Ντέιβιντ Μπάλφουρ: Ο αρχικατάσκοπος με τα ράσα;

Ο αρχικατάσκοπος με τα ράσα! – Δημητρη Καμπουρακη

Η εκπληκτική ιστορία του αρχηγού των βρετανικών κατασκοπευτικών δικτύων στην Ελλάδα πριν τον β’ παγκόσμιο πόλεμο. Παπάς, αγειορίτης, εφημέριος ναού στο κέντρο της Αθήνας, φιλάνθρωπος, εξομολογητής και εξαίρετος ψάλτης, είχε την απόλυτη κάλυψη για την δράση του. Μέχρι την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα, κανένας δεν τον πήρε χαμπάρι.

Στο μοναχολόγιο της Ιεράς Μονής Πεντέλης, με ημερομηνία 9 Μαϊου 1936, υπάρχει η ακόλουθη καταχώρηση: «Σελίς 102, αύξων αριθμός 75, όνομα κοσμικόν Δαβίδ Μπάλφουρ, όνομα εκκλησιαστικό Δημήτριος, τόπος γεννήσεως Αγγλία, ετών 35, ιερομόναχος. Ενεγράφη εντολή Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών, προερχόμενος εκ της Ρωσικής εκκλησίας, αριθμός διαταγής αρχιεπισκοπής 3197». Ήταν η πρώτη εμφάνιση του πατέρα Δημήτριου στην προπολεμική Αθήνα, ενός όμορφου και ευθυτενούς Βρετανού, γιού του λόρδου Μπάλφουρ.

Ο Δημήτριος είχε γοητευτεί από το Ορθόδοξο δόγμα σε μια επίσκεψη του στην Πολωνία, εγκατέλειψε τα εγκόσμια, έγινε μοναχός και κατέβηκε στο Άγιο Όρος. Έμεινε σχεδόν ένα χρόνο σε μια απομακρυσμένη σκήτη δίπλα στον ασκητή Σοφρώνιο, πείνασε, δίψασε, κρύωσε, προσευχήθηκε, κέρδισε την γενική εκτίμηση της μοναστικής κοινότητας κι έπειτα ήρθε στην Αθήνα μ’ ένα σωρό συστάσεις. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών τον τοποθέτησε στη μονή Πεντέλης και λίγο αργότερα τον έκανε εφημέριο στο μικρό εκκλησάκι που υπάρχει στην αυλή του νοσοκομείου του Ευαγγελισμού.

Ο πατέρας Δημήτριος τα επόμενα χρόνια έγινε ο πιο διάσημος παπάς της πρωτεύουσας. Το φθαρμένο καλογερικό του ράσο, η μακριά γενειάδα του, η αίγλη του Αγιορείτη, αλλά κυρίως η μόρφωση, η γλυκύτητα και η ακάματη δραστηριότητα του, γοήτευσαν την Αθηναϊκή κοινωνία. Μιλούσε θαυμάσια ελληνικά, ενώ όταν έψελνε το κοινό έμενε άφωνο από την αγγελική φωνή του. Όλες οι πόρτες ήταν ανοικτές γι αυτόν, ήταν πάντα καλεσμένος στα μεγάλα τραπέζια και στις εκδηλώσεις των πολιτικών και των επιχειρηματιών, ενώ εξομολογούσε όλες τις κυρίες της υψηλής κοινωνίας.

Μπαινόβγαινε στο παλάτι και τα υπουργεία, μιλούσε με όλους τους ισχυρούς και πάντα ζητούσε χρήματα ή εξυπηρετήσεις για το μεγάλο φιλανθρωπικό του έργο. Έμεινε ως εφημέριος στο εκκλησάκι του Ευαγγελισμού τα ταραγμένα χρόνια από το 1936 ως το 1941. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Αλβανία, ξεπέρασε κάθε άλλον Έλληνα ιερωμένο σε βοήθεια προς το μέτωπο και προς τους ανθρώπους των μετόπισθεν που είχαν ανάγκες.

