15 Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Βησσαρίονος, Αρχιεπ. Λαρίσης: Συναξάριον, Ακολουθία, Παρακλητικός Κανών.

Η αγία Εκκλησία μας είναι η Βασιλεία του Χριστού, της οποίας «ουκ έσται τέλος». Αιώνια και ακατάλυτη είναι η Βασιλεία του Χριστού, κι όπως ο ίδιος το είπε: «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής», δεν θα πεθάνει δηλαδή ποτέ. Το Άγιο Πνεύμα μένει πάντα στην εκκλησία και είναι εκείνο, που και στην αρχαία εποχή και τώρα και πάντα, όπως ψάλλομε στην εορτή της Πεντηκοστής, «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». Έτσι στην Εκκλησία πάντα υπάρχουν άγιοι, Μάρτυρες και Όσιοι, Ιεράρχες και Διδάσκαλοι, γιατί το Άγιο Πνεύμα είναι, που τους δυναμώνει και τους φωτίζει, όπως πάλι ψάλλομε την Πεντηκοστή˙ «δι’ ού Χριστού Απόστολοι και Προφήται άπαντες μετά Μαρτύρων εστέφθησαν».
Σήμερα λοιπόν η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη ενός Ιεράρχη, που έζησε και ποίμανε το λαό του Θεού στα νεώτερα δικά μας χρόνια. Είναι ο άγιος Βησσαρίων, αρχιεπίσκοπος Λαρίσης. Ο άγιος Βησσαρίων γεννήθηκε στα χρόνια της τουρκοκρατίας στο χωριό Μεγάλη Πόρτα, κοντά στην Καρδίτσα της Θεσσαλίας. Οι γονείς του ήσαν ευσεβείς χριστιανοί και, χωρίς να είναι πλούσιοι, είχαν κάποια επάρκεια, για να μπορούνε να ζουν καλά το σπίτι τους. Ο άγιος Βησσαρίων, αφού έμαθε τα πρώτα γράμματα, θέλησε να γίνη μοναχός και, παιδί ακόμα κλείστηκε μέσα στο Επισκοπείο, κοντά με τον τότε αρχιεπίσκοπο Λαρίσης Μάρκο.
Επειδή στη Λάρισα, την πρωτεύουσα της Θεσσαλίας, ήταν τότε οι αρχές και οι εξουσίες των Τούρκων, ο αρχιεπίσκοπος Λαρίσης προτιμούσε να μένη στα Τρίκαλα. Στα Τρίκαλα λοιπόν μέσα στο Επισκοπείο, κοντά στον αρχιεπίσκοπο Μάρκο, μεγάλωσε ο άγιος Βησσαρίων, υπηρετώντας πιστά και κάνοντας μεγάλη υπακοή στον αρχιεπίσκοπο. Εκεί έμαθε καλά τα εκκλησιαστικά, και διαδοχικά και κανονικά χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Αυτός ήταν τότε και είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος, για να προετοιμάζονται οι άνθρωποι, που θα υπηρετήσουν στην Εκκλησία, ως ιερείς και λειτουργοί. Όσα μπορεί να ζήση και να μάθη ένας νέος, κοντά με έναν άγιο Γέροντα, δεν τα σπουδάζει και δεν τα μαθαίνει στις καλύτερες Σχολές.
Βλέποντας τις αρετές και την αγιοσύνη του Βησσαρίωνα, ο αρχιεπίσκοπος Μάρκος τον εξέλεξε και τον χειροτόνησε επίσκοπο Ελασσώνος και Δομενίκου. Οι χριστιανοί όμως, και γιατί ήθελαν κάποιον άλλο δικό τους και γιατί δεν ήθελαν η επισκοπή τους να εξαρτάται από τη Λάρισα, δεν δέχτηκαν τον άγιο Βησσαρίωνα για επίσκοπό τους. Τέτοια, όχι πολύ ευχάριστα, παραχωρεί ο Θεός και γίνονται από τα αρχαία χρόνια στην Εκκλησία. Ο άγιος Βησσαρίων γύρισε αδιαμαρτύρητα κι έμεινε τέσσερα χρόνια στην Αρχιεπισκοπή, υπηρετώντας πρόθυμα σαν και πρώτα τις ανάγκες των χριστιανών. Έμεινε ύστερα άλλη έξη χρόνια αρχιερατικός επίτροπος στην επισκοπή Τρίκκης, κι όταν αναπαύθηκε ο αρχιεπίσκοπος Μάρκος, τότε τον ζήτησαν όλοι και τον εξέλεξαν αρχιεπίσκοπο Λαρίσης.
