Τα λακτίσματα: «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν» (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3).

Ακούστε το επόμενο κείμενο, όπως αυτό «δημοσιεύθηκε» στο 177-ο τεύχος (Μαϊου – Ιουνίου του 2019) του ηχητικού περιοδικού μας, Ορθόδοξη Πορεία.

Τα λακτίσματα – «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν».mp3

Η θαυμαστή μεταβολή του Αποστόλου Παύλου, το μαρτύριο του οποίου θυμόμαστε κάθε Ιούνιο, είναι χαρακτηριστική και πολυσήμαντη. Μερικές λεπτομέρειές της τονίζουν την αλήθεια, που ισχύει διαχρονικά ως αξίωμα, ότι δηλαδή «η ιστορία επαναλαμβάνεται». Επανέρχονται, με διαφορετικές βέβαια εκδηλώσεις, ωρισμένα γεγονότα, που συνέβησαν στην πορεία της ανθρωπότητος, μέσα στην ακατάπαυστη ροη του χρόνου.

Το διαπιστώνουμε και στις ημέρες μας. Η ενορχηστρωμένη πολεμική κατά της Εκλησίας από ανθρώπους του θεωρητικού και του πρακτικού υλισμού, θυμίζει παλιές εποχές. Μπορεί να άλλαξαν τα τόξα και οι τοξότες, τα βέλη όμως στην ουσία παραμένουν ίδια. Βελη πεπυρωμένα, που σκοπό έχουν να πλήξουν και να πυρπολήσουν το οικοδόμημα της Εκλησίας.

Ποια είναι, αλήθεια, η μαρτυρία της Ιστορίας για την πορεία της Εκλησίας στον κόσμο, από την ώρα της ενάρξεως της δράσεώς της έως σήμερα; Δεν έπεσαν επάνω της με δαιμονική μανία σκληροί διώκτες για να την αφανίσουν;

Να σκεφθούμε τον φανατικό εκείνον Φαρισαίο, τον Σαούλ, που έπνεε μένεα εναντίον των Χριστιανών και ήθελε να πνίξη στο Αίμα την Εκκλησία του Χριστού. Τοση ήταν η μανία του, ώστε ξεκίνησε από τα Ιεροσόλυμα να πάη στη Δαμασκό, για να συλλάβη τούς εκεί Χριστιανούς και να τούς σύρη αλυσοδεμένους στην Ιερουσαλήμ. Και τι έγινε στο δρόμο; Αντί να συλλάβη αυτός τούς πιστούς, συνέλαβε τον ίδιο ο καταδιωκόμενος από εκείνον Ιησούς Χριστός!

Τον περιέλαμψε ένα ουράνιο υπερκόσμιο φως, που τον έρριξε κατά γης και άκουσε φωνήν εξ ουρανού• «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;». Γιατί με καταδιώκεις, Σαούλ; Νομίζεις ότι θα με βλάψης; Εσύ τελικά θα νικηθής. «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν». Λακτίζεις, κλωτσάς επάνω σε καρφιά με γυμνό πόδι. Το πόδι σου θα καταματωθή και θα πληγωθή. Τα καρφιά δεν θα πάθουν τίποτε από τα λακτίσματά σου (Πραξ. κστ´ 9-14).

Από τότε ο φοβερός διώκτης Σαούλ, με θαυμαστή ενέργεια του Θεού, έγινε ο φλογερός Απόστολος του Χριστού Παύλος. Τα λακτίσματα όμως που έδινε κατά της Εκλησίας ο Σαούλ προηγουμένως, τα εδοκίμασε κατόπιν και ο ίδιος να στρέφωνται εναντίον του από τούς εχθρούς της Εκλησίας. Εζησε στον φοβερό διωγμό κατά των Χριστιανών, που διέταξε το ανθρωπόμορφο θηρίο, που άκουε στο όνομα Νέρων. Αλλά και οι πρώην φίλοι του, οι συμπατριώται του Εβραίοι, δεν τον άφηναν ούτε στιγμή σε ησυχία και έκαναν το παν για να τον λυντσάρουν και να τον εξοντώσουν.

