επικίνδυνος, που ο ηγεμόνας της Αλεξανδρείας Γρηγόριος εγκατέστησε στρατιωτικό φυλάκιο, για να ειδοποιή τους διαβάτες, να μην πλησιάζουν στην λίμνη.
Ο Ηγούμενος της Μονής, έχοντας πληροφορία για τον ισάγγελο βίο της Οσίας Θεοδώρας και με την βεβαιότητα, ότι η Χάρις την φρουρούσε, την φώναξε μία ημέρα και την διέταξε:
-Αδελφέ Θεόδωρε, πάρε την στάμνα και πήγαινε να φέρης νερό από την λίμνη.
Μόλις πήρε την διαταγή η Οσία, έσπευσε να την εκτελέση, παρ’ όλο που γνώριζε τον φοβερό κίνδυνο. Αυτό της επέβαλε η αδιάκριτη υπακοή, που έκανε στον Ηγούμενο της Μονής. Πολλοί προσπάθησαν να την μεταπείσουν, εκείνη όμως επέμενε σταθερά στην υπακοή της. Για την Οσία Θεοδώρα, ο θάνατος της ψυχής με την παρακοή ήταν φοβερώτερος από τον θάνατο του σώματος στα δόντια του θηρίου.
Κάποιοι, φοβούμενοι αυτό που θα μπορούσε να συμβή, την ακολούθησαν. Την είδαν με έκπληξι ν’ ανεβαίνη στην λίμνη, να γεμίζη την στάμνα της στα βαθειά και να επιστρέφη στην άκρη της λίμνης!
Μόλις πάτησε στην ξηρά η Οσία, το θηρίο πέθανε. Όσοι είχαν παρακολουθήσει το θαυμαστό γεγονός, διέδωσαν μ’ ενθουσιασμό το αποτέλεσμα της μέχρι θανάτου υπακοής και ευχαρίστησαν τον Θεό για την σωτηρία της.
ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Το αγριογούρουνο και ο υπάκουος υποτακτικός
Στα νότια της Σκήτης των Καυσοκαλυβίων στο Άγιον Όρος υπάρχει μία κακοτράχηλη ερημική περιοχή, όπου βρίσκεται και το σπήλαιο του Αγίου Νήφωνος. Κοντά εκεί ασκήτευε μαζί με τον υποτακτικό του ο Παπα – Νεόφυτος.
Για την συντήρησί τους σ’ εκείνο τον άγονο τόπο μάζεψαν σ’ ένα λάκκο, σαν σε στέρνα, νερό και έφτιαξαν ένα μικρό κήπο. Επάνω όμως από την καλύβη τους, μέσα στο άγριο και αδιαπέραστο δάσος, ζούσαν αγριογούρουνα. Ένα απ’ αυτά κατέβαινε κάθε τόσο στον κήπο και σκορπούσε την καταστροφή.
Μεγάλος πειρασμός το αγριογούρουνο! Πώς να τα βγάλης πέρα μαζί του; Πολλές σκέψεις πέρασαν από τον νου του Παπα – Νεόφυτου.
-Πάτερ Γεώργιε, είπε επιτακτικά μία ημέρα στον υποτακτικό του, θα παραφυλάξης την νύχτα κι όταν δης να κατεβαίνη τ’ αγριογούρουνο στον κήπο, να μου το φέρης δεμένο με την ζώνη σου!
Εκείνο το βράδυ ο Παπα –Γεώργιος παραφύλαξε κρυμμένος στον κήπο. Όταν έπεσε για τα καλά το σκοτάδι και απόλυτη ησυχία επεκράτησε γύρω, το αγριογούρουνο έκανε την εμφάνησί του. Μπήκε ήσυχα – ήσυχα σαν κλέφτης στον κήπο και άρχισε να τρώη ανενόχλητο κάποια τρυφερά φύλλα. Τότε ο π. Γεώργιος εμφανίσθηκε ξαφνικά μπροστά του και το ζώο έμεινε ακίνητο. Σαν να αναγνώριζε τις κακές του πράξεις, κατέβασε το κεφάλι του και άφησε τον π. Γεώργιο να του περάση ένα σχοινί στον λαιμό και να το οδηγήση, έτσι δεμένο, αλλά ήρεμο, στον Γέροντά του.
Εκείνος το σταύρωσε και το διέταξε ν’ απομακρυνθή οριστικά από κοντά τους. Όπως κι έγινε! Το αγριογούρουνο δεν εμφανίσθηκε ποτέ ξανά.
ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