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, που έγραψε το βίο του αγίου Βησσαρίωνα, λέγει πως είναι «ο νέος εν ταυτώ και παλαιός άγιος˙ νέος μεν, διότι εις τους υστέρους καιρούς έλαμψε και ηγίασε˙ παλαιός δε, διότι κατά τας αρετάς εφάνη των παλαιών αγίων ισοστάσιος».
Η παράδοση και η μνήμη της αγιοσύνης του αγίου Βησσαρίωνα διατηρείται ζωηρή στη Θεσσαλία και στην περιοχή των Αγράφων. Δυο μεγάλα έργα του σώζονται ακόμα και δείχνουν πως η Εκκλησία, με τους επισκόπους και τον ιερό κλήρο κράτησε τον ορθόδοξο λαό στη βαρειά τουρκική αιχμαλωσία. Το μοναστήρι του Δουσίκα και το γεφύρι του Ασπροπόταμου, που περνάει από τη Θεσσαλία στην Ήπειρο, είναι έργα του αγίου Βησσαρίωνα.
Ο άγιος Βησσαρίων είναι στην Εκκλησία ο θαυματουργός άγιος. Η ευωδιάζουσα ιερή κάρα του είναι το άγιο λείψανο και το νικηφόρο τρόπαιο της θείας χάριτος εναντίον της φοβερής αρρώστιας της πανούκλας. Σε παλαιότερα χρόνια μέχρι τη Ρουμανία και το Βουκουρέστι, με πολλή ευλάβεια και μεγάλες τιμές έπαιρναν την ιερή κάρα του αγίου Βησσαρίωνα. Ο άγιος Ιεράρχης της Λάρισας, ασθενικός όπως ήταν, αναπαύθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου το 1550, σε ηλικία ούτε πενήντα καλά – καλά ετών. Αλλά η αγιοσύνη δεν μετριέται με τα χρόνια και, καθώς λέγει η θεία Γραφή˙ «Γήρας γαρ τίμιον ου το πολυχρόνιον, ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται». Η Εκκλησία κάθε χρόνο στην ιερή μνήμη του, σαν και σήμερα, χαιρετίζει τον άγιο Βησσαρίωνα˙ «Χαίρε των κάτω καλέ οικονόμε˙ Χαίρε των άνω του Θεού κληρονόμε». Αμήν.

Από το βιβλίο:

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Λ. ΨΑΡΙΑΝΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΜΨΥΧΟΙ
(Εξαπλά β’)
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΑ

Η/Υ επιμέλεια, Σοφίας Μερκούρη.

***

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Της Πύλης το βλάστημα, της Θεσσαλίας φωστήρ, της Τρίκκης το σέμνωμα, και των θαυμάτων πηγή, εδείχθης τρισόλβιε• πάσαν δοκιμασίαν, εν Χριστώ υπομείνας, δόξη
Ηγλαϊσμένος, συν Αγγέλοις αγάλλη. Άγιε Βησσαρίων πανάριστε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Του Οσίου πατρός ημών Βησσαρίωνος Επισκ. Λαρίσσης: Ακολουθία, Παρακλητικός Κανών.zip

Περισσότερα για τους Αγίους που εορτάζουν την ημέρα αυτή, επισκεφθείτε και τον:
ΜΕΓΑ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Ιερές Ακολουθίες, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.