Μόνο που μια μέρα πριν την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, έκπληκτοι οι επισκέπτες της εκκλησούλας του, είδαν τον πατέρα Δημήτριο να βγαίνει από το ναό κουρεμένος, ξυρισμένος, φορώντας χακί σορτσάκι και αρβύλες, να επιβιβάζεται σ’ ένα τζιπ του Αγγλικού εκστρατευτικού σώματος και να χάνεται προς τον Πειραιά. Τέσσερα χρόνια αργότερα, δυο μέρες μετά την απελευθέρωση, ένα Αγγλικό αεροπλάνο προσγειώθηκε στην Ελευσίνα, φέρνοντας έναν επιβάτη. Τον Δαβίδ Μπάλφουρ, ο οποίος αναλάμβανε επισήμως το γραφείο πολιτικών υποθέσεων της Αγγλικής πρεσβείας στην Αθήνα.

Τότε ήταν που αποκαλύφθηκε η πλήρης αλήθεια στα έκπληκτα μάτια των Αθηναίων και των Ελλήνων επισήμων. Τότε πληροφορήθηκαν ότι ο πατέρας Δημήτριος ήταν ο αρχηγός των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα από το 1936. Από το μικρό του εκκλησάκι διεύθυνε τα πολυάριθμα Βρετανικά κατασκοπευτικά δίκτυα, δίχως κανένας να τον πάρει ποτέ χαμπάρι. Για να το καταφέρει είχε πάει στην Πολωνία, είχε μάθει όλο το τυπικό της Ορθόδοξης εκκλησίας, είχε χειροτονηθεί και μετά είχε περάσει πολλούς μήνες σε μια απομονωμένη σκήτη του Αγίου Όρους. Επρόκειτο για μια εκπληκτική κάλυψη, που δείχνει τον τρόπο που δούλευαν οι Βρετανοί.

Ο Μπάλφουρ έπαιξε κεντρικό ρόλο στα Δεκεμβριανά. Πήρε μέρος σ’ όλες τις κρίσιμες συσκέψεις και στη συνάντηση με τον Τσόρτσιλ, αυτός έδιωξε τον Γεώργιο Παπανδρέου από την κυβέρνηση, αυτός διόρισε τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό ως αντιβασιλέα για να τον εκθρονίσει ξανά λίγο αργότερα. Έμεινε στην Ελλάδα ως το 1947 και μετά έφυγε με άλλη αποστολή για τη Μέση Ανατολή. Κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς έκανε ή κατάφερε τα χρόνια που παρίστανε τον παπά στον Ευαγγελισμό.

Κονταροχτυπιόταν υπογείως με τα κατασκοπευτικά δίκτυα των Γερμανών και των Ιταλών, καθώς η Ευρώπη ήδη καιγόταν από τον πόλεμο και στην Ελλάδα παίζονταν πολλά. Πάντως και οι Γερμανοί κάτι αντίστοιχο είχαν κάνει. Ενώ όλοι παρακολουθούσαν τους διπλωμάτες της, αρχηγός των μυστικών τους υπηρεσιών στην Ελλάδα ήταν ο Γιοχανάν Γκαμσαραγιάν, ο Αρμενοκαθολικός επίσκοπος των Αθηνών. Τα ράσα είναι εξαιρετική κάλυψη φαίνεται.

Από το βιβλίο: Μία σταγόνα ιστορία, του Δημήτρη Καμπουράκη.

Η/Υ ΠΗΓΗ:
NEWSIT.GR: 01 Ιουλίου 2019

Ήταν ο Ντέιβιντ Μπάλφουρ κατάσκοπος;

Εάν κάποιος κάνει μία βόλτα στο διαδίκτυο, θα διαπιστώσει ότι σε πολλές κοσμικές ιστοσελίδες ο Άγγλος Δαβίδ Μπάλφουρ, ο οποίος κατά την κουρά του είχε ονομαστεί Δημήτριος, εμφανίζεται ως κατάσκοπος της Αγγλίας και ότι ο λόγος που έγινε ιερομόναχος στην Ορθόδοξη Εκκλησία και συνδέθηκε με το Άγιον Όρος ήταν για να δρα ελεύθερα ως κατάσκοπος.