Τα λακτίσματα όμως εναντίον του σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκλησίας, συνεχίσθηκαν και μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Αποστόλου των Εθνών. Ελάκτισαν ο Δεκιος, ο Διοκλητιανός και ο αποστάτης Ιουλιανός! Ελάκτισαν οι αιρετικοί, οι εικονομάχοι και οι σουλτάνοι του Ισλάμ! Ελάκτισαν ο Χιτλερ, ο Στάλιν και άλλοι στυγνοί δικτάτορες του αθέου υπαρκτού Σοσιαλισμού.

Και τι απέγινε έπειτα από τόσα σκληρά λακτίσματα; Δεν έπρεπε, με την ανθρώπινη λογική, να είχε καταπέσει και αφανισθεί η Εκκλησία; Δεν έπρεπε να αδειάσουν και να κλείσουν οι ιεροί Ναοί και να είχε σβήσει το φως του Ευαγγελίου;

Και όμως, συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Χαθηκαν, εξαφανίστηκαν οι διώκται της Εκλησίας. Τους κατέταξε η Ιστορία στις σελίδες της αισχύνης. Μερικοί μάλιστα τρελλάθηκαν και αυτοκτόνησαν. Υπάρχουν βέβαια και παραδείγματα διωκτών, που ακολούθησαν τα ίχνη του Παύλου. Από διώκται και δήμιοι έγιναν Μαρτυρες και Αγιοι.
Και ενώ ενόμιζαν οι διώκται ότι θα χαθή η Εκκλησία, τελικά εχάθηκαν οι ίδιοι. Η Εκκλησία παραμένει ακλόνητη και κατακτά ολονέν και περισσοτέρους πιστούς στον πλανήτη μας.

Το διεκήρυξε στις μέρες του, μέρες σκληρού και πάλι διωγμού κατά της Εκλησίας, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και αποδεικνύεται πέρα ως πέρα αληθινό• «Ουδέν Εκλησίας δυνατώτερον, άνθρωπε. Λύσον τον πόλεμον, ίνα μη καταλύση σου την δύναμιν• μη είσαγε πόλεμον εις ουρανόν (=μη αρχίζης πόλεμο με τον ουρανό). Ανθρωπον εάν πολεμής, η ενίκησας η ενικήθης. Εκκλησίαν δε εάν πολεμής, νικήσαί σε αμήχανον (=είναι εντελώς αδύνατον να την νικήσης)• ο Θεός γαρ εστιν ο πάντων ισχυρότερος… Ο Θεός έπηξε, (=εθεμελίωσε και εστερέωσε την Εκκλησία), τίς επιχειρεί σαλεύειν;… Ποσοι τύραννοι ηθέλησαν περιγενέσθαι (=να κατανικήσουν) της Εκλησίας;… Που οι πολεμήσαντες; (=που βρίσκονται τώρα οι εχθροί της; Εξαφανίσθηκαν). Που δε η Εκκλησία; Υπέρ τον ήλιον λάμπει» (ΕΠΕ 33, 386).

Το μήνυμα της Ιστορίας είναι αδιάψευστο• Τα λακτίσματα των διωκτών της Εκλησίας, με όσην επιτηδειότητα κι αν γίνωνται, με όσα τεχνικά μέσα κι αν υποβοηθούνται, καταλήγουν εις βάρος των λακτιζόντων. Η Εκκλησία αντιμετωπίζει τραύματα, πληγώνεται, αλλά δεν καταπίπτει. Δεν ναυαγεί ποτέ. Διότι κυβερνήτης του σκάφους της Εκλησίας δεν είναι άνθρωπος, αλλ ο Θεάνθρωπος, ο Παντοκράτωρ.

Από το περιοδικό «Η δράσις μας», τεύχος Ιουνίου, Ιουλίου, Αυγούστου 2005.

Κατηγορίες: Αρχεία ήχου και εικόνος (video), Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Το ηχητικό περιοδικό μας - Ορθόδοξη Πορεία. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.