Το κείμενο αυτό περιγράφει έναν άγιο Γέροντα, δια Χριστόν σαλό, που έζησε τον 20ο αιώνα ανάμεσα στο ποικιλοτρόπως δοκιμαζόμενο, κατά την κομμουνιστική περίοδο, γεωργιανό έθνος. Ο π. Γαβριήλ Ουργκεμπάτζε (1929 – 1995) ήταν ένας πραγματικός άνθρωπος του Θεού, που δαπάνησε όλες του τις δυνάμεις, σωματικές και πνευματικές, στην αγάπη του προς τον Θεό και τον άνθρωπο, δοξάζοντας την Ορθοδοξία.
Ο π. Γαβριήλ σήκωσε τον βαρύ σταυρό της σαλότητας, της τελειότερης μορφής αγιότητας, για να αφυπνίσει τον γεωργιανό λαό και να τον επαναφέρει στην ορθόδοξη πίστη, που τότε, υπό το άθεο κομμουνιστικό καθεστώς, ήταν απαγορευμένη. Ξυπόλυτος και σαν ζητιάνος, υποκρινόμενος τον τρελό και τον μέθυσο, πήγαινε όπου είχε πολύ κόσμο και κήρυττε τον Χριστό. «Αλλιώτικα, δεν θα με άφηναν», σχολίαζε ο ίδιος πολύ αργότερα.
Σε μια τέτοια δυσχερέστατη για τους χριστιανούς περίοδο, ο π. Γαβριήλ δεν δίστασε, ούτε φοβήθηκε˙ αντιθέτως επιδίωκε να θυσιαστεί για τον Χριστό. Μάλιστα, την Πρωτομαγιά του 1965 έβαλε φωτιά στο δωδεκάμετρο πορτρέτο του Λένιν, το οποίο κρεμόταν στο κτίριο του ανωτάτου σοβιέτ στην Τιφλίδα.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε στην Ι. Μ. Σαμτάβρο στην πόλη Μτσχέτα, όπου βρίσκεται σήμερα και ο τάφος του, κοντά στην Τιφλίδα, και με το λαδάκι που παίρνουν οι πιστοί από το ακοίμητο καντήλι του γίνονται αναρίθμητα θαύματα.
Στις 20 Δεκεμβρίου 2012, σύμφωνα με απόφαση της Συνόδου της Αποστολικής Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Γεωργίας, ο αρχιμανδρίτης Γαβριήλ ανακηρύχθηκε άγιος. Ο όσιος Γαβριήλ, Ομολογητής και δια Χριστόν Σαλός, θα τιμάται πλέον στις 2 Νοεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ.
Ο π. Γαβριήλ (κατά κόσμον Γκοντέρτζι Ουργκεμπάτζε) γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1929 στην Τιφλίδα, στην περιοχή Ναβτλούγι, από τον Βασίλη Ουργκεμπάτζε και τη Βαρβάρα, την οποία είχαν υιοθετήσει ο Αρτέμιος και η Βαρβάρα Γκασπαριάνι. Δυστυχώς, μόνο ένας συγγενής του Αρτεμίου ήξερε τους πραγματικούς της γονείς, ο οποίος όμως δεν το αποκάλυψε ποτέ σε κανέναν. Ο Βασίλης και η Βαρβάρα, εκτός από τον Γκοντέρτζι, απέκτησαν κι άλλα δύο παιδιά, τον Μιχαήλ και την Έμα.
Ο Βασίλης τότε ήταν προϊστάμενος στο κολχόζ του χωριού του και υποχρεωτικά συμμετείχε στις αποφάσεις που λάμβαναν οι ανώτεροί του (όπως την εφαρμογή των σκληρών αγροτικών μεταρρυθμίσεων, τα γκουλάγκ κ.λ.π). Με πρωτοβουλία του μάλιστα γκρέμισαν και ένα ναό. Στις 31 Μαρτίου 1931 τον παρέσυραν σε μια ταβέρνα όπου τον δολοφόνησαν. Ο μικρός Γκοντέρτζι ήταν μόλις δύο χρονών και έκτοτε τον φώναζαν, προς τιμήν του πατέρα του, Βασίκο. «Ό,τι είναι γκρεμισμένο από τον γονιό, πρέπει να ξαναχτίζεται από το παιδί», έλεγε ο μετέπειτα ιερομόναχος Γαβριήλ. Γι’ αυτό σε όλη του τη ζωή προσπαθούσε να ξαναχτίζει και να αναστηλώνει γκρεμισμένους ναούς και μοναστήρια.
Ο Βασίκο με τα παιδικά του χεράκια έπαιρνε μικρές πέτρες και έφτιαχνε εκκλησούλες, όπου τοποθετούσε εικόνες και κουκλάκια που παρίσταναν τους αγγέλους. Αντί για κεριά άναβε σπίρτα. Ζούσε την Αγία Γραφή, ενώ του ήταν ακόμη άγνωστη: «Εξομολογούμαί σοι, πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις»….
Ο Αγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής, ο εκ Γεωργίας: Τα παιδικά του χρόνια.rar
Από το βιβλίο του «ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ, «Ο Αγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής (1929 – 1995).
Μετάφραση ΝΑΝΑ ΜΕΡΚΒΙΛΑΤΖΕ
Γλωσσική επιμέλεια ΦΑΝΗ ΡΟΠΟΚΗ
ΑΘΗΝΑ 2013.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
