{Είναι εκτός πάσης αμφισβητήσεως, ότι ηνωμένη η Ελλάς επετέλεσε θαύματα, εις οιανδήποτε κρίσιμον καμπήν της μακραίωνος ιστορίας της και αν ευρέθη.
Δείγμα των αποτελεσμάτων της ενώσεως αποτελούν τα κατωτέρω διαγγέλματα του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και της Α. Μ. του βασιλέως Κωνσταντίνου, οι οποίοι συνειργάζοντο με απόλυτον σύμπνοιαν και αλληλοκατανόησιν κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, συγκεκριμένως δε κατά τον Ελληνοβουλγαρικόν πόλεμον του 1913}.
Α’. Από το διάγγελμα του Ελευθ. Βενιζέλου
επί τη ενάρξει του πολέμου.
Εις νέον αγώνα μας καλεί η πατρίς. Ενώ συνεμαχήσαμεν με άλλα Χριστιανικά κράτη, δια να απελευθερώσωμεν πάσχοντας αδελφούς μας και ηυτυχήσαμεν να ίδωμεν τον αγώνά μας στεφανούμενον υπό της νίκης, άπληστος η σύμμαχος Βουλγαρία, αρνηθείσα πάσαν συνεννόησιν, επεζήτησε να σφετερισθή μόνη αυτή τους καρπούς της κοινής νίκης, χωρίς ν’ αναγνωρίζη εις τους άλλους μήτε εθνολογικά δικαιώματα, μήτε τίποτε…
Ενώπιον της αχαρακτηρίστου ταύτης συμπεριφοράς το καθήκον των λοιπών συμμάχων ήτο σαφώς διαγεγραμμένον. Επεβάλλετο εις αυτούς να αμυνθώσι κατά της τέως συμμάχου.
Ο ελληνικός λαός εν στενή μετά τούτων αλληλεγγύη και έχων πεποίθησιν εις την ιερότητα του σκοπού, αναλαμβάνει τα όπλα εις νέον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα.
Ο ελληνικός στρατός της ξηράς και της θαλάσσης, ο αναδείξας μεγαλυτέραν την Ελλάδα, καλείται να συνεχίση τους τιμημένους αγώνάς του και να σώση τους μόλις απελευθερωθέντας αδελφούς του από της επαπειλουμένης νέας και πλέον δεινής δουλείας.
Το ελληνικόν έθνος στηριζόμενον με εδραίαν πεποίθησιν εις την ισχύν του δικαίου του και τον ηρωισμόν του στρατού, ο οποίος ελάμπρυνε το ελληνικόν όνομα και ανεβίβασε την Ελλάδα εις το ύψος των ηρωικών παραδόσεων και της περιλάμπρου αυτής ιστορίας, δεν θα φεισθή και πάλιν ουδεμιάς θυσίας προς ευόδωσιν και του νέου αγώνος, ο οποίος συμπληρώνει και εξασφαλίζει το απελευθερωτικόν έργον του πρώτου.
Ζήτω το Ελληνικόν Έθνος.
Ο Πρωθυπουργός
Ελευθέριος Βενιζέλος.
Β’ Από το διάγγελμα του Βασιλέως Κωνσταντίνου
επί τη ευτυχεί λήξει του πολέμου.
Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί, Στρατιώται και Ναύται.
Σεις είσθε οι εργάται της μεγαλυνθείσης Νέας Ελλάδος. Το αίμά σας, οι κόποι σας, οι αγώνές σας, αι στερήσεις σας, η ανδρεία σας και η καρτερία σας έκαμαν την Πατρίδα μας μεγάλην. Όχι δε μόνον μεγάλην, αλλά και τιμημένην και σεβαστήν και ένδοξον εις όλον τον κόσμον. Λυπούμαι, διότι πολλοί, πάμπολλοι από τους ανδρείους συμμαχητάς μου δεν θ’ ακούσουν τους λόγους μου τούτους. Αλλά το αίμά των δεν εχύθη επί ματαίω. Αιωνία η μνήμη των πεσόντων ηρώων μας!
Εις σας τους επιζώντας εκφράζω τον θαυμασμόν μου δια τα κατορθώματά σας και την υπερηφάνειάν μου, διότι ηγούμαι τοιούτου στρατού και τοιούτου στόλου. Διέταξα, όπως δοθούν μετάλλια εις πάντας, όσοι συμμετέσχον εις τους δύο πολέμους. Αλλά υπεράνω παντός μεταλλίου και υπεράνω πάσης αμοιβής είμαι βέβαιος, ότι εις την καρδίαν εκάστου προέχει ως αρίστη αμοιβή το συναίσθημα, ότι έκαμε την Ελλάδα μεγάλην!
Αλλά το έργον μας δεν ετελείωσε. Πρέπει η Ελλάς μας να γίνη ισχυρά, ισχυροτάτη. Θα εργασθώ ανενδότως δια τον σκοπόν αυτόν. Όσοι μείνετε υπό τας σημαίας θα με συντρέξετε με την αυτήν αφοσίωσιν, όπως και εις τα πεδία των μαχών. Όσοι δε επιστρέψετε εις τον οίκόν σας, μαζί με το συναίσθημα της υπερηφανείας δια τους θριάμβους σας, να μεταφέρετε και να διαδώσετε την άκαμπτον απόφασιν όλων μας να κάμωμεν Ελλάδα πολεμικώς ισχυροτάτην, σεβαστήν εις τους φίλους της και τρομεράν εις τους εχθρούς της.
Ζήτω ο Ελληνικός Στρατός!
Ζήτω ο Ελληνικός Στόλος!
Λιμπούνοβον 26-7-1913
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β’.
Από το βιβλίο: Αναγνωστικόν της πέμπτης τάξεως του δημοτικού σχολείου. Ν. Κοντοπούλου – Δ. Κοντογιάννη, Γ. Καλαματιανού Θ. Γιαννοπούλου. Αθήναι 1952
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
