Ο Μέγας Αντώνιος γεννήθηκε στην Αίγυπτο από γονείς Χριστιανούς. Γράμματα δεν έμαθε, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε ν’ αποκτήση την «έσω σοφίαν», η οποία τον έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο, ώστε η Εκκλησία μας να τον
αποκαλή «καθηγητή της Ερήμου». Ο Άγιος κοιμήθηκε σε βαθύ γήρας, σε ηλικία 105 ετών.
Το Μοναστήρι του Μεγάλου Αντωνίου βρισκόταν επάνω σ’ ένα βουνό, σε τόπο ωραίο αλλά τραχύ, όπου υπήρχε και μια πηγή. Γύρω από την πηγή υπήρχαν μεγάλοι φοίνικες, που έδιναν πολύ και γλυκύτατο καρπό και πρόσφεραν μια νότα δροσιάς μέσα στην έρημο. Δίπλα ακριβώς απλωνόταν και ο κήπος του Μοναστηριού, όπου ο Μέγας Αντώνιος είχε την συνήθεια να περνά πολλές ώρες της ημέρας, αλλά και της νύχτας. Είχε φυτέψει αμπέλι, διάφορα οπωροφόρα δέντρα, και με τα ίδια του τα χέρια είχε κτίσει και μια στέρνα για να ποτίζη τον κήπο. Όλα αυτά τα φρόντιζε καθημερινά με πολύ κόπο και αγάπη. Τον πρώτο καιρό όμως, ένα κοπάδι λιοντάρια, που προσπαθούσαν να σβήσουν την δίψα τους στα νερά της πηγής, έμπαιναν στον κήπο της Μονής και προξενούσαν πολλές καταστροφές.
Βλέποντάς τα ο Άγιος πήρε μία ράβδο, πλησίασε ένα από αυτά, που έμοιαζε να είναι ο αρχηγός της αγέλης, και το πρόσταξε να φύγη. Ώ του θαύματος, το λιοντάρι στάθηκε και ο Άγιος το χτύπησε ελαφρά στα πλευρά λέγοντας:
-Γιατί με αδικείτε, ενώ εγώ καθόλου δεν σας αδίκησα; Γιατί τρώτε τους καρπούς, για τους οποίους καθόλου δεν εκοπιάσατε; Φύγετε αμέσως και μην τολμήσετε να μπήτε ξανά στον κήπο μου.
Και πράγματι, όπως είπε ο Άγιος, από την στιγμή εκείνη τα λιοντάρια δεν ξαναμπήκαν στον κήπο. Πήγαιναν μόνο στην πηγή, έπιναν νερό να ξεδιψάσουν και έφευγαν.
ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
