Τη ΙΖ’ του αυτού Μηνός (Οκτωβρίου), η ανάμνησις της ανακομιδής των Ιερών λειψάνων του Αγίου, Δικαίου και Τετραημέρου φίλου του Χριστού Λαζάρου.
Αίρουσα Χριστού τω φίλω Πολις πύλας,
«Λάζαρε δεύρο» χριστομιμήτως λέγει.
Όπως γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη, ο Άγιος Λάζαρος ήταν ο φίλος του Χριστού τον οποίο ανάστησε όντα τετραήμερο νεκρό! Αυτός λοιπόν, μετά την Αγία Πεντηκοστή, πήγε στην Κύπρο, όπου χειροτονήθηκε από τους Αγίους Αποστόλους, επίσκοπος Κιτίου και δίδασκε το λόγο του Θεού. Αφού επί πολλά χρόνια ποίμανε θεάρεστα το ποίμνιο του Χριστού, απεβίωσε ειρηνικά, κάνοντας πολλά θαύματα.
Μετά από πολλά χρόνια, το 890 μ.Χ., ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ο ΣΤ’, αφού έκτισε μεγαλόπρεπο Ναό και Μοναστήρι στο όνομα του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου, έδωσε διαταγή και ανακομίστηκε το Ιερό λείψανο του Αγίου, από την πόλη των Κιτιαίων, στον προαναφερθέντα Ναό στην Κωνσταντινούπολη.
Ο ναός του Αγίου Λαζάρου στην Κωνσταντινούπολη, κτίσθηκε μεταξύ των ετών 900 – 912 μ.Χ., στην τοποθεσία «Τόποι», με δαπάνες του αυτοκράτορα Λέοντος. Τα εγκαίνιά του έγιναν στις 4 Μαΐου του 912 μ.Χ., λίγες ημέρες προ του θανάτου του αυτοκράτορα Λέοντος (κοιμήθηκε 11 Μαΐου 912 μ.Χ.). Ως ηγούμενος της μονής του Αγίου Λαζάρου αναφέρεται, επί Λέοντος, ο Ευθύμιος, ο οποίος ήταν άνθρωπος αρετής και αγιότητος. Στη μονή αυτή είχε καθορισθεί και αυτοκρατορική προσέλευση κατά το Σάββατο του Λαζάρου.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Παράβαλε και:
17 Οκτωβρίου, Σύναξις πάντων των Αγίων Αναργύρων: Ασματική Ακολουθία.