Η πραγματικότητα όμως (φαίνεται να) είναι διαφορετική. Ο Ντέιβιντ Μπάλφουρ είχε μία γνήσια μεταστροφή στην Ορθοδοξία, συνδέθηκε με τον όσιο Σιλουανό και τον Γέροντα Σωφρόνιο, έγινε άγαμος κληρικός της, δεν έκανε όμως υπακοή στον άγιο Σιλουανό και στον Γέροντα Σωφρόνιο, ούτε έμεινε σταθερός στην πίστη του και αποχώρησε από την Ορθοδοξία οικειοθελώς, ζώντας πλέον ως λαϊκός. Η περιπετειώδης όμως αυτή ζωή δεν σημαίνει ότι μπήκε στην Ορθοδοξία για να κατασκοπεύει.

Την πλήρη επιβεβαίωση μας δίνει και το εξής απόσπασμα από το βιβλίο με τις επιστολές του Γέροντα Σωφρονίου στον Ντέιβιντ Μπάλφουρ, «Αγώνας Θεογνωσίας», έκδ. Ι. Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, σελ. 29-30, όπου περιγράφεται η τελική επιστροφή του Μπάλφουρ στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τα τελευταία χρόνια της ζωής του:

«Στη Γενεύη σημειώθηκε η τελευταία μεταστροφή στην εσωτερική ζωή του Μπάλφουρ. Αυτό συνέβη το 1962. Μια νύχτα ξύπνησε την οικογένειά του και νιώθοντας ασυνήθιστη ταραχή, αναφώνησε πανηγυρικά: «Πιστεύω εκ νέου»! Παραμένει μυστήριο, τι έζησε τότε.

Αλλά από εκείνη τη στιγμή αναζητούσε επίμονα την ενσωμάτωσή του στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Πάνω από όλα διψούσε να κοινωνήσει τα άχραντα μυστήρια του Σώματος και του Αίματος του Λυτρωτή. Χωρίς αναβολή κατευθύνθηκε στον γέροντα Σωφρόνιο, τον παλαιό και πιστό εν Χριστώ φίλο του, ηγούμενο ήδη τον καιρό εκείνο της Μονής του Τιμίου Προδρόμου στην Κομητεία του Έσσεξ της Αγγλίας.

Η συγκινητική συνάντησή τους κατέληξε σε βαθιά εξομολόγηση μετανοίας του Μπάλφουρ για όλα τα χρόνια της πνευματικής αποξενώσεώς του, που έζησε μακριά από την Εκκλησία. Μετά το γεγονός αυτό ο Μπάλφουρ απευθύνθηκε στον Μητροπολίτη Νικόλαο, έξαρχο Δυτικής Ευρώπης, με το αίτημα να τον δεχθεί πίσω στους κόλπους της Εκκλησίας ως λαϊκό. Από εκείνη τη στιγμή και ως το τέλος της ζωής του ο Μπάλφουρ φρόντιζε με κάθε επιμέλεια την πίστη του στην Ορθοδοξία, μεταλαμβάνοντας συχνά των αγίων του Χριστού μυστηρίων.

Πολλοί θυμούνται τα καυτά δάκρυα μετανοίας, που έχυνε στη θεία Λειτουργία. Από τότε ανανεώθηκε και η πνευματική επαφή του με τον γέροντα Σωφρόνιο. Η πνευματική καθοδήγηση δεν γινόταν πλέον δι’ αλληλογραφίας, αλλά προφορικά κατά τη διάρκεια τακτικών συναντήσεων.

Με το θάνατό του, που σημειώθηκε την 11η Οκτωβρίου 1989, μετά από παρατεταμένη ασθένεια, τερματίσθηκε η δύσκολη ζωή του περιπετειώδους αυτού ανθρώπου. Λίγο πριν πεθάνει, είχε πει: «Εγώ, σαν ασύνετο γαϊδουράκι, σκέφτηκα να τρέξω πίσω από δύο ισχυρά άλογα, τον γέρονταν Σιλουανό και τον πατέρα Σωφρόνιο».

Πολλοί πιστεύουν ότι ο Μπάλφουρ έζησε χρησιμοποιώντας υποκριτικά την Ορθοδοξία. Και η άποψη αυτή ίσως στηρίζεται στις παλινωδίες του, όπως και σε ορισμένες συγκυρίες της περιπετειώδους ζωής του. Τα κείμενα όμως που διαθέτουμε δεν οδηγούν σε τέτοια συμπεράσματα.»

Η/Υ ΠΗΓΗ:
Βήμα Ορθοδοξίας

Δημοσιεύθηκε στην Ιστορικά. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.