«Μη εν τοις μικροίς και ευτελέσι πράγμασιν ο μέγας ημών λογισμός δαπανάσθω».
Ο Αγιος Κυριλλος δεν προτρέπει να αδιαφορήσουμε για τα καθημερινά πράγματα, τα ευτελή, τα επαναλαμβανόμενα, τα ασήμαντα. Αυτά είναι συνυφασμένα με τη ζωη μας. Είναι απαραίτητα και χρήσιμα. Οχι σπάνια, δίνουν μια χάρη, έχουν ομορφιά κι αυτά.
Από λεπτομέρειες αποτελείται και η αιωνιότητα.
Αλλο φαίνεται πως είναι το βαθύτερο νόημα των λόγων του. Η ιεράρχηση, οι επιλογές μας στην πράξη.
Συχνά η κατανομή του χρόνου, οι προοπτικές μας, οι ενασχολήσεις μας ακολουθούν λανθασμένη σειρά. Αναποδογυρίζουμε την τάξη των καθηκόντων. Υψώνουμε σε πρωτεύον το δευτερεύον, τα μικρά σε μεγάλα.
Ο κόπος των πιο σοβαρών, μας στρέφει στα εύκολα. Ποσες παραλείψεις, πόσες ελλείψεις στα καθήκοντά μας, στην επικοινωνία μας με το Θεο και τους ανθρώπους! Κατάκοποι από αγορές, σχέσεις, κουβέντες, μιλούμε λιγοστά στο Θεο. Δικαιολογούμε την αδυναμία μας να βρούμε μια ώρα για να επισκεφθούμε τον άνθρωπο, που βασανίζεται στο κρεββάτι του πόνου. Είναι τόσο λίγος ο χρόνος μας…
Καποτε ο «ηνίοχος νους», το μεγάλο δώρο του Θεού στην ύπαρξή μας, ξοδεύεται άδικα στα ασήμαντα. Μελετάει και ξαναμελετάει μια απάντηση που πήρε στη συζήτηση. «Γιατί μου το είπαν έτσι, τι εννοούσαν, τι κρύβεται πίσω από το λόγο τους; Με κοίταξε χωρίς φιλική διάθεση. Περασε βιαστικά. Δεν μου έδωσε σημασία. Δεν ενδιαφέρθηκε για το πρόβλημά μου…».
Ο Αγιος αγωνιστής προτρέπει: Μη ξοδεύετε άδικα τη σκέψη σας στα μικρά και χωρίς αξία καθημερινά περιστατικά. Είναι τόσα πολλά τα άλλα, που αξίζει να στρέφεται ο νους σας• « Οσα αγαθά, όσα εύφημα…, ταύτα λογίζεσθε…». Πικραινόμαστε άδικα, πληγωνόμαστε. Σφραγίζεται η καρδιά από τη μικρή περιφρόνηση του διπλανού. Ο «μέγας νους» καταναλίσκεται στο πως, γιατί; Σαν απ’ αυτό να χάνουμε ή να κερδίζουμε την αιωνιότητα.
Τα μικρά, τα εγκόσμια περιθωριοποιούν τα πνευματικά, τα ουράνια! Η σκέψη οριοθετείται στην καθημερινότητα. Οταν όμως αντικρύζουμε τη ζωη μας σε απόσταση, τα ελάχιστα δεν υπάρχουν. Κυριαρχούν τα σπουδαία, τα σοβαρά, τα θεϊκά δώρα!
«Μη εν τοις ευτελέσι πράγμασιν ο μέγας ημών λογισμός δαπανάσθω…»!
Από το περιοδικό: «η δράσις μας», τεύχος Ιουνίου, Ιουλίου, Αυγούστου 2005.
