Ο Θεός είναι δίκαιος – Μακαριστής Πορφυρίας Μοναχής.

Πριν πέντε χρόνια, είχα πάει επίσκεψη σε νοσοκο¬μείο των Αθηνών, να δω γνωστό μου ασθενή. Κά¬ποια στιγμή βγήκα για λίγο από τον θάλαμο και πήγα να πιω καφέ στο σαλόνι του ορόφου. Κάθισα δίπλα σε κάποιον κύριο. Του έπιασα κουβέντα, τον ρώτησα:
-Εσείς, τι έχετε;
-Κοπέλα μου, έχω καρκίνο και θα πεθάνω! Και ξέρω γιατί ο Θεός θέλει να με πάρει.
Μου το είπε έτσι απλά, λες και μιλούσε για το πιο φυσιολογικό γεγονός.
-Είστε πολύ νέος, έχετε πολλά να προσφέρετε ακό¬μη, μη σκέφτεστε τον θάνατο!
-Εγώ, κοπέλα μου, γεννήθηκα, για να σκορπίζω μόνο
κακό!
-Γιατί το λέτε αυτό;
-Γιατί το λέω; Άκου, γιατί το λέω… Εμένα που βλέ¬πεις, έκανα δεσμό με του αδελφού μου τη γυναίκα, τη νύ¬φη μου. Ο αδελφός μου είναι πολύ καλός άνθρωπος. Κα¬λός σύζυγος και καλός πατέρας. Ενώ εγώ, όχι. Μπήκε ο διάβολος μέσα μου και ερωτεύτηκα τη γυναίκα του. Το ίδιο και εκείνη. Ο Θεός, που Τον θυμήθηκα τώρα που αρ¬ρώστησα, είδα πως είναι δίκαιος, γι’αυτό επέλεξε να πάρει εμένα και πολύ καλά κάνει. Εγώ είμαι ένα ρεμάλι, δεν έκα¬να οικογένεια και Τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Γιατί δεν ήμουν άξιος για κάτι τέτοιο. Δεν θα γινόμουν καλός σύντροφος, μα ούτε και καλός πατέρας. -Γιατί το λέτε αυτό;
-Γιατί αυτή είναι η αλήθεια- εγώ είμαι γεννημένος μόνο για το κακό! Αν ήμουν καλός, δεν θα πρόδιδα τον αδελφό μου, δεν θα του έκλεβα τη γυναίκα, ούτε κανενός άλλου τη γυναίκα, κατάλαβες; Να, γιατί λέω πως ο Θεός είναι δίκαιος. Γιατί, ποιος ξέρει τι κακό θα γινόταν, αν μά¬θαινε ο αδελφός μου τι παιγνίδι παίζω πίσω από την πλάτη του!
Είχα μείνει άφωνη, δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη.
-Ξέρεις, θέλω να βρω έναν παπά να εξομολογηθώ και, αν προλάβω, να κοινωνήσω. Μπορείς να μου στείλεις κάποιον; Μήπως και ο Μεγαλοδύναμος Θεός με συγχωρέ¬σει και μου δώσει καμιά θέση, εκεί που θα πάω.
Εδώ γέλασε. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένας ιερέας πολύ νέος έρχεται στο σαλόνι.
-Κοίτα, ο Θεός μ’ άκουσε!
Σηκώθηκε απότομα και κατευθύνθηκε προς τον ιε¬ρέα. Τον πήρε παράμερα και μιλούσε μαζί του. Σε λίγο ήρ¬θε πάλι δίπλα μου.
-Αχ! Το είπα και ηρέμησα! Τον παρακάλεσα να έρθει να με κοινωνήσει. Μου είπε θα έρθει σε δύο μέρες• πι¬στεύω να είμαι ζωντανός να προλάβω να κοινωνήσω, ε;
-Σίγουρα θα είστε ζωντανός και θα κοινωνήσετε, μην αμφιβάλλετε γι’ αυτό. Ο Θεός σας λυπήθηκε, μα και σας αγαπάει.
-Εμένα αγαπάει; -Εσάς! Και ξέρετε γιατί; -Γιατί;
-Γιατί αυτή τη στιγμή κάνατε δύο σπουδαία πράγματα. -Τι έκανα; Δεν κατάλαβα.
-Ταπεινωθήκατε και εξομολογηθήκατε. Αναγνωρίσατε το λάθος σας. Αυτό απαιτεί δύναμη ψυχής. Να λοιπόν η παρουσία του Θεού!
Αυτός ο άνθρωπος κατάλαβε, πως ο Θεός είναι δί¬καιος και ό,τι κάνει το κάνει για το καλό μας. Αλίμονο σ’ εκείνους, που δεν μπορούν να καταλάβουν την αγάπη Του καα1 τη δικαιοσύνη Του! Όταν μας παίρνει κάποιο αγαπη¬μένο μας πρόσωπο ή εμάς τους ίδιους, το κάνει για το καλό μας. Μας γλυτώνει από πολλά δεινά, που εμείς δεν γνωρί¬ζουμε. Ο Θεός δεν είναι άδικος ούτε τύραννος, να θέλει να υποφέρουμε. Μας αγαπάει.
Ο Γέροντας Πορφύριος έλεγε γι’ αυτούς που αρρω¬σταίνουν από καρκίνο, πως οι πύλες του ουρανού είναι ανοιχτές και τους περιμένουν. Τόσο εκείνος, όσο κι Γέρο¬ντας Παίσιος, από την νόσο του καρκίνου κοιμήθηκαν.
Έλεγε ο Γέρων Πορφύριος:
«Παιδιά μου, το καντήλι της ζωής όλων μας είναι γε¬μάτο. Όμως είμαστε δεμένοι με μια κλωστή, εμείς κι αυτό. Και όταν κάνουμε κάποια κίνηση αντίθετη, τραβάμε την κλωστή, και το καντήλι πέφτει, το λάδι χύνεται και τότε εκείνο σβήνει- έτσι τελειώνουμε πριν την ώρα μας τη ζωή μας. Καταλαβαίνετε γιατί πεθαίνουμε νέοι; Εμείς προκα¬λούμε τον θάνατο μας. Γι’ αυτό καλό θα είναι να προσέ¬χουμε, να ζούμε κοντά στον Θεό. Ο Θεός, παιδιά μου, εί¬ναι το φως, είναι η ζωή, είναι η αγάπη, η χαρά, είναι το παν. Χωρίς τον Θεό η ζωή μας είναι άδεια. Κοιτάξτε τι μο¬ναξιά, τι πίκρα, τι πόνο έχετε εσείς, που ζείτε μακριά Του. Ελάτε-ελάτε γρήγορα κοντά του. Τρέξτε που σας λέω, μην αργείτε!»
Ο πάντα γλυκός γέρων Πορφύριος!

Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της Μακαριστής μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.

Κατηγορίες: Γενικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